ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΑΡ. Φ. 99 ΣΕΠΤ.-ΟΚΤ. 2020

  

 

 

       

                                                                                                                                                    

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

                                                   ΟΡΘΟΔΟΞΗ  ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

***********************************************************************************

  ΔΙΜΗΝΙΑΊΑ ΈΚΔΟΣΗ  ΑΡ.Φ. 99  ΣΕΠΤ. – ΟΚΤ..  2020 / Διανέμεται  δωρεάν.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει και επιμελείται (Δυνάμει Θεού) ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α.ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κος 

ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549  Κ.Τ. 6936773200      e-mail:  eklidoniari@gmail. com   

Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com και Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari

******************************************************************************

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ   ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ

                                  ΚΥΡ. Α΄ ΛΟΥΚΑ  (Β΄ Κορ. 9, 6 –11)  ΙΛΑΡΟΣ   ΔΟΤΗΣ

« Εκαστος καθώς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ, μή  ἐκ λύπης  ἤ ἐξ ἀνάγκης ` ἱλαρόν   γάρ  δότην ἀγαπᾶ  ὁ  Θεός. » ( Β΄Κορ. θ΄7 ).Ἡ ἀγάπη ἐντολή τοῦ Θεοῦ και ἡ  ἐφαρμογή της ὑποχρέωση τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ἀνταύγεια τῆς ἀγάπης  πρός τόν  Θεόν  ἡ  ἀγάπη  πρός τόν «πλησίον.» Μιά ἀγάπη , πού ἐκφράζεται ποικιλόμορφα. Ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι μιά ἔκφρασή της πολυειδής. Ἐλεοῦμε ὑλικά, ἠθικά, πνευματικά. Ἐλεοῦμε μέ χρήματα, ἀλλά καί μέ λόγο, μέ συμβου-λή, ἀλλά καί μέ προσευχή.

            Τό μέτρο ὅμως τῆς ἀξιολόγησης τῆς ἐλεημοσύνης δέν εἶναι ἡ ποσότητα, ἀλλά ἡ ποιότητα τῆς προαίρεσης. Ἄν ἐλεῶ ἀπό λύπη καί οἶκτο, ἀπό συμπόνια καί περιφρόνηση, ἡ ἐλεημοσύνη  εἶναι  ἀπορριπτέα. Ἄν  προσφέρω   ἐλεημοσύνη  γιά λόγους ἐπιδεικτικούς, ἡ κίνηση αὐτή ἐμπερικλείει ὑπερηφάνεια καί δέν εἶναι εὐπρόσδεκτη ἀπό τόν Θεό.Ἄν ἐφαρμόζω τήν ἐντολή τῆς ἐλεημοσύνης καί ἀποβλέπω σέ ἀνταπόδοση  μελλοντική, ἀστοχῶ.

            Ὁ Θεός,ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Ἴδιος Ἀγάπη ζητεῖ ἀπό ἐμᾶς νά ἀγαπᾶμε ἔμπρακτα  καί  ἔνθερμα , ὅπως  Ἐκεῖνος. Ἐπιζητεῖ ἡ ἐλεημοσύνη, πού προσφέρομε στούς, σέ ἀνάγκη εὑρισκο-μένους, συνανθρώπους μας, νά εἶναι θερμή καί ἀδελφική, εἰλικρινής καί ἀνιδιοτελής, ἀνε-πίδεικτη καί ἀφανής. Αὐτή ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι στ’ ἀχνάρια τῆς προσφορᾶς τοῦ Θεοῦ πρός ἐμᾶς καί συνεπῶς  εὐάρεστη  στόν  Θεό.

            Ἡ ἐλεημοσύνη, πού ἐμπεριέχει ὑπερηφάνεια, ταπεινώνει ἐξευτελιστικά τό πρόσωπο τοῦ συνανθρώπου καί  τόν  ὁδηγεῖ σέ ἀντιδραστικές κινήσεις ἀγνωμοσύνης. Ἡ ἀγάπη, μέσῳ τῆς ἐλεημοσύνης, νά ἐπιδίδεται  μέ φρόνημα ταπεινό, ὥστε νά χαριτώνεται ὁ δότης, ἀλλά καί ὁ ἀποδέκτης. Τοιουτοτρόπως ἀναπτύσσονται εὐγνώμονα αἰσθήματα καί στόν δότη, γιά τήν εὐκαιρία ἀγάπης καί στόν ἀποδέκτη, γιά τό δῶρο τῆς ἀγάπης.

            Ἡ ἀφανής ἐλεημοσύνη ἰσχυρό ἀντίδοτο κατά τῆς ὑπερηφανείας, γιά τόν δότη.Ἡ ἐλεημοσύνη μέ ὑλικούς πόρους ἀντίδοτο καί κατά τῆς  φιλαργυρίας. Γενικά ἡ ἐλεημοσύνη ρίχνει τά κάστρα τῆς φιλαυτίας καί ἐπαυξάνει τήν φιλαλληλία.Ἡ ἀνθρωπαρέσκεια μεταστρέφεται σέ Θεαρέσκεια. Ὁ ἐλεῶν ἐπενδύει στήν Τράπεζα τ’ οὐρανοῦ, ἐφ’ ὅσον τό δῶρο τῆς ἀγάπης του ἐπιφέρει τό ἀντίδωρο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. «Ὁ ἐλεῶν πτωχόν δανείζει Θεόν.»Ἡ ἀνταπόδοση ἀπό τόν Θεό εἶναι πολλαπλάσια καί  βέβαιη.

            Ἄς ἀγαπᾶμε ἀληθινά, ὥστε νά μᾶς ἀγαπᾶ καί ὁ Κύριος πολλαπλᾶ.-

 

ΑΣΤΕΡΕΣ   ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ

                                                  29/11 ΑΓΙΟΣ   ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ                                         

Ὁ Θεὸς Λόγος μὲ τὴν  ἐνανθρώπησή Του, τὴ Σταυρική Του Θυσία καὶ τὴν ἔνδοξη   Ἀνά-    στασή  Του ἔδωκε  τὴ  δυνατότητα στὸν ἄνθρωπο  νὰ  ἀναδεικνύεται " κατὰ  χάριν  Θεός". Μέ-σα  ἀπὸ τὴν ἀσκητικὴ  βιοτή, τὴ μαρτυρία καὶ τό μαρτύριο, τὴν ὁμολογία  καὶ  τὴν ἱεραποστο-λὴ  νὰ  ἐπιτυγχάνει  τὸν στόχο του. Τοιουτοτρόπως  ὁ Χορὸς τῶν Ἁγίων αὐξάνεται διαχρονικά.

Ἀνάμεσα στοὺς σύγχρονους Ἁγίους προβάλλει καὶ ὁ Ἅγιος  Φιλούμενος.Ἦταν 15Ὀκτω-  βρίου 1913, ὅταν στὴν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Σάββα Λευκωσίας δύο ἐπισκέπτες τ' Οὐρανοῦ, ὁ Σοφο-κλῆς καὶ ὁ Ἀλέξανδρος, ἔφθαναν  στὴ γῆ, δῶρα πολύτιμα στοὺς  πολύτεκνους γονεῖς τους,Γεώρ-γιο καὶ Μαγδαληνὴ Ὀρουντιώτη ,ἀπὸ τὴν Ὁρούντα.ΕὐσεβεῖςΧριστιανοὶ διατηροῦσαν ἕνα παν-δοχεῖο και ἕναν φούρνο γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῆς οἰκογένειας. Φροντίδα τους,καθὼς καὶ τῆς γιαγιᾶς τους Λωξανδροῦς, νὰ ἐνσταλλάξουν στὶς ἄδολες  καρδιὲς τους τὸ σπὸρο τῆς Ἀλήθειας  καὶ τῆς πίστης  στὸν  ἀληθινὸ Τριαδικὸ  Θεό,μέσα ἀπὸ τὰ συναξάρια τῶν Ἁγίων. Ἡ φλόγα  ἄναψε καὶ  τὰ  δύο  δίδυμα  ἀδέλφια,  μετὰ  τὴ μελέτη,  ἐπικοινωνοῦσαν  προσευχητικὰ  μὲ τὸν λατρευτό    τῆς  καρδιᾶς  τους τό Χριστό. Ὧρες ἀλησμόνητες, ἐμπειρικές, ἐξαίσιες  ἔζησαν  μὲ  τὸν Θεό τους. Ἡ  νύκτα  τοὺς ἔβρισκε  γονατιστοὺς  μπροστὰ  στὸ  προσευχητάρι  μὲ  τὴν  εἰκόνα  καὶ  τὸ  κα-ντῆλι. Ἀλλὰ  καὶ  στὸ  Ναὸ  ἔδιναν  πρῶτοι  τό "παρών". Κατω ἀπὸ  τὴν ἄγρυπνη  φροντίδα  καὶ  καθοδήγηση  τοῦ  πνευματικοῦ τους π .Νεοφύτου  καὶ  τὸν  Ὅσιο  Ἰωάννη Καλυβίτη πρότυπό  τους, σημείωναν ἁλματώδη πρόοδο  καὶ  ἐνδόμυχο πλέον τὸν πόθο τῆς  ἀφιέρωσης. Τελειώνο-    ντας  τὸ Δημοτικό, 14χρονοι, καταστρώνουν σχέδιο  ἀπόδρασης  γιὰ  τὸ Σταυροβούνι καὶ τὸ θέ-τουν  σὲ ἐφαρμογὴ  μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ Πνευματικοῦ τους.Ἕναςἁμαξὰς τους μεταφέρει στὸν προο-ρισμό τους, ἀλλὰ τὸ ἀποκαλύπτει  στὸν πατέρα τους, ὁπὸτε γονεῖς καὶ ἡ μικρότερη ἀδελφή τους Γαλάτεια  τοὺς  ἀναζητοῦν  καὶ  τοὺς ἀνευρίσκουν στὸ Μοναστήρι.Συζητοῦν μὲ  τὸν Ἡγούμενο  καὶ  ζητοῦν  τὴν ἐπιστροφή τους στὸ  πατρικό  τους.Τὰ  παιδιὰ ἀνένδοτα δηλώνουν,ὅτι θὰ ἐπα-νέλθουν καὶ ἐὰν φύγουν, ὁπότε  οἱ γονεῖς ὑποχωροῦν.

            1934 καὶ  οἱ δύο αὐτάδελφοι  ἀναχωροῦν γιὰ τὰ Ἱεροσόλυμα.Ὁ Πατριὰρχης  Ἱεροσολύ-μων  Τιμόθεος τοὺς  δέχθηκε  ἐγκάρδια καὶ τοὺς ζήτησε  νὰ φοιτήσουν στὸ Γυμνάσιο. Ὁ Σοφο-  κλῆς  ἦταν καλοκάγαθος, χαρούμενος πρᾶος καὶ ταπεινός. Ὁ Ἀλέξανδρος ἦταν  ἡγετικὴ  μορφή.

          1937 ὁ Σοφοκλῆς καὶ ὁ Ἀλέξανδρος κείρονται Μοναχοὶ  ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Τιμόθεο καὶ μετονομάζονται ἀντίστοιχα  Φιλούμενος καὶ  Ἐλπίδιος. Τὸ  ἴδιο ἔτος  χειροτονοῦνται Διάκονοι. Τὸ 1939 ἀποφοιτοῦν καὶ  ἀπὸ  τὸ Γυμνάσιο καὶ  τὸ  1940 ὁ Ἐλπίδιος χειροτονεῖταιΠρεσβύτεροςκαὶ τὸ 1947 ἀναχωρεῖ ἀπὸ τὰ  Ἱεροσόλυμα γιὰ τὸ  Πατριαρχεῖο  Ἀλεξανδρείας.     

Ὁ Φιλούμενος  παραμένει στὴν Ἁγία Γῆ. Τὸ 1940 διορίζεται ἐργοδηγὸς στὸ Πατριαρχεῖο,μετέπειτα Διάκονος στὴν Ἱερὰ Μονὴ ἉγίουΣάββα, ἀναλαμβὰνοντας  καὶ  καθήκοντα ἐπιμελη-  τὴ  τῶν  γραφείων τοῦ Πατριαρχείου. Στὴ συνέχεια  χειροτονεῖται Πρεσβύτερος, ἀλλὰ ὑπηρετεῖ καὶ ὡς βοηθὸς  φροντιστὴς στό κεντρικὸ  μαγειρεῖο.Τὸ 1946 διορίζεται Ἡγούμενος  στὴν Τιβε-  ριάδα  καὶ προχειρίζεται Ἀρχιμανδρίτης.Στὴν Ἰόππη ὑπηρετεῖ γιὰ  ἕξι  χρόνια. Ἀπὸ τὸ  1959    ἕως το 1961 εἶναι Διευθυντὴς  τοῦ  Οἰκοτροφείου  τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς, ἐνῷ τὸν Μάϊο διο- ρίζεται  στὴν  Ι. Μονὴ Ἀρχαγγέλου. Τὸν  Φεβρουάριο 1962 ἀποστὲλλεται  στὸ  Ναὸ  τῶν Ἁγίων  Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης. Ἀκολουθεῖ ἡ  Ραμάλα 1965- 1967, καθὼς καὶ 1976-1979.Ὑπηρετεῖ    πρόθυμα  καὶ  στὸν Ἅγιο Θεοδόσιο καὶ στὸν ΠροφήτηἨλία.Εἶναι ἐξαίρετος πνευματικός, μὲ     πολυπληθὲς ποίμνιο.Ἀγωνιστής  τοῦ πνεύματος  ἀνυποχώρητος  ζεῖ καὶ συνιστᾷ: ταπείνωση,    μετὰνοια, προσευχὴ καὶ ἀγάπη  ἔμπρακτη. Ὅλοι  τὸν  ἀγαποῦν καὶ τὸν  σέβονται. Ἡ μοναχική  του  βιοτή, διὰ τῆς  ἄσκησης, τῆς  προσευχῆς, τῆς  νηστείας, τῆς  μελέτης, τῆς ἐγρήγορσης, ἀκτινοβολεῖ, ἐμπνέει καὶ προσελκύει  ψυχὲς στὸ Χριστό.

        Τὸν Μάϊο 1979 μετακινεῖται  στὸ  Φρέαρ  τοῦ Ἰακὼβ ὡς Ἡγούμενος.Ἐκεῖ γίνεται  στόχος   τῶν Σιωνιστῶν  Ἑβραίων, οἱ  ὁποῖοι  θέλουν  τὴν ἐξόντωση  του καί  τὸν  ἀπειλοῦν καθημερινά.  Διεκδικοῦν  τὸ  Ναό. Ὁ  Φιλούμενος  στέκεται ἀπτόητος, ἑδραῖος  ἄγρυπνος  στὶς ἐπάλξεις      ἀποδεχόμενος ἀκόμη  καὶ  τὸ μαρτύριο. Ὄντως, στὶς  29  Νοεμβρίου  1979, μιὰ  μέρα  βροχερή,  ἑορτὴ  τοῦ Ἁγίου Μάρτυρα  Φιλουμένου καὶ ὁ ἴδιος ἑόρταζε, στὶς 5μ.μ. καὶ  ἐνῷ ἔκανε  μόνος τόν Ἑσπερινό, δέχθηκε  ἐπίθεση  μὲ  τσεκούρι: 36 τσεκουριὲς σταυροειδῶς  στὸ κρανίο.  Ξερίζωσαν  μάτια. Ἔκοψαν  χέρια.Ξερίζωσαν δόντια.Ἔκοψαν πόδια.Τὸν κατακρεούργησαν  κυριολεκτι-κά. Ὁ δίδυμος Ἐλπίδιος ἐνημερώνεται  θαυματουργικά:"Ἀδελφὲ  μὲ  σκοτώνουν. Ὁ Ναὸς βεβη- λώνεται".Τὴν ἑπομένη τὸν  βρήκαν νεκρό. Εἰδοποιοῦνται  Πατριαρχεῖο  καὶ  Ἀστυνομία. Μετὰ    πέντε ἡμέρες παραλαμβάνουν  τὸ  σκήνωμα, ποὺ βρίσκεται σὲ  εὐκαμψία.Στὶς 4 Δεκεμβρίου      1979 τελεῖται ἡ  κηδεία του στὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Θέκλας καὶ ἡ ταφή του στὸΚοιμητὴριο τῆς Ἁγιο-ταφικῆς Ἀδελφότητας στὴν Ἁγία Σιών. Στὴν ἀνακομιδὴ  τῶν λειψάνων του εὐωδία  ἁπλώνεται,  ἐνῷ  σημειώνονται  καὶ  θαύματα.

Ἕνας  νέος  Μάρτυρας Χριστοῦ ὁ Φιλούμενος! Στὶς 29 Νοεμβρίου 2009 κατατάσσεται στὸ Ὀρ-θόδοξο Ἁγιολόγιο τῆς  Ἐκκλησίας.Τὸν τιμοῦν οἱ πιστοὶ στὶς 29  Νοεμβρίου καὶ ἐπικαλοῦνται  τὶς πρεσβεῖες  του.-

Μεγαλυνάριον

Νόμοις παραμένοντες ἱεροῖς,Φιλούμενε μάκαρ καί πολύαθλε Ἀθλητά. Φίλε τοῦ Σωτῆρος, ἐδείχθης ἐν τοῖς ἄθλοις, ἀχλὺν παρανομίας διασκέδασας.-

                                                              

Από την ποιητική Συλλογή

<<ΨΗΦΙΔΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΩΝ>>   Ελ.Α.Κλ. 

Το λιμάνι σου ; 

Σούρουπο…

Η νύχτα πανέτοιμη ν’απλώσει

          το σκοτεινό πέπλο της.

Μεσοπέλαγα  μια  βάρκα

   λικνίζεται  στα  μανιασμένα

                                   κύματα.

Αναζητεί επειγόντως λιμάνι.

Επιζητεί  τη  διάσωσή της.

Αλήθεια, εσύ στο φουρτουνιασμένο

                            πέλαγος της ζωής

αναζητείς την ασφάλεια του λιμανιού;

Ποιο  είναι το λιμάνι,

                          που θα σε διασώσει;

Το ασφαλές λιμάνι, αναμφίβολα,

                    είναι  το  του  Χριστού.

Ρίξε την άγκυρά σου εκεί  και

           η  σωτηρία  σου  είναι βέβαιη.-                  

ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ

v  Με  την  ε π α γ ρ ύ π ν η σ η   αποφεύγεις  την  εκτέλεση   των    κ α κ ώ ν.

Με  τον  ζ ή λ ο   εξασφαλίζεις   την πραγματοποίηση των κ α λ ώ ν.

v  Εχομε    κ ο ι ν ω ν ί α    α φ θ ο ν ί α ς.

Χρειαζόμαστε   α  φ θ ο ν ί α    κ ο ι ν ω ν ί α ς.

v  Η β ί ω σ η   της  μ η δ ε ν ι κ ή ς   α υ τ ο σ υ ν ε ι δ η σ ί α ς    οδηγεί  στην   

΄΄εν    ε π ι γ ν ώ σ ε ι΄΄  επανάληψη  της ΄΄ε υχ ή ς΄΄.

                               

                      ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ   ΡΗΜΑΤΑ  ΑΓ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ

Ø  Όπου ευρίσκεται ο Θεός, εκεί δεν υπάρχει κακό. Όλα όσα απορρέουν από τον

Θεόν, έχουν μέσα τους την ειρήνη και οδηγούν τον άνθρωπο προς την αυτοκατάκριση και ταπείνωση.

Ø  Η πίστις χωρίς των έργων νεκρά εστί» (Ιακώ­βου 6, 26). Η πραγματική πίστις

δεν είναι δυνατόν να υπάρξει χωρίς τα έργα. Όποιος πραγματικά πι­στεύει, εκείνος οπωσδήποτε θα πράττει και καλά έργα.

Ø  Εάν ο άνθρωπος από αγάπη προς τον Θεόν και χάριν της ενάρετου ζωής δεν

έχει περιττή μέριμνα για τον εαυτό του, πιστεύοντας, ότι γι’ αυτόν φροντί­ζει ο Θεός, αυτή του η εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού είναι και πραγματική και συνετή.

Ø  Όποιος πραγματικά αγαπά τον Θεόν, θεωρεί τον εαυτό του ταξιδιώτη και ξένο

στη γη αυτή. Στην επι­δίωξή του να ενωθεί με τον Θεόν, με το νου και την καρδιά του διαρκώς ατενίζει μόνον Αυτόν.

Ø                Ο άνθρωπος που θα αποφασίσει να ζήσει την εσω­τερική ζωή, πρώτα απ’ όλα

πρέπει να έχει τον φόβο του Θεού που είναι και η αρχή της σοφίας.

                                     

 *************************************************************************************************************