27.5 ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ὁ Ρῶσος.
Ὅσιος
Ἰωάννης! Ὁ ἔνθεος θεράποντας Χριστοῦ. Τό
σκεῦος τῆς Θείας Χάριτος. Τό βλάστημα τῆς Ρωσίας.Τό καύχημα τῆς Εὐβοίας. Τῶν Ἀγγέλων
ὁ συμπολίτης. Τῶν ἀνθρώπων ὁ προστάτης.
Ἄς ἐνσκύψουμε εὐλαβικά στήΝ βιοτή του,
ἀντλώντας σωστικά μηνύματα.Γεννιέται τὸ 1690 στὴ Ρωσία ἀπὸ
εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐνσταλάζουν στὴν ψυχὴ του τὴν πίστη στὸν
Θεό καί ἀνάβουν τήν φλόγα τῆς ἀγάπης σ’ Ἐκεῖνον.
20χρονο παλικάρι, παίρνει μέρος στὸν πόλεμο τῶν Ρώσων κατὰ τῶν Τούρκων. Ἐκεῖ
συλλαμβάνεται αἰχμάλωτος πολέμου καὶ πωλεῖται δοῦλος σὲ Ὀθωμανὸ Ἴππαρχο, στὸ
Προκόπι τῆς Μ. Ἀσίας. Εἶναι σκλάβος στὸ σῶμα,
ἀλλὰ ἐλεύθερος στὴν ψυχή. Ἡ καρδιὰ του συντονισμένη στὸν ρυθμὸ τῆς ἀγάπης τοῦ
Θεοῦ, τὸν καθιστᾶ πανευτυχῆ.
Περιποιεῖται εὐδιάθετα τὰ ζῶα στὸν
στάβλο τοῦ Ἀγᾶ καὶ ἑδραιώνει τὴν ταπεινοφροσύνη. Ἐκεῖ, στ’ ἄχυρο, γονατίζει καὶ
στέλνει πύρινες προσευχὲς στὸν Θεό. Ἐκεῖ τρέφεται λιτότατα, ἀγρυπνεῖ καὶ ζεῖ ὁσιακά.
Καθυποτάσσει τὴν σάρκα στὸ πνεῦμα καὶ αἰσθάνεται ἀπελεύθερος, δέσμιος Χριστοῦ. Ζεῖ
γιὰ τὸν Χριστό, μὲ τὸν Χριστὸ καὶ δίνει
τὴν μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ.
40 ἐτῶν, τὸ 1730, στὶς 27 Μαΐου, ἀσθενεῖ
καὶ παραδίδει εἰρηνικὰ τὴν ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Πλάστη, γιὰ αἰώνιες ἀπολαύσεις. Τὸ σῶμα του, ἄφθαρτο, σκορπίζει εὐωδία
καὶ θαυματουργικὴ Χάρη. Τοποθετεῖται σὲ λάρνακα στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου.
Τὸ 1832, σὲ μία τουρκικὴ ἐπίθεση
στρατιῶτες τὸ ρίχνουν στὴν φωτιά, ἀλλὰ παραμένει ἀνέγγιχτο καί ἀνακινεῖται μέσα
στὶς φλόγες. Οἱ Τοῦρκοι ἔντρομοι φεύγουν.
Οἱ Χριστιανοί, τὸ 1924 μὲ τὴν ἀνταλλαγὴ
τῶν πληθυσμῶν, φέρουν τὸν Ἅγιο στὸ Ν. Προκόπι Εὔβοιας, ὅπου σκορπίζει τὴν θαυματουργική του Χάρη, σ’ὅσους
μέ πίστη τόν ἐπικαλεσθοῦν.
Ὁ
Ὅσιος Ἰωάννης ζεῖ στήν γῆ σάν Ὅσιος, κακοπαθεῖ σάν καλός στρατιώτης Χριστοῦ καί
ἀξιώνεται τοῦ ἀφθάρτου στεφάνου τῆς δόξης καί τῆς Ἐπουρανίου Βασιλείας. Πρότυπο
ζωῆς γιά μᾶς, προβάλλει μπροστά μας καί μᾶς προσκαλεῖ νά τόν μιμηθοῦμε. Μᾶς
καλεῖ σέ ἐγρήγορση, γιά ἀγῶνες νικηφόρους.
Μᾶς
ἀναμένει ἐναγώνια στόν Οὐρανό, γιά νά συνευφρανθοῦμε αἰώνια, ἀναφαίρετες
χαρές. Ἡ μίμησή του θά εἶναι ἡ μεγαλύτερη τιμή, ἀπό ὅσες τοῦ
ἀποδίδουμε κάθε χρόνο στήν μνήμη του. Μακάρι! –
Ελ. Α. Κλ.
