2.12 ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ο Καυσοκαλυβίτης.
Στη Χορεία των Οσίων συναριθμήθηκε και ο
Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης. Τέκνο
της Ευβοϊκής γης, εφ’ όσον γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας Εύβοιας, ο Ευάγγελος.
Οι γονείς του φτωχοί μεν, αλλά και πιστοί
Χριστιανοί ενστάλλαξαν στην άδολη καρδιά του την αγάπη στο Χριστό. 8χρονο παιδί
βγήκε στη βιοπάλη, ως τσοπανόπουλο και ως βοηθός σε παντοπωλείο.
Η φοίτησή του στο Σχολείο ελάχιστη. Η
καρδιά του όμως αγνή δέχτηκε το μήνυμα από το βίο του Οσίου Ιωάννη Καλυβίτη. Η
μίμησή του πάραυτα πόθος διακαής έγινε.
12χρονος αναχωρεί για το Άγιο Όρος. Εκεί
στη Σκήτη Καυσοκαλυβίων συναντά τον Ιερομόναχο Γέροντα Παντελεήμονα και τον
αυτάδελφό του Μοναχό Ιωαννίκιο. Έμπειροι αθλητές του πνεύματος, ανένδοτοι
αγωνιστές στη μοναχική αρένα έδωσαν
το έναυσμα στον δόκιμο. Ο αγώνας τώρα
αρχίζει δυναμικά και δυνάμει Θεού σημειώνει αλματώδη πρόοδο.
Θεοχαρίτωτος πλέον κείρεται Μοναχός Νικήτας. Το όνομά του θυμίζει το
στόχο του, τη νίκη! Όντως επιδίδεται μεθοδικά στην άσκηση, στην αδιάλειπτη
προσευχή, στην αναντίρρητη υπακοή, στην απόλυτη εγκράτεια, στη βαθιά ταπείνωση.
Γεμάτος φλόγα και ζήλο, αφιερωμένος χωρίς όρους στον Κύριο, προσελκύει τη Θεία Χάρη και αποκτά υπερφυσικά χαρίσματα,
όπως τη διόραση.
Η αναχώρησή του όμως από το Άγιο Όρος τώρα επιβάλλεται, εφ’ όσον αρρώστησε βαριά. Έτσι 19χρονο παλλικάρι έρχεται στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών, κοντά στο Αυλωνάρι Εύβοιας. Εκεί τον γνωρίζει ο Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος ο Γ΄, ο οποίος εκτίμησε τα πολλαπλά χαρίσματα και τον χειροτόνησε Διάκονο και σε λίγο Πρεσβύτερο Πορφύριο. Είναι μόλις 21 ετών. Πολύ σύντομα οΜητροπολίτης Καρυστίας Παντελεήμων τον χειροθετεί Πνευματικό-Εξομολόγο,δίδοντάς του και το οφφίκιο τουΑρχιμανδρίτη.
Η μορφή του, αλλά και η βιοτή του
γίνονται πόλοι έλξης των πιστών. Καθοδηγεί θεόσοφα. Συμβουλεύει αποτελεσματικά.
Στηρίζει δυναμικά. Οδηγεί στη μετάνοια αμαρτωλούς. Σώζει ψυχές και τις
προσφέρει στον Θεό.
Ο στρατιώτης του Χριστού εγκαταλείπει τη Θαβώρεια ηρεμία
και απόλαυση για να διακονήσει τον Ιερό Ναό Αγίου Γερασίμου της
Πολυκλινικής Αθηνών. Επί 33 χρόνια ο ταπεινός Λευίτης λειτουργεί ευλαβικά,
εξομολογεί θεοφοβα, νουθετεί Χριστοκεντρικά, διασώζει απολωλότα, θεραπεύει
ψυχικά και ενίοτε σωματικά.
Το 1950 συνταξιοδοτείται και λειτουργεί και εξομολογεί στο ερημικό εκκλησάκι του Αγίου
Νικολάου Καλλισίων Πεντέλης έως το 1978, οπότε αποσύρεται στο Μήλεσι Ωρωπού
ιδρύοντας το Ιερό Ησυχαστήριο Μεταμόρφωσης του Κυρίου. Ο τόπος πλέον αυτός
κατακλύζεται από πολυπληθή λαό του Θεού για να αναπαυθεί ψυχικά, να εξοπλισθεί
πνευματικά, να θεραπευθεί σωματικά, να νιώσει έμπρακτα την αγάπη του Θεού
στο πρόσωπο του δούλου Του Πορφυρίου. Η
προόραση, η διόραση καθοδηγούν τον ταπεινό Γέροντα και προσφέρει ό,τι ο Θεός
φωτίσει για όφελος σωτηρίας των
παρόντων, αλλά και όσων τηλεφωνικά, ανά την υφήλιο, επικοινωνούν.
1991! Η Θεϊκή κλήση φθάνει. Η επίγεια
αποστολή έφθασε σε αίσιο τέλος. Αναχωρεί για το Άγιο Όρος, από εκεί απ’ όπου
ξεκίνησε η μοναχική του πορεία. Ταπεινά και αθόρυβα μεταβαίνει προς τη ποθητή
Συνάντηση με τον Λατρευτό του Νυμφίο. Το σώμα του ενταφιάζεται εκεί, στην
αφάνεια, ενώ η ψυχή του νικηφόρα προσέρχεται στα Ουράνια Σκηνώματα για
απολαύσεις ατέρμονες. Οι πρεσβείες όμως του Οσίου μας συνεχίζονται ακατάπαυστα
και για τη δική μας σωτηρία.
Στις 27 Νοεμβρίου 2013 έγινε η κατάταξή
του στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Τον τιμάμε στις
2 Δεκεμβρίου.-
Από
το βιβλίο ΑΣΤΕΡΕΣ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ Ελ. Α. Κλ.
