Κ Υ Ρ Ι Ε    Ι Η Σ Ο Υ    Χ Ρ Ι Σ Τ Ε    Υ Ι Ε    Τ Ο Υ    Θ Ε Ο Υ    Ε Λ Ε Η Σ Ο Ν    Μ Ε.

ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ


Η έμφλογη, κάθετη αγάπη προς το Θεό εκφράζεται με μία έμπρακτη, διάπυρη, οριζόντια αγάπη προς τον "πλησίον".Προορισμός του ανθρώπου η Θ έ ω σ η . Μία προσφορά δυνατότητας Θεϊκή, με την Ενανθρώπηση, Σταυρική Θυσία και Ανάσταση του Λόγου.Η Θ έ ω σ η, ενέργεια Θεού, αλλά και συνέργεια ανθρώπου.Σ’ αυτή την ανθρώπινη προσπάθεια επιποθούμε να συμβάλλομε γνωστοποιώντας ό,τι΄΄εφώτισε ο Θεός΄΄, προς δόξα Του και σωτηρία του λαού Του.Το site αυτό είναι μία ελάχιστη προσπάθεια, ανιδιοτελής, ένας αντίλαλος Ορθοδοξίας, μία ορθόδοξη μαρτυρία στο διαδικτυακό χώρο, για προβολή προτύπων, παροχή εμπειριών και προσφορά ελπίδας στον αόρατο πόλεμο κάθε αγωνιζομένου προσώπου.-

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΑΡ. Φ. 124 ΝΟΕΜ. - ΔΕΚ. 2024

 

                         ΕΥΦΡΟΣΥΝΑ   ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ                                          ΟΡΘΟΔΟΞΗ   ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

***************************************************************                                                                                                                   

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ   ΕΚΔΟΣΗ   ΑΡ.Φ.124  ΝΟΕΜ. –ΔΕΚ.  2024 Διανέμεται  δωρεάν.                                              

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει και  επιμελείται (Δυνάμει Θεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ   Εκπ/κος        

ΤΗΛ.-FAX:22210-29549 Κ.Τ.6936773200 e-mail: eklidoniari@gmail. com  και elkl2015@hotmail.com

Η  ιστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias.blogspot.com

***************************************************************

ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ

 

ΚΥΡ.  Μετά ΓΕΝΝ.  ΧΡΙΣΤΟΥ. ( Ματθ. β΄ 13 – 23 ).

    ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ  στάσεις  πρός τό ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.

«Εγερθείς παράλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού και φεύγε εις Αίγυπτον…μέλλει γάρ Ηρωδης ζητείν το παιδίον του απολέσαι αυτό»(Ματθ.β΄13).

Στο μυστήριο της ενανθρώπησης του Χριστού μία θέση έχει και ο Ιωσήφ. Η ενημέρωσή του για κάθε ενέργειά του πραγματοποιείται με Αγγελική Παρουσία. Η υπακοή του είναι αδιάκριτη. Η κινητοποίησή του άμεση. Η σιωπή του χαρακτηριστική. Η προσφορά του στην Παναγία και το Παιδίον σημαντική. Η ησυχία προσφέρεται στον Λόγο και αξιοποιείται σωστικά. Η ησυχία οδηγεί στον Λόγο και ο Λόγος ακούεται στην ησυχία. Η ανυπαρξία της εσωτερικής ησυ-χίας αλλοτριώνει τον άνθρωπο και τον απομακρύνει από τον Θεό. Η ησυχία ενοποιεί τον άνθρωπο και εξασφαλίζει την κοινωνία του με τον Θεό.

Κυρίαρχη θέση στο γεγονός της ενανθρώπησης έχει η Παναγία. Με την αυτοπροσφορά της υπηρετεί τον Χριστό. Η Παναγία δοξάζεται με τον καρπό της κοιλίας της, τον  Ιησού και ο Ιησούς ενανθρωπίζει διά της Παναγίας.

Παναγία και Ιησούς πάντα ενωμένοι. Η Παναγία τύπος κάθε Xριστιανού, μέλους του Σώματος της Εκκλησίας. Η Παναγία  εσωτερικά ζωοποιείται και ενδυναμώνεται από την παρουσία του Χριστού. Ο πιστός, μέσα στην Εκκλησία, βιώνοντας την Μυστηριακή και Ασκητική ζωή της, συναντά τον Χριστό, ανα-γεννάται.

Προβάλλει και ένα τρίτο πρόσωπο στο προσκήνιο` είναι ο Ηρώδης.

Διακρίνεται για την φιλαρχία και φιλοδοξία, αλλά και για την μωρία. Επιζητεί ασφάλεια, για να ασφαλίσει την ανασφάλειά του και προβαίνει σε φρικώδεις σφαγές. Ο Ηρώδης, τύπος των διωκτών του Χριστού. Μισούν και επιζητούν  τον θάνατο του Ιησού. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες. Ο Νικητής όμως πάντα είναι ο  Ιησούς.

Τρεις στάσεις των ανθρώπων απέναντι στον Χριστό : Ο Ιωσήφ υπηρετεί  με την ησυχία και την υπακοή. Η Παναγία Τον γεννά. Ο Ηρώδης επιζητεί τον θάνατό Του. Τις δύο πρώτες στάσεις, ας εγκολπωθούμε. Τον Χριστό, ας υπηρετήσουμε υπαρξιακά, για να αναγεννηθούμε και θεωθούμε.-              

          ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ  ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ

ΑΓΙΟΣ   ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ  Μικραγιαννανίτης.                                        

          Στην Χορεία των Αγίων εμφανής η παρουσία του Αγίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτη. Ας τον γνωρίσουμε διεξοδικά.Πατρίδα του η Δρόβιανη της επαρχίας Δέλβινου Β. Ηπείρου. Βαπτίσθηκε με τα ονόματα Αναστάσιος και Αθανάσιος. Δέχτηκε τα νάματα της πίστεως από τους ευσεβείς γονείς του. Φοίτησε στο Δημοτικό στη πατρίδα του. Έφηβος ακολούθησε τον πατέρα του στον Πειραιά και στην Αθήνα μετέπειτα, για γυμνασιακές και ανώτερες σπουδές.Τότε  άρχισε τη πνευματική ζωή, με έντονη  συμμετοχή στη Λατρευτική ζωή και εντρυφή σε κείμενα των Αγίων Πατέρων και ο πόθος για βίωση της Μοναχικής ζωής άναψε στη φλογισμένη από αγάπη για τον Χριστό καρδιά του.Το Άγιον  Όρος ο τόπος της επιλογής του. Στη Σκήτη της Αγίας Άννας έγινε δεκτός ως Δόκιμος, με Γέροντα τον Ιερομόναχο Μελέτιο Ιωαννίδη. Εκεί έζησε ανεπανάληπτες στιγμές με την εντατική άσκηση, την αδιάλειπτη προσευχή και την Αγιογραφική και Πατερική μελέτη. Στις 20 Οκτωβρίου 1924 έγινε η κουρά του με το όνομα Γεράσιμος. Πρότυπο υπακοής και ταπείνωσης αναδείχθηκε. Τότε ανακεφαλαίωσε τις γνώσεις του και τις καλλιέργησε. Εκεί έμαθε και τη ξυλογλυπτική τέχνη.

Αργότερα, όταν  ανεχώρησε για την Αθήνα ο Γέροντάς του Μελέτιος, ο Γεράσιμος συνδέθηκε με τον π.Διονύσιο και ασκήτευσαν σε σπήλαιο, το 1956.Φιλόξενος, κοινωνικός, με λόγο ψυχωφελή πάντοτε, αλλά και με τη σιωπή πολλάκις, δίδασκε τους επισκέπτες Λαϊκούς, Κληρικούς και Μοναχούς.Η ενάρετη βιοτή του πόλος έλξης των πιστών. Διετέλεσε και Βιβλιοθηκάριος και Τυπικάρης του Κυριακού της Σκήτης Αγίας Αννας. Συνέταξε χειρόγραφα με κωδικούς της Βιβλιοθήκης και αξιόλογες μελέτες και άρθρα. Αναδείχθηκε αξιόλογος Υμνογράφος με προσφήκη Υμνων στη Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Θεωρούσε την υμνογραφία προέκταση της προσευχητικής κοινωνίας με τον Θεό και τους Αγίους, μεταρσίωση του νου, μυστική θεωρία. Η αγωνιστική  ασκητική του πορεία ευάρεστη στον Κύριο και η πρόσκληση για τα Ουράνια Σκηνώματα άμεση. 7 Δεκεμβρίου 1991 κοιμήθηκε ειρηνικά, για να ευφραίνεται αιώνια. Αξιόλογος Υμνογράφος της μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Μας άφησε μία πλούσια υμνογραφική συλλογή 2.000 και πλέον ακολουθιών Αγίων και τιμήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1968 με αργυρό μετάλλιο από την Ακαδημία Αθηνών. Αγιοκατατάχθηκε στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στις 26 Απριλίου 2023.  Τον τιμάμε στις 7Δεκεμβρίου.- 

ΝΥΞΕΙΣ 

«Η αγάπη  ου  παροξύνεται.(Α΄Κορ. ιγ΄,5 )

Η επικοινωνία των ανθρώπων είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση της ισορροπίας της κοινωνίας. Αν μπορείς να συνυπάρχεις, τότε μπορείς και να διαφωνείς, όχι όμως και να παραφωνείς.

            Η ανυποχώρητη εναντίωση στο θέλημα του «άλλου» έκφραση εγωϊστική. Η υποχωρητική στάση στη θέση του «άλλου» εκδήλωση ταπεινή.

            Και η αγάπη ρυθμιστικός παράγοντας πορείας. Καταπραΰνει και δεν ερεθίζει. Καταστέλλει και δεν εξάπτει. Υπομένει και δεν εξοργίζει. Συνέχει και δεν διαλύει. Ευφημολογεί και δεν αισχρολογεί. Επαιτεί και δεν απαιτεί. Ομονοεί και δεν διχονοεί. Προσφέρει και δεν επιζητεί. Ρυθμίζει και δεν απορυθμίζει. Ενώνει και δεν χωρίζει. Ηρεμεί και δεν διαταράσσει. Προσκαλεί και δεν προ-καλεί. Προωθεί συναινέσεις και δεν δημιουργεί διενέξεις.

            Η αγάπη είναι το κατασταλτικό των εξεγέρσεων, το τονωτικό των διαπροσωπικών σχέσεων. - 

           ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ

v Η ανθρώπινη   παρηγοριά   εκδιώκει  τη  Θεία  παρηγορία.-

v Η εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού μοναδικό  αγχολυτικό  αντίδοτο.-

v Στους  φίλους  σου  τηλεφωνείς   συχνά.                                                    

            Στον Θεό  τηλεφωνείς καθημερινά ;-

v Παίρνοντας  παίρνεις χαρά ανθρώπινη.                                              

Δίνοντας δέχεσαι  χαρά Θεϊκή.-                            

Από  την ποιητικὴ Συλλογὴ ΄΄ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ΄΄ Ελ.Α.Κλ. 

ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ

Η  θάλασσα  πλανεύτρα.

Την  προσεγγίζεις και σε θέλγει.

Την  απολαμβάνεις  και  σε  ηρεμεί.

Το  βάθος  της άδυτο.

Πρόσκληση  για  κατάδυση.

Το  άγνωστο  προκαλεί.

Ανακαλύπτεις τον πανέμορφο κόσμο   της                                  

Και  οι  καταδύσεις  στο  βάθος 

    του είναι  μας αποκαλυπτικές  είναι.  

                                                                  Γνωρίζεις  τον  άγνωστο  εαυτό  σου.

                                                                   « Επανάγαγε  εις το βάθος »,λοιπόν.-

                         

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ  ΡΗΣΕΙΣ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού:

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα, έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού.

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής, που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ’ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει τον Θεό. Είναι αδύνατον όμως ν’ αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη, όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήϊνα.

Εκείνος, που φοβάται τον Θεό, έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη. Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού. Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του, τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους, και πως απ’ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο. Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς τον Θεό, τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του, τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη.

Εκείνος που αγαπάει τον Θεό, ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη. Νηστεύει και αγρυπνεί, ψάλλει και προσεύχεται, και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό.

Η ανέκφραστη ειρήνη, που έχουν οι άγιοι άγγελοι, οφείλεται σ’ αυτά τα δύο: στην αγάπη προς τον Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Αγίους όλων των αιώνων. Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από τον Σωτήρα μας, ότι σ’ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται όλος ο νόμος και η διδασκαλία των Προφητών. (Ματθ. 22, 40).

Όποιος αγαπάει τον Θεό, δεν είναι δυνατό να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του. Και όσους ακόμα είναι υπόδουλοι στα πάθη τους, κι αυτούς τους αγαπάει σαν τον εαυτό του, και χαίρεται με αμέτρητη και ανείπωτη χαρά, όταν τους βλέπει να διορθώνονται.

«Όποιος με αγαπάει», λέει ο Κύριος, «θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14, 23). «Και η δική μου εντολή είναι να αγαπάτε ο ένας τον άλλο» (Ιω. 15,12). Εκείνος, λοιπόν, που δεν αγαπάει τον πλησίον του, αθετεί την εντολή του Κυ-ρίου. Και όποιος αθετεί την εντολή του Κυρίου, ούτε τον Κύριο είναι δυνατό ν’ αγαπήσει.

Σε όλες μας τις πράξεις ο Θεός εξετάζει τον σκοπό για τον οποίο τις εκτελούμε, αν δηλαδή τις κάνουμε γι’ Αυτόν ή για κάτι άλλο. Όταν λοιπόν θέλουμε να κάνουμε ένα καλό, ας μην έχουμε σκοπό ν’ αρέσουμε στους ανθρώπους, αλλά μόνο στον Θεό. Σ’ Αυτόν ν’ αποβλέπουμε και όλα να τα κάνουμε για τη δική του δόξα. Διαφορετικά, θα κουραζόμαστε, χωρίς να κερδίζουμε τίποτα.

Έργο αγάπης είναι η ολόψυχη ευεργεσία προς τον πλησίον μας, η μακροθυμία και η υπομονή, που δείχνουμε απέναντί του, καθώς επίσης και η φρόνιμη και συνετή χρησιμοποίηση των πραγμάτων.

Η διάθεση της αγάπης δεν φανερώνεται μόνο με την παροχή χρημάτων, αλλά πολύ περισσότερο με την μετάδοση πνευματικού λόγου και με την σωματική διακονία.

Εκείνος που αγαπάει τον Χριστό, Τον μιμείται όσο μπορεί. Ο Χριστός, για παράδειγμα,δεν έπαψε να ευεργετεί τους ανθρώπους. Έδειχνε μακροθυμία, όταν του συμπεριφέρονταν με αχαριστία και Τον βλαστημούσαν υπέμεινε, όταν Τον χτυπούσαν και Τον θανάτωναν, χωρίς καθόλου να σκέφτεται για κανέναν το κακό, που Του έκανε.

Αυτά τα τρία έργα είναι εκφραστικά της αγάπης προς τον πλησίον. Χωρίς αυτά, απατάται εκείνος που λέει, ότι αγαπάει τον Χριστό ή ότι θα κερδίσει τη βασιλεία Του. Γιατί ο Κύριος μας βεβαιώνει: «Δεν θα μπει στη βασιλεία των ουρανών εκείνος, που μου λέει «Κύριε, Κύριε», αλλά εκείνος ,που κάνει το θέλημα του Πατέρα μου» (Ματθ. 7,21). Και πάλι: «Όποιος με αγαπάει, θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14,15).

«Εγώ σας λέω», είπε ο Κύριος, «αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε όσους σας μισούν, προσεύχεστε για όσους σας βλάπτουν» (Ματθ. 5,44). Γιατί έδωσε αυτές τις εντολές; Για να ελευθερώσει από το μίσος, τη λύπη, την οργή και τη μνησικακία και να σε αξιώσει ν’ αποκτήσεις την τέλεια αγάπη. Αυτή είναι αδύνατο να την έχει όποιος δεν αγαπάει εξίσου όλους τους ανθρώπους, όπως και ο Θεός τους αγαπάει όλους εξίσου.-

 

                             

 

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2024

Σαν παύσει ο νούς να σκέφτεται τον Θεό,...

 

‘’Σαν παύσει ο νούς να σκέφτεται τον Θεό,

κυριεύεται ο άνθρωπος από τα κατώτερα πάθη .’’

 

Αββάς Θεωνάς

20.10 ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ, η Χιοπολίτιδα.

                                        20.10  ΟΣΙΑ    ΜΑΤΡΩΝΑ,  η  Χιοπολίτιδα.


          Μικρότερη  κόρη  του  Λέοντα και της ‘Αννας  η Μαρία, γεννιέται  στον Βολισσό της Χίου, μετά από έξι άλλες αδελφές. ‘Ολες  δέχτηκαν   χριστιανική   ανατροφή.  Οι  έξι  θυγατέρες   ακολούθησαν την «κατά φύσιν» ζωή του γάμου. Η Μαρία πληγώθηκε  από την αγάπη του Ιησού και πόθησε την «υπέρ φύσιν» ζωή, την ισάγγελη πολιτεία.

            Μετά την εκδημία των γονέων της κείρεται  Μοναχή  Ματρώνα.

          Ασκείται υποδειγματικά και σημειώνει αλματώδη πνευματική   πρόοδο.  Η αδελφότητα την προτείνει Ηγουμένη.

          Καθοδηγεί άριστα. Χειραγωγεί σωστικά, ενώ η ίδια γίνεται πρότυπο ζωής.

          Η γήϊνη πορεία της  τερματίζεται  ειρηνικά.

Η ουράνια πορεία  αρχίζει  πανευφρόσυνα.-

                        Ελ. Α. Κλ.

ΚΥΡ. ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ. ( Λουκ. η΄, 26 – 39 ) Η ΔΥΝΑΜΗ του ΟΝΟΜΑΤΟΣ του ΙΗΣΟΥ .

ΚΥΡ. ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ. ( Λουκ. η΄, 26 – 39 )
Η  ΔΥΝΑΜΗ   του ΟΝΟΜΑΤΟΣ  του  ΙΗΣΟΥ .


«Ιδών   δε τον Ιησούν  και ανακράξας  προσέπεσεν  αυτώ και φωνή μεγάλη είπε`τι εμοί και σοι, Ιησού, Υιέ του Θεού του Υψίστου ; (» Λουκ. η΄, 28).

Ο  δαιμονισμένος  των Γαδαρηνών  βιώνει  την  άτεγκτη κατοχή πολλών δαιμονίων.

          Ο Διάβολος πλασμένος πρόσωπο, αρχικά ως άγγελος και μετά,  με την  αποκοινωνικοποίησή  του  με  τον  Θεό, σκοτεινό πνεύμα,  έχει  αυτεξούσιο,  δηλαδή  ελευθερία  κινήσεων   απαραβίαστη.   Τοιουτοτρόπως   εργάζεται  πυρετωδώς   κατά  των ανθρώπων και παρεμβαίνει κυριαρχικά σ’ αυτούς. 

Η αγάπη του Θεού περιορίζει την δράση του. Η παντοδυναμία του Θεού αναχαιτίζει  το  καταστρεπτικό του έργο.

Και τότε, που παραχωρείται η είσοδός του στον άνθρωπο και ο άνθρωπος εκφράζεται αντικοινωνικά, βιώνοντας την ανελευθερία, υπάρχει περιθώριο αναστολής του κακού και ανατροπής της οικτράς κατάστασης του ανθρώπου.

          Η δύναμη του Ονόματος του Ιησού   είναι   καταλυτική. Το    Όνομα  ΙΗΣΟΥΣ, το υπέρ  παν  Όνομα, έχει σωστική δύναμη. Η επίκληση  του  Ονόματός  Του  πληροποιεί  υπαρξιακά  τον  άνθρωπο. Το Όνομα του Ιησού, ΣΩΤΗΡ»  δηλοποιεί  την  σωστική ενέργεια του Θεού.

Η ενέργεια του Διαβόλου, που εκφράζεται, διά  των εμπαθών λογισμών, των ζοφωδών επιθυμιών, των πολλαπλών παθών και πολλάκις διά της καθολικής κατάληψης του ανθρώπου, απενεργοποιείται, με την ένθερμη χρήση του Ονόματος του Ιησού.

Η ομολογία του Ιησού, ως Υιού του Θεού, από τον δαιμονισμένο των Γαδαρηνών, επέφερε την απολύτρωσή του, την αποδέσμευσή του από την  διαβολική κυριαρχική αιχμαλωσία και του χάρισε την ελευθερία των τέκνων του Θεού.

          Η «ευχή του Ιησού», «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με,  τον αμαρτωλό», είναι ομολογία πίστεως, παραδοχή της αμαρτωλότητας, ικεσία ελέους και προσφέρει Αγιοπνευματικό φωτισμό, κάθαρση καρδιάς, έξωση δαιμόνων, κατασκήνωση Χριστού, άφεση αμαρτιών.

          Αυτή την «ευχή», ας προφέρουμε αδιάλειπτα.-


Από το βιβλίο ‘’ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ’’ Ελ. Α. Κλ.

 

 

 

 

 

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2024

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ Εφημερίδα. Αρ. Φ.123 Σεπτ.-Οκτ. 2024

 


 
    ΟΡΘΟΔΟΞΗ   ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

***************************************************************                             ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ   ΕΚΔΟΣΗ   ΑΡ.Φ.123  ΣΕΠΤ. – ΟΚΤ. 2024  Διανέμεται  δωρεάν.                                              

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει και  επιμελείται (Δυνάμει Θεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ   Εκπ/κος        

ΤΗΛ.-FAX:22210-29549 Κ.Τ.6936773200 e-mail: eklidoniari@gmail. com  και elkl2015@hotmail.com

Η  ιστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias.blogspot.com

***************************************************************

ΖΩΗΦΟΡΑ   ΡΗΜΑΤΑ

 

ΚΥΡ. ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ.( Ἰωαν. γ΄,13–17)Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ  ΘΕΟΥ.

«Ούτως ηγάπησεν ο Θεός  τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν,ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται,αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον»(Ιωαν.γ 16). Η αγάπη του Θεού μοναδική και ανεπανάληπτη. Μια αγάπη δυνατή και ασύνορη. Μια αγάπη ποικιλότροπα εκφρασμένη. Η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο ασύλληπτη. Ο άνθρωπος βρίσκεται στηn σκέψη του Θεού προ της δημιουργίας του σύμπαντος. Το σύμπαν δημιουργείται ένσοφα για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος πλάθεται πάνσοφα, διακριτικά, με αθάνατη ψυχή, εφ’ όσον εμφυσείται η Θεία Πνοή, δημιουργείται με τη συνέργεια της  Τριαδικής Θεότητας,«κατ’ εικόνα»του Θεού Λόγου, με θεϊκά χαρίσματα, που το Άγιο Πνεύμα χορηγεί και τη δυνατότητα του «καθ’ ομοίωσιν.» Ο άνθρωπος κυρίαρχος της κτίσεως και απόλυτος διαφεντευτής της. Ο άνθρωπος ζει και κινείται στην ελευθερία, που ο Θεός του χάρισε.

Ο Θεός συνεχίζει τις αγαπητικές Του εκδηλώσεις εσαεί. Ο Θεός αγαπάει τον ενάρετο άνθρωπο, αλλά και τον αμαρτωλό, τον αγωνιστή, αλλά και τον αδιάφορο, τον πιστό, αλλά και τον άπιστο.Ο Θεός θέλει τη σωτηρία όλων των ανθρώπων και αυτήν επιδιώκει παντοιότροπα.Στα πλαίσια του σωτηριώδους σχεδίουΤου εντάσσεται και η αποστολή του Υιού Του στη  γη. Ο Λόγος ενανθρωπίζει για να θεώσει τον άνθρωπο.Ο Χριστός ενσαρκώνεται για να πετύχει την καταλλαγή του ανθρώπου με τόν Θεό. Η εκούσια σταυρική Θυσία του Θεανθρώπου υπέρτατο δείγμα αυτοπροσφοράς και αγάπης. Με τον θάνατό Του νικάει τον θάνατο, επιφέρει καίριο πλήγμα στον αντίδικο, εξέρχεται του Ζωοδόχου Τάφου Αναστημένος Νικητής και δίνει τη δυνατότητα και πάλι στον άνθρωπο να γίνει «κατά χάριν» Θεός, με την ενέργεια του Θεού και τη συνέργεια του ανθρώπου.

Ο μεταπτωτικός άνθρωπος απολαμβάνει τα προπτωτικά δικαιώματα του ανθρώπου. Γεύεται την αγάπη του Θεού, μέσα στην αγκαλιά του Θεού και σ’ όλο της το μεγαλείο. Εφ’ εξής ο άνθρωπος, πιστεύοντας στον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριο, βιώνοντας την κάθετη και οριζόντια αγάπη στον Θεό και στον συνάνθρωπο, ζώντας καθημερινά την ορθόδοξη ασκητική, μετέχοντας στην Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, εξασφαλίζει τη διαρκή κοινωνία με τον Θεό, Χριστοποιείται. Συμμετέχοντας στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ο άνθρωπος  αναδεικνύεται σύσσωμος και σύναιμος Χριστού, κοινωνός Ιησού και συγκληρονόμος της Βασιλείας Του.

            Η παρουσία του Θεού στην  επίγεια πορεία του ανθρώπου είναι αδιάλειπτη.Το έλεόςΤου καταδιώκει τον κάθε άνθρωπο σωστικά. Είναι στη διάθεσή μας ο Κύριος παντοτινά. Η τηλεφωνική γραμμή του Θεού είναι πάντα ανοικτή, για επίκληση και δοξολογία, για ευχαριστία και βοήθεια.

            Ο Τριαδικός Θεός, λοιπόν, είναι η υπερτέλεια αγάπη, το άκρον άωτον της αγάπης, η Αγάπη ! Ο «αγαπήσας  ημάς» Ιησούς προσφέρεται και ζητά την εκούσια προσφορά της καρδιάς μας, για να την πυρακτώσει. Ζητιάνος της αγάπης μας γίνεται, αφού δίνει τα πάντα για να μας σώσει. Δεν αξίζει την ένθερμη αγάπη μας ;            

                       

                        ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ  ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ

15/9  ΑΓΙΟΣ  ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ο μίμος.

Ο Θεός, ο Οποίος αγαπά τον άνθρωπο και ποθεί την σωτηρία του εφευρίσκει τρόπους, για την εκπλήρωση του πόθου Του.

Και ο Αγιος Πορφύριος βρέθηκε στο στόχαστρο του Θεού και επιτεύχθηκε η σωτηρία του. Ο Πορφύριος  ήταν γυιός ηθοποιού και ο ίδιος ακολούθησε το ίδιο επάγγελμα. Μίμος, λοιπόν, αξιόλογος, καθώς ήταν, προσκλήθηκε από τον  βασιλιά Ιουλιανό τον Παραβάτη να προσφέρει ψυχαγωγία κατά την επέτειο των γενεθλίων του. Θέμα, η διακωμώδηση των χριστιανικών Μυστηρίων.

Ο Πορφύριος, τότε, εισήλθε στην κολυμβήθρα και βροντοφώναξε: ΄΄Βαπτίζεται Πορφύριος εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος΄΄.

Η Θεία Χάρη ήδη τον επεσκίασε, τον συνέλαβε ο Ιησούς στην σωστική  σαγήνη Του. Όταν εξήλθε και φόρεσε λευκά ενδύματα, ενώπιον  πλήθους  ανθρώπων ωμολόγησε αυτόκλητα και εκούσια: -΄΄Είμαι Χριστιανός και πεθαίνω για τον Χριστό!΄΄.

Όλοι έμειναν κατάπληκτοι. Ο βασιλιάς εμβρόντητος, εξωφρενικός διέταξε πάραυτα τον αποκεφαλισμό του.

Ο Πορφύριος πλέον ήταν Άγιος Μάρτυρας Χριστού.-

               ΝΥΞΕΙΣ

«Η αγάπη...ου  ζητεί  τα  εαυτής».(Α΄Κορ. ιγ΄, 5).

 

            Ο άνθρωπος του σήμερα αδιαφορεί για τον άνθρωπο του αύριο. Πνιγμένος από τα κύματα του ατομισμού ζει στην μόνωσή του, την απομόνωσή του. Επιδιώκει την αυταρέσκεια και περιφρονεί την Θεαρέσκεια. Με κέντρο τον εαυτό του οι άλλοι βρίσκονται στην περιφέρεια και περιθωριοποιούνται. Αναγνωρίζει τα πάντα για τον εαυτό του και παραγνωρίζει τα πάντα για τους άλλους. Ζει σε μια φαινομενική ευτυχία, ενώ βιώνει την πραγματική δυστυχία. Και η διέξοδος στο αδιέξοδο είναι η αγάπη. Με την αγάπη, υπερβαίνει ο άνθρωπος τον εαυτό του και αποβαίνει κοινωφελής. Αποδύεται τα ατομικά δικαιώματα και υπεραμύνεται των δικαιωμάτων των άλλων. Υποφροντίζει τον εαυτό του και υπερφροντίζει τους άλλους.-                                           

         ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ       

v Η έξοδος από τα όρια του ατομισμού και η είσοδος στον χώρο του  άλληλισμού   πιστοποίηση  θυσιαστικής  αγάπης.-

v Για να σταθείς απέναντι στον άλλον υποστατικά  απαιτείται  να  ζεις  κενωτικά.-

v Μην αλλοιώνεσαι στο ορθόδοξο φρόνημα, αλλά να αλλοιώνεις με την  ορθόδοξη   ζωή σου.-

v Η αληθινή  ελευθερία  εκφράζεται   με αληθινή  αγάπη.-

v Η ελευθερία  έκφραση  αγαπητική  ή  μηδενική.-

                    Απὸ την ποιητικὴ Συλλογὴ ΄΄ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ΄΄ Ελ.Α.Κλ.

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ.

Οι  ώρες  κυλούν.

Οι  μέρες  φεύγουν.

Σύννεφα  μαύρα  εμφαίνονται.

Ήλιος  ολόλαμπρος  προβάλλει.

Δοκιμασίες  κατασχίζουν 

              το  πέπλο  της  ζωής.   

                                                            Χαρές  επανεμφανίζονται.

Αποτυχίες, επιτυχίες  συνωστίζονται.

Απέλπιδες  προσπάθειες.

                                                            Ελπίδας  γέννημα  η  ανασκόπηση.                           

                                                            Πρόσκληση, για  αλλαγή  πλεύσης.

                                                           Πρόκληση, για  στόχευση  υψηλή.-                  

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ  ΡΗΣΕΙΣ

Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος 

Πώς αποκτάται  η ταπεινοφροσύνη. 

 Είναι δύσκολο να αποκτήση  κανείς  την  ταπεινοφροσύνη. Διότι  αν δεν 

απομακρυνθή από κάθε είδους δόξα, δεν θα μπορέση να αποκτήση αυτόν τον θησαυρό.

Είναι δε τόσο μεγάλη η ταπεινοφροσύνη, ώστε, ενώ ο διάβολος φαίνεται, ότι μιμήται όλες τις αρετές, γι’ αυτήν ούτε καν γνωρίζει τι τέλος πάντων είναι.

Και ο Απόστολος, γνωρίζοντας την ασφάλεια και την σταθερότητά της, μας προστάζει να την ενστερνισθούμε και όλους όσους ασκούν τις αρετές να είναι ντυμένοι μ’ αυτήν. Και αν νηστεύης, και αν ελεής, και αν διδάσκης, και αν είσαι σώφρων και συνετός, πάλι αυτήν να έχης σαν τείχος απρόσβλητο για τον εαυτό σου. Ας συσφίγγη και ας συγκρατή τις αρετές σου η ωραιότερη απ’ όλες τις αρετές, η ταπεινοφροσύνη.

 Βλέπεις και στον ύμνο των αγίων Τριών Παίδων, πως, ενώ καθόλου δεν έκαναν μνεία των άλλων αρετών, συγκατέλεξαν τους ταπεινούς μαζί με τους υμνούντες, χωρίς ν’ αναφερθούν σε σώφρονες ή ακτήμονες. Διότι όπως είναι αδύνατο να κατασκευασθή ένα πλοίο χωρίς καρφιά, έτσι είναι αδύνατο και να σωθή κανείς χωρίς ταπεινοφροσύνη.

Επειδή δε αυτή είναι αγαθή και σωτήρια, ο Κύριος την ενδύθηκε, όταν εξεπλήρωσε το σχέδιο για την σωτηρία των ανθρώπων. Διότι λέγει: «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμι και ταπεινός τη καρδία». Πρόσεξε ποιός είναι αυτός, που το λέγει · γίνε τέλειος μαθητής του. Αρχή και τέλος των αρετών σου ας γίνη η ταπεινοφροσύνη. Και εννοώ το ταπεινό φρόνημα, όχι το εξωτερικό σχήμα μόνο. Στον εσωτερικό άνθρωπο αναφέρεται. Διότι αυτόν θα τον ακολουθήση και ο εξωτερικός. Εξετέλεσες όλες τις εντολές; Το γνωρίζει ο Κύριος. Αλλά ο ίδιος σε διατάζει πάλι να γίνης δούλος απ’ την αρχή. Διότι λέγει: «Όταν όλα τα κάμετε να πήτε: «αχρείοι δούλοι είμαστε».

      Η ταπεινοφροσύνη, λοιπόν, κατορθώνεται με ονειδισμούς, με ύβρεις, με πλήγματα.Ν’ακούσης ότι είσαι ανόητος και βλάκας, ζητιάνος και φτωχός, αδύναμος και τιποτένιος, απρόκοπος σε έργα, χωρίς ευφράδεια στον προφορικό λόγο, άσχημος στην εμφάνισι, ασθενής στις δυνάμεις. Αυτά είναι τα νεύρα της ταπεινοφροσύνης. Αυτά άκουσε και έπαθε ο Κύριος. Σαμαρείτη τον είπαν και ότι έχει δαιμόνιο. Πήρε μορφή δούλου, ραπίσθηκε, πληγώθηκε.

Πρέπει, λοιπόν, κι εμείς να μιμούμαστε την έμπρακτη αυτή ταπεινοφροσύνη.

Υπάρχουν  μερικοί,  που  υποκρίνονται  με  τα εξωτερικά σχήματα και ταπεινώνουν τον εαυτό τους, θηρεύοντας μ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο την  δόξα των ανθρώπων. Αλλά γίνονται  φανεροί  απ’ τους  καρπούς  τους. Διότι  μόλις υβρισθούν λίγο, δεν το υποφέρουν, αλλά  ξερνούν  το δηλητήριό τους  όπως τα φίδια.

Ο Θεός δεν βλέπει στο πρόσωπο, ούτε στην εξωτερική μόνο εμφάνιση των ηθών, ούτε στις κραυγές μας, αδελφοί, αλλά στην συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά.-

 **************************************

ΑΓΙΟΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ  της  ΚΛΙΜΑΚΟΣ

Ø  Ταπεινοφροσύνη δείχνει,όχι αυτός,που ξευτελίζει και κατηγορεί μόνος τον εαυτό του.

τον ε Γιατί πως να μην αντέξει κάποιος αυτά,που ο ίδιος κάνει; Αντίθετα ταπεινόφρων είναι εκείνος,

ταπει που υβρίσθηκε από κάποιον άλλον και ωστόσο  δεν ελάττωσε καθόλου  την αγάπη του γι' αυτόν.

ελάτ

Ø  Όπως εκείνος που κρατάει αρώματα προδίδεται και χωρίς να το θέλει

από την ευωδία, έτσι κι όποιος έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα προδίδεται από τα

λόγια και την ταπείνωσή του. 

Ø  Όπως ο φτωχός, βλέποντας τους βασιλικούς θησαυρούς,νιώθει περισσότερο τη φτώχειά του, έτσι κι εκείνος, που μελετάει τις αρετές των μεγάλων Οσίων, αποκτάει πιο ταπεινό φρόνημα.-