ΚΥΡ. ΜΕΤΑ
ΤΗΝ ΥΨΩΣΙ. (Μαρκ. η΄, 34 – θ΄, 1)
ΠΟΘΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ.
«Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει
αυτήν` ος δ’ αν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος
σώσαι αυτήν.»(Μαρκ. η΄ , 35).
Άπειρα
«θέλω» αντηχούν καθημερινά στις ανθρώπινες κοινωνίες. Εκφράσεις επιθυμίας,
απαίτησης, δικαιώματος. Όλα τα «θέλω»
απηχούν το «ίδιον θέλημα», είναι εγωπαθητικές κινήσεις
και αφορούν καλύψεις υλικές.
Εξαίρεση
σε όλη την αλυσίδα των «θέλω» ένα «θέλω»
σωστικό.Είναι αυτό, που αφορά την σωτηρία της ψυχής.
Η
ψυχή, δώρο ανεκτίμητο του Θεού, με προορισμό αθανασίας, αξίζει ενός πανίσχυρου,
δυναμικού «θέλω».
Η
σωτηρία της ψυχής πρωταρχικός και κυρίαρχος στόχος του χριστιανού. Για την επίτευξη αυτού του στόχου αξίζει κάθε θυσία.
Απαιτείται να χάσει ο άνθρωπος τη ζωή αυτή, τη γήϊνη, για να κερδίσει την
ουράνια, αιώνια ζωή. Είναι μια ζωή ατελεύτητη, πανευφρόσυνη, μέσα στο Φως της
αγάπης και παρουσίας του Θεού.
Αν
ο άνθρωπος προσκολληθεί στα γήϊνα,
πνιγεί στις βιοτικές μέριμνες της
καθημερινότητας, στις ποικίλες απολαύσεις,
αποξενωθεί από τον Θεό, οδηγείται αναμφίβολα στο αδυσώπητο μαρτύριο της
συνειδήσεως, εδώ στη γη, αλλά και στο διηνεκές μαρτύριο της κολάσεως. Μια
κόλαση αιώνια, που θα γεύεται ο άνθρωπος την αγάπη του Θεού, όχι όμως ως Φως,
αλλ’ ως φωτιά, που θα τον κατακαίει.
Για
την αποφυγή αυτή της τραγικής και ανεπανόρθωτης κατάληξης απαιτούνται θυσίες.
Μια
Θυσία άνοιξε την αυλαία των θυσιών και είναι μοναδική. Είναι η Θυσία, που
διαδραματίστηκε πάνω στο λόφο του
Γολγοθά.
Είναι
η σταυρική Θυσία του Θεανθρώπου, που
διά του θανάτου Του νίκησε τον θάνατο, κατετρόπωσε τον Διάβολο, αφώπλισε την
αμαρτία και έδωσε τη δυνατότητα και πάλι στον μεταπτωτικό άνθρωπο να φθάνει, με
τη συνέργειά του στην ενέργεια του Θεού, στην θέωση.
Μια αναίμακτη Θυσία του Κυρίου διαδραματίζεται και κάθε φορά, που τελείται η Θεία Ευχαριστία και καλούνται
οι πιστοί να μετέχουν στο Δείπνο.Ο Ιησούς προσφέρεται Θυσιαζόμενος αδιάκοπα,
ποθώντας διακαώς την προσωπική σωτηρία κάθε ανθρώπου.
Θυσίες απαιτούνται και από τον ίδιο τον
άνθρωπο.
Η θυσία της αυταπάρνησης, της απάρνησης
δηλαδή του εαυτού
μας, μαζί με ό,τι προσφέρει απόλαυση και άνεση, κάθε σαρκικό φρόνημα.
Η σταυρική πορεία ζωής, ως στάση ζωής
και με αναφορά στον Πρώτο Σταυροφόρο Κύριό μας, είναι μια καθημερινή θυσία, εφ’ όσον σηκώνεις τον
προσωπικό σου σταυρό, είτε με τη μορφή της θλίψεως, είτε του πόνου, είτε της
ασθενείας, είτε της ποολύμορφης δοκιμασίας.
Η αποταγή του Σατανά, με όλες τις θελκτικές και παραπλανητικές προκλήσεις,
είναι θυσία.
Η
απάρνηση του «κόσμου», που στρέφεται ενάντια στην πνευματική, αγωνιστική
πορεία, είναι μορφή θυσίας.
Όλες
οι θυσιαστικές, αγαπητικές κινήσεις, για την αγάπη του Χριστού και για την
σωτηρία του ανθρώπου, είναι ευπρόσδεκτες από τον Κύριο και απαραίτητες, για μια νικηφόρα έκβαση του αγώνα και αίσιο
τερματισμό στο υπήνεμο λιμάνι της Βασιλείας του Θεού.-
