Κ Υ Ρ Ι Ε    Ι Η Σ Ο Υ    Χ Ρ Ι Σ Τ Ε    Υ Ι Ε    Τ Ο Υ    Θ Ε Ο Υ    Ε Λ Ε Η Σ Ο Ν    Μ Ε.

ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ


Η έμφλογη, κάθετη αγάπη προς το Θεό εκφράζεται με μία έμπρακτη, διάπυρη, οριζόντια αγάπη προς τον "πλησίον".Προορισμός του ανθρώπου η Θ έ ω σ η . Μία προσφορά δυνατότητας Θεϊκή, με την Ενανθρώπηση, Σταυρική Θυσία και Ανάσταση του Λόγου.Η Θ έ ω σ η, ενέργεια Θεού, αλλά και συνέργεια ανθρώπου.Σ’ αυτή την ανθρώπινη προσπάθεια επιποθούμε να συμβάλλομε γνωστοποιώντας ό,τι΄΄εφώτισε ο Θεός΄΄, προς δόξα Του και σωτηρία του λαού Του.Το site αυτό είναι μία ελάχιστη προσπάθεια, ανιδιοτελής, ένας αντίλαλος Ορθοδοξίας, μία ορθόδοξη μαρτυρία στο διαδικτυακό χώρο, για προβολή προτύπων, παροχή εμπειριών και προσφορά ελπίδας στον αόρατο πόλεμο κάθε αγωνιζομένου προσώπου.-

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

''ΚΥΡΙΕ και ΔΕΣΠΟΤΑ της ζωής μου.''

EYXH ΟΣΙΟΥ Ε Φ Ρ Α Ι Μ.
(ΚΥΡΙΕ και ΔΕΣΠΟΤΑ της ζωής μου).
Ο Θεός, Δημιουργός των πάντων και Πλάστης των ανθρώπων, διακατέχεται αέναα από διακαή πόθο σωτηρίας του κάθε ανθρώπου.
Από ένζηλη επιθυμία σωτηρίας διαπνέεται και ο κάθε Αθλητής του Χριστού.
Στα πλαίσια του αδιάλειπτου αγώνα για κάθαρση καρδιάς, φωτισμό νου και θέωση εντάσσεται και η έμφλογη ικεσία προς τον Κύριο, για εύσημη συμπαράσταση.
Η μεταμόρφωση των παθών σε αρετές απαιτεί συντονισμένες κινήσεις ανθρώπου και Θεού.
Ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος διατυπώνει εύστοχα και παρακλητικά το ανθρώπινο αίτημα. Με συντριβή καρδιάς και βέβαιη ελπίδα, ας επιζητούμε την θεϊκή επέμβαση και θα την έχομε. Η αδολεσχία μας, τώρα, στην κατανυκτική και περιεκτικά αγωνιστική ευχή του Οσίου Εφραίμ κατεπείγουσα κίνηση.
΄΄Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου,
πνεύμα αργίας, περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας
μή μοι δώς.
Πνεύμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης
χάρισαί μοι τω σω δούλω.
Ναι, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι
του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου.
Ότι ευλογητός εί εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.΄΄

«ΚΥΡΙΕ και ΔΕΣΠΟΤΑ της ζωής μου...»
Ο Θεός, Πλάστης του ανθρώπου «κατ’ εικόνα» του Λόγου και Χορηγός της πνοής του, της ζωής. Ο Θεός, Κύριος και Δεσπότης και Κυρίαρχος της ζωής. Μιας ζωής γήϊνης, αλλά και αιώνιας. Συνεργός στο προσωπικό έργο της σωτηρίας μας, γι αυτό και απόλυτος διαφεντευτής της ζωής μας ποθεί να είναι.
Ομολογώντας, λοιπόν, τον Ιησού Χριστό Κύριο και Δεσπότη της ζωής μας, ας Τον αναγνωρίσουμε όντως Κύριο της υπάρξεώς μας.
Ας Τον αγαπήσουμε με θέρμη καρδιάς.
Ας Τον ακολουθήσουμε με αυταπάρνηση.
Ας Του ζητήσουμε να ζωοποιήσει το είναι μας.
Ας Τον ικετεύσουμε Εκείνος να εμπνέει τις ψυχές μας και να κατευθύνει τα βήματά μας.

**************************
«Πνεύμα αργίας,..μη μοι δως....»
«Η αργία μήτηρ πάσης κακίας» είναι. Η αργία οδηγεί στην ακηδία, στην απελπισία, στην απόγνωση, στην αμαρτία.
Από την αργία προέρχεται η περιέργεια, από την περιέργεια η αταξία και από την αταξία κάθε κακία. Οι Άγιοι Πατέρες λένε, ότι όποιος εργάζεται πολλές φορές πολεμάει με έναν δαίμονα και δοκιμάζει θλίψη απ’ αυτόν. Ο αργόσχολος όμως αιχμαλωτίζεται από αναρίθμητα πνεύματα.
Γι αυτό και παρακαλούμε, αυτό το πνεύμα να μη μου δοθεί, Πατέρα μου.



*************************
«Πνεύμα περιεργείας..μη μοι δως....»
Περιέργεια για τις κινήσεις των άλλων, τις πτώσεις, τα πάθη.
Η περιέργεια επιφέρει την κατάκριση, μηδενίζει την αγάπη, εξαφανίζει την ταπείνωση και αναπτύσσει την φιλαυτία.
Όταν περιεργάζεσαι τους άλλους, δεν κατεργάζεσαι την σωτηρία σου.
Όταν αδολεσχείς στις προσωπικές βιώσεις και πτώσεις, τότε ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και αποφασίζεις να τον μεταμορφώσεις.
Πνεύμα, λοιπόν, περιεργείας των άλλων, να μη μου δοθεί, Κύριε.

*************************
«Πνεύμα φιλαρχίας..μη μοι δως...»
Η φιλαρχία έκφραση της φιλοδοξίας και καρπός της φιλαυτίας.
Φιλαρχώ, όταν καταδυναστεύω τον άλλον, όταν μηδενοποιώ το πρόσωπό του, όταν ενεργώ ανάλγητα και ιδιοτελικά. Τότε ο «αδελφός μου» γίνεται σκλάβος μου, δούλος μου, υπηρέτης μου και εγώ στυγνός αφέντης.
«Ο πλησίον μου» γίνεται η «Κόλασή μου», αντί για «Παράδεισός μου», που ο Κύριος θέλει από μένα.
Πνεύμα, λοιπόν, φιλαρχίας να μην μου δοθεί, Θεέ μου.

*************************
«Πνεύμα αργολογίας..μη μοι δως...»
Η γλώσσα, δώρο Θεού. Η ομιλία, εργαλείο έκφρασης σωστικό.
Αλλοίμονο ! Το στόμα αργολογεί, ασχολείται με ανωφελείς συζητήσεις, με εφάμαρτους λόγους. Ο λόγος δεν είναι «άλατι ηρτυμένος». Σαπρολογίες, χυδαιολογίες, πολυλογίες, κατακριτολογίες, αναδεικνύονται συχνά οι αργολογίες.
Αργολογώ και διασκορπίζω τον νου μου και αποπροσανατολίζω τη γλώσσα μου από τον δοξολογικό και τελωνικό λόγο προς τον Θεό.
Αργολογώ και καταψύχω την αγάπη μου, κάθετα προς τον Θεό και οριζόντια προς τον «πλησίον».«Ο παροξυσμός της αγάπης», που συνιστά ο Απ. Παύλος γίνεται κατάψυξη καρδιάς.
Πνεύμα, λοιπόν, αργολογίας, ας μη μου δοθεί, Χριστέ μου.

****************************
Ένθερμη παράκληση, Κύριε :
«Πνεύμα σωφροσύνης..χάρισαί μοι τω σω δούλω...»
Η σωφροσύνη ασφαλίζει τον άνθρωπο από θανάσιμες πτώσεις, αποτρέπει
την φιληδονία, προσφέρει σύνεση και οδηγεί στην σωτηρία.
Η σωφροσύνη εξασφαλίζει την καθαρότητα του σώματος και της ψυχής.
Η σωφροσύνη συμβάλλει στην κάθαρση της καρδιάς.
Ας μου δοθεί, Ιησού μου.

**************************
«Πνεύμα ταπεινοφροσύνης..άρισαί μοι τω σω δούλω..»
Η ταπεινοφροσύνη εγγυάται την υπακοή, εξασφαλίζει τη μετάνοια, διασφαλίζει την αγάπη.
Η ταπεινοφροσύνη κονιορτοποιεί την φιλαυτία και αναπτύσσει την φιλοθεϊα και φιλαλληλία.
Η ταπεινοφροσύνη εχέγγυο σωτηρίας. Ας μου χαρισθεί από τον Θεό.

****************************
«Πνεύμα υπομονής..χάρισαί μοι τω σω δούλω..»
Η υπομονή προϋποθέτει πίστη και κατεργάζεται την σωτηρία.
«Υπομονής χρείαν έχομεν», για τον πνευματικό αγώνα.
Με την υπομονή οι δυσκολίες διαλύονται, τα εμπόδια υπερπηδούνται, οι θλίψεις αξιοποιούνται.
Υπομονή, ας χαρίσει ο Κύριος.

****************************
«Πνεύμα αγάπης..χάρισαί μοι τω σω δούλω..»
Α Γ Α Π Η ! Το κριτήριο της σωτηρίας μας.
Η κάθετη αγάπη προς τον Θεό και η οριζόντια αγάπη προς τον «πλησίον» θα καθορίσουν τη δυνατότητα της εισόδου στη Βασιλεία του Θεού.
Η σωστική αγάπη προϋποθέτει πίστη στον Θεό και συνεπάγεται αυτοθυσιαστική προσφορά, υπέρβαση της φιλαυτίας, κορύφωση της φιλαλληλίας.
Αυτή την αγάπη , ας μου χαρίσει ο Κύριος.

*****************************
«Ναι, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου..>>
Η ανελλιπής ενασχόληση με τον εαυτό μας, η ενδοσκόπηση, προϋποθέτει ταπεινοφροσύνη και συνεπάγεται την αυτογνωσία, την αυτομεμψία, τη μετάνοια.
Η απόκτηση τελωνικού φρονήματος εξουδετερώνει ριζικά την υπερηφάνεια και αποτρέπει την κατάκριση, εφ’ όσον επικεντρώνεται η προσοχή στην προσωπική πτωτική τάση.
Η αυτομεμψία ενεργεί καταλυτικά στην περιεργασία των πτώσεων των άλλων και δρα επαυξητικά στην κοινωνία αγάπης.
Η αυτοκριτική διαλύει την ετεροκριτική, η οποία αποτελεί κλοπή κατά του αναφαίρετου δικαιώματος του Μόνου Κριτού, του Κυρίου.

****************************
Ας αγαπάμε, λοιπόν, αληθινά, ώστε να μην κατακρίνουμε παντοτινά και να πορευόμαστε σωστικά.-
*****************************************