ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΑΡ. Φ. 130 ΝΟΕΜ. -ΔΕΚ. 2025

 

                        

                                                                                                                                          

ΟΡΘΟΔΟΞΗ  ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ  ΑΡ.Φ.130  Νοεμ. –Δεκ.  2025/ Διανέμεται  δωρεάν. ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΠΥΡΣΟΣ.

Γράφει καί ἐπιμελεῖται(Δυνάμει Θεοῦ)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α.ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κός 

ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549  Κ.Τ. 6936773200 

e-mail:  eklidoniari@gmail. com    καί  elkl2015@hotmail.com                                        

Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari

ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ

ΚΥΡ.ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ.( Λουκ. ιδ΄,16 – 24 και Ματθ. κβ΄,14 )

Το  ΔΕΙΠΝΟ της ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

            «Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα.»(Λουκ.ιδ΄,16).«Δείπνον μέγα».» Το συμπόσιον της Βασιλείας  των Ουρανών». Σ’ αυτό το δείπνο έχουν προσκληθεί αδιάκριτα και ανεξαίρετα, χωρίς κανένα απoκλεισμό, όλοι. Η είσοδός μας, βέβαια, στην Βασιλεία του Θεού, προϋποθέτει την ενταξιακή μας κίνηση στο Σώμα της Εκκλησίας, που επιτυγχάνεται με την ακράδαντη πίστη στον Χριστό και το Βάπτισμα.

            «Δείπνο» και η Θεία Ευχαριστία σε κάθε Θεία Λειτουργία. Η συνειδητή συμμετοχή μας εξασφαλίζει την ένωση με τον Χριστό, που είναι η Ζωή, οπότε μας ζωοποιεί, μας αφθαρτοποιεί, μας Χριστοποιεί.

            Το μεταπτωτικό σύμπτωμα της εσωτερικής αποδιοργάνωσης του ανθρώπου αναιρείται, με την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού, του Λόγου, αφού με την Θεία Κοινωνία τρέφεται η ψυχή και διοχετεύει την Θεϊκή Χάρη και Ζωή και στο σώμα. Με την συμμετοχή μας  στην Θεία Κοινωνία επιτυγχάνουμε την ένωση με τον Ιησού, την μετοχή στην Θεία Ζωή, την ανατολή της μέλλουσας Βασιλείας, την πρόγευση του Παραδείσου, την επαναφορά στην προπτωτική κατάσταση.

     Και όμως στην πρόσκληση του «Δείπνου» της αγάπης του Θεού δεν ανταποκρίνονται θετικά όλοι οι παραλήπτες. Ο Ιησούς τους κατηγοροποιεί :

1)Είναι οι άνθρωποι, που είναι δούλοι της ύλης. Σφετεριστές των δωρεών του Θεού, αρνούνται την ευχαριστιακή αναφορά στον Θεό. Αρνούνται την μετοχή στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και  συνεπώς  αρνούνται  να  θεωθούν.

2)Είναι οι άνθρωποι οι υποδουλωμένοι στην εργασία. Εκείνοι, που ανάγουν την δουλειά σε δουλεία. Εκείνοι, που επικεντρώνουν το ενδιαφέρον και τις δυνάμεις τους στην εργασία και παραθεωρούν τον κύριο στόχο, που είναι η εκκλησιοποίηση. Απορυθμίζονται από την συχνότητα τ’ Ουρανού και συντονίζονται στον ρυθμό της γης. Τοιουτο-τρόπως αποσταθεροποιούνται υπαρξιακά.

            3) Είναι οι άνθρωποι, δούλοι των αισθήσεων. Η οικογένεια προ-βάλλει, ως εμπόδιο, για την ανταπόκριση στην πρόσκληση. Ο γάμος, με την μεταφυσική και Ευχαριστιακή αναφορά του, σημειώνει υπέρβαση της φθαρτότητας και οδηγεί στην Χριστοποίηση, στην ανακαίνιση του προσώπου.

            Η συμμετοχή στο «Δείπνο» ανοίγει δίοδο εισόδου του Θεού στην ζωή του  ανθρώπου, δίαυλο επικοινωνίας μαζί Του.Όλες οι δραστηριότητες του ανθρώπου, αν αυτονομηθούν, αλλοτριώνουν τον άνθρωπο, τον οδηγούν στην φθορά και τον θάνατο, αφού τον υποδουλώνουν στον χρόνο και τον αποστερούν της μεταμορφωτικής δυνάμεως του «Δείπνου». Τοιουτοτρόπως το παρόν απαιωνο-ποιείται και το αιώνιο παύει να είναι προέκταση του παρόντος.

                                  

ΠΟΡΤΡΕΤΑ  ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ   ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ

21/12  ΑΓ. ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ, ο βοσκός.

Η θυσία απόδειξη τρανή διακαούς αγάπης. Η μεγαλύτερη θυσία, που σημειώνεται στον πλανήτη μας είναι πάνω στον βράχο του Γολγοθά. Εκεί χύνεται το Πανάχραντο Αίμα του Θεανθρώπου, για του ανθρώπου την σωτηρία. Ο Ιησούς ο Μεγάλος Αιμοδότης. Ο Χριστός ο Πρώτος Μάρτυρας. Πρωτοπόρος Εκείνος στο δύσβατο μονοπάτι του μαρτυρίου χαράσσει ανεξίτηλα ίχνη. Στ’ αχνάρια Του βαδίζουν αναρίθμητοι αιχμάλωτοι της Θεϊκής Αγάπης. Πολυπαθής η παράταξη των ενδόξων Μαρτύρων. Όλοι θυσιάζονται εκούσια, για την αγάπη του Χριστού. Όλοι συνευφραίνονται αέναα στο Βασίλειο της Αγάπης του Θεού.

Ανάμεσά τους και ο Άγιος Θεμιστοκλής, ο βοσκός. Ζει στο χρόνια του βασιλιά Δεκίου το 250 μ.Χ. Πατρίδα του τα Μύρα της Λυκίας. Δέχεται τα νάματα της πίστεως στον Θεό. Μεταλαμπαδεύεται η φλόγα της αγάπης στον Χριστό από τους θεοφιλείς γονείς του. Βιώνει απλά και θετικά τις ευαγγελικές Αλήθειες. Φροντίζει, για την καθαρότητα της ψυχής. Επαγρυπνεί, για την αγνότητα των αισθημάτων. Ασχολία του η βοσκή των προβάτων. Εκεί στον καθάριο αέρα του βουνού, κοντά στα άκακα αρνιά, διδάσκεται την καθαρότητα του νου. Από εκεί, από τα υψώματα διασυν-δέεται καθάρια με τον Πλάστη. Τα καλώδια της ψυχής ελεύθερα μεταφέρουν τις θερμές ικεσίες στον Κύριο.

Οι διωγμοί κατά των Χριστιανών συνεχίζονται αμείλικτοι. Ο σκληρός βασιλιάς Δέκιος επισημαίνει πρόσωπα και τα αναζητεί. Στόχος τώρα ο Άγιος Διοσκορίδης. Καταφύγιό του γίνεται το βουνό, η στάνη του Θεμιστοκλή. Και εκεί όμως φθάνουν οι απεσταλμένοι δήμιοι. Συναντούν τον απλοϊκό βοσκό Θεμιστοκλή και ζητούν πληροφορίες για τον Χριστιανό Διοσκορίδη. «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου. Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Ματθ. 22, 37-39). Αυτά τα λόγια του Κυρίου αντηχούν στο είναι του και είναι πανέτοιμος, για την εφαρμογή τους. Η αγάπη στον Θεό και στον άνθρωπο πρυτανεύει μέσα του. Η απάντηση δίδεται αυθόρμητα και απερίστροφα. Τον μεν Διοσκορίδη καλύπτει η αγάπη του και δεν τον αποκαλύπτει. Ο ίδιος δε προσφέρεται οικειοθελώς και προθύμως να τον αντικαταστήσει, δηλώνοντας την χριστιανική του ταυτότητα. Θήραμα τώρα υπάρχει: Ο Χριστιανός Θεμιστοκλής. Και οι στρατιώτες κατάκοποι, αλλά ευχαριστημένοι κατηφορίζουν. Σε λίγο βρίσκεται ο τολμηρός Φίλος του Θεού μπροστά στον άρχοντα. Εκεί διακηρύττει περίτρανα την πίστη του στον Χριστό και νιώθει πανευτυχής. Δέχεται αλλεπάλληλα κτυπήματα στην κοιλιά και κατα-σχίζεται. Κρεμάται σε ξύλο και σύρεται το σώμα του πάνω σε σιδερένια καρφιά. Αιμόφυρτος, με καταπληγωμένο το σώμα, ανέγγιχτη όμως την ψυχή, την παραδίδει νικηφόρα στα χέρια του στεφοδότη Χριστού.

Στην πανέμορφη χώρα τ’ Ουρανού, κοντά στον Θρόνο του Θεού αγάλλεται και πρεσβεύει για μας,που τον τιμάμε στις 21Δεκεμβρίου.                                

ΝΥΞΕΙΣ

«Ού δε το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία». ( Β΄ Κορ. γ΄ 17 .)

            Η αποστασία του ανθρώπου από τον Θεό δουλοποίησε τον άνθρωπο. Η Θεανθρώπiση του Χριστού ελευθεροποίησε τον άνθρωπο. Η ελευθερία δώρο Θεόσδοτο. Η Τριαδοποίηση του ανθρώπου παρέχει και την ελευθεροποίηση. Το Άγιο Πνεύμα με την ενοίκησή Του στον άνθρωπο φωτοδοτεί, ανακαινοποιεί,μεταμορφώνει και ελευθερώνει το είναι του. Ελεύθερος  από  τα πάθη, απελεύθερος από την αμαρτία, ζει την «εν Χριστώ» δουλεία,που συνιστά την αληθινή ελευθερία και βιώνει την καθολικοποίηση των όντων,την πανενότητα των κτισμάτων. Ο μεταπτωτικός άνθρωπος επανέρχεται στην προπτωτική,αρμονική του ύπαρξη. Ζει την ελευθερία, κινείται με ελευθερία και αποδίδει ελευθερία στούς αδελφούς του. Βιώνει την ελευθερία στην Παρουσία του Θεού και απολαμβάνει ελεύθερα την ελευθερία του Χριστού.-

                                         ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ

v  Η  ανθρώπινη ελευθερία απαραβίαστη.Και η επιλογή του Παραδείσου ή  της  Κόλασης υπόθεση  προσωπική.-

v  Η παράβαση  των  εντολών του Θεού  εναμαρτοποιεί  το σώμα  και την ψυχή του  ανθρώπου.-

v  Μια  καινούργια μέρα. Μια ακόμη  ευκαιρία, για  μια  νέα αρχή.-

v  Η αμαρτία αμαρτωλοποιεί τον  άνθρωπο και  τον αποαγιοποιεί.-

Από την ποιητική Συλλογή   ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ  Ελ. Α. Κλ.

Ο  ΚΥΡΙΟΣ  ΜΟΥ ;

Δύο  αφέντες  με  κυκλώνουν.

Επιζητούν  κυριαρχία.

Στοχεύουν  την  ανεξαρτησία  μου.

Επιδιώκουν  τη  δουλεία  μου.

Επιθυμούν  την  ανελευθερία  μου.

Ποιοί  είναι  οι  επίδοξοι  διαφεντευτές;

Ο  Σατανάς  και  ο Ιησούς.

Ο πρώτος επιθυμεί  τον αφανισμό  μου.

Ο  Χριστός  ποθεί  την  σωτηρία  μου.

Η  επιλογή  εκούσια  δική  μου.-                       

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ  ΡΗΣΕΙΣ

ü  Έλεγαν για τον αββά Σισώη, ότι αρρώστησε και  ενώ  κάθονταν κοντά του γέροντες μίλησε σε κάποιους. Του λένε:- Τι βλέπεις, αββά; Και τους απαντά:- Βλέπω κάποιους, που ήλθαν σε μένα και τους παρακαλώ να μ' αφήσουν λίγο να μετανοήσω.

Τ Λέει ένας από τους γέροντες:- Και αν σ' αφήσουν, τι μπορείς να κάνεις από δω και πέρα με την μετάνοια;Του λέει ο γέροντας:- Κι αν δεν μπορώ, μπορώ όμως να στενάζω ακόμη λίγο, για την ψυχή μου, και  αυτό μου είναι αρκετό.

ü  Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Σισώη:

Τι να κάνω αββά μου, έπεσα! Του λέει ο γέροντας: Να σηκωθείς. Σηκώθηκα και ξανάπεσα. Να σηκωθείς πάλι και  πάλι. Μέχρι πότε; Μέχρι, που να σε βρει ο θάνατος, είτε στο καλό είτε στην πτώση. Γιατί σ’ όποια κατάσταση βρεθεί τότε ο άνθρωπος, σ’ αυτή και φεύγει..