ΚΥΡ. Ι΄ ΛΟΥΚΑ.
( Λουκ. ιγ΄, 10 – 17 )
ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
και ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ.
<<υποκριτά, έκαστος υμών τω
σαββάτω ου λύει
τον βούν αυτού ή τον όνον από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει ; »(
Λουκ. ιγ΄, 15 ).«Υποκρισία είναι η εχθρότητα, που ενεργεί με το προσωπείο της
συμπάθειας. Ή φθόνος, που μιμείται τα χαρακτηριστικά της αγάπης. Ή προσποίηση
φιλίας.», κατά τον Αγιο Μάξιμο Ομολογητή.
Η
υποκρισία, που επιδείχθηκε από τον αρχισυνάγωγο και επισημάνθηκε από τον Ιησού,
είναι φαινόμενο και σημερινό και καθημερινό.
Η υποκρισία έκφραση εγωϊσμού.
«Η γαρ υπόκρισις εξ οιήσεως
γεννάται.», δηλώνει ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς.
«Η υποκρισία ίδιον της κενοδοξίας.»,
σημειώνει ο ΄Οσιος Θαλάσσιος.
«Η υποκρισία έχει ως αιτία την φιλαργυρία.», παρατηρεί ο
Άγιος Μάρκος ο Ασκητής.
Η υποκρισία πηγάζει από τη φιλαυτία,
όταν προβάλλεται η ευσεβοφάνεια και
επιδιώκεται η επίδειξη, ο εντυπωσιασμός, ο έπαινος, η ικανοποίηση της
κενοδοξίας.
Η αληθινή ευσέβεια εκπορεύεται από την
αγάπη προς τον Θεό και αποβλέπει στην δόξα Του.
Η υποκρισία επιφέρει τον εσωτερικό διχασμό του ανθρώπου,τον εκθέτει και τον γελοιοποιεί, με την αναπόφευκτη αποβολή του προσωπείου.
Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο και το
προσωπείο της υποκρισίας τον καθιστά αναξιόπιστο, του αλλοιώνει το φρόνημα,
διαστρέφει τα κριτήριά του, ακυρώνει τα επιτεύγματά του, ανατρέπει τον στόχο
της Χριστοποίησής του.
Η
υποκρισία εμφανίζεται απροκάλυπτα, παρρησιακά, επικαλυπτικά των παθών,
προκλητικά.
Η υποκρισία ασθένεια της ψυχής.
Επιτακτική, λοιπόν, η ανάγκη της
ειλικρίνειας και εντιμότητας, της αυστηρότητας στον εαυτό μας και της
επιείκειας στους άλλους.
Όλα για την
δόξα του Τριαδικού Θεού.
Όλα για την αγάπη των αδελφών μας.
Η βιοτή μας, καθολικά, ανυπόκριτη, ας
είναι.-
Από το βιβλίο ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ
Ελ. Α. Κλ.
