ΚΥΡ. ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ.(
Ιωαν. γ΄ , 13 – 17)
Η ΑΓΑΠΗ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
«Ούτως
ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν
αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη
ζωήν αιώνιον.»( Ιωαν. γ΄, 16).
Η αγάπη
του Θεού μοναδική και ανεπανάληπτη. Μια αγάπη δυνατή και ασύνορη. Μια αγάπη
ποικιλότροπα εκφρασμένη.
Η
αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο ασύλληπτη.
Ο
άνθρωπος βρίσκεται στη σκέψη του Θεού προ της δημιουργίας του σύμπαντος. Το
σύμπαν δημιουργείται ένσοφα για τον άνθρωπο.
Ο
άνθρωπος πλάθεται πάνσοφα, διακριτικά, με αθάνατη ψυχή, εφ’ όσον εμφυσείται η
Θεία Πνοή, δημιουργείται με τη
συνέργεια της Τριαδικής Θεότητας,«κατ’ εικόνα»του Θεού Λόγου, με θεϊκά
χαρίσματα, που το Άγιο Πνεύμα χορηγεί και τη δυνατότητα του «καθ’ ομοίωσιν.»
Ο
άνθρωπος κυρίαρχος της κτίσεως και απόλυτος διαφεντευτής της.
Ο
άνθρωπος ζει και κινείται στην ελευθερία, που ο Θεός του χάρισε.
Ο
Θεός συνεχίζει τις αγαπητικές Του εκδηλώσεις εσαεί. Ο Θεός αγαπάει τον ενάρετο
άνθρωπο, αλλά και τον αμαρτωλό, τον αγωνιστή, αλλά και τον αδιάφορο, τον πιστό,
αλλά και τον άπιστο.
Ο
Θεός θέλει τη σωτηρία όλων των ανθρώπων και αυτήν επιδιώκει παντοιότροπα.
Στα πλαίσια του σωτηριώδους σχεδίου Του εντάσσεται και η αποστολή του Υιού Του στη γη.
Ο
Λόγος ενανθρωπίζει για να θεώσει τον άνθρωπο.
Ο
Χριστός ενσαρκώνεται για να πετύχει την καταλλαγή του ανθρώπου με τον Θεό.
Η εκούσια
σταυρική Θυσία του Θεανθρώπου
υπέρτατο δείγμα αυτοπροσφοράς και αγάπης.
Με
τον θάνατό Του νικάει τον θάνατο, επιφέρει καίριο πλήγμα στον αντίδικο,
εξέρχεται του Ζωοδόχου Τάφου Αναστημένος Νικητής και δίνει τη δυνατότητα και
πάλι στον άνθρωπο να γίνει «κατά χάριν»
Θεός, με την ενέργεια του Θεού και τη συνέργεια του ανθρώπου.
Ο
μεταπτωτικός άνθρωπος απολαμβάνει τα προπτωτικά δικαιώματα του ανθρώπου.
Γεύεται την αγάπη του Θεού, μέσα στην αγκαλιά του Θεού και σ’ όλο της το
μεγαλείο.
Εφ’
εξής ο άνθρωπος, πιστεύοντας στον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριο, βιώνοντας
την κάθετη και οριζόντια αγάπη στον Θεό και στον συνάνθρωπο, ζώντας καθημερινά
την Ορθόδοξη Ασκητική, μετέχοντας στη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, εξασφαλίζει
τη διαρκή κοινωνία με τον Θεό, Χριστοποιείται.
Συμμετέχοντας
στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ο άνθρωπος
αναδεικνύεται
σύσσωμος και σύναιμος Χριστού, κοινωνός Ιησού και συγκληρονόμος της Βασιλείας
Του.
Η
παρουσία του Θεού στην επίγεια πορεία
του ανθρώπου είναι αδιάλειπτη. Το έλεός Του καταδιώκει τον κάθε άνθρωπο
σωστικά. Είναι στη διάθεσή μας ο Κύριος παντοτινά. Η τηλεφωνική γραμμή του Θεού
είναι πάντα ανοικτή, για επίκληση και δοξολογία, για ευχαριστία και βοήθεια.
ΟΤριαδικός Θεός, λοιπόν,είναι η υπερτέλεια αγάπη,το άκρον άωτον της αγάπης, η ΑΓΑΠΗ !
Ο «αγαπήσας
ημάς» Ιησούς προσφέρεται και ζητά την εκούσια προσφορά της καρδιάς
μας. για να την πυρακτώσει.
Ζητιάνος της
αγάπης μας γίνεται, αφού δίνει τα πάντα για να μας σώσει.
Δεν
αξίζει την ένθερμη αγάπη μας ;
