’Ο Θεός βοηθάει και δεν αδικεί.

 ‘’Ο Θεός βοηθάει και δεν αδικεί!
Βλέπει πιο πέρα και τον ενδιαφέρει,
σαν καλός Πατέρας,
να μας έχει κοντά του στον Παράδεισο. 
Γι’αυτό δίνει δοκιμασίες σ'αυτή τη ζωή.’’
 

  ΑΓΙΟΣ   ΠΑ ‘ Ι ‘ΣΙΟΣ   Αγιορείτης

 

21.1 ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ο Ομολογητής.

                                          21.1  ΑΓΙΟΣ   ΜΑΞΙΜΟΣ  ο Ομολογητής.

    Η πίστη πιστοποιείται από την ομολογία. Η ομολογία του πιστού επιβραβεύεται με την ομολογία Χριστού.
          Ο Άγιος Μάξιμος  αναδεικνύεται Ομολογητής φερώνυμα,
γιατί  με αδιάσειστα  επιχειρήματα κατατροπώνει τους  αιρετικούς.  
        Παράσημα του  αγώνα η αποκοπή της γλώσσας και του δεξιού χεριού, η  εξορία  στον  Πόντο. Η  γλώσσα  θαυματουργικά  αποκαθίσταται  και  δρα  κηρυκτικά.
   Αναπαύεται ειρηνικά ο ανυποχώρητος   αγωνιστής, ο  θαρραλέος  Ομολογητής, ο Άγιος  Μάξιμος.-

Ελ. Α. Κλ.

 

 

Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια,

 ‘’Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια,
η οποία μας μετέφερε από τον Παράδεισο  στην γη
και από την γη προσπαθεί να μας πάει στην Κόλαση.’’
         
ΑΓΙΟΣ  ΠΑ ‘Ι’ΣΙΟΣ
   Αγιορείτης

18.1 ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

                                                  18.1   Ο  ΜΕΓΑΣ  ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Η αγιότητα  χρειάζεται  ηρωϊσμό και οι Άγιοι είναι  ήρωες. Ανάμεσά τους ευδιάκριτος  ο  Μέγας Αθανάσιος.
          Αυτομορφώνεται και εξοπλίζεται με θερμή πίστη.
          25χρονος χειροτονείται Διάκονος και  κατατροπώνει  τον Άρειο.
          33χρονος  είναι Πατριάρχης Αλεξανδρείας.
          Φωτίζει με το παράδειγμά του.
          Πέντε  εξορίες  υπομένει.
          Τους  αιρετικούς συντρίβει.
          Νικητής  στον  Παράδεισο μεταβαίνει.-

                                          Ελ. Α. Κλ.

 

Ο Θεός δεν επιτρέπει καμιά θλίψη ...

 

‘’Ο Θεός δεν επιτρέπει καμιά θλίψη και κανένα κακό,
αν μέσα απ' αυτά δεν βγεί κάτι καλύτερο από αυτό,
 που εμείς ανθρώπινα θεωρούσαμε, ότι είναι το  παν!’’

   ΑΓΙΟΣ  ΠΑ ‘ Ι ‘ ΣΙΟΣ
         Αγιορείτης

17.1 Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

                                                      17.1  Ο   ΜΕΓΑΣ   ΑΝΤΩΝΙΟΣ

       Ο  δρόμος  προς  την  τελειότητα περνάει  από  την απάρνηση του πλούτου καί της δόξας και του ιδίου θελήματος.

Αυτό  υλοποιεί ο Μέγας Αντώνιος, αφού πληγώνεται  από τα   βέλη της αγάπης του Θεού της Αγάπης. Στο βάθος της ερήμου ανέρχεται στο ύψος  της  αγιότητας, αφού κατέρχεται στο βάθος του εαυτού  του, βιώνει  την μηδαμινότητά του και ταπεινώνεται, ενώ ταυτόχρονα  υψώνεται  από  τον  Θεό  και τους  ανθρώπους. 

          Αγώνας  και Θεία  Χάρη συνεργάζονται και  105  χρονών  εισέρχεται τροπαιοφόρος στην χώρα  την αείφωτη.-

                                                                               Ελ. Α. Κλ.

 

Ελέγχοντας τὸ κακό,...

 ‘’Ελέγχοντας τὸ κακό, δὲ βγαίνει τίποτε. 
Παρουσιάζοντας ὅμως τὸ καλό,
ἐλέγχεται ἀπὸ μόνο του τὸ κακό. 
Μόνο μὲ καλὰ παραδείγματα ἐλέγχονται 
ὅσοι ἔκαναν  μόδα τὴν ἁμαρτία!’’

 

  ΑΓΙΟΣ  ΠΑ ‘ Ι ‘ΣΙΟΣ

   Αγιορείτης

15/1 ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Καλυβίτης.

                                    15/1  ΟΣΙΟΣ   ΙΩΑΝΝΗΣ  ο  Καλυβίτης.

         Ιησούς, ο Αιώνιος Κατακτητής! Ιησούς, ο Μεγάλος Πυρπολητής! Ιησούς, ο Μπουρλοτιέρης των ψυχών! Εκατοντάδες καρδιές συντονίζουν τους παλμούς τους με Εκείνον. Μυριάδες ανθρώπινες υπάρξεις δέχονται το προσκλητήριο μήνυμα στ' ακρογιάλι της ΄΄Γαλιλαίας΄΄ τους. Αναρίθμητοι οι πιστοί ακόλουθοι του Ιησού. Ποικιλόμορφοι και ιδιόμορφοι κοσμούν το πολύφωτο στερέωμα της Εκκλησίας. Στην δράση και στην αφάνεια, στο κήρυγμα και στην σιωπή, γίνονται Μάρτυρες Χριστού, πρακτικοί μεταφραστές του Ευαγγελίου, φλογεροί εραστές του Θείου Διδασκάλου.

Μια μορφή, συνηρπασμένη από το Θείο έρωτα, είναι και ο Όσιος Ιωάννης  ο  Καλυβίτης. Η Κωνσταντινούπολη είναι η πατρίδα του. Ευτρόπιος συγκλητικός και  Θεοδώρα, οι γονείς του. Τον ανατρέφουν πλούσια, αλλά χριστιανικά.

Είναι 12 ετών, όταν ο Κύριος χτυπά την πόρτα της καρδιάς του. Η συνάντησή του με ένα ζηλωτή Μοναχό, της Μονής Ακοιμήτων, ανάβει πυρκαιά στα στήθη του. Το μοναδικό ιδεώδες ποθεί να βιώσει. Να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Κύριο επιθυμεί. Και ικετεύει τον Μοναχό να τον πάρει μαζί του, επιστρέφοντας από τα Ιεροσόλυμα.

Οι γονείς καμαρώνουν το ενάρετο παιδί τους. Δώρο τους πολύτιμο, ένα ολόχρυσο χειρόγραφο Ευαγγέλιο, στον Ιωάννη. Αλλά ο Ιωάννης θέτει πάνω από την στοργή των γονέων του την αγάπη στον Θεό. Γι’ αυτό  και  η  απόφασή του είναι αμετάκλητη.

Ο Μοναχός επιστρέφει και τον συναντά. Ετοιμάζεται και  φεύγουν  κρυφά. Οι γονείς θρηνούν το χαμό του. Τον αναζητούν επίμονα, αλλά μάταια. Μετά τρεις μέρες το πλοίο φθάνει στο Μοναστήρι. Ζητεί να γίνει Μοναχός. Το νεαρό της ηλικίας του καθιστά δύσπιστο τον έμπειρο Γέροντα. Οι θερμές παρακλήσεις όμως και ο ένθεος ζήλος του Ιωάννη εχεγγυούν και αφοπλίζουν τον Ηγούμενο. Η είσοδός του γίνεται αποδεκτή. Ο Ιωάννης κείρεται Μοναχός.

Επί έξι χρόνια γιγαντομαχεί. Επιδίδεται σε αυστηρές νηστείες, σε αδιάλειπτες προσευχές, σε αγρυπνίες και εξουθενώσεις. Εργάζεται διαρκώς. Υπακούει αναντίρρητα. Υπομένει ταπεινά. Αγωνίζεται ακατάπαυστα. Αλλά, ο μισόκαλος διάβολος φθονεί την πρόοδό του και του ενσπείρει λογισμούς ενθυμήσεως των γονέων του. Η καρδιά του φλογίζεται. Το κορμί του λυώνει. Ο Ηγούμενος, με βαθειά λύπη, του επιτρέπει να επισκεφθεί τους γονείς του. Φεύγει, αλλά με την σθεναρή απόφαση να μην αποκαλυφθεί. Ικετευτικές κραυγές στέλνει στον Κύριο για συμπαράσταση.

Βρίσκεται, ήδη, μπροστά στο αρχοντόσπιτο του  πατέρα του. Η τελική μάχη αρχίζει. Ένας ρακένδυτος, σκελετωμένος ζητιάνος, ζητεί καλύβα στο κήπο του άρχοντα Ευτροπίου. Η δίψα του προκαλεί τον οίκτο και γίνεται δεκτό το αίτημά του. Η καλύβα γίνεται η έπαλξη, που κονταροχτυπιέται ο Ιωάννης με το διάβολο, επί τρία χρόνια. Παραμένει άγνωστος, άγριος ζητιάνος, στα μάτια της μητέρας του.

Ο Κύριος βλέπει τον αγώνα του και προαναγγέλλει την αναχώρησή του για τον Ουρανό. Τώρα μπορεί ν' αποκαλυφθεί στους γονείς του. Το Ευαγγέλιο, δώρο δικό τους, πιστοποιεί την ταυτότητά του. Οι γονείς, άναυδοι, αντικρίζουν το χαμένο, λατρευτό παιδί τους. Χαίρονται, που το βρίσκουν. Θρηνούν, που το χάνουν. Στις 15 Ιανουαρίου παραδίδει την ψυχή του, πάλλευκη, στον Κύριο, για να λάβει το στεφάνι της νίκης.

Το σώμα του, ντυμένο με τα ασκητικά ρούχα, κατ' επιθυμία του, θάπτεται με θρήνους και  ευλάβεια στο πεδίο της μάχης, στην καλύβα, ενώ την ίδια ώρα θαυματουργεί.

        Τιμάται, πανηγυρικά, η μνήμη του, στο φερώνυμο γραφικό Μοναστήρι της Εύβοιας.-

                                                     Ελ. Α. Κλ.

 

 

15.1 ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Θηβαίος.

                                            15.1  ΟΣΙΟΣ  ΠΑΥΛΟΣ  ο Θηβαίος.

          Ο  πόθος  του  Θεού οδηγεί  στον πόθο  της  ερήμου. Εκεί  κατευθύνεται  ο Παύλος  και  ζει  την  ερημία των παθών, αφού  βιώνει  την  αυτογνωσία  και  τερματίζει  στην   Θεογνωσία.

          Η  ανερχόμενη  αγάπη του  συναντά  την κατερχόμενη  αγάπη  Του  και  αντανακλάται  οριζόντια. Η  δημιουργία  σύμπασα δέκτης  της  αγάπης.

          113 χρονών εκδημεί ειρηνικάστον Λατρευτό του  Νυμφίο.-

                                                                                                    Ελ. Α. Κλ.

Ἡ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό,...

'' Ἡ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό, ἔχει μητέρα τὴν πίστη, μὲ  τὴν ὁποία προσευχόμαστε καί   ἀπολαμβάνουμε   τούς καρποὺς τῆς ἐλπίδας.''

        ΑΓΙΟΣ  ΠΑ ' Ι ΄ΣΙΟΣ  Αγιορείτης

15.1 ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ὁ Θηβαῖος.

                 15.1  ΟΣΙΟΣ  ΠΑΥΛΟΣ  ὁ Θηβαῖος.

          Ὁ  πόθος  τοῦ  Θεοῦ ὁδηγεῖ  στόν πόθο  τῆς  ἐρήμου. ᾿Εκεῖ  κατευθύνεται  ὁ Π Α Υ Λ Ο Σ  καί  ζεῖ  τήν  ἐρημία τῶν παθῶν, ἀφοῦ  βιώνει  τήν  αὐτογνωσία  καί  τερματίζει  στή   Θεογνωσία.

          ῾Η  ἀνερχόμενη  ἀγάπη του  συναντᾶ  τήν κατερχόμενη  ἀγάπη  Του  καί  ἀντανακλᾶται  ὁριζόντια. Ἡ  δημιουργία  σύμπασα δέκτης  τῆς  ἀγάπης.

          1 1 3  χρονῶν  ἐκδημεῖ   εἰρηνικά   στόν  Λατρευτό  του  Νυμφίο.-

 

Ἄς ἀγωνιστοῦμε ...

 ΄΄ Ἄς ἀγωνιστοῦμε νὰ πιάσουμε ἔστω τὴν πνευματικὴ βάση,

   γιὰ  νὰ περάσουμε στὸν Παράδεισο.΄΄

ΑΓΙΟΣ  ΠΑ ΄Ι ΄ΣΙΟΣ  Αγιορείτης

14.1 ΑΓΙΟΙ 38 ΠΑΤΕΡΕΣ

 

14.1    ΑΓΙΟΙ  38  ΠΑΤΕΡΕΣ

      Γιά  τήν  ἀγάπη τοῦ  Χριστοῦ αὐλίζονται  στήν ἔρημο  καί  

κονταροχτυπιοῦνται μέ τόν ἀντίδικο καί ζοῦν αὐταπαρνητικά  καί νιώθουν σταυρικά.

Τήν ἀγάπη  τοῦ Χριστοῦ τώρα βιώνουν  θυσιαστικά. Σφραγίζονται  προσευχητικά καί σφραγίζουν τήν ζωή τους αἱματηρά καί στήν πράξη  ἀγαπητικά.-

                                                              Ελ. Α. Κλ.