Μία οδός, και μάλιστα από τις σύντομες, που οδηγούν στην άφεσι των πταισμάτων...

 ΄΄Μία οδός, και μάλιστα από τις σύντομες, που οδηγούν στην άφεσι των πταισμάτων, είναι το να μη κρίνωμε, εφ΄ όσον είναι αληθινός ο λόγος του Κυρίου «μη κρίνετε, και ου μη κριθήτε» (Λουκ. στ΄ 37).΄΄

                       ΄Αγιος  Ιωάννης  ο Σιναϊτης

 

 

30.3 ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ο της Κλίμακος συγγραφέας.

                      30.3  ΟΣΙΟΣ   ΙΩΑΝΝΗΣ,  ο της Κλίμακος συγγραφέας. 

Βλαστός  ευσεβών  γονέων ο  Ιωάννης, πλούσιος σε υλικά, αλλά βαθύπλουτος σε ψυχικά. Μορφώνει το πνεύμα πλατιά, αλλά καλλιεργεί και την ψυχή βαθιά. Κυρίαρχος στον εαυτό του υποτάσσει τήν σάρκα  στο  πνεύμα  και  απελευθερώνεται.

       Επιλέγει  την  άσκηση  στο  Σινά και στοχεύει σε  αναβάσεις  υψηλές. Βιώνει  την κάθαρση της καρδιάς, προχωρεί στον  φωτισμό  του  νού  και  φθάνει  στην  Θέωση.

         Συγγράφει  τις  βιωματικές  εμπειρίες του και καθοδηγεί αλάθητα στην  σωτηρία. Και  ως  Ηγούμενος  χειραγωγεί   σωστικά.

      Εκφραστής της Ορθόδοξης Παράδοσης  διδάσκει διαχρονικά. Είναι  ο ακριβής  δείκτης  των  Ουρανοδρόμων.-

                                                             Ελ. Α. Κλ.

 

 

 

 

       ΚΥΡ. Δ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ.Αγίου Ιωάννου Κλίμακος. (Μαρκ.θ΄,17 – 31)
                                         ΟΡΘΟΔΟΞΗ  ΑΣΚΗΤΙΚΗ.
 

«τούτο   το  γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία.» (Μαρκ.θ΄,29).

Η Ορθοδοξία διαθέτει την δυνατότητα στον  άνθρωπο να θεωθεί και τον εξοπλίζει με ακαταμάχητα όπλα, που είναι η νηστεία και η προσευχή.

Με την νηστεία χαλιναγωγείται το σώμα και σημειώνεται καταστολή των επαναστατικών έξεγέρσεων. Με την νηστεία βιώνουμε την προπτωτική κατάσταση και το δράμα της πτώσεως των Πρωτοπλάστων, αλλά και καταστάσεις εσχατολογικές.

Με την προσευχή κατευνάζονται οι λογισμοί, που διεγείρουν τα πάθη. Με την προσευχή έχουμε άμεση κοινωνία με τον Χριστό. Με την προσευχή  ζούμε την αγάπη του Θεού.

Και τα δυό αυτά μέσα απαραίτητα, για την Θέωσή μας. Και η νηστεία και η προσευχή κατορθωτά από όλους τους Αθλητές της πίστεως. Και τα δυό εντάσσονται στην ασκητική ζωή και φανερώνουν ορθόδοξο ήθος.

Με την, «εν χάριτι» Θεού, άσκηση αποκτάται και διατηρείται η ελευθερία. Με την άσκηση σημειώνεται μεταστροφή του ανθρώπου και υπέρβαση του «εγώ».Τοιουτοτρόπως ο αγωνιστής Χριστιανός, ελεύθερος από την φιλαυτία ζει την αδελφότητα με τους αδελφούς και για τους αδελφούς.

Και η συνάντηση όλων κορυφώνεται  στο Μυστήριο  της Θείας  Ευχαριστίας. Εκεί, όλοι γίνονται σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού, αλλά και με κοινή ζωή, κοινή χαρά, κοινή λύπη, κοινή πίστη, κοινή ελπίδα, ασύνορη αγάπη, σε μια κοινωνία αγάπης.

          Η ορθόδοξη κίνηση επιτελείται γύρω από τον Θεάνθρωπο.Το ορθόδοξο πνεύμα, λοιπόν, ασκητικό, κοινοτικό, Θεανθρωποκεντρικό. Αυτό το πνεύμα καλούμαστε όλοι να εγκολπωθούμε, να το κάνουμε πράξη ζωής, ζωής  αγάπης.-

Από το βιβλίο ΄΄ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ΄΄ Ελ. Α. Κλ.

Έργο αγάπης είναι η ολόψυχη ευεργεσία προς τον πλησίον μας....

 ΄΄Έργο αγάπης είναι η ολόψυχη ευεργεσία προς τον πλησίον μας, η μακροθυμία και η υπομονή, που δείχνουμε απέναντί του.΄΄  

ΑΓΙΟΣ  ΜΑΞΙΜΟΣ  Ομολογητής

29.3 ΟΣΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

                                                  29.3  ΟΣΙΟΣ   ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ 

     Ευσεβής  βαθιά, πιστός  αληθινός,  εντρυφητής των Γραφών, αλλά και τηρητής  των  Θεϊκών  εντολών, ο  Ευστάθιος.
       Βιώνει ζωντανά το πιστεύω του και αφιερώνεται συνειδητά  στον Νυμφίο του. Κατατάσσεται  στην  πολιτεία των ισαγγέλων και εισέρχεται στην Χορεία των Ιερέων και αναλαμβάνει την επισκοπή Κίου της Βιθυνίας.
  Ποιμαίνει υποδειγματικά. Διδάσκει εμπειρικά και έμπρακτα. Ασκεί φιλανθρωπία. Αγωνίζεται,  για την  ορθή  εικονολατρεία. Αγρυπνεί, για την Ορθοδοξία. Διώκεται, για την Αλήθεια. Εξορίζεται,  για την  παρρησία .
       Εκδημεί   ειρηνικά, αφού  έζησε μαχητικά.
      ΄Ενας  ειρηνικός  Μαχητής  Επίσκοπος.-                                                   

                                                     Ελ. Α. Κλ.

 

χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία».

«Χαίρε, χρωτός του εμού θεραπεία·
χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία».
 
( Στάσις Δ΄Ψ6 ) 

 

       Η Θεοτόκος, Μητέρα του Θεού, αλλά και Μητέρα του ανθρώπου.

      Η μητρική της, λοιπόν, ιδιότητα την προωθεί  στην  υπερπροστασία του κάθε ανθρώπου, ειδικά  και  προσωπικά.

       Η σωματική του  ακεραιότητα, τίθεται υπό την  προστασία της. Οι ασθένειες του σώματος  θεραπεύονται  από Εκείνη,  αφειδώλευτα. Ιατρός ανάργυρη και πρόθυμη, προστρέχει σε κάθε επίκληση και πρόσκληση και προσφέρει  την  ίαση, την ενθάρρυνση, την ενίσχυση, την παραμυθία, την ελπίδα.

         Η  Παναγία  μας, φροντίζει  ανελλιπώς  και  για  την  σωτηρία κάθε ανθρώπινης ψυχής. Επαγρυπνεί  και  είναι  πανέτοιμη, για  προσφορά   βοήθειας  και συμπαράστασης  και  συμπαράταξης  στον  αόρατο  πόλεμο.

     Η  Υπέρμαχος Στρατηγός, περιπολεί  ανύστακτα  και  επεμβαίνει πάραυτα  σε  κάθε  δυσμενή  περίπτωση.

 

΄΄ Χαίρε, λοιπόν, συ, η οποία είσαι η θεραπεία των ασθενειών του σώματός  μου· χαίρε, Συ, η οποία είσαι η σωτηρία της ψυχής μου΄΄.-                        Ελ. Α. Κλ.

 

 

Εκείνος, που φοβάται τον Θεό...

 ‘’Εκείνος, που φοβάται τον Θεό, έχει πάντοτε σύντροφό του
την ταπεινοφροσύνη.   Και  η  ταπεινοφροσύνη  τον   οδηγεί
στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού.’’

ΑΓΙΟΣ  ΜΑΞΙΜΟΣ  ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

28.3 ΑΓΙΟΣ ΗΡΩΔΙΩΝ.

                                                           28.3  ΑΓΙΟΣ  ΗΡΩΔΙΩΝ      

         ΄Ενθερμος Απόστολος Χριστού  ο Ηρωδίων, ένας  από  τους  εβδομήκοντα, διατελεί  συνεργάτης πολύτιμος του κορυφαίου Αποστόλου Πέτρου και εκλέγεται Επίσκοπος Πατρών επάξια.

Πνευματοφόρος Απόστολος, αναδεικνύεται φλογερός Ιεραπόστολος, ανυποχώρητος Ομολογητής και τολμηρός Μάρτυρας  Χριστού.

Υπόδειγμα Σταυροφόρου, με καθολική αυταπάρνηση, με ηρωϊκή άρση σταυρού και συνεπή συμπόρευση με τον Ιησού.  Ένα παράδειγμα για μίμηση.-

                                              Ελ. Α. Κλ.

                                            

Ο ταπεινός δε πέφτει ποτέ....

 ΄΄Ο ταπεινός δε πέφτει ποτέ, διότι από πού να πέσει, αφού είναι πιο κάτω απ’ όλους . ΄΄

               ΑΓΙΟΣ  ΜΑΚΑΡΙΟΣ  Αιγύπτιος

27.3 Α Γ Ι Ο Ι : Φ Ι Λ Η Τ Ο Σ Συγκλητικός, Λ Υ Δ Ι Α, Θ Ε Π Ρ Ε Π Ι Ο Σ και Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Α Σ τα τέκνα....

27.3  Α Γ Ι Ο Ι : Φ Ι Λ Η Τ Ο Σ Συγκλητικός, Λ Υ Δ Ι Α,

Θ Ε Π Ρ Ε Π Ι Ο Σ  και Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Α Σ τα τέκνα.

Α  Μ Φ Ι Λ Ο Χ Ι Ο Σ Δούκας και

Κ Ρ Ο Ν Ι Δ Η Σ Κομενταρήσιος.

 

         Χριστιανική και αδιάσπαστη η οικογένεια του Συγκλητικού Φιλητού, με ακρογωνιαίο λίθο τον Ιησού και δεσμό άρρηκτο την αγάπη Του, ομολογεί θαρρετά  και  ομόφωνα  την Τριαδική  Θεότητα και δέχεται ομόψυχα τα βασανιστήρια.      
         Καρπός  της  παρρησίας  και  της χαροποιού δοξολογίας η μεταστροφή του δούκα Αμφιλοχίου  και του διερμηνέα Κρονίδη .
          Μια 6μελής ομάδα εισέρχεται τροπαιοφόρα στον Μαρτυρικό Χορό.-

Ελ. Α. Κλ.

Η καρδιά καί τό στόμα μας πρέπει νά προφέρουν....

 ΄΄Η καρδιά καί τό στόμα μας πρέπει νά προφέρουν πάντα λόγο ἀγαθό, 
λόγο ἀγάπης, εὐλογίας καί δικαιοσύνης.΄΄

   ΑΓΙΟΣ  ΛΟΥΚΑΣ  Κριμαίας

26.3 ΣΥΝΑΞΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ.

                                     26.3    ΣΥΝΑΞΗ  ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ   ΓΑΒΡΙΗΛ.

  Ο  Αρχάγγελος   Γαβριήλ , που  σημαίνει Θεός και άνθρωπος, διακόνησε την  ένσαρκη  οικονομία  του Θεανθρώπου Λόγου επάξια.
        Κτιστό  Πνεύμα  ο  ίδιος, συμπροεξάρχει των Αγγέλων  και  διακονεί  αναντίρρητα τα σχέδια του Θεού.
           Υπόδειγμα υπακοής και τύπος διακονίας προβάλλει προσκλητικά  προς  όλους  μας. Ας τον  μιμηθούμε.-

                                                               Ελ. Α. Κλ.

Αν δεν ταπεινωθούμε...

 ‘’Αν  δεν ταπεινωθούμε, δεν θα μπορέσουμε  να  μπούμε 
στην Βασιλεία του Θεού. Να το θυμόμαστε αυτό.’’
 

                   ΑΓΙΟΣ  ΛΟΥΚΑΣ  Κριμαίας

 

 

25.3 ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ

                                      25.3    ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ   της   ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 25 Μαρτίου ! Το  προαιώνιο Θεϊκό σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου αρχίζει να εφαρμόζεται. Η ευαγγελία ανακοιται  σ' 'Εκείνη, που  είχε την  Θεοποιό  Χάρη, κατά μετοχή, την Παναγία.
      Και  η  καταφατική της  απάντηση στο  άγγελμα του Αρχαγγέλου αποκαλύπτει  την  υπακοή της στον Θεό, μέσα από μια ελεύθερη επιλογή, την απάρνηση του ιδίου  θελήματος και την αποδοχή του θελήματος του Θεού.        Περνάει  από  την  κάθαρση και τον φωτισμό με την ησυχαστική Θεοκοινωνία και φθάνει στην Θέωση κατά τον Ευαγγελισμό.
    Τοιουτοτρόπως  με  την  επίτευξη της Ενανθρώπησης του Λόγου εξασφαλίζεται η δυνατότητα της Θέωσης κάθε ανθρώπου  και  πραγματοποιείται ο σκοπός της δημιουργίας.-

                                   Ελ. Α. Κλ.

 

ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ. ( Μαρκ. η΄, 34 – θ΄,1 ) ΚΛΗΣΗ για ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ και ΣΤΑΥΡΟ.

    ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ. ( Μαρκ. η΄, 34 – θ΄,1 )
     ΚΛΗΣΗ για ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ  και  ΣΤΑΥΡΟ. 

          <<Οστις  θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω  εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και  ακολουθείτω μοι.» (Μαρκ. η΄,34).

      Ο Ιησούς απευθύνει προσωπικές προσκλήσεις, για κατάταξη εκούσια στο στράτευμά  Του.

         Εθελοντές οι στρατιώτες του Χριστού. Ο Ίδιος Πρώτος Σταυροφόρος απαιτεί σταυροφόροι να είναι και οι ακόλουθοί Του,αφ’ενός,αλλά και αφ’ ετέρου να επιδείξουν αυταπάρνηση.

   Αυταπάρνηση σημαίνει να απαρνηθείς τον εαυτό σου. Η αυταπάρνηση συνεπάγεται την απάρνηση κάθε ηδονής, κάθε εφάμαρτης επιθυμίας,  κάθε αμαρτωλής πράξεως, κάθε πάθους.

          Η αυταπάρνηση σηματοδοτεί τον αγώνα, για κάθαρση καρδιάς από τα πάθη, ώστε να επέλθει ο φωτισμός του νού και να επιτευχθεί η Θέωση.

          Η αυταπάρνηση απαιτεί την απάρνηση του ιδίου θελήματος και την αποδοχή του θελήματος του Θεού.

   Η αυταπάρνηση πρώτος και βασικός όρος της εκούσιας στρατολόγησης στην συνοδεία του Ιησού.

          Δεύτερος όρος η άρση του σταυρού. Ο Ιησούς Πρώτος σήκωσε τον Σταυρό, καρφώθηκε πάνω στον Σταυρό και η Σταυρική Του Θυσία ήταν λυτρωτική, για την δημιουργία καθολικά.

          Η πτώση των Πρωτοπλάστων επέφερε τη διάσπαση του ανθρώπου από τονΘεό,των ανθρώπων μεταξύ τους,  του ανθρώπου – προσώπου - εσωτερικά, του συνδέσμου ανθρώπου και φύσεως.

         Η αμαρτία, ως «παρά φύσι» κίνηση της ψυχής προξένησε την φθορά και την θνητότητα.

         Ο Εσταυρωμένος Χριστός ανέδειξε τον Σταυρό σε συνεκτικό σημείο αναφοράς όλης της κτίσεως.

Η δύναμη του Σταυρού αναδείχθηκε ενοποιός όλων των διασπάσεων.

          Διά του Σταυρού ο άνθρωπος επιστρέφει στον Θεό και ενώνεται και κοινωνεί μαζί Του.

    Διά του Σταυρού ο άνθρωπος ενοποιείται εσωτερικά και κατ’ επέκταση Χριστοποιείται.

         Διά του Σταυρού ο άνθρωπος κυριαρχεί επί της φύσεως, η οποία και τον υπηρετεί.

   Ο Σταυρός του Χριστού σύμβολο αγάπης και ειρήνης και ο σταυροφόρος χριστιανός ειρηνεύει, υπομένει, ελπίζει, αγαπά και σώζεται. Ο σταυρός του καθενός είναι στα μέτρα του και οπωσδήποτε σωστικός.

          Απάρνηση εαυτού και άρση σταυρού, λοιπόν.

    Να, οι δύο προϋποθέσεις για την κατάταξη στο εθελοντικό στράτευμα του  Ιησού.

          Ας τις εκπληρώσουμε.-

                                                                   Ελ. Α. Κλ.

 

 

 

 

                                                                

 

 

Να ζούμε έτσι ώστε να είμαστε σκεύη καθαρά...

 ‘’Να  ζούμε  έτσι ώστε να είμαστε  σκεύη καθαρά, κατάλληλα προετοιμασμένα, για να δεχτούμε την Χάρη του Θεού.’

                   ΑΓΙΟΣ  ΛΟΥΚΑΣ   Κριμαίας

23.3 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΩΝ και 199 μαθητές του.

                                     23.3   ΑΓΙΟΣ  ΝΙΚΩΝ   και 199 μαθητές του.

Γαλουχημένος με τα νάματα της πίστεως από την Χριστιανή μητέρα του  ο Νίκων, νιώθει αγάπη πολλή, για τον Θεό.  Μεγαλώνει, εισέρχεται  στις  στρατιωτικές τάξεις και διακρίνεται για τα ανδραγαθήματά του. Το μέλλον προδιαγράφεται λαμπρό.

Η χριστιανική του όμως συνείδηση δέν ανέχεται  να υπηρετεί  Βασιλιά πολέμιο του Χριστού. Απαρνείται την γήϊνη δόξα και προστρέχει για την ουράνια. ’Ερχεται στην Χίο, βαπτίζεται, πορεύεται  ασκητικά, χαριτώνεται, χειροτονείται  Πρεσβύτερος  και  χειροθετείται  Ηγούμενος 190 Μοναχών.

Καθοδηγεί άριστα και τους οδηγεί, μαζί με άλλους  9 στην πατρίδα του Σικελία. Εκεί καλούνται να ομολογήσουν την πίστη τους στον Χριστό.

Σύμψυχοι και σύμφρονες, με την αγάπη  στον Χριστό συνδετικό  τους  κρίκο, δηλώνουν  σθεναρά  και  αμετάκλητα  το πιστεύω τους, μαρτυρούν σύσσωμοι και απέρχονται  ομοθυμαδόν  στον  Ουράνιο  Νυμφώνα.-

                                                         Ελ. Α. Κλ.

Χαίρε, ολκάς των θελόντων σωθήναι·...

 «Χαίρε, ολκάς των θελόντων σωθήναι·
Χαίρε λιμήν των του βίου πλωτήρων». 
( Στάσις Γ΄Ρ6 ) 

Οι  Πρωτόπλαστοι, με τον υπερφίαλο εγωϊσμό τους, απώλεσαν τον Παράδεισο, αλλά και την δυνατότητα, εφ’ εξής, να επιτυγχάνουν την αγιότητα.
      Ο άνθρωπος κατείχε το ΄΄ κατ’εικόνα΄΄, χωρίς όμως να δύναται να επεκτείνει και να επιτύχει το ΄΄ καθ’ομοίωσιν΄΄.
       Η Μαριάμ, ως εκλεκτή του Θεού, απαντάει καταφατικά στο Θεϊκό προσκλητήριο και ο Υιός του Θεού γίνεται και άνθρωπος και ως ΄΄μετανάστης της αγάπης΄΄, έρχεται στην γη, με στόχο να διασώσει την αμαυρωθείσα εικόνα του ανθρωπίνου προσώπου.
       Η Σταυρική  Θυσία και η Ανάσταση του Θεανθρώπου επιτυγχάνουν  το ποθούμενο και παρέχεται πλέον η δυνατότητα στον άνθρωπο να καταλλαγεί με τον Θεό, αλλά και να θεωθεί.
       Ασφαλές πλοίο, για τους επιποθούντες την σωτηρία, είναι η Θεοτόκος.
       Εκείνη, με την ένθεη βιοτή της, αποβαίνει πρότυπο ζωής.
       Είναι η πυξίδα, η οποία οδηγεί με ασφάλεια και ακρίβεια.
       Είναι το λιμάνι, για τους ποντοπόρους στο πέλαγος της ζωής.
       Η καταφυγή σ’Εκείνη,εξασφαλίζει ασφαλή και σωτήρια γήϊνη πορεία του ανθρώπου.

΄΄Χαίρε, λοιπόν, Συ, η οποία είσαι το ασφαλές πλοίο, για όσους θέλουν να σωθούν· χαίρε, Συ, η οποία είσαι το λιμάνι εκείνων οι οποίοι πλέουν στο πέλαγος της ζωής΄΄ .-  

                                            Ελ. Α. Κλ.

 

Σε τίποτε γήινο δεν πρέπει να είμαστε προσκολλημένοι.

‘’Σε τίποτε γήινο  δεν πρέπει να είμαστε  προσκολλημένοι.
  Να   μιμηθούμε  την   μεταμορφωμένη  καρδιά  των  Αγίων,
  που  δεν χαιρόταν, για  τα  αγαθά αυτού του κόσμου.’’

                          ΑΓΙΟΣ  ΛΟΥΚΑΣ  Κριμαίας

21.3 ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΠΙΩΝ

                                                       21.3  ΑΓΙΟΣ   ΣΕΡΑΠΙΩΝ                  

          Ασκητής της Αιγύπτου ο Σεραπίων, ανένδοτος αγωνιστής, ανυποχώρητος βιαστής της Βασιλείας του Θεού, υπακούει στο θέλημά Του,τηρεί απαρέγκλιτα τις εντολές Του και είναι όντως ελεύθερος.

Η διάπυρη αγάπη του στον Θεό εκφράζεται  με  έμπρακτη  αγάπη  στον άνθρωπο. Πουλιέται, ως δούλος και εξαγοράζει αιχμαλώτους  και  ελευθερώνει  υπάρξεις  και  κερδίζει  ψυχές  για  τον Χριστό.

Βοηθάει  φτωχούς, τροφοδοτεί πεινασμένους, ενδυματοδοτεί γυμνούς.

Δίνει τα  πάντα  για τους άλλους.  Για την αγάπη του Χριστού  γυμνητεύει, πωλεί  κυριολεκτικά  τα  πάντα, απαρνιέται  τον  εαυτό του, ζει για τον Χριστό και με τον Χριστό, μέσα από την υπηρεσία της καθολικής προσφοράς.- 

Ελ. Α. Κλ.

Δίνει ο Θεός τα χαρίσματά Του στον άνθρωπο,...

 ‘’Δίνει  ο  Θεός  τα  χαρίσματά  Του στον άνθρωπο,
 για να παράγει τους καρπούς της αρετής.’’

 ΑΓΙΟΣ     ΙΩΑΝΝΗΣ    Κροστάνδης

19.3 ΑΓΙΟΙ : ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ και ΔΑΡΕΙΑ.

                                      19.3  ΑΓΙΟΙ : ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ  και  ΔΑΡΕΙΑ.

   Αρχοντόπουλο  ο   Χρύσανθος, επισημαίνεται  από το μάτι του Θεού και κατηχείται κρυφά από Επίσκοπο. Βαπτίζεται, χαριτώνεται και κηρύττει Χριστόν τον Εσταυρωμένον.
      Ο πατέρας εξαγριώνεται., τον φυλακίζει και τον νυμφεύει με την φιλόσοφο  Δαρεία.
           Η μεταστροφή της σημειώνεται σύντομα και η βάπτισή της ακολουθεί. Με την αμοιβαία υπόσχεση της εγκράτειας  αφιερώνονται  στον Θεό  και εργάζονται,  για  την  εξάπλωση  της  Βασιλείας Του.
           Η δράση τους προκαλεί. Διαβάλλονται, συλλαμβάνονται,  βασανίζονται  και  μαρτυρικά εκδημούν  από την γη,  για  να ενδημήσουν  στην  χώρα την  αείφωτη της Βασιλείας του Θεού.-

                                                     Ελ. Α. Κλ.

 

Να θυμάσαι πάντα, ότι η ζωή σου...

 ‘’Να θυμάσαι πάντα, ότι η ζωή σου και η ευτυχία
 είναι δώρα του Θεού, δώρα που δε σου αξίζουν.
Αμαρτία είναι, όταν δεν απολαμβάνουμε σωστά
αυτά τα δώρα.’’

                                ΑΓΙΟΣ   ΙΩΑΝΝΗΣ  Κροστάνδης

17.3 ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ.

                                                        17.3   ΟΣΙΟΣ   ΑΛΕΞΙΟΣ. 

          Η φιλοθεϊα οδηγεί στην φιλανθρωπία. Και ο  Αλέξιος αναπτύσσεται με αναπτύγματα φιλανθρωπίας.
        Ποθεί  την  Ουράνια  παστάδα  και εγκαταλείπει  τον γήϊνο νυμφικό  θάλαμο. 
             Αναχωρεί  από  την  πατρίδα  του  Ρώμη γιά την ΄Εδεσσα της Συρίας.
        17 χρόνια ασκείται  και επιστρέφει στήν πατρίδα του διατηρώντας την ανωνυμία του.
          Με  την εκδημία του  αποκαλύπτεται  και  η  ταυτότητά του, με  έγγραφη  προσωπική του παρέμβαση.
          Συναριθμείται στην Οσιακή  Χορεία.-

                                                                                            Ελ. Α. Κλ.

 

 

16.3 ΟΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ.

                                               16.3  ΟΣΙΟΣ   ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ.

          Γόνος της Νίκαιας της Βιθυνίας ο Χριστόδουλος  γνωρίζει τον Ιησού  και  τον  αναγνωρίζει  κυρίαρχο της ζωής  του. Η  καρδιά  του  παραχωρείται ολοκληρωτικά  σ' Εκείνον. Το  είναι  του δονείται  από  αγάπη  για  τον Χριστό.  Η  ύπαρξή του προσφέρεται στην υπηρεσία Του.
                 ΄Εξυπνος  και  δυναμικός, δραστήριος και τολμηρός κτίζει  Μονή  στην Πάτμο.
               Η διαμονή του στην Εύβοια ολιγόχρονη, αλλά σηματοδοτεί  και  το  τέρμα της επίγειας πορείας του.
                   Η Αιωνιότητα  είναι το σημαντικότερο κέρδος του.-

                                                       Ελ. Α. Κλ.

Β΄ΚΥΡ. ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ.

                            Β΄ΚΥΡ. ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΑΓΙΟΥ  ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ  ΠΑΛΑΜΑ.

Τη Β΄ Κυριακή των Νηστειών <<μνήμην επιτελούμεν>> του  εν Αγίοις Πατρός ημών  ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του  Παλαμά.

    Ο Άγιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ  ο Παλαμάς, υπήρξε μία ηρωϊκή μορφή της Εκκλησίας. Τον 14ο αιώνα μ.Χ. έζησε στην αυτοκρατορική αυλή της Κωνσταντινουπόλεως,  αρχικά. Μετέπειτα  έφθασε  στο  Άγιον  Όρος  και  εκεί ρούφηξε  το  νέκταρ  της  ησυχίας. Βίωσε  Θεϊκές μεθεκτικές στιγμές. Αδολέσχησε  σε θέματα  πίστεως  και  εγκολπώθηκε  τις Πατερικές  εμπειρίες.
          Η διένεξη του Μοναχού Βαρλαάμ με τους Αγιορείτες Ησυχαστές για ΄΄μεθεκτόν ή μη της ουσίας  του Θεού΄΄, τον  ανάγκασε να κατέβει στον στίβο. Ήλθε στη Θεσσαλονίκη  και εκεί έδωσε μάχες, για  την ορθόδοξη  Αλήθεια.  Πιστός   και  απαρέγκλιτος  στο πνεύμα των Πατέρων διατύπωσε τη διακριτή διαφορά ΄΄αμέθεκτης ουσίας  του Θεού  και  μεθεκτής ενέργειάς Του΄΄. Οικουμενικές Σύνοδοι τέσσερις επικύρωσαν  αυτή την Αλήθεια. Στην τελευταία Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη  το 1351 μ.Χ.  παρών και ο Γρηγόριος.
          Πολυγραφώτατος ο Γρηγόριος αφήνει πολλά θεολογικά έργα. Από τον Πατριάρχη Ισίδωρο εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης.
1360 και ο παλαίμαχος Αγωνιστής, ο Ορθόδοξος  ηγέτης αναχώρησε, για την χώρα του Φωτός. Ήδη είναι Άγιος !
           Ταίς αυτού  πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.- 

                                                                                 ΕΛ. Α. Κλ.

ΚΥΡ.  Β.΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( Μαρκ. β΄, 1 – 12 )
ΠΑΡΑΛΥΣΙΑ  και  ΥΓΕΙΑ.

       «Και  έρχονται προς αυτόν παραλυτικόν φέροντες, αιρόμενον υπό τεσσάρων..»( Μαρκ. β.΄, 3 ).
      Καπερναούμ! Ο Ιησούς βρίσκεται μέσα σ’ ένα  σπίτι. Η άφιξη γνωστοποιείται αστραπιαία. Πάραυτα «συνήχθησαν πολλοί, ώστε μηκέτι χωρείν τα προς την θύραν και ελάλει αυτοίς τον λόγον.»
             Ασφυκτιούν εσωτερικά και αποδρούν εξωτερικά.
          Προστρέχουν στην «πηγή  της ζωής» να ακούσουν, να ρουφήξουν τον λόγο του Κυρίου, για να κατασβήσουν την δίψα τους.
    Πολλοί οι ακροατές. Ολίγοι οι ποιητές. Πλείστοι οι φιλήκοοι, οι φιλοθεάμονες. Ελάχιστοι οι φιλάρετοι.
     Η γνώση της αλήθειας, η ανεύρεση τρόπου σωτηρίας, απαιτούν την εφαρμογή.
      Η απαρέγκλιτη τήρηση των Θεϊκών εντολών είναι σωστική ενέργεια, αλλά συνεπάγεται ανένδοτο αγώνα, για την επίτευξή της.
         Ο άνθρωπος, που κινείται ανάμεσα στη φιλοδοξία, στη φιλαργυρία, στη φιληδονία, διαθέτει παράλυτη ψυχή. Η φιλαυτία επιφέρει την παραλυσία, την καθήλωση της ψυχής σ’ ένα σώμα, που υπηρετεί τις ηδονές, που ρέπει ακατάσχετα προς την αμαρτία.
        Η παράλυτη, αμαυρωμένη ψυχή, ποθεί κάποτε τη σωτηρία της.
«…αιρόμενος υπό τεσσάρων» φθάνει ο παραλυτικός στον χώρο, που βρίσκεται ο Κύριος. Έρχεται εκεί, και επιζητεί την θεραπεία του.
  Ο ΄Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς τονίζει χαρακτηριστικά τις τέσσερις προϋποθετικές κινήσεις, για θεραπεία : Την αυτομεμψία, την εξομολόγηση, την υπόσχεση διόρθωσης και την προσευχή.
   Όλα  αυτά,  βέβαια,  αφού   πρωταρχικά σημειωθεί απαλλαγή του  λογισμού από γήϊνους περισπασμούς και κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη.
          Τότε επέρχεται η υψοποιός ταπείνωση και σηματοδοτείται η προσέγγιση του Χριστού.
          Ο νούς υγιής πλέον διευθύνει το σώμα σε μεταστροφικές πράξεις και δεν διευθύνεται από αυτό καταστροφικά.

          Η ψυχή, λουσμένη στο Φως της αναστάσεώς της, κοινωνεί με τον Χριστό, ζει για τον Χριστό και πορεύεται ακάθεκτα προς την ποθητή Συνάντηση με Εκείνον, στα δώματα της Βασιλείας των ουρανών.-     

Από το βιβλίο ’’ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ’’ Ελ. Α. Κλ.