«ΚΥΡΙΕ και ΔΕΣΠΟΤΑ της ζωής μου...»
«Πνεύμα φιλαρχίας μη μοι δως...»
Η φιλαρχία έκφραση της φιλοδοξίας
και καρπός της φιλαυτίας.
Φιλαρχώ, όταν καταδυναστεύω τον άλλον,
όταν μηδενοποιώ το πρόσωπό του, όταν ενεργώ ανάλγητα
και ιδιοτελικά.
Τότε
ο «αδελφός μου» γίνεται σκλάβος μου, δούλος μου, υπηρέτης μου και εγώ στυγνός
αφέντης.
«Ο πλησίον μου» γίνεται η «Κόλασή μου», αντί για «Παράδεισός μου», που ο Κύριος θέλει
από μένα.
Πνεύμα, λοιπόν, φιλαρχίας να μην μου δοθεί,
Θεέ μου.-
Ελ.
Α. Κλ.
