«Χαίρε, ολκάς των θελόντων σωθήναι·
Χαίρε λιμήν των του βίου πλωτήρων».
( Στάσις Γ΄Ρ6 )
Οι Πρωτόπλαστοι,
με τον υπερφίαλο εγωϊσμό τους, απώλεσαν τον Παράδεισο, αλλά και τη δυνατότητα,
εφ’ εξής, να επιτυγχάνουν την αγιότητα.
Ο
άνθρωπος κατείχε το ΄΄ κατ’εικόνα΄΄, χωρίς όμως να δύναται να επεκτείνει και να επιτύχει
το ΄΄ καθ’ομοίωσιν΄΄.
Η
Μαριάμ, ως εκλεκτή του Θεού, απαντάει καταφατικά στο θεϊκό προσκλητήριο και ο
Υιός του Θεού γίνεται και άνθρωπος και ως ΄΄μετανάστης της
αγάπης΄΄, έρχεται στη γη, με στόχο να
διασώσει την αμαυρωθείσα εικόνα του ανθρωπίνου προσώπου.
Η
Σταυρική Θυσία και η Ανάσταση του Θεανθρώπου επιτυγχάνουν το
ποθούμενο και παρέχεται πλέον η δυνατότητα στον άνθρωπο να καταλλαγεί με τον
Θεό, αλλά και να θεωθεί.
Ασφαλές
πλοίο, για τους επιποθούντες την σωτηρία, είναι η Θεοτόκος.
Εκείνη,
με την ένθεη βιοτή της, αποβαίνει πρότυπο ζωής.
Είναι
η πυξίδα, η οποία οδηγεί με ασφάλεια και ακρίβεια.
Είναι
το λιμάνι, για τους ποντοπόρους στο πέλαγος της ζωής.
Η καταφυγή σ’ Εκείνη, εξασφαλίζει ασφαλή και σωτήρια γήϊνη πορεία του ανθρώπου.
΄΄Χαίρε, λοιπόν, συ, η
οποία είσαι το ασφαλές πλοίο, για όσους θέλουν να σωθούν· χαίρε, συ, η οποία
είσαι το λιμάνι εκείνων οι οποίοι πλέουν στο πέλαγος της ζωής΄΄ .-
Από το βιβλίο ΄΄Τα Χαίρε της Θεοτόκου.
΄΄Ελ. Α. Κλ.
