«ΚΥΡΙΕ και ΔΕΣΠΟΤΑ της ζωής μου...»
«Πνεύμα
φιλαρχίας...μη μοι δως...»
Η φιλαρχία έκφραση
της φιλοδοξίας και καρπός της φιλαυτίας.
Φιλαρχώ,
όταν καταδυναστεύω τον άλλον, όταν μηδενοποιώ το πρόσωπό του, όταν ενεργώ
ανάλγητα και ιδιοτελικά.
Τότε ο «αδελφός μου» γίνεται σκλάβος μου, δούλος μου, υπηρέτης μου και εγώ
στυγνός αφέντης.
«Ο
πλησίον μου» γίνεται η «Κόλασή μου»,
αντί για «Παράδεισός μου», που ο
Κύριος θέλει από μένα.
Πνεύμα, λοιπόν, φιλαρχίας να μην μου δοθεί, Θεέ μου.
Ελ. Α. Κλ.