5.1 ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ.
Μία μορφή ανένδοτης αγωνίστριας στο στίβο της αρετής,
φλογερής καθοδηγήτριας στο πεδίο της ιεραποστολής, άριστης χειραγωγού στην
αρένα της Μοναχικής πολιτείας. Ένας βράχος πίστεως και ευσέβειας, ταπεινοφροσύνης
και αγάπης. Μία ακάματη σκαπανέας του πνεύματος. Μία ακούραστη εργάτρια της
φιλανθρωπίας. Μία αεικίνητη ηρωϊδα
της αγάπης. Μία λαμπάδα
άσβεστη, αείφωτη, καθοδηγητική για τους Ουρανοδρόμους της γης. Μία
βακτηρία δυναμική για τους ορειβάτες του Έβερεστ της αρετής. Μία αέναη
οδοδείχτης τ' Ουρανού.
Ας
προσεγγίσουμε το ολόφωτο πορτραίτο της,ταπεινά. Ο Μ. Αθανάσιος, που διασώθηκε
κατά την εξορία του κρυμμένος από την Οσία για έξι χρόνια στον Παρθενώνα της,
γράφει αυθεντικά τη βιογραφία της.
270 μ.Χ. ο χρόνος γέννησής της.
Καταγωγή της η ένδοξη Μακεδονία. Οι γονείς της πλούσιοι πολύ, αλλά ευσεβείς
βαθιά. Φροντίδα τους αμέριστη η πνευματική μόρφωση και η ψυχική καλλιέργεια της
θυγατέρας τους.
Η θρησκευτική ακτινοβολία της
Αλεξάνδρειας τους γνωστοποιείται και αποφασίζουν τη μετοίκησή τους εκεί. Σ'
ένα ευρύ και θερμό χριστιανικό περιβάλλον βρίσκεται τώρα η Συγκλητική. Η οικογενειακή γνωριμία με τον Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Μ. Αθανάσιο σηματοδοτεί τη πορεία προς
την αρετή, της νεαρής κόρης.
Παράλληλα
παίρνει μία πλατειά μόρφωση. Διακρίνεται τώρα για την αρετή, τον πλούτο, τη
μόρφωση, την ομορφιά. Οι προτάσεις γάμου είναι πολλές. Η Συγκλητική όμως τις απορρίπτει όλες. Η ψυχή της είναι εστραμμένη
προς τον Ουράνιο Νυμφίο Χριστό και η αγάπη της είναι ολοκληρωτικά δοσμένη σ'
Εκείνον. Τη πλημμύρα των αισθημάτων αγάπης διοχετεύει αποκλειστικά στα κανάλια
της ανθρώπινης δυστυχίας, σκορπίζοντας φροντίδα και παρηγοριά, ανακούφιση και
ελπίδα. Αγαπά και αναζητεί, ανευρίσκει και στηρίζει τον κάθε αναξιοπαθούντα
αδελφό. Αχθοφόρος της αγάπης η ενάρετη κόρη. Εργάζεται ταπεινά κι αθόρυβα, στην
αφάνεια και στη σιωπή. Διαθέτει τις ώρες της για ανακούφιση των άλλων και για τη
προσωπική της ψυχική καλλιέργεια. Άγρυπνη στο κάστρο της ψυχής της δίνει μάχες,
με όπλα τη προσευχή και τη νηστεία. Βιώνει την αυτογνωσία και κατευθύνεται προς
τη Θεογνωσία.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα οι γονείς της απέρχονται
στον Ουρανό. Η Συγκλητική παίρνει την τυφλή αδελφή της και φεύγουν μακριά από
την Αλεξάνδρεια, στο Ηρώον. Εκεί σκορπίζει αφειδώλευτα μέρος της περιουσίας της
στους φτωχούς. «Του Κυρίου η γη και το
πλήρωμα αυτής»(Ψαλμ.23,1)λέγει και αυτοασφαλίζεται από υπερηφα-νειακές
πτώσεις.
Ο πόθος της και ο στόχος της είναι να
λάβει το αγγελικό Σχήμα. Από κάποιον Ιερέα κείρεται
Μοναχή. Ζεί συγκλονιστικές στιγμές,
καθοριστικές για τη ζωή της. Απελεύθερη της κοσμικής μέριμνας ζει για τον
Χριστό. Τώρα διαθέτει την υπόλοιπη περιουσία της και ιδρύει Παρθενώνα,
Μοναστήρι. Ήδη πλαισιώνεται από αρκετές ψυχές, που ποθούν να συμβαδίσουν αγωνιστικά
το δρόμο της θέωσης.
Η Συγκλητική, ως Ηγουμένη διαθέτει πίστη και αγάπη, αρετή και ζήλο. Προσφέρει κι ένα πλούσιο εμπειρικό οπλοστάσιο, πολύτιμο για τους αγώνες.Την ιεραποστολική της δράση μεταφέρει και στη Μονή. Έτσι συνδυάζεται ασκητισμός και κοινωνικότητα.Η διδασκαλία της πολύμορφη, πρακτική, αποτελεσματική. Γνωρίζει την τεχνική του διαβόλου και τον αντιμετωπίζει νικηφόρα. Με θώρακα τη προσευχή και περικεφαλαία τη πίστη δίνει μάχες. Οι συμβουλές της ανεκτίμητα εφόδια στον αγώνα.Η Οσία με τις διδασκαλίες της σώζει πολλές ψυχές.
Ο
διάβολος φθονεί τη σωτήρια δράση της και την εκδικείται με επώδυνη πολύχρονη ασθένεια. Η Οσία την
αντιμετωπίζει με καρτερία, μεγαλοψυχία, υπομονή.
Ογδόντα χρονών είναι και πλησιάζει στο τέλος της επίγειας αγωνιστικής
πορείας της και στην αρχή της ατελεύτητης ευφροσύνης. Θείες οπτασίες βλέπει.
Επιστασίες Αγγέλων φαίνονται. Λάμψεις στο χώρο του Παραδείσου παρακολουθεί. Τα
αποκαλύπτει στις αδελφές, τις εμψυχώνει και προλέγει την μετά τρεις ημέρες
αναχώρησή της. Όντως νικήτρια, πανευτυχής, τότε που προείπε, στις 5 Ιανουαρίου, αναχωρεί για τή ποθητή
Πατρίδα, την Αιωνιότητα, αφού δόξασε με τη ζωή της τον Θεό. Βραβείο της άφθαρτο
η Βασιλεία των Ουρανών. Οσία του Θεού, πρέσβευε απαύστως και για τη δική
μας σωτηρία.-
Ελ.
Α. Κλ.
