‘’Υπάρχει λύπη ωφέλιμη και λύπη καταστρεπτική.
Γνωρίσματα της καλής λύπης είναι
η θλίψι για τα δικά μας αμαρτήματα,
η λύπη για την άγνοια, που έχουν οι αδελφοί μας
και ο φόβος μήπως χάσουμε
την αγαθή προαίρεσι και δεν φθάσουμε
στον σκοπό της σωτηρίας.
Ενώ της άλλης, που δημιουργεί ο εχθρός,
είναι η παράλογη και υπερβολική θλίψι,
που οι πατέρες την ονομάζουν ακηδία.
Το πνεύμα αυτό της ακηδίας και της λύπης,
πρέπει να το διώχνουμε
με την προσευχή και την ψαλμωδία.’’
ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ
