«ΚΥΡΙΕ και ΔΕΣΠΟΤΑ της ζωής μου...»
«Πνεύμα αργολογίας...μη μοι δως...»
Η γλώσσα, δώρο Θεού. Η ομιλία, εργαλείο έκφρασης σωστικό. Αλλοίμονο! Το στόμα αργολογεί, ασχολείται με ανωφελείς συζητήσεις, με εφάμαρτους λόγους. Ο λόγος δεν είναι «άλατι ηρτυμένος». Σαπρολογίες, χυδαιολογίες, πολυλογίες, κατακριτολογίες, αναδεικνύονται συχνά οι αργολογίες.
Αργολογώ και διασκορπίζω τον νου μου και
αποπροσανατολίζω την γλώσσα μου από τον δοξολογικό και τελωνικό λόγο προς τον
Θεό.
Αργολογώ και καταψύχω την αγάπη μου, κάθετα προς
τον Θεό και οριζόντια προς τον «πλησίον».
«Ο παροξυσμός της αγάπης», που συνιστά
ο Απόστολος Παύλος γίνεται κατάψυξη καρδιάς.
Πνεύμα, λοιπόν, αργολογίας, ας
μη μου δοθεί, Χριστέ μου.
Ελ. Α. Κλ.
