«Χαίρε, ολκάς των
θελόντων σωθήναι·
Χαίρε λιμήν των του
βίου πλωτήρων».
( Στάσις Γ΄Ρ6 )
Οι Πρωτόπλαστοι, με τον
υπερφίαλο εγωϊσμό τους, απώλεσαν τον Παράδεισο, αλλά και την δυνατότητα, εφ’
εξής, να επιτυγχάνουν την αγιότητα. Ο άνθρωπος κατείχε το ΄΄ κατ’εικόνα΄΄, χωρίς όμως να δύναται να επεκτείνει
και να επιτύχει το ΄΄ καθ’ομοίωσιν΄΄.
Η Μαριάμ, ως εκλεκτή του Θεού,
απαντάει καταφατικά στο Θεϊκό προσκλητήριο και ο Υιός του Θεού γίνεται και
άνθρωπος και ως ΄΄μετανάστης της
αγάπης΄΄,
έρχεται στην γη, με στόχο να διασώσει την αμαυρωθείσα εικόνα του ανθρωπίνου
προσώπου.
Η Σταυρική Θυσία και η
Ανάσταση του Θεανθρώπου επιτυγχάνουν το ποθούμενο και παρέχεται
πλέον η δυνα-τότητα στον άνθρωπο να καταλλαγεί με τον Θεό, αλλά και να θεωθεί.
Ασφαλές πλοίο, για τους επιποθούντες την σωτηρία, είναι η Θεοτόκος. Εκείνη, με την ένθεη βιοτή της, αποβαίνει πρότυπο ζωής. Είναι η πυξίδα, η οποία οδηγεί με ασφάλεια και ακρίβεια.Είναι το λιμάνι, για τους ποντοπόρους στο πέλαγος της ζωής.
Η καταφυγή σ’Εκείνη, εξασφαλίζει
ασφαλή και σωτήρια γήϊνη πορεία του ανθρώπου.
΄΄Χαίρε, λοιπόν, συ, η οποία είσαι το ασφαλές πλοίο,
για όσους θέλουν να σωθούν· χαίρε, συ, η οποία είσαι το λιμάνι εκείνων οι
οποίοι πλέουν στο πέλαγος της ζωής΄΄ .-
Ελ. Α. Κλ.
