ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ Αρ. Φ. 128 ΙΟΥΛ. +ΑΥΓ. 2025

 

ΟΡΘΟΔΟΞΗ  ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

 

************************************************************************************************************

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ  ΑΡ.Φ.128  ΙΟΥΛ. – ΑΥΓ.  2025/ Διανέμεται  δωρεάν.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ. Γράφει καί ἐπιμελεῖται(Δυνάμει Θεοῦ)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α.ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κός 

ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549  Κ.Τ. 6936773200 

e-mail:  eklidoniari@gmail. com    καί  elkl2015@hotmail.com                                      

Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com και Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari

*********************************************************************************************************

ΚΥΡ.  Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ.(Ματθ.στ΄,22– 33)Η  ΠΡΟΝΟΙΑ του ΘΕΟΥ.

 «Μη ουν μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλλώμεθα;…ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν».(Ματθ.στ΄31,33

Ο Θεός εδημιούργησε τον κόσμο, ξεκινώντας από μηδενική βάση. Έκτοτε παρακολουθεί άγρυπνα την πορεία του, τον ζωοποιεί με την Θεία Χάρη Του και τον διευθύνει αλάθητα, με τις άκτιστες ενέργειές Του. Ο Θεός είναι Δημιουργός, Κυβερνήτης,Πατέρας. Η ενέργεια του Θεού και η συνέργεια του ανθρώπου συντελούν στην αναγέννηση και μεταμόρφωση του ανθρώπου.

Η κοινωνία ανθρώπου – Θεού αναπτύσσει την αγάπη και προάγει την αγαπητική σχέση και σημειώνει την υπέρβαση, από την κατάσταση του δούλου και μισθωτού, στην τάξη του υιού, ο οποίος αγωνίζεται να βιώσει το θέλημα του Θεού, όχι, για την αποφυγή της Κολάσεως, ούτε για την απόλαυση του Παραδείσου, αλλά από αγάπη πολλή για τον Θεό Πατέρα του.

Ναι, ο Θεός είναι Πατέρας ένστοργος. Έκφραση της αγάπης Του η αμέριστη και διαρκής Πρόνοιά Του. Η μέριμνά Του είναι παντοειδής. Η φροντίδα Του συνεχής. Όλοι μετέχουν και απολαμβάνουν της προνοιακής Του ενέργειας. Οι ανάγκες της κτίσεως, καθολικά καλύπτονται, με πληρότητα.

Ο άνθρωπος, που πέτυχε την κάθαρση της καρδιάς, δέχτηκε τον φωτισμό του νου και προχωρεί στην θέωση., επικοινωνεί αδιάλειπτα με τον Θεό, αντιλαμβάνεται μεθεκτικά την ενέργεια της Πρόνοιας του Θεού, νιώθει ενωτικά με όλη την κτίση και αναθέτει τα πάντα, με εμπιστοσύνη στον Κύριο, μέσα από δοξολογικές, ευχαριστιακές κινήσεις. Μοναδικό, πρωταρχικό και κύριο αίτημά του προς τον Θεό η απόλαυση της βασιλείας Του, η σωτηρία του.

Επιζητώντας την βασιλεία Του όλα τα λοιπά καλύπτονται.

Συνεπώς αυτή, ας είναι και η διαρκής  μέριμνά μας.-

                                                                                                   

ΠΟΡΤΡΕΤΑ  ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ  ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ

18/8 ΑΓΙΟΙ: ΦΛΩΡΟΣ και ΛΑΥΡΟΣ, οι λιθοξόοι.

Η ζωή του ανθρώπου πάνω στηΝ γη διακρίνεται για την παροδικότητα και την ιδιαιτερότητα. Προσωρινή η γήϊνη ζωή, εφήμερα τ’ αγαθά της, πρόσκαιρες οι χαρές της.«… ατμίς γαρ έσται η ζωή προς ολίγον φαινομένη, έπειτα δε και  αφανιζομένη» (Ιακ. δ’ 14), λέγει ο Απόστολος Ιάκωβος. Έρχεται και παρέρχεται η ζωή ετούτη, σαν ατμός. Και τότε αρχίζει η ατέρμονη Αιωνιότητα.

Από την ιδιαιτερότητα του τρόπου ζωής, εξαρτάται το αιώνιο μέλλον του ανθρώπου. Ο καθένας κινείται μέσα σ’ ένα κλίμα απόλυτης ελευθερίας. Χαρισματούχος από τον Θεό μεν, ο κάθε άνθρωπος, δραστηριοποιείται όμως ελεύθερα. Ο ενσυνείδητος Χριστιανός αξιοποιεί τα τάλαντα προς ψυχικό του όφελος. Βαθύς γνώστης του αιώνιου προορισμού του στοχεύει προς την Ουράνια κατεύθυνση. Και έχουμε πλήθος Αγίων, που ζουν δυναμικά και σωτήρια την ζωή τους στην γη. Η τέχνη στα χέρια τους γίνεται το κλειδί, που ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του Παραδείσου.

Και να, μπροστά μας τα δύο δίδυμα αδέλφια: Φλώρος και Λαύρος. Δύο αδέλφια, με δεσμό σαρκικό και πνευματικό ταυτόχρονα. Μαζί αντικρίζουν το φως του ήλιου, αλλά και μαζί γνωρίζουν τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Χριστό. Οι καρδιές τους συντονίζονται στον ρυθμό της Μοναδικής Αγάπης. Από τους Αγίους Μάρτυρες, Πάτροκλο και Μάξιμο, μαθαίνουν την τέχνη του λιθοξόου.Λαξεύουν  πέτρες, αλλά

σμιλεύουν  και  τον προσωπικό  τους  χαρακτήρα. Εγκαταλείπουν το Βυζάντιο και εγκαθίστανται στα Ουλπανά του Ιλλυρικού της Δαρδανίας. Ασχολούνται μεθοδικά με την κατεργασία λίθων και  έχουν θαυμαστές επιδόσεις. Ο ηγεμόνας Λουκίωνας τους εκτιμάει και τους στέλνει στον Λικίνιο, γυιό της βασίλισσας Ελπιδίας. Αυτός τους αναθέτει να κτίσουν ειδωλολατρικό ναό και θέτει στην διάθεσή τους άφθονα χρήματα. Οι Άγιοι πυρπολούμενοι από αγάπη για τον πλησίον διαμοιράζουν τα χρήματά τους στους πτωχούς. Εργάζονται καθ’ όλη την ημέρα πυρετωδώς, για την αποπεράτωση του Ναού, ενώ τις νυκτερινές ώρες τις διαθέτουν στην προσευχή. Και ο Ιησούς τους στέλνει Άγγελο βοηθό. Έτσι ο Ναός σύντομα είναι ετοιμοπαράδοτος. Τότε σημειώνεται και η μεταστροφή του ειδωλολάτρη ιερέα Μαρέ-ντιου, μετά την θεραπεία του τυφλού γυιού του, Αθανασίου, από τους Αγίους. Συμπαρατάσσονται πατέρας και γυιός με τον Φλώρο και Λαύρο, καθώς και όλοι οι ευεργετηθέντες πτωχοί. Δένουν με σχοινιά τα αγάλματα των ειδώλων και τα συντρίβουν, ενώ συγχρόνως εγκαι-νιάζουν το Ναό πανηγυρικά στο Όνομα του Χριστού. Ο Λικίνιος το πληροφορείται και διατάσσει και ρίχνονται όλοι οι συνεργοί σε αναμμένο καμίνι. Έτσι παίρνουν το μαρτυρικό στεφάνι. Οι Άγιοι Φλώρος και Λαύρος δένονται σε τροχό άμαξας. Χτυπούνται ανελέητα και ρίχνονται σε βαθύ πηγάδι. Από εκεί στέλνουν πύρινες ικεσίες στον Κύριο,για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και παραδίδουν την ψυχή τους νικηφόρα στα χέρια Του. Στα Ουράνια Σκηνώματα, τώρα, αγάλλονται και πρεσβεύουν, για κάθε ψυχή, που τιμά την μνήμη τους στις 18 Αυγούστου και θαυματουργούν προς δόξα της Παναγίας Τριάδας.-                                                 

ΝΥΞΕΙΣ

«Διώκετε την αγάπην»(Α Κορ.ιδ΄1). Η αγάπη εντολή πρωταρχική του Κυρίου, όρος απαράβατος για την εισοδική πορεία προς τον Παράδεισο. Η αγάπη προσφέρεται στον Θεό, ως «απαθές πάθος» και διαπορθμεύεται στους ανθρώπους, ως απαύγασμα Θεϊκής αγάπης. Διάπυρη και διάπλατη προσφέρεται χωρίς όρους και όρια. Προσφέρει αφειδώλευτα, χωρίς την αναμονή της αντιπροσφοράς. Αναζητεί ευ-καιρίες, επιζητεί αφορμές, εφευρίσκει τρόπους θυσιαστικής προσφοράς. Επιδιώκει την εφαρμογή της και αποδιώκει την προβολή της. Ανιδιοτελής, αλλά Θεοφιλής, κινείται αθόρυβα. Το κανάλι της αγάπης διασχίζει την υφήλιο και διαποτίζει την ανθρωπότητα. Η παρουσία της γκρεμίζει τα κάστρα του ατομισμού και υψώνει τους πύργους του αλτρουϊσμού.

 Αυτήν την αγάπη προτείνει ο Πυρφόρος Παύλος να «διώκομε». Αυτήν, λοιπόν, ας επιδιώκομε.-                        

                  

ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ

Ø  Ζητάς  πυξίδα  στην ζωή  σου ;

Υπάρχει  η Θεόπνευστη Αγία  Γραφή και οι Πατερικές  διδασκαλίες.-

Ø  Η ζωή   χωρίς  τον Λόγο  είναι  ζωή  άλογη.-

Ø  Θεϊκή  προτίμηση  είναι, η  ελεύθερη  καταδίκη  μας, παρά η  βίαιη  σωτηρία  μας.-

Ø  Η φιλοθεϊα   συνεπάγεται  την φιλανθρωπία.-

Ø  Ο λόγος  σου  γίνεται  βροντή,  αν  ο βίος  σου  είναι  αστραπή.-

            

Από την ποιητική Συλλογή   ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ   Ελ.Α.Κλ.

ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ

Η  θάλασσα  πλανεύτρα.

Την  προσεγγίζεις  και  σε  θέλγει.

Την  απολαμβάνεις  και  σε  ηρεμεί.

Το  βάθος  της άδυτο.

Πρόσκληση  για  κατάδυση.

Το  άγνωστο  προκαλεί.

Ανακαλύπτεις τον πανέμορφο κόσμο της.

                                 

Και  οι  καταδύσεις  στο   βάθος                                                             

  του είναι μας

αποκαλυπτικές  είναι.

Γνωρίζεις τον άγνωστο εαυτό  σου.

                                                        «Επανάγαγε  εις το βάθος», λοιπόν.-

                          

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ  ΡΗΣΕΙΣ

ü  Είπε ο αββάς Ησαΐας: «Οργή είναι, φιλονικία, ψέμμα και έλλειψη γνώσης».-

ü  Είπε ο αββάς Ηλίας: «Τι δύναμη έχει η αμαρτία εκεί όπου υπάρχει μετάνοια; Και τι ωφελεί η αγάπη, εκεί όπου υπάρχει υπερηφάνεια;».-

ü  Είπε ο αββάς Ηλίας: «Οι  άνθρωποι  έχουν  τον  νου τους στραμμένο  ή  στις  αμαρτίες  ή  στον  Ιησού ή προς τους ανθρώπους».-

ü  Είπε ο αββάς Σισώης: «Όταν υπάρχει άνθρωπος,που σε φροντίζει, δεν πρέπει να τον διατάξεις».-

ü  Είπε ο αββάς Σισώης:«Πολλές φορές η απουσία της ντροπής

και του φόβου φέρνουν την αμαρτία».-

ü  Είπε κάποιος Γέροντας:«Ο Σατανάς πλέκει σχοινιά, όσο εσύ του δίνεις λουρίδες, αυτός πλέκει». Αυτό είπε για τους λογισμούς.-

ü  Είπε κάποιος Γέροντας: «Όταν κάποιος αδελφός θέλει να πάει να συναντήσει έναν αδελφό, ο δαίμονας της κατακρίσεως ή πηγαίνει πιο μπροστά απ' αυτόν εκεί, ή έρχεται μαζί του στον αδελφό».-

ü  Είπε κάποιος Γέροντας: «Τον τεμπέλη και τον  ακαμάτη  δεν τους θέλει ο Θεός».-  

Εάν επιτρέψει ο Κύριος...

‘’Εάν επιτρέψει ο Κύριος

να δοκιμάσει ο άνθρωπος ασθένειες,

τότε Εκείνος θα του δώσει

και την δύναμη της υπομονής.’’

 

ΟΣΙΟΣ  ΣΕΡΑΦΕΙΜ  του Σαρώφ

 

15.6 ΟΣΙΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

                                                           15.6  ΟΣΙΟΣ   ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

Οικιστής  της Βηθλεέμ  και Ασκητής  των Ιεροσολύμων ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Μαθητής Αγίου Γρηγορίου  του Θεολόγου και εντρυφητής της  Βίβλου και φίλος στενός Αυγουστίνου του Ιερού.

Πολυμαθής και πολυγράφος, γλωσσομαθής και  μελετητής  γνωστοποιεί  με την  συγγραφή  του  την Ευαγγελική Αλήθεια. Βιώνει τον Ευαγγελικό Νόμο  και  διδάσκει εμπειρικά.  

        97χρονος εκδημεί ειρηνικά εκεί στους Πανάγιους Θεοβάδιστους Τόπους, στην Βηθλεέμ.

Στην Άνω  Ιερουσαλήμ  ευφραίνεται άληκτα.-

                           Ελ. Α. Κλ.  Εκπ/κός

 

ΚΥΡ. ΑΓ. ΠΑΝΤΩΝ.- ΣΥΝΑΞΙΣ των 12 ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ (Ματθ. θ΄,36 ι΄1-8) ΟΜΟΛΟΓΙΑ.

 

ΚΥΡ. ΑΓ.  ΠΑΝΤΩΝ.- ΣΥΝΑΞΙΣ των 12  ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

(Ματθ. θ΄,36 ι΄1-8)   ΟΜΟΛΟΓΙΑ.

«Πας ούν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς».(Ματθ.ι΄,32). Όλοι οι Άγιοι έχουν κοινό σημείο αναφοράς τον Χριστό και Εκείνον βιώνουν «εν Αγίω Πνεύματι». Η βίωση αυτή συνεπάγεται την ομολογία. Ομολογία «διά Χριστού» και «εν Χριστώ». Ομολογία ύστερα από την κοινωνία με τον Χριστό και με την δύναμή Του.

Η ομολογία των Αγίων απαύγασμα της  Χριστοποίησή τους. Δέκτες οι ίδιοι του Θεού Λόγου, αναδεικνύονται και προβολείς του Θείου Φωτός. Οι Άγιοι ομολόγησαν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον και Αναστημένον.

Με την πίστη εδραία, με την καρδιά πυρακτωμένη έδιναν  την μαρτυρία του Χριστού ακατάπαυστα. Οι Μάρτυρες με την παρρησιακή ομολογία τους, προκαλούσαν τα ανήλεα μαρτύρια και σφράγιζαν με το αίμα τους την αγωνιστική τους πορεία.

Η ομολογία τους θα εξασφαλίσει και την ομολογία του Χριστού. Η ενοίκηση του Χριστού εντός τους, θα δώσει την μαρτυρία της γνησιότητας στον Πατέρα. Ο Θεός Πατέρας, που αγαπά τον Υιό θα επιδείξει αγάπη και στον άνθρωπο, που συνδέεται με τον Χριστό. Δηλαδή η ένωσή μας με τον Χριστό εχέγγυο και της απόδοσης της πατρικής αγάπης, ένεκεν του Υιού.

Συνεπώς κατά την Δευτέρα Παρουσία ο Λόγος θα μαρτυρήσει για τους Αγίους. Η ομολογία μας στη γήϊνη ζωή θα διασφαλίσει  την  ομολογία του Κυρίου, για την κληρονομία της αιώνιας ζωής.

Ανένδοτος αγώνας, λοιπόν, για Χριστοποίηση και ομολογία.-

Από το βιβλίο ’’ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ’’ Ελ. Α. Κλ.

 

ΚΥΡ. ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ. ( Ιωαν. ιζ΄, 1 – 13 ) ΕΝΟΤΗΤΑ.

ΚΥΡ.  ΑΓΙΩΝ  ΠΑΤΕΡΩΝ   Α΄ ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ.
( Ιωαν. ιζ΄, 1 – 13 ) ΕΝΟΤΗΤΑ.

«Πάτερ  άγιε, τήρησον  αυτούς  εν τω  ονόματί σου, ω δέδωκάς  μοι, ίνα  ώσιν  εν  καθώς  ημείς». ( Ιωαν.  ιζ.΄, 11).

          Ο Κύριος, κατά την αρχιερατική Του προσευχή, υποβάλλει στον Θεό Πατέρα το αίτημα της διατήρησης της ενότητας των Μαθητών και κατ’ επέκταση των Χριστιανών καθολικά. Ζητεί να έχουν  ενότητα  πίστεως στο Όνομά Του. Ζητεί να είναι ενωμένοι, ως ένας, όπως εκείνοι, «ίνα ώσιν εν καθώς ημείς».

          Η Τριαδική ενότητα είναι δεδομένη. Υπάρχει αλληλοπεριχώρηση αγαπωμένων προσώπων : Του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Υπάρχει αδιάσπαστη ενότητα Προσώπων, αδιάπτωτη αγάπη, αληθινή ελευθερία κάθε Προσώπου.

          Η κοινωνία  του ανθρώπου με τον Τριαδικό Θεό συνεπάγεται την βίωση της Αγιοτριαδικής ενότητας.

          Η κοινωνία του ανθρώπου με την Τριαδική Θεότητα εχέγγυο της γνησιότητας της ανθρώπινης ενότητας.

          Άνθρωποι συνδεδεμένοι με τον Χριστό, είναι και άνθρωποι ενωμένοι μεταξύ τους. Η αγάπη του Χριστού συνέχει άρρηκτα τους ανθρώπους.

          Η Ορθόδοξη Ασκητική ζωή και η συμμετοχή στην Λατρευτική και Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, συνιστούν, ως επακόλουθο, την ενότητα.

          Η επίτευξη, της κάθαρσης της καρδιάς από τα πάθη, του φωτισμού του νού από την ζόφωση, της θεωρίας του Θεού, δηλαδή της  Θέωσης, εξασφαλίζουν την ενότητα.

          Η βίωση της άσκησης καί  της μετάνοιας συνεπάγεται και την βίωση της άκτιστης ενέργειας του Θεού, της διαπροσωπικής  ενότητας.

       Οι Άγιοι Πατέρες έζησαν κοινά, δίδαξαν κοινά και αναδείχθηκαν γνήσιοι φορείς της Παραδόσεως, της αδιάλειπτης δηλαδή ενέργειας του Παναγίου Πνεύματος στην Εκκλησία.

          Ο Χριστός κοινός σύνδεσμος όλων των  Αγίων, γι’ αυτό και οι διδαχές τους είναι αδιαφοροποίητες και αναλλοίωτες.

Η κοινωνία, λοιπόν, με την Αγία Τριάδα σηματοδοτεί και την πραγματική κοινωνία και ενότητα των Χριστιανών.-

                                                                      Ελ. Α. Κλ.

Σημασία στην προσευχή έχει,...

 ‘’Σημασία στην προσευχή έχει,

 όχι η χρονική διάρκεια,

 αλλά η ένταση.

Να προσεύχεσθε, έστω και πέντε λεπτά,

αλλά δοσμένα στον Θεό,

με αγάπη και λαχτάρα.’’

 

  ΟΣΙΟΣ  ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
  Καυσοκαλυβίτης

1.6 ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ο φιλόσοφος

                                    1.6   ΑΓΙΟΣ   ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ  ο  φιλόσοφος

 

Συχέμ της  Σαμάρειας  η  πατρίδα του   ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ.

Ευφυής και φιλομαθής, εντρυφητής  και  αναζητητής, διακρίνεται στην εποχή του. Γνώστης  κάθε  φιλοσοφίας αναζητεί την Αλήθεια.

Το έλεος του Θεού τον καταδιώκει και  η συνάντηση  με  τον Θεόσοφο Γέροντα επιφέρει την Αγιογραφική μύηση και την ψυχική ανάπαυση και ανάταση.

          Σηματοδοτείται πνευματική ανάβαση και ακολουθεί σθεναρή  απολογία της  πίστεως,  μαρτυρική   κατάληξη  της αγωνιστικής γήϊνης πορείας του.-

                                                                                                                                                                                                            Ελ. Α. Κλ.

‘’Αγάπη και ταπείνωση!!! ....

 ‘’Αγάπη και ταπείνωση!!!

Το αντίτιμο του εισιτηρίου ,

για τον Παράδεισο.’’

 

23.5 ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ

                                                         23.5 ΟΣΙΟΣ   ΜΙΧΑΗΛ

          Μονάκριβος  καρπός   προσευχής πλουσίων  και  ευλαβών  γονέων ο Αγγελώνυμος Μιχαήλ και σκεύος εκλογής του Θεού.

Με την γονική φροντίδα και την γνήσια προσωπική επιλογή και μεθοδική  κατάρτιση πορεύεται προς τον Ουρανό. Με την ευφυϊα έμφυτη, με την σοφία επίκτητη, με  την  σύνεση  εμφανή, με  την αρετή προφανή, ακτινοβολεί και θαυμάζεται και δοξάζεται.

          Αποκολλάται όμως από την γήϊνη δόξα  και προσκολλάται στην κτήση της Ουράνιας δόξας.

          Η γνωριμία του με τον Θεοφιλή Θεοφύλακτο τον ενισχύει. Ο Πατριάρχης Ταράσιος  τους επισημαίνει  και τους χειροτονεί Επισκόπους.

          Ο Μιχαήλ στην πατρίδα του Σύναδα επισκοπεί άψογα. Πράος  και  μακρόθυμος, φιλάνθρωπος  και  ταπεινός διδάσκει έμπρακτα, ενισχύει,  παρηγορεί, κατευθύνει. Ανεγείρει επάλξεις  και  ιδρύει καταφυγές,  ορφανοτροφεία.  Ορθοτομεί  την  Ορθόδοξη  Αλήθεια  ανένδοτα, θαυματουργεί πολλαπλά, εξορίζεται πυκνά, κακοπαθεί και εκδημεί και ενδημεί στην ποθεινή χώρα του αείφωτου Φωτός.-

                                                                   Ελ. Α. Κλ.

Ο Θεὸς βοηθάει καὶ δὲν ἀδικεῖ!...

 ‘’Ο Θεὸς βοηθάει καὶ δὲν ἀδικεῖ!

Βλέπει πιὸ πέρα καὶ τὸν ἐνδιαφέρει,

σὰν καλὸς Πατέρας,νὰ μᾶς ἔχει

κοντά Του στὸν Παράδεισο. 

Γι’ αὐτὸ  δίνει  δοκιμασίες  σ'αὐτὴν  τὴν  ζωὴ.’’

 

   ΑΓΙΟΣ  ΠΑ ‘ Ι ‘ ΣΙΟΣ
   Αγιορείτης

20.5 ΑΓΙΟΣ ΘΑΛΛΕΛΑΙΟΣ

                                                    20.5 ΑΓΙΟΣ  ΘΑΛΛΕΛΑΙΟΣ

Γυιός  πλουσίων  και  ευσεβών γονέων  του  Βερούκιου και της Ρωμυλίας, ο Θαλλέλαιος, διαπαιδαγωγείται   χριστιανικά.  Ενστερνίζεται  τον  Χριστό και αγωνίζεται  με τον Χριστό  και ζει για τον Χριστό.

Διακρίνεται, για  την μαχητικότητα και την αυτοκυριαρχία, την φιλευσπλαχνίακαί την αφιλαργυρία. Διαθέτει την ευφυϊα  στην  σπουδή  της  ιατρικής  και την πίστη στην υπηρεσία της  αγάπης. Ενισχύει ψυχές  και θεραπεύει σώματα. Μεταστρέφει καρδιές και διασώζει ζωές. Εργάζεται άοκνα  και προσφέρεται ανάργυρα. Ανακουφίζει  και  στηρίζει. Προσφέρει  πίστη  και ελπίδα.

Την  δράση του  σφραγίζει ο αποκεφαλισμός.

΄Ενας γιατρός ‘Αγιος.-

                                                                           Ελ. Α. Κλ.

 

Οι αγνοί λογισμοί εξαγνίζουν την ψυχή μας...

‘’Οι αγνοί λογισμοί εξαγνίζουν την ψυχή μας
και αχρηστεύουν τα όπλα του δαίμονος της πορνείας,
διότι  μέσα στο αγνό   σώμα διατηρείται η αγνή ψυχή
και  στην οποία παραμένει η Θεία Χάρις.’’
 

                                                   ΑΓΙΟΣ  ΠΑ ‘Ι’ ΣΙΟΣ
                                                            Αγιορείτης

ΚΥΡ. ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ. (Ιωαν. δ΄, 5 – 42). ΥΔΩΡ ΖΩΗΣ.

                           ΚΥΡ. ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ. (Ιωαν. δ΄, 5 – 42). ΥΔΩΡ  ΖΩΗΣ.

«ος  δ’ αν πίη εκ του ύδατος ου εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήση εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ ο εγώ δώσω αυτώ, γενήσεται εν αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον».(Ιωαν. δ.΄,14).

Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για την ζωή και αυτή αναζητεί. Διψάει να πιεί νερό αθανασίας. Οι πηγές όμως στις οποίες ανατρέχει, για κατάσβεση της δίψας, είναι οικτρά απατηλές. Η προσφορά τους είναι φαινομενική. Τα αποτελέσματα απελπιστικά. Η προσπάθεια άκαρπη. Η αποτυχία εμφανής.

Το «ύδωρ  το ζων» το παρέχει Εκείνος, που είναι η ΖΩΗ. «Εγώ ειμι η ΟΔΟΣ και η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΖΩΗ» (Ιωαν. ιδ΄, 6). Η  Συνάντηση με τον Χριστό, λοιπόν, προσφέρει και την παροχή «ύδατος». Το νερό, που ο Χριστός δίνει εξασφαλίζει αιώνια κάλυψη. Η δίψα παύει να είναι σημείο αναφοράς του ανθρώπου.

          Η κοινωνία με τον Χριστό, επιλύει τις μεταφυσικές αναζητήσεις. Ο Θεός, που είναι το ζητούμενο, ενοικεί στον άνθρωπο, που Του προσφέρεται και κάνει θρόνο την καρδιά του. Τοιουτοτρόπως ο άνθρωπος ειρηνεύει και ειρηνοποιεί.

      Η Γνωριμία με τον Χριστό απαντά θετικά και στις λυτρωτικές αναζητήσεις. Η δίψα, για λύτρωση από τα δεινά δεσμά της αμαρτίας κατασβήνει οριστικά.

          Ο Χριστός παρέχει το «ύδωρ», που αστείρευτα παρέχει πληρότητα, συγχωρητικότητα, ευφροσύνη. Το «ύδωρ», που ο Ιησούς δίνει είναι ζωηφόρο, φέρει ζωή αιώνια. Το «ύδωρ  το  ζων» είναι ο Ίδιος ο Χριστός, ο Θεός και είναι ό,τι πολυτιμότερο, για την ανθρώπινη ύπαρξη.

          Αυτό το «ύδωρ» πρόσφερε και στην Σαμαρείτιδα και άρδευσε το είναι της και πυροδότησε ο λόγος του Λόγου την καρδιά της και αναδείχθηκε πυρφόρος Ιεραπόστολος, η Ισαπόστολος Αγία Φωτεινή.

       Αυτό το «ύδωρ» διαθέτει και επιδίδει αφειδώλευτα και παντοτινά ο Χριστός. Όποιος δεχθεί την προσφορά ζωοποιείται και αθανατοποιείται, εφ’ όσον το «ύδωρ  το  ζων» είναι ο Χριστός και ο Χριστός είναι η Ζωή η αιώνια.-                                                         Ελ. Α. Κλ.