ΚΥΡ. Μετά τα ΦΩΤΑ (Ματθ. δ΄, 12 – 17) ΜΕΤΑΝΟΙΑ.

                           ΚΥΡ. Μετά  τα ΦΩΤΑ (Ματθ. δ΄, 12 – 17)  ΜΕΤΑΝΟΙΑ.

«Μετανοείτε` ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. δ΄17 ).

Ο Θεός Λόγος δρα, κατά τη Παλαιά  Διαθήκη καί οι Προφήτες, με προεξάρχοντα  τον «μείζονα τωνΠροφητών»,τον Ιωάννη,διατυπώνουν εμφαντικά,κηρύγματα μετανοίας.  

Ο Θεός Λόγος ενανθρωπίζει καί κηρύττει την έναρξη του σωστικού έργου Του με το προσκλητήριο μήνυμα της μετανοίας.

Οι Απόστολοι δρούν ιεραποστολικά καί απευθύνουν προσκλήσεις μετανοίας.

Η μετάνοια, συνεπώς, πρωταρχικός συντελεστής της σωτηρίας του ανθρώπου.«…ει μη ταύτην ( την σωτηρίαν ) διά της διηνεκούς μετανοίας επισπασόμεθα.»(Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς).

Η μετάνοια οδός ασφαλής προς τη Βασιλεία των ουρανών.

Η μετάνοια «αρχή, μεσότης καί τέλος της κατά Χριστόν πολιτείας.»

Η μετάνοια προϋποθέτει Θεία Χάρη καί συνεπάγεται Θεία Χάρη.

         Η Θεία Χάρη, άκτιστη ενέργεια τού  Θεού, χορηγείται από το Άγιο Πνεύμα σ’εκείνον, πού μετανοεί.

     Η αμαρτία σηματοδοτεί την απομάκρυνση από τον Θεό, την απώλεια της Θείας Χάριτος καί τη ζόφωση.

Η μετάνοια είναι μία καθολικά μεταστροφική πορεία, μία αλλαγή νου καί βίου.

Η μετάνοια χαριτώνει καί ζωοποιεί τον άνθρωπο.

Η μετάνοια ισόβια κίνηση, επακόλουθο της διαρκούς αναζήτησης της Βασιλείας των ουρανών.

Η Θεία Χάρη φωτοποιεί την ανθρώπινη ύπαρξη, ώστε να επισημαίνει τα πάθη, να βιώνει τη ζοφερή ερήμωση καί να πραγματοποιεί την αλματώδη κίνηση της μετανοίας.

Η μετάνοια κατακαίει τις αμαρτίες, αλλά ταυτόχρονα φωτίζει, αναλογικά, με το άκτιστο Φως.

Δώρο Θεού, λοιπόν, η μετάνοια. «Σπέρμα γαρ Θείον υπάρχει σαφώς η κατά Θεόν λύπη.»( Αγ. Μάξιμος).

Η Θεία Χάρη προπορεύεται καί πρωταγωνιστεί, λαμβάνει πρωτοβουλίες καί προσφέρει ενθάρρυνση καί ενίσχυση καί διάθεση αυτομεμψίας, στον Αθλητή τού Χριστού.

Η βίωση της μετανοίας εκφράζεται με την απαρέγκλιτη τήρηση του Ευαγγελικού Νόμου, επιτυγχάνεται με την αμέριστη βοήθεια της Θείας Χάριτος καί οδηγεί στη κοινωνία με τον Θεό.

Ο άνθρωπος, πού μετανοεί βρίσκεται στην αγκαλιά τού Θεού, ζεί την αγάπη Του και αγωνιά για τη διατήρησή της.

Ο άνθρωπος, πού μετανοεί ζεί την «εν Χριστώ» ζωή, φθάνει στην αυτογνωσία, βιώνει την αυτομεμψία καί αυξάνει τη μετάνοια, αφού αυτοπροσφέρεται στη Θεία Χάρη.

Η Θεία Χάρη παραμένει ενεργός,όταν βιώνεται η νήψη καί η προσευχή, η ταπεί-νωση καί η αγάπη. Τότε καί η μετάνοια αποβαίνει ζωοποιός, διαρκής καί σωτήρια.-

                         Από το βιβλίο ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ   Ελ. Α. Κλ.