ΚΥΡ. Μετά τα
ΦΩΤΑ. ( Ματθ. δ΄, 12 – 17 ) ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
«Μετανοείτε`
ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών.»(Ματθ. δ΄,17 ).
Ο Θεός Λόγος δρα κατά την Παλαιά Διαθήκη
και οι Προφήτες, με προεξάρχοντα τον «μείζονα
των Προφητών», τον Ιωάννη, διατυπώνουν, εμφαντικά, κηρύγματα μετανοίας.
Ο Θεός Λόγος ενανθρωπίζει και κηρύττει
την έναρξη του σωστικού έργου Του με το προσκλητήριο μήνυμα της μετανοίας.
Οι Απόστολοι δρούν ιεραποστολικά και
απευθύνουν προσκλήσεις μετανοίας.
Η μετάνοια, συνεπώς, πρωταρχικός συντελεστής
της σωτηρίας του ανθρώπου.«…ει μη ταύτην ( την σωτηρίαν ) διά της διηνεκούς
μετανοίας επισπασόμεθα.»(Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς).
Η μετάνοια οδός ασφαλής προς τη Βασιλεία
των ουρανών.
Η μετάνοια «αρχή, μεσότης και τέλος της κατά Χριστόν πολιτείας.»
Η μετάνοια προϋποθέτει Θεία Χάρη και
συνεπάγεται Θεία Χάρη.
Η
ΘείαΧάρη,άκτιστη ενέργεια του Θεού,χορηγείται από τοΆγιοΠνεύμα σ’εκείνον, που
μετανοεί.
Η αμαρτία σηματοδοτεί την απομάκρυνση
από τον Θεό, την απώλεια της Θείας Χάριτος και τη ζόφωση.
Η μετάνοια είναι μία καθολικά
μεταστροφική πορεία, μία αλλαγή νού και βίου.
Η μετάνοια χαριτώνει και ζωοποιεί τον
άνθρωπο.
Η μετάνοια ισόβια κίνηση,επακόλουθο της
διαρκούς αναζήτησης τηςΒασιλείας των ουρανών.
Η Θεία Χάρη φωτοποιεί την ανθρώπινη
ύπαρξη, ώστε να επισημαίνει τα πάθη, να βιώνει τη ζοφερή ερήμωση και να
πραγματοποιεί την αλματώδη κίνηση της μετανοίας.
Η μετάνοια κατακαίει τις αμαρτίες, αλλά
ταυτόχρονα φωτίζει, αναλογικά, με το άκτιστο Φως.
Δώρο Θεού, λοιπόν, η μετάνοια. «Σπέρμα
γαρ Θείον υπάρχει σαφώς η Θεόν λύπη.» (
Αγιος Μάξιμος).
ΗΘεία Χάρη προπορεύεται και
πρωταγωνιστεί,λαμβάνει πρωτοβουλίες και προσφέρει ενθάρρυνση και ενίσχυση και
διάθεση αυτομεμψίας, στον Αθλητή του Χριστού.
Η βίωση της μετανοίας εκφράζεται με την
απαρέγκλιτη τήρηση του Ευαγγελικού Νόμου, επιτυγχάνεται με την αμέριστη βοήθεια
της Θείας Χάριτος και οδηγεί στην κοινωνία με τον Θεό.
Ο άνθρωπος, που μετανοεί βρίσκεται στην
αγκαλιά του Θεού, ζει την αγάπη Του και αγωνιά για τη διατήρησή της.
Ο άνθρωπος, που μετανοεί ζει την «εν Χριστώ» ζωή, φθάνει στην αυτογνωσία,
βιώνει την αυτομεμψία και αυξάνει τη μετάνοια, αφού αυτοπροσφέρεται στην Θεία
Χάρη.
Η Θεία Χάρη παραμένει ενεργός, όταν βιώνεται η νήψη και η προσευχή, η ταπείνωση και η αγάπη. Τότε και η μετάνοια
αποβαίνει ζωοποιός, διαρκής και σωτήρια.-
Ελ.
Α. Κλ.
