15/8. Η ΚΟΙΜΗΣΗ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ.
Μ Α Ρ Ι Α !
Η Μητέρα του Θεού.
Η τροφός της ζωής.
Η Βασίλισσα των Ουρανών.
Η Θεοτόκος ζει 59 χρόνια στη γη.
Συνεργεί στο έργο αναδημιουργίας του ανθρωπίνου γένους,δια του ενανθρωπήσαντος
Λόγου.
Συνοδοιπορεί στην τριετή δράση του Ιησού.
Βιώνει τη διέλευση της ρομφαίας του Πάθους του Σταυρού του Υιού της.
Αγάλλεται μπροστά στην Ανάστασή Του.
Τον παρακολουθεί να ανέρχεται στους Ουρανούς, κατά την Ανάληψή Του.
Ζει, κοντά στον Απόστολο Ιωάννη τον Θεολόγο, 10 συναπτά έτη.
Δέχεται την Θεϊκή Υιϊκή ευλογία και προγνωρίζει την αναχώρησή της από τη γη, πριν τρεις μέρες, δια μέσου Αγγέλου.
Η Θεομήτωρ, ζει, τώρα, τον πόθο της συνάντησης με τον Υιό και Θεό της, στην πλέον έντονη διάσταση.
Βρίσκεται, βέβαια, στα Ιεροσόλυμα και προστρέχει στο όρος των Ελαιών, για μία άμεση, ένθερμη προσευχητική επικοινωνία με τον Θεό.
Η ικεσία άκρως δοξολογική.
Η αγαλλίαση άφατη.
Επιστρέφει στην κατοικία της και επιδίδεται στη διαδικασία της προετοιμασίας: Καθαριότητα, τακτοποίηση, ειδοποίηση συγγενών και φίλων.
Όλοι έρχονται και θλίβονται, για τον αποχωρισμό.
Όλοι ενθαρρύνονται, από την υπόσχεση της διαρκούς σκέπης και εποπτείας και προστασίας και μεσιτείας, για κάθε άνθρωπο προσωπικά.
Κι όταν όλα αυτά έχουν τελειώσει, ένας ήχος βροντής συγκλονίζει το σπίτι της Παναγίας.
Η Αποστολική ομήγυρη, από τα πέρατα της γης, καταφθάνει. Η Χάρη του Αγίου Πνεύματος τους συγκεντρώνει θαυματουργικά, τη μεγάλη αυτή στιγμή.
Ανάμεσά τους ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης, ο Ιερόθεος, ο Τιμόθεος και λοιποί.
Η Παναγία υψώνει τα πανάχραντα χέρια της στον Ουρανό και προσεύχεται, για την
ειρήνη του κόσμου και ευλογεί το Αποστολικό επιτελείο.
Αφήνει δε στην Εκκλησία,δώρα πολύτιμα,τη Ζώνη της και την Εσθήτα της (το φόρεμά της).
Κατόπιν ξαπλώνει στο κρεββάτι και παραδίδει την παναγία ψυχή της στα χέρια του Υιού και Θεού της, προσωπικά.
Οι Απόστολοι κηδεύουν ευλαβικά, υμνολογικά, το ζωαρχικό της Σώμα, στη Γεθσημανή.
Μετά τρεις ημέρες ο Τάφος βρίσκεται κενός.Σημειώνεται η μοναδική μετάσταση της Θεοτόκου. Δηλαδή, το μεταβληθέν, σε πνευματικό, Σώμα της Θεομήτορος, δε γνωρίζει την φθορά του Τάφου και μεταφέρεται ενωμένο με την ψυχή, εκ του κόσμου του γίγνεσθαι , της Εκκλησίας, προς την Αιωνιότητα της 8ης ημέρας, της Βασιλείας των Ουρανών.
Δια τούτο και δεν υπάρχει θάνατος στην Θεοτόκο, αλλά κοίμηση.
Στο πρόσωπο της Θεοτόκου έχομε τον θάνατο στις πραγματικές του διαστάσεις, ως εχέγγυο και της δικής μας λειτουργίας ζωής, εκ του θανάτου προς την ζωή και εκ γης προς Ουρανόν.
Η μετάσταση της Θεοτόκου στον Ουρανό και η τοποθέτησή της, από τον Υιόν της, τιμητικά εκ δεξιών Του, δηλαδή υψηλότερα από τις θέσεις των αϋλων και επουρανίων Αγγελικών Δυνάμεων, προκαλεί αιφνιδιασμό και κατάπληξη στον Αγγελικό κόσμο. Η Θεομήτωρ αναδεικνύεται τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ! , δηλαδή αποκτά δόξα παγκόσμιο, αλλά και παν-ουράνιο.
Έκτοτε η Θεοτόκος γίνεται:
Διαρκής πρέσβειρα των ανθρώπων προς τον Υιόν της.
Η γέφυρα, που μας οδηγεί από τη γη στον Ουρανό.
Η σκέπη και καταφυγή μας.
Η κραταιά προστασία μας.
Η Μάνα όλων μας.
ΠΑΝΑΓΙΑ!
Η Κυρία των Αγγέλων!
Η Κυρία Θεοτόκος!
Η Υπέρμαχος Στρατηγός!
Υ Π Ε Ρ Α Γ Ι Α Θ Ε Ο Τ Ο Κ Ε πρέσβευε υπέρ ημών , ας είναι η διαρκής επίκλησή μας, παράλληλα με την τιμητική προσκύνησή μας.-
