- ΜΙΑ ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΑΠΟΦΑΣΗ -
4/10 Η ΑΓΙΑ ΔΟΜΝΙΝΑ και οι θυγατέρες της:
ΒΕΡΙΝΗ και ΠΡΟΣΔΟΚΗ.
4/10 Η ΑΓΙΑ ΔΟΜΝΙΝΑ και οι θυγατέρες της:
ΒΕΡΙΝΗ και ΠΡΟΣΔΟΚΗ.
Στην επουράνια Βασιλεία του Θεού ζουν ατελεύτητα οι ανά τους αιώνες Φίλοι Του.
Οι οικήτορες του Παραδείσου ένθεοι ζηλωτές, του Θεού εραστές, του Χριστού συγκληρονόμοι.
Ανάμεσά τους ηρωίδες γυναίκες, που έχουν το ψυχικό σθένος να καταπνίγουν το μητρικό φίλτρο και να προσφέρουν αγνές κι αμόλυντες τις θυγατέρες τους στον Κύριο.
Εκεί συναντάμε νεανίδες, που αγαπούν φλογερά τον Ιησού και θυσιάζουν τη νιότη τους για Κείνον.
Στις 4 Οκτωβρίου η Εκκλησία μας προβάλλει μια ιδανική μητέρα την Αγία ΔΟΜΝΙΝΑ και τις δυό θυγατέρες της: ΒΕΡΙΝΗ και ΠΡΟΣΔΟΚΗ.
Οι δυό κόρες μεγαλώνουν και δέχονται τα μηνύματα της χριστιανικής Αλήθειας από την ευσεβή μητέρα τους. Συνάπτουν μια προσωπική γνωριμία με τον Ιησού και φλογίζονται από Αγάπη γι' Αυτόν. Τα βέλη της Αγάπης Του πληγώνουν τις νεανικές καρδιές τους. Ο Ιησούς απόλυτος Μονάρχης στη ζωή τους. Ο Χριστός ρυθμιστής των παλμών της καρδιάς τους. Ο Κύριος ο Μοναδικός διαφεντευτής στο χωράφι της ψυχής τους.
Δυό αγνά λουλούδια, δυό πάλλευκα περιστέρια, ανήκουν αποκλειστικά στον Ιησού.
Κι η μάνα, συνεργάτιδα πολύτιμη του Θεού, ακούραστη σποριάς του λόγου Του, αγρυπνεί πάνω στα νεανικά βλαστάρια της. Οι εχθροί καιροφυλακτούν. Ο κίνδυνος υπαρκτός. Και η Δομνίνα φροντίζει για τη διασφάλιση των ψυχών, που ο Θεός της εμπιστεύεται.
Αφήνουν το πατρικό σπίτι και τους συγγενείς κι έρχονται στην Έδεσσα. Εκεί παραμένουν για αρκετό χρόνο γαλήνια.
Ξαφνικά μια μέρα καταφθάνουν ο άνδρας της Βερίνης και ο πατέρας της μαζί με άλλους στρατιώτες. Η οργή τους καταφανής. Το μίσος πασιφανές. Η ορμή τους ακάθεκτη. Συλλαμβάνουν τις τρεις γυναίκες και τις οδηγούν στην Ιεράπολη. Εκεί σκοπεύουν να θέσουν σε εφαρμογή τα σατανικά σχέδια τους. Γλεντοκοπούν και πανηγυρίζουν τη σύλληψη των θυμάτων τους.
Η Δομνίνα υποπτεύεται το σκοπό τους. Παρακολουθεί την αφροσύνη τους και παίρνει τη μεγάλη απόφαση να διαφυλάξει με κάθε θυσία τις θυγατέρες της αγνές.
Μάνα και κόρες σύμφωνες να διαφύγουν την ατίμωση. Παράπλευρα στην πόλη κυλάει ορμητικά ένα ποτάμι. Οι τρεις γυναίκες φεύγουν κρυφά, προσεύχονται θερμά και είναι πανέτοιμες για τη θυσία.
Η ηρωίδα μάνα καταστέλλει τα μητρικά αισθήματα, κρατεί από το χέρι τις υπάκουες κόρες της, τις βυθίζει και αυτοβυθίζεται στα νερά του ποταμού.
Τα παπούτσια τους έξω από το ποτάμι μαρτυρούν τον εκούσιο πνιγμό τους και την άγνοια του επεισοδίου από τους στρατιώτες.
Ο ιερός Χρυσόστομος εγκωμιάζει τη θαρραλέα απόφαση των τριών γυναικών και η Εκκλησία μας τις κατατάσσει στο Χορό των Αγίων.
Εκεί στη χώρα του Άκτιστου Φωτός ζουν αιώνια, ευφραίνονται άληκτα, απολαμβάνουν άρρητα και πρεσβεύουν αδιάλειπτα για μας τους αδελφούς τους.-
Οι οικήτορες του Παραδείσου ένθεοι ζηλωτές, του Θεού εραστές, του Χριστού συγκληρονόμοι.
Ανάμεσά τους ηρωίδες γυναίκες, που έχουν το ψυχικό σθένος να καταπνίγουν το μητρικό φίλτρο και να προσφέρουν αγνές κι αμόλυντες τις θυγατέρες τους στον Κύριο.
Εκεί συναντάμε νεανίδες, που αγαπούν φλογερά τον Ιησού και θυσιάζουν τη νιότη τους για Κείνον.
Στις 4 Οκτωβρίου η Εκκλησία μας προβάλλει μια ιδανική μητέρα την Αγία ΔΟΜΝΙΝΑ και τις δυό θυγατέρες της: ΒΕΡΙΝΗ και ΠΡΟΣΔΟΚΗ.
Οι δυό κόρες μεγαλώνουν και δέχονται τα μηνύματα της χριστιανικής Αλήθειας από την ευσεβή μητέρα τους. Συνάπτουν μια προσωπική γνωριμία με τον Ιησού και φλογίζονται από Αγάπη γι' Αυτόν. Τα βέλη της Αγάπης Του πληγώνουν τις νεανικές καρδιές τους. Ο Ιησούς απόλυτος Μονάρχης στη ζωή τους. Ο Χριστός ρυθμιστής των παλμών της καρδιάς τους. Ο Κύριος ο Μοναδικός διαφεντευτής στο χωράφι της ψυχής τους.
Δυό αγνά λουλούδια, δυό πάλλευκα περιστέρια, ανήκουν αποκλειστικά στον Ιησού.
Κι η μάνα, συνεργάτιδα πολύτιμη του Θεού, ακούραστη σποριάς του λόγου Του, αγρυπνεί πάνω στα νεανικά βλαστάρια της. Οι εχθροί καιροφυλακτούν. Ο κίνδυνος υπαρκτός. Και η Δομνίνα φροντίζει για τη διασφάλιση των ψυχών, που ο Θεός της εμπιστεύεται.
Αφήνουν το πατρικό σπίτι και τους συγγενείς κι έρχονται στην Έδεσσα. Εκεί παραμένουν για αρκετό χρόνο γαλήνια.
Ξαφνικά μια μέρα καταφθάνουν ο άνδρας της Βερίνης και ο πατέρας της μαζί με άλλους στρατιώτες. Η οργή τους καταφανής. Το μίσος πασιφανές. Η ορμή τους ακάθεκτη. Συλλαμβάνουν τις τρεις γυναίκες και τις οδηγούν στην Ιεράπολη. Εκεί σκοπεύουν να θέσουν σε εφαρμογή τα σατανικά σχέδια τους. Γλεντοκοπούν και πανηγυρίζουν τη σύλληψη των θυμάτων τους.
Η Δομνίνα υποπτεύεται το σκοπό τους. Παρακολουθεί την αφροσύνη τους και παίρνει τη μεγάλη απόφαση να διαφυλάξει με κάθε θυσία τις θυγατέρες της αγνές.
Μάνα και κόρες σύμφωνες να διαφύγουν την ατίμωση. Παράπλευρα στην πόλη κυλάει ορμητικά ένα ποτάμι. Οι τρεις γυναίκες φεύγουν κρυφά, προσεύχονται θερμά και είναι πανέτοιμες για τη θυσία.
Η ηρωίδα μάνα καταστέλλει τα μητρικά αισθήματα, κρατεί από το χέρι τις υπάκουες κόρες της, τις βυθίζει και αυτοβυθίζεται στα νερά του ποταμού.
Τα παπούτσια τους έξω από το ποτάμι μαρτυρούν τον εκούσιο πνιγμό τους και την άγνοια του επεισοδίου από τους στρατιώτες.
Ο ιερός Χρυσόστομος εγκωμιάζει τη θαρραλέα απόφαση των τριών γυναικών και η Εκκλησία μας τις κατατάσσει στο Χορό των Αγίων.
Εκεί στη χώρα του Άκτιστου Φωτός ζουν αιώνια, ευφραίνονται άληκτα, απολαμβάνουν άρρητα και πρεσβεύουν αδιάλειπτα για μας τους αδελφούς τους.-
