Β΄ΚΥΡ. ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ.

                            Β΄ΚΥΡ. ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΑΓΙΟΥ  ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ  ΠΑΛΑΜΑ.

Τη Β΄ Κυριακή των Νηστειών <<μνήμην επιτελούμεν>> του  εν Αγίοις Πατρός ημών  ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του  Παλαμά.

    Ο Άγιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ  ο Παλαμάς, υπήρξε μία ηρωϊκή μορφή της Εκκλησίας. Τον 14ο αιώνα μ.Χ. έζησε στην αυτοκρατορική αυλή της Κωνσταντινουπόλεως,  αρχικά. Μετέπειτα  έφθασε  στο  Άγιον  Όρος  και  εκεί ρούφηξε  το  νέκταρ  της  ησυχίας. Βίωσε  Θεϊκές μεθεκτικές στιγμές. Αδολέσχησε  σε θέματα  πίστεως  και  εγκολπώθηκε  τις Πατερικές  εμπειρίες.
          Η διένεξη του Μοναχού Βαρλαάμ με τους Αγιορείτες Ησυχαστές για ΄΄μεθεκτόν ή μη της ουσίας  του Θεού΄΄, τον  ανάγκασε να κατέβει στον στίβο. Ήλθε στη Θεσσαλονίκη  και εκεί έδωσε μάχες, για  την ορθόδοξη  Αλήθεια.  Πιστός   και  απαρέγκλιτος  στο πνεύμα των Πατέρων διατύπωσε τη διακριτή διαφορά ΄΄αμέθεκτης ουσίας  του Θεού  και  μεθεκτής ενέργειάς Του΄΄. Οικουμενικές Σύνοδοι τέσσερις επικύρωσαν  αυτή την Αλήθεια. Στην τελευταία Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη  το 1351 μ.Χ.  παρών και ο Γρηγόριος.
          Πολυγραφώτατος ο Γρηγόριος αφήνει πολλά θεολογικά έργα. Από τον Πατριάρχη Ισίδωρο εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης.
1360 και ο παλαίμαχος Αγωνιστής, ο Ορθόδοξος  ηγέτης αναχώρησε, για την χώρα του Φωτός. Ήδη είναι Άγιος !
           Ταίς αυτού  πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.- 

                                                                                 ΕΛ. Α. Κλ.

ΚΥΡ.  Β.΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( Μαρκ. β΄, 1 – 12 )
ΠΑΡΑΛΥΣΙΑ  και  ΥΓΕΙΑ.

       «Και  έρχονται προς αυτόν παραλυτικόν φέροντες, αιρόμενον υπό τεσσάρων..»( Μαρκ. β.΄, 3 ).
      Καπερναούμ! Ο Ιησούς βρίσκεται μέσα σ’ ένα  σπίτι. Η άφιξη γνωστοποιείται αστραπιαία. Πάραυτα «συνήχθησαν πολλοί, ώστε μηκέτι χωρείν τα προς την θύραν και ελάλει αυτοίς τον λόγον.»
             Ασφυκτιούν εσωτερικά και αποδρούν εξωτερικά.
          Προστρέχουν στην «πηγή  της ζωής» να ακούσουν, να ρουφήξουν τον λόγο του Κυρίου, για να κατασβήσουν την δίψα τους.
    Πολλοί οι ακροατές. Ολίγοι οι ποιητές. Πλείστοι οι φιλήκοοι, οι φιλοθεάμονες. Ελάχιστοι οι φιλάρετοι.
     Η γνώση της αλήθειας, η ανεύρεση τρόπου σωτηρίας, απαιτούν την εφαρμογή.
      Η απαρέγκλιτη τήρηση των Θεϊκών εντολών είναι σωστική ενέργεια, αλλά συνεπάγεται ανένδοτο αγώνα, για την επίτευξή της.
         Ο άνθρωπος, που κινείται ανάμεσα στη φιλοδοξία, στη φιλαργυρία, στη φιληδονία, διαθέτει παράλυτη ψυχή. Η φιλαυτία επιφέρει την παραλυσία, την καθήλωση της ψυχής σ’ ένα σώμα, που υπηρετεί τις ηδονές, που ρέπει ακατάσχετα προς την αμαρτία.
        Η παράλυτη, αμαυρωμένη ψυχή, ποθεί κάποτε τη σωτηρία της.
«…αιρόμενος υπό τεσσάρων» φθάνει ο παραλυτικός στον χώρο, που βρίσκεται ο Κύριος. Έρχεται εκεί, και επιζητεί την θεραπεία του.
  Ο ΄Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς τονίζει χαρακτηριστικά τις τέσσερις προϋποθετικές κινήσεις, για θεραπεία : Την αυτομεμψία, την εξομολόγηση, την υπόσχεση διόρθωσης και την προσευχή.
   Όλα  αυτά,  βέβαια,  αφού   πρωταρχικά σημειωθεί απαλλαγή του  λογισμού από γήϊνους περισπασμούς και κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη.
          Τότε επέρχεται η υψοποιός ταπείνωση και σηματοδοτείται η προσέγγιση του Χριστού.
          Ο νούς υγιής πλέον διευθύνει το σώμα σε μεταστροφικές πράξεις και δεν διευθύνεται από αυτό καταστροφικά.

          Η ψυχή, λουσμένη στο Φως της αναστάσεώς της, κοινωνεί με τον Χριστό, ζει για τον Χριστό και πορεύεται ακάθεκτα προς την ποθητή Συνάντηση με Εκείνον, στα δώματα της Βασιλείας των ουρανών.-     

Από το βιβλίο ’’ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ’’ Ελ. Α. Κλ.