ΚΥΡ. Ε.΄ ΛΟΥΚΑ . ( Λουκ. ιστ΄, 19 – 31 ) ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ πλούτου.

                                   ΚΥΡ.  Ε.΄ ΛΟΥΚΑ . ( Λουκ. ιστ΄, 19 – 31 )

ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ  πλούτου.

<<ανθρωπός τις ην πλούσιος…πτωχός δε τις ονόματι Λάζαρος….» ( Λουκ. ιστ΄, 19 – 20 ).
          Οι σύγχρονες κοινωνίες μαστίζονται από ένα  σοβαρώτατο κοινωνικό πρόβλημα, αυτό της ανισότητας. Η άνιση κατανομή των αγαθών στους ανθρώπους του πλανήτη μας είναι ζήτημα πολυδιάστατο. Η πνευματική του πλευρά είναι κυρίαρχη, ως προς τους τρόπους λύσης του προβλήματος.
          Η αλλαγή στην κοινωνική δομή της κοινωνίας, προϋποθέτει ανθρώπους, που έχουν μεταμορφωθεί, Χριστοποιηθεί.
         Η οριζόντια διάσταση του ανθρώπου είναι συνάρτηση της κάθετης διάστασης. Οι επικοινωνιακές σχέσεις του ανθρώπου με τον Θεό, ρυθμίζουν τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους.
          Συνεπώς η λύση του προβλήματος βρίσκεται στην κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό.
          Ο πλούσιος της παραβολής έχει απολέσει την ταυτότητα του προσώπου του, εφ’ όσον έχει αναδείξει σε πρόσωπο τον πλούτο.
          Ο πτωχός Λάζαρος, μέσα στην  φτώχεια του, παραμένει πρόσωπο.
          Η κακή χρήση του πλούτου επέφερε την προσωπική αλλοτρίωση του πλουσίου, αύξησε την σκληροκαρδία, δυνάμωσε την αναλγησία.
          Η φτώχεια του Λαζάρου σφυρηλάτησε την υπομονή, διατήρησε το φρόνημα ταπεινό και την ελπίδα άσβεστη. 
          Η ανισότητα αυτή στη γη προσμετρείται με αντίστροφη ανισότητα στον Ουρανό.
          Ο πλούσιος, με την ανελεήμονη βιοτή του,  απαύγασμα   της ελλιπούς  αγάπης, επιλέγει την Κόλαση, δηλαδή την θέα της παρουσίας του Θεού, ως Φωτός, που κατακαίει αιώνια και ακατάπαυστα.  
Ο πτωχός, με την υπομονή και την ταπείνωση, την πίστη και την ελπίδα, επιλέγει τον Παράδεισο, δηλαδή την θέα της παρουσίας του Θεού, ως Φωτός, που ευφραίνει ατελεύτητα και άρρητα.
          Και οι δυό γεύονται την αγάπη του Θεού, αλλά με τον τρόπο, που η ελεύθερη βούλησή τους επέλεξε.
          Ο άνθρωπος πλάστηκε για την Αιωνιότητα και την ένωσή του με τον Θεό. Η αμαρτία επέφερε τη διάσπαση του ανθρώπου.  Η ενανθρώπηση του Χριστού πρόσφερε και πάλι τη δυνατότητα της Θέωσης.
          Η Εκκλησία, λοιπόν, αναγεννά, μεταμορφώνει τους ανθρώπους και αυτοί οι άνθρωποι – πρόσωπα – μεταμορφώνουν, με ελευθερία, τους κοινωνικούς δεσμούς, λύνουν δυσεπίλυτα κοινωνικά προβλήματα, όπως αυτό της άνισης κατανομής του πλούτου.
     Η αγάπη, τότε, συνέχει τους ανθρώπους, βιώνουν την αδελφοσύνη και επιτυγχάνουν την υπέρβαση των ανισοτήτων.-

          Από το βιβλίο ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ  Ελ. Α. Κλ.