ΚΥΡ. ΑΣΩΤΟΥ.(Λουκ. ιε΄,11 – 32) ΝΕΚΡΩΣΗ και ΖΩΗ.
<<Ούτος ο υιός μου νεκρός ην και ανέζησε.»(Λουκ.
ιε΄,24 ).
Στην παραβολή του « ασώτου υιού » υπάρχουν δύο κύρια σημεία
αναφοράς : Η ασωτία και η επιστροφή. Η
απομάκρυνση από την πατρική θαλπωρή συνεπάγεται την ασωτία, την νέκρωση. Η
επιστροφή στην πατρική ουσία σηματοδοτεί την ζωή.
Η
ζωή έξω από την Ζωή, που είναι ο
Θεός, αποτελεί νέκρωση. Ο Θεός είναι
η ενυπόστατη Ζωή. «Εγώ ειμι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή.»(
Ιωαν. ιδ.΄,6 ), δηλώνει ο Υιός και Λόγος του Θεού.
Το σώμα χωρίς την ψυχή είναι νεκρό.Η
ψυχή χωρίς το Πανάγιο Πνεύμα είναι νεκρή.
Η αμαρτία συνεπάγεται τον θάνατο της
ψυχής.
Η μετάνοια και επιστροφή στον Θεό
Πατέρα δίνει το έναυσμα για μια πανευτυχή
βιοτή.
Η αμαρτία απομάκρυνε τους
Πρωτόπλαστους από τον Παράδεισο, από τον Θεό, αφού απέβαλλαν τον χιτώνα της Θείας Χάριτος και φόρεσαν τον δερμάτινο χιτώνα
της φθαρ-τότητας και θνητότητας.
Η απώλεια της κοινωνίας με τον Θεό
σηματοδότησε και την απώλεια της δυνατότητας της Θέωσης. Η ενανθρώπηση όμως του Χριστού επαναδίδει στον μετανοούντα άσωτο την
δυνατότητα της μέθεξης του Θεού. Πραγματοποιείται η επιστροφή στην οικία
και η αγαπητική υποδοχή του Πατέρα.
Εκεί,
στην οικία, στην Εκκλησία, δίδεται το δακτυλίδι, το εχέγγυο της υιοθεσίας,
ενδύεται την στολή του Αγίου Πνεύματος, διά του Αγίου Βαπτίσματος, τρέφεται με
το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, κατά την Θεία Ευχαριστία και πανηγυρίζει
πανευφρόσυνα.
Ο
άσωτος υιός δέχεται την Αγιοτριαδική πρόσκληση επιστροφής και ζωοποιείται και
απολαύει της διάπυρης αγάπης του Θεού. Τοιουτοτρόπως η Εκκλησία του Χριστού απαρτίζεται από αμαρτωλούς, που μετανοούν και
βιώνουν πλησμονή ζωής και αγάπης.
Η ασωτία πραγματοποιείται με την έξοδο
του νού από την καρδιά και την μνήμη του Θεού και την στροφή σε επιθυμίες
εμπαθείς. Τότε ο νούς αποχαριτώνεται.
Η
επάνοδος του νού στην καρδιά και η επαναπόκτηση της μνήμης του Θεού ζωοποιεί
τον νού και βιώνει ο άνθρωπος την
άκτιστη Χάρη του Θεού.
Μιμητές,
λοιπόν, του ασώτου υιού, ας γίνουμε, όχι μόνο στην ασωτία, την αμαρτία, αλλά
και στην επιστροφή, στην μετάνοια.-
Από
το βιβλίο ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ Ελ. Α. Κλ.
