20.12 ΑΓΙΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ της Κροστάνδης.
Η Θριαμβεύουσα Εκκλησία απαρτίζεται από
αναρίθμητους Αγωνιστές στη γήινη αρένα, Αθλητές του Πνεύματος, Μάρτυρες και
Ομολογητές, Ιεραποστόλους και Δικαίους, πιστούς ακόλουθους του Ιησού. Η
Ορθοδοξία παραμένει διαχρονική και οικουμενική. Σημείο πασιφανές οι Άγιοι, που
αναδείχθηκαν σε όλη την υφήλιο. Ανάμεσά τους και ο Άγιος Ιωάννης της
Κροστάνδης. Η γνωριμία μαζί του ψυχωφελής και προσκλητική.
Ο Άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στις 19
Οκτωβρίου 1829 στο χωριό Σούρα της Περιφέρειας Αρχάγγελσκ, από τον Ηλία
Μιχαήλοβιτς και την Θεοδώρα Βλάστιβνα Σεργχίεβα. Ο πατέρας Αναγνώστης στο Ναό,
αφού είχε και τρεις προγόνους Ιερείς. Δέχτηκε ανόθευτη τη πίστη στο Θεό και την
αγάπη σ’ Εκείνον, τα οποία διεφύλαξε και επαύξησε.
Η υγεία του επισφαλής και οι επιδόσεις
του στο Σχολείο ελάχιστες. Θερμές ικεσίες αναπέμπει στον Κύριο για βοήθεια,
ώστε να κατανοεί τη Διδασκαλία. Και όντως οι προσευχές εισακούσθηκαν και εφ’
εξής φοιτά στην Ιερατική Σχολή Αρχάγγελσκ (1851) και πρωτεύει, καθώς και στη
Θεολογική Σχολή Πετρουπόλεως (1855).
Έρχεται σε γάμο κοινωνία με τη θυγατέρα του
Πρωτοπρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου Νιεσβήτσκυ Ελισάβετ. Ορθοφρονούντες, φλογεροί
εραστές του Κυρίου και οι δύο νεόνυμφοι στοχεύουν και αποφασίζουν να κάνουν
πράξη και άθληση την παρθενία. Σ’ αυτό επιδίδονται ένζηλα.
Το 1855 χειροτονείται Πρεσβύτερος στον
Ιερό Ναό Αγίου Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου στη Κροστάνδη, ενώ συγχρόνως
διδάσκει Θρησκευτικά στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο της πόλεως.
Το ποιμαντικό του έργο πολυδιάστατο. Προσεύχεται αδιάλειπτα και προσελκύει το έλεος του Θεού. Διδάσκει τους πιστούς, στηρίζει τους ολιγόπιστους, θεραπεύει τους ασθενείς, βοηθεί τους πτωχούς, προσφέρει στέγη στους άστεγους, φροντίζει τα ορφανά. Η φιλανθρωπία του αφειδώλευτη και ανιδιοτελής. Η αγάπη του ασύνορη και αυτοθυσιαστική. Ιδρύει τον «Οίκο της Φιλοπονίας», που διέθετε παιδική Βιβλιοθήκη, δωρεάν Δημοτικό Σχολείο και Εργαστήριο, καθώς και ιδρύματα για προσφορά βοηθείας σε πτωχούς και καταλύματα σε αστέγους, ξενώνες, Μοναστήρια και Ιερούς Ναούς, αναρρω
τήρια ψυχών. Η δράση του πλούσια και ευλογημένη σκόρπισε βάλσαμο παρη-γοριάς και ελπίδας.
Η προσφορά του στους θλιμμένους ήταν η
πρόσκληση για συμμετοχή στο καταφύγιο της Θείας Λειτουργίας, την οποία
καθημερινά επιτελούσε και απ’ όπου έπαιρναν δύναμη με τη Θεία Κοινωνία, ως
εφόδιο ζωής. Στην Εξομολόγηση ακούραστος, εφ’ όσον εξομολογούσε επί 12 ώρες
ασταμάτητα, εξασφαλίζοντας τη μετάνοια και το έναυσμα για νέους πνευματικούς
αγώνες σε 6.000 ανθρώπους. Άριστος καθοδηγητής οδηγούσε τις ψυχές στο υπήνεμο
λιμάνι του Θεού.
Η πυρίφλεκτη από αγάπη στο Θεό και στον
άνθρωπο καρδιά του επέφερε το χάρισμα της προσευχητικής παρρησίας και της
ιαματικής Χάρης. Το όνομά του γνωστοποιήθηκε σ’ όλη την οικουμένη και δεχόταν
επιστολές, που επιζητούσαν τις προσευχές του, από Ρωσσία, Ευρώπη, Ινδία,
Αμερική. Ήταν ο π. Ιωάννης πιστός διάκονος του Θεού και ακούραστος τηλεφωνητής
του.
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τις
Επιστολές του, το Ημερολόγιό του «Η εν Χριστώ ζωή μου», στοχασμούς, που
ανοίγουν δρόμους προς το Θεό, διδαχές προσκλητικές για μετάνοια.
9 Δεκεμβρίου 1908 και ο ταπεινός και
φλογερός Λευίτης τέλεσε τη τελευταία Θεία Λειτουργία. Το πρωί της 20ης
Δεκεμβρίου εξεδήμησε ειρηνικά προς τον Κύριο, αφού διήνυσε διακονικά, αγαπητικά
την αγωνιστική του πορεία και πλέον ευφραίνεται άληκτα την ευφροσύνη της
παρουσίας και αγάπης του Θεού, ως στέφανο άφθαρτο, στο Χορό των Αγίων. Η ταφή
του έγινε στο ισόγειο του Ναού της Γυναικείας Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου, αφού
και ιδρυτής της ήταν.
Η αγιοκατάταξή του στο Ορθόδοξο
Αγιολόγιο πραγματοποιήθηκε το 1990. Η μνήμη του τιμάται στις 20 Δεκεμβρίου.-
Από το βιβλίο ΑΣΤΕΡΕΣ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ Ελ.Α.Κλ.
