10/9 ΤΡΕΙΣ ΑΓΙΕΣ ΑΔΕΛΦΕΣ:
ΜΗΝΟΔΩΡΑ - ΜΗΤΡΟΔΩΡΑ- ΝΥΜΦΟΔΩΡΑ,
-ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΘΕΩΣΗΣ-.
«...τα άνω ζητείτε,... τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης» (Κολ. Γ΄ 1-2), σαλπίζει ο διαπρύσιος κήρυκας του Ευαγγελίου Απ. Παύλος.
Σάλπισμα εγερτήριο οι λόγοι του, μήνυμα αγωνιστικό, σύνθημα προτρεπτικό αντηχεί στις καρδιές των αθλητών του Χριστού, συναρπάζει τις ψυχές των Ομολογητών της πίστεως.
Τα γήινα εγκαταλείπονται. Τα ουράνια επιδιώκονται. Τα φθαρτά απαρνούνται. Τ’ άφθαρτα στοχεύονται. Τα πρόσκαιρα περιφρονούνται. Τα αιώνια ποθούνται. Τα πάντα θεωρούνται «σκύβαλα» για να κερδίσουν το Χριστό.
Και οι τρεις αδελφές: ΜΗΝΟΔΩΡΑ - ΜΗΤΡΟΔΩΡΑ - ΝΥΜΦΟΔΩΡΑ εγκαταλείπουν τα πάντα και βρίσκουν το παν. Ομόγνωμες κι ομόφρονες ακολουθούν πιστά τον Κύριο. Τον συναντούν στο Θαβώρ της ερήμου κι ευφραίνονται. Συμπορεύονται στο Γολγοθά του Μαρτυρίου κι αγάλλονται. Τρεις αδελφές ζουν με το Χριστό και θυσιάζονται για το Χριστό. Ας τις γνωρίσουμε.
Πατρίδα τους είναι η Βιθυνία. Ζουν τον 4ο μ.Χ. αιώνα, στους χρόνους του Βασιλιά Μαξιμιανού. Ανατρέφονται με της πίστεως τα νάματα. Γαλουχούνται με του Ευαγγελίου την αλήθεια. Στο σώμα πανέμορφες. Στην ψυχή ασύγκριτες. Στην πίστη αταλάντευτες. Στην αγάπη φλογερές. Στην αυταπάρνηση ηρωικές.
Εγκαταλείπουν την πατρίδα τους κι ανέρχονται στα βουνά. Αφήνουν τη βοή της κοινωνίας και φθάνουν στη σιωπή της ερήμου. Εκεί ρίχνονται στην αγκαλιά του Θεού, στο πέλαγος της ευσπλαγχνίας Του, στο στίβο των πνευματικών αγώνων. Ασκούνται στην προσευχή και στη νηστεία, στην αγρυπνία και στην εγκράτεια, στην κακοπάθεια και στην απάθεια. Εργάζονται την αυτογνωσία κι επιτυγχάνουν τη Θεογνωσία. Γίνονται δοχεία της Θείας Χάριτος, Κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος. Η αγιότητά τους ακτινοβολεί. Η θεοσέβεια τους προσελκύει. Ασθενείς θεραπεύουν. Δαιμόνια εκδιώκουν. Θλιμμένους παρηγορούν. Αδυνάτους στηρίζουν.
Η αγάπη τους στο Θεό εκδηλώνεται ποικιλότροπα στον άνθρωπο. Η ζωή τους ανταύγεια της αγάπης του Θεού.
Ο ηγεμόνας Φρόντων πληροφορείται τη δράση των τριών αδελφών κι εξοργίζεται. Η αποστολή ανακριτή με στρατιωτική συνοδεία είναι άμεση. Η κατάπληξη φανερή. Η φρόνηση περισσή. Η σύνεση θαυμαστή. Η ομολογία παρρησιακή. Η αφοβία προκλητική. Η αντίδραση πάραυτη.
Η πρώτη αδελφή Μηνοδώρα δέχεται τη λυσσαλέα επίθεση. Το σώμα γυμνώνεται. Η σάρκα καταξέεται. Η πρόσκληση για θυσία συνεχίζεται. Η άρνηση επαναλαμβάνεται. Οι ραβδισμοί ακολουθούν. Τα κόκκαλα τρίβονται. Η λιποθυμία έρχεται. Η ψυχή παραδίδεται. Το μαρτυρκό στεφάνι κερδίζεται. Η πρώτη πρέσβειρα στον Ουρανό φθάνει.
Οι δήμιοι συνεχίζουν το απαίσιο έργο τους. Οι δύο αδελφές δέχονται εκφοβισμούς. Παραμένουν ανένδοτες. Διατηρούνται ανδρείες. Κρέμονται και κατακαίονται. Υπομένουν και προσεύχονται. Τα σώματα συνθλίβονται. Οι ψυχές προσέρχονται προς το Νυμφίο τους Χριστό.
Οι Ουράνιοι θάλαμοι δέχονται τις τρεις μακάριες αδελφές. Η τρυφή του Παραδείσου αιώνιο έπαθλό τους. Τα λείψανα των Μαρτύρων ρίχνονται στο καμίνι. Αστραπές, βροντές και βροχή επακολουθούν. Οι δικαστής κατακαίεται. Η φωτιά σβήνει. Τά λείψανα διαφυλάσσονται αβλαβή κι ενταφιάζονται τιμητικά.
Οι τρεις Μάρτυρες αδελφές τιμούνται από τη Στρατευόμενη Εκκλησία στις 10 Σεπτεμβρίου.-
ΜΗΝΟΔΩΡΑ - ΜΗΤΡΟΔΩΡΑ- ΝΥΜΦΟΔΩΡΑ,
-ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΘΕΩΣΗΣ-.
«...τα άνω ζητείτε,... τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης» (Κολ. Γ΄ 1-2), σαλπίζει ο διαπρύσιος κήρυκας του Ευαγγελίου Απ. Παύλος.
Σάλπισμα εγερτήριο οι λόγοι του, μήνυμα αγωνιστικό, σύνθημα προτρεπτικό αντηχεί στις καρδιές των αθλητών του Χριστού, συναρπάζει τις ψυχές των Ομολογητών της πίστεως.
Τα γήινα εγκαταλείπονται. Τα ουράνια επιδιώκονται. Τα φθαρτά απαρνούνται. Τ’ άφθαρτα στοχεύονται. Τα πρόσκαιρα περιφρονούνται. Τα αιώνια ποθούνται. Τα πάντα θεωρούνται «σκύβαλα» για να κερδίσουν το Χριστό.
Και οι τρεις αδελφές: ΜΗΝΟΔΩΡΑ - ΜΗΤΡΟΔΩΡΑ - ΝΥΜΦΟΔΩΡΑ εγκαταλείπουν τα πάντα και βρίσκουν το παν. Ομόγνωμες κι ομόφρονες ακολουθούν πιστά τον Κύριο. Τον συναντούν στο Θαβώρ της ερήμου κι ευφραίνονται. Συμπορεύονται στο Γολγοθά του Μαρτυρίου κι αγάλλονται. Τρεις αδελφές ζουν με το Χριστό και θυσιάζονται για το Χριστό. Ας τις γνωρίσουμε.
Πατρίδα τους είναι η Βιθυνία. Ζουν τον 4ο μ.Χ. αιώνα, στους χρόνους του Βασιλιά Μαξιμιανού. Ανατρέφονται με της πίστεως τα νάματα. Γαλουχούνται με του Ευαγγελίου την αλήθεια. Στο σώμα πανέμορφες. Στην ψυχή ασύγκριτες. Στην πίστη αταλάντευτες. Στην αγάπη φλογερές. Στην αυταπάρνηση ηρωικές.
Εγκαταλείπουν την πατρίδα τους κι ανέρχονται στα βουνά. Αφήνουν τη βοή της κοινωνίας και φθάνουν στη σιωπή της ερήμου. Εκεί ρίχνονται στην αγκαλιά του Θεού, στο πέλαγος της ευσπλαγχνίας Του, στο στίβο των πνευματικών αγώνων. Ασκούνται στην προσευχή και στη νηστεία, στην αγρυπνία και στην εγκράτεια, στην κακοπάθεια και στην απάθεια. Εργάζονται την αυτογνωσία κι επιτυγχάνουν τη Θεογνωσία. Γίνονται δοχεία της Θείας Χάριτος, Κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος. Η αγιότητά τους ακτινοβολεί. Η θεοσέβεια τους προσελκύει. Ασθενείς θεραπεύουν. Δαιμόνια εκδιώκουν. Θλιμμένους παρηγορούν. Αδυνάτους στηρίζουν.
Η αγάπη τους στο Θεό εκδηλώνεται ποικιλότροπα στον άνθρωπο. Η ζωή τους ανταύγεια της αγάπης του Θεού.
Ο ηγεμόνας Φρόντων πληροφορείται τη δράση των τριών αδελφών κι εξοργίζεται. Η αποστολή ανακριτή με στρατιωτική συνοδεία είναι άμεση. Η κατάπληξη φανερή. Η φρόνηση περισσή. Η σύνεση θαυμαστή. Η ομολογία παρρησιακή. Η αφοβία προκλητική. Η αντίδραση πάραυτη.
Η πρώτη αδελφή Μηνοδώρα δέχεται τη λυσσαλέα επίθεση. Το σώμα γυμνώνεται. Η σάρκα καταξέεται. Η πρόσκληση για θυσία συνεχίζεται. Η άρνηση επαναλαμβάνεται. Οι ραβδισμοί ακολουθούν. Τα κόκκαλα τρίβονται. Η λιποθυμία έρχεται. Η ψυχή παραδίδεται. Το μαρτυρκό στεφάνι κερδίζεται. Η πρώτη πρέσβειρα στον Ουρανό φθάνει.
Οι δήμιοι συνεχίζουν το απαίσιο έργο τους. Οι δύο αδελφές δέχονται εκφοβισμούς. Παραμένουν ανένδοτες. Διατηρούνται ανδρείες. Κρέμονται και κατακαίονται. Υπομένουν και προσεύχονται. Τα σώματα συνθλίβονται. Οι ψυχές προσέρχονται προς το Νυμφίο τους Χριστό.
Οι Ουράνιοι θάλαμοι δέχονται τις τρεις μακάριες αδελφές. Η τρυφή του Παραδείσου αιώνιο έπαθλό τους. Τα λείψανα των Μαρτύρων ρίχνονται στο καμίνι. Αστραπές, βροντές και βροχή επακολουθούν. Οι δικαστής κατακαίεται. Η φωτιά σβήνει. Τά λείψανα διαφυλάσσονται αβλαβή κι ενταφιάζονται τιμητικά.
Οι τρεις Μάρτυρες αδελφές τιμούνται από τη Στρατευόμενη Εκκλησία στις 10 Σεπτεμβρίου.-
