ΟΣΙΑ Ξ Ε Ν Η, ἡ ξενότροπη.

24/1   ΟΣΙΑ  Ξ Ε Ν Η, ἡ ξενότροπη.

          «Ἡ ἀμνάς Σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῆ φωνῆ, Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ Σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ...», διατυ­πώνει ὑμνολογικά ἡ Ἐκκλησία μας. Εἶναι ἡ γοερὴ κραυγὴ μιᾶς φλεγόμενης ἀπό ἀγάπη καρδίας, μιᾶς ἀ­φοσιωμένης στὸν Κύριο ψυχῆς. Εἶναι ἡ φωνὴ μιᾶς ἀφιερωμένης στὸν Ἰησοῦ ὑπάρξεως. Εἶναι ἡ ἐπωδὸς κάθε ἐπίμονης ἀναζήτησης τοῦ λατρευτοῦ Νυμφίου. Κι εἶναι ἀναρίθμητες οἱ ψυχὲς, ποὺ δονοῦνται ἀπό λατρευτικὰ αἰσθήματα πρὸς τὸν Κύριο.

         Ἀνάμεσά τους εὐδιάκριτη καὶ ἡ Ὁσία ΞΕΝΗ. Ἡ ὄντως ξένη γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ξένη ἀπό πατρίδα, ξένη γιὰ τὸν κόσμο, ξένη στὰ πάθη καὶ σὰν ξένη ζεῖ στὴ γῆ. Ξένη καὶ ἡ προσωνυμία της καὶ προ­σωπική της ἡ ἐπιλογή. Ἀποξενώνεται ἑκούσια ἀπό τὰ θέλγητρα τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ οἰκειοποιηθεῖ μὲ ἀσφά­λεια τὸν Κύριο τοῦ κόσμου.

          ΞΕΝΗ! Μιὰ ἀκόμη ὁσιακή μορφή. Ρώμη εἶναι ἡ πατρίδα της. Εὐγενεῖς καὶ πλούσιοι οἱ γονεῖς της. Ἀρχοντοπούλα, λοιπόν, ἡ Εὐσεβία, ὅ­πως ἦταν τὸ βαπτιστικό της ὄνομα. Διακριτικὰ προ­σόντα της ἡ ἀρετή, ἡ ὀμορφιά, τὰ πλούτη, ἡ ἀρχοντι­κὴ καταγωγή, ἡ μόρφωση. Πάνω ἀπ' ὅλα ὅμως διαθέ­τει βαθειὰ πίστη καὶ πολλὴ ἀγάπη γιὰ τὸ Θεό. Οἱ γο­νεῖς της ἀποφασίζουν γιὰ τὸ γάμο της, χωρὶς τὴ συγ­κατάθεσή της. Ἀνένδοτοι στὴν ἐπιλογή τους, παρα­γνωρίζουν τὴ θρησκευτικὴ διαφωνία τῶν μελλονύμ­φων. Ἡ κόρη περιθωριοποιεῖται στὶς ἀποφάσεις τοῦ μέλλοντος τῆς προσωπικῆς της ζωῆς, φαινομενικά. Ἡ ἴδια εἶναι κυρίαρχη τοῦ πιστεύω της καὶ τῶν αἰσθημά­των της. Γνωρίζει ἡ πιστὴ κόρη, ὅτι δικαιοῦται καὶ ἐπιβάλλεται ν' ἀπορρίψει κάθε συζυγικὸ δεσμὸ παρακωλυτικὸ τῆς χριστιανικῆς της ζωῆς. Τὸ ἁγιογραφι­κό: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. ε΄ 29) θέτει ἄμεσα σὲ ἐφαρμογή. Παίρνει τὶς δυὸ ὑπη­ρέτριές της, ντύνονται μὲ ἀνδρικὴ στολὴ καὶ φεύγουν κρυφὰ ἀπὸ τὸ σπίτι. «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, φώτισέ μας καὶ ὁδήγησέ μας στὸ δρόμο τῆς σωτη­ρίας», εἶναι ἡ ἐπίμονη, ἱκετευτικὴ κραυγή τους. Πόθος τους ν' ἀφιερωθοῦν στὸν Κύριο. Παίρνουν τὸ καράβι καὶ κατευθύνονται στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἀπό ἐκεῖ φθά­νουν στὴν Κῶ. Ἐκεῖ σταθμεύουν. Ἄγνωστες εἶναι. Ἄ­γνωστη σκοπεύουν νὰ κρατήσουν τὴν ταυτότητά τους. Τὴν ἀληθινὴ «ξενιτεία» ἐπιθυμοῦν νὰ ζήσουν. Ξένη μετονομάζεται  Εὐσεβία. Ξένη, γιὰ τὸν Κύριο, ποὺ ἔζησε στὴ γῆ ξένος.

        Ἐκεῖ, στὸ νησὶ ἐγκαταβιώνουν. Ἡ Ξένη νουθετεῖ καὶ στηρίζει τὶς δυὸ ψυχές, ποὺ ὁ Κύριος τῆς ἐμπι­στεύθηκε. Ταπεινὴ στὸ φρόνημα ἐπιθυμεῖ καὶ ἡ ἴδια κάποιον ἀπλανῆ ὁδηγό, ἕναν Πνευματικὸ γιὰ ὑποταγὴ σωτήρια. Κι ὁ Θεὸς εἰσακούει καὶ ἐμφανίζει τὸ Γέρον­τα Παῦλο, Ἡγούμενο σὲ Μονὴ τῆς Μύλασσας τῆς Καριᾶς. Ἀναλαμβάνει τὴ χειραγωγία τους καὶ μετα­βαίνουν σὲ ἀσκητήριο, κοντὰ στὸ Μοναστήρι του. Ἀργότερα κτίζει ἡ  Ὁσία  Ξένη  Μονὴ   τοῦ  Πρωτομάρ­τυρα Στεφάνου καὶ πολλὲς ψυχὲς βρίσκουν καταφύγιο καὶ καθοδήγηση. Ὁ Γέροντας Παῦλος γίνεται Ἐπί­σκοπος καὶ ἡ Ὁσία Ξένη τιμᾶται μὲ τὸ ἀξίωμα τῆς Διακόνισσας, παρὰ τὶς ἀντιρρήσεις της. Ζεῖ ἀσκητικό­τατα. Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία, ἡ προσευχή, ἡ νήψη, ἑδραιώνουν τὴν ταπείνωση, ἐπαυξάνουν τὴν πραότητα, ἐπιτυγχάνουν τὴν κάθαρση, ἐπιτυγχάνουν τὸ δρόμο πρὸς τὴ θέωση. Ἡ Μονὴ ἀκτινοβολεῖ Φῶς Χριστοῦ. Ἡ Ὁσία μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἁγιότητα προσφέρει πολύτιμες ὑπηρεσίες σὲ κάθε ψυχή, ποὺ τὴν πλησιάζει. Ἡ Ἀδελφότητα κατέχει ἕναν ἐπίγειο Ἄγγελο.

     Ἡ γήϊνη πορεία ὅμως εἶναι πρὸς τὸ τέλος. Τὸ προγνωρίζει καὶ τὸ ἀνακοινώνει στὶς ἀδελφὲς τὴν ἡ­μέρα τῆς γιορτῆς τοῦ Ὁσίου Ἐφραίμ. Ἐπιζητεῖ τὶς προσευχές τους, τὶς στηρίζει, τὶς παρηγορεῖ, τὶς νουθετεῖ. Εὔχεται διακαῶς γιὰ τὴν σωτηρία ὅλων στὸ κελλί της καὶ παραδίδεται στὸ Λυτρωτή της. Ἐκεῖ τὴ βρί­σκουν οἱ Μοναχές, μέσα σὲ μία ἄρρητη εὐωδία καὶ σ' ἕνα ἄπλετο Οὐράνιο Φῶς. Ὁ Θεὸς δέχεται μὲ εὐαρέ­σκεια τὴν Ἀγωνίστρια καὶ νικήτρια δούλη Του. Τὸ δια­δηλώνει σημειακὰ μὲ τὴν ἐμφάνιση στὸν Οὐρανὸ στε­φάνου μὲ ἀστέρια καὶ ἀστεροειδῆ Σταυρὸ στὴ μέση. Αὐτὸ βλέπει καὶ ὁ Ἐπίσκοπος Παῦλος, ποὺ ἀπουσιάζει καὶ σπεύδει γιὰ τὸν ἐνταφιασμὸ τῆς Ὁσίας. Ὁ λαὸς θρηνεῖ καὶ δέχεται τὴν ἰαματική της Χάρη.

          24 Ἰανουαρίου. Τὸ λείψανό της ἐνταφιάζεται καὶ ὁ ἀστεροειδὴς στέφανος ἐξαφανίζεται.Ἡ Ὁσία Ξένη βρίσκεται πλέον στὴ χώρα τοῦ Παραδείσου καί ἀπολαμβάνει πανευφρόσυνα τὴ θέα τῆς γλυκύτατης Παρουσίας καὶ  Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.-

                                                                                        Ελ.Α.Κλ.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ.

Ἠγάπησας Νυμφίου περικαλλῆ, τὴν πρόσκαιρον τρυφὴν τε, ἀπορρίψασα αὐθωρεί. Βιοτὴν τὴν ξένην, ἐβίωσας ἐνθέρμως, προσώνυμε τῆς ξένης, ΞΕΝΗ  θεόνυμφε.-