7.12 ΟΣ.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ, ο
Σιναΐτης, ο Ευβοέας.
Βασικός σκοπός της παρουσίας του ανθρώπου στη γη είναι
η θέωση. Ο αγώνας για την επίτευξή της αποτελεί τη φυσική πορεία του
ανθρώπου. Βαδίζοντας εκτός αυτής της πορείας ο άνθρωπος βιώνει την «παρά φύση» ζωή. Γι’ αυτό και η πατερική, εμπειρική προτροπή είναι, η γήϊνη πορεία μας να στοχεύει στο «καθ’
ομοίωσιν».
Οι ίδιοι οι Πατέρες το βίωσαν καθημερινά και το
πέτυχαν καθολικά. Στη δράση και στην αφάνεια, στο λόγο και στη σιωπή, στην
οικογένεια και στον Μοναχισμό αναζητούσαν και επιποθούσαν την ποθεινή Πατρίδα.
Νοσταλγοί του Παραδείσου ζούσαν στη γη, αλλά πολιτεύονταν στον Ουρανό.
Συντονισμένοι στην Ουράνια Πολιτεία αντιμετώπιζαν τη γήϊνη ζωή με την προοπτική
της Αιωνιότητας. Αξιοποιούσαν θεάρεστα το χρόνο της παροικίας στη γη, για ν’
αποκτήσουν τη μόνιμη κατοικία στον Ουρανό. Η Αιωνιότητα ενέπνεε την
προσωρινότητα της παρούσης ζωής και την
αξιοποιούσε.
Οι Άγιοί μας, «οικείοι
του Θεού» έφτασαν στη μέθεξη της Χάριτος του Θεού, ουράνωσαν τη γη, πέτυχαν
τη θέωση, αφού πέρασαν επίπονα από την κάθαρση των παθών και έφτασαν στο
φωτισμό του νου. Από τη γη ένιωθαν συμπολίτες των Αγίων και επιμοχθούσαν
και λαχταρούσαν το μεγάλο ραντεβού στην πάμφωτη χώρα τ’ Ουρανού.
Και ο Όσιος Γεράσιμος είχε την κλίση την έμφυτη και αποδέχτηκε την κλήση τη θεϊκή και
συνεργάστηκε αρμονικά με το Θεό, για τη θετική έκβαση του σχεδίου της σωτηρίας
του.
Αποδείχθηκε ακούραστος
σκαπανέας στο γεώργιο τῆς ψυχής του, βαθύς εντρυφητής Πατερικών
εμπειριών, ακριβής τηρητής των εντολών του Θεού, γνήσιος ιχνηλάτης Οσίων Πατέρων.
Αναδείχθηκε
λαμπηδών της Εύβοιας, υπογραμμός Μοναστών, δείκτης πορείας Ασκητών, χαρμονή
των Αγγέλων, αγαλλίαμα των Οσίων.
Βλαστός της Εύβοιας ευκλεής, γεννιέται στο τέλος της
ΙΓ΄ εκατονταετηρίδας από ευγενή και πλούσια οικογένεια. Η συγγένειά του με το
Ρήγα, εξουσιαστή του νησιού, καταδεικνύει την περιφανή καταγωγή του. Όμως η
δόξα και ο πλούτος αφήνουν ασυγκίνητο το Γεράσιμο, αφού ήδη γνώρισε το Χριστό,
ένιωσε έντονα σκιρτήματα αγάπης για Εκείνον και είναι έτοιμος για το μεγάλο
άλμα της ζωής του.Σκυβαλοποιεί τα πάντα,
για να κερδίσει τον Έναν, που είναι το Παν. Εγκαταλείπει τα πάντα και
εγκαταλείπεται στην αγάπη του Θεού. Καταφρονεί τα γήϊνα και εγκολπώνεται τα
ουράνια.
Αναχωρεί πάραυτα κι ανεπίστροφα για το Θεοβάδιστο όρος
Σινά, εκεί όπου εξαϋλωμένες υπάρξεις είναι συντονισμένες στο ρυθμό
τ’Ουρανού.Ανεπιφύλακτα πέφτει στην αγκαλιά του Θεού και δέχεται πλούσια την
ευλογία Του.
Η γνωριμία του με τον ανένδοτο Μαχητή του αοράτου
πολέμου, τον άσαρκο άνθρωπο και ισάγγελο Αθλητή, τον Όσιο Γρηγόριο τον Σιναΐτη, είναι μία εκδήλωση θεϊκής ευαρέσκειας,
για την αφειδώλευτη αυτοπροσφορά του. Μαθητεύει, λοιπόν, κοντά στο θεόσοφο
Διδάσκαλο και πληροφορείται τις μεθόδους του διαβόλου και μαθαίνει την τεχνική
του πολέμου και παρακολουθεί τις μεθόδους άσκησης. Γίνεται γνώστης, αλλά και
ακριβής τηρητής του μοναχικού τυπικού. Διακρίνεται για την ταπείνωση και την υπακοή, την αγάπη και την πραότητα. Ζει στη σιωπή και κινείται στην
αφάνεια. Προσεύχεται ακατάπαυστα και διακονεί πρόθυμα. Οι αρετές του εμφανείς
διαλάμπουν. Το μέλλον του λαμπρό προδιαγράφεται. Ένας Όσιος προχωρεί ολοταχώς
προς τη θέωση.
Ο Γέροντάς του Γρηγόριος παρακολουθεί τα βήματά του
και επισημαίνει τις επιδόσεις του. Έτσι, όταν απαιτείται να εγκαταλείψει το
Σινά, τον παίρνει μαζί του. Ο Γεράσιμος έκτοτε συμβαδίζει σ’ όλη του τη ζωή με
τον επίγειο Άγγελο. Αναδεικνύεται γνήσιος μαθητής του, πιστός ακόλουθός του,
ακριβές αντίγραφό του.
Επισκέπτονται προσκυνηματικά τους ΑγίουςΤόπους και
έρχονται στους Καλούς Λιμένες της Κρήτης. Αναζητούν τόπο ησυχίας, για προσευχή
και περισυλλογή. Ανευρίσκουν δυο σπήλαια και εκεί παραμένουν. Επιδίδονται σε
εντατικούς αγώνες και εργώδη παλαίσματα. Γονυπετείς σε ολονύκτιες αγρυ-πνίες
στέλνουν πύρινες ικετευτικές κραυγές και εκπορθούν τα Ουράνια παραπετάσματα και
φθάνουν στο Θρόνο του Θεού και λαμβάνουν δαψιλείς ευλογίες.Ζουν ανεκλάλητες
στιγμές και ακτινοβολούν αγιοπνευματικές ελλάμψεις.
Εκεί γνωρίζουν τον Αναχωρητή
Αρσένιο και διδάσκονται
αναλυτικά τη νήψη και τη νοερή προσευχή, τη φύλαξη του νου και την κάθαρση της
καρδιάς.
Από την Κρήτη μεταβαίνουν στο Άγιον Όρος. Αφού
περιέρχονται όλες τις Μονές και Σκήτες φθάνουν κοντά στην Ι. Μ. Φιλοθέου. Εκεί
σε μια Σκήτη ζουν οι Μοναχοί: Ησαϊας,
Κορνήλιος, Μάρκος, που διακρίνονται για τη μοναχική τους συνείδηση.
Παραμένουν μαζί τους και ασκούνται επίμονα και φωτα-γωγούν πλατιά. Πλήθος
Μοναχών κατατάσσεται στην Αδελφότητα και συνασκείται.Η θαλερή πνευματική
κίνηση προκαλεί το φθόνο των Μοναχών κι εξαναγκάζονται να καταφύγουν σε έρημο
της Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας. Και εδώ όμως οι τουρκικές επιδρομές τους απειλούν.
Αναχωρούν για Θεσσαλονίκη, Χίο, Μυτιλήνη και
Κωνσταντινούπολη. Αποφεύγοντας και πάλι αυτοκρατορικές τιμές φεύγουν για τη
Σωζόπολη του Πόντου. Παντού και πάντοτε, χέρι με χέρι βαδίζουν με τον Όσιο Γρηγόριο στο δύσβατο ασκητικό
δρόμο.
Επανέρχονται στο Άγιον Όρος, στην Ι. Μ. Λαύρας και
αργότερα περιέρχονται τη Μακεδονία και Θράκη ιδρύοντας Μοναστήρια.
Και όταν σε βαθύ γήρας ο Γρηγόριος εκδημεί, αφήνει
αντάξιο διάδοχό του το Γεράσιμο, αυτόν, που διετέλεσε πρώτος μαθητής του και
συνασκητής του.Ο Γεράσιμος ήδη βρίσκεται σε ύψη αγιότητας. Συνώνυμος του Οσίου
Γερασίμου του Ιορδανίτη, αναδεικνύεται και μιμητής του.Μαθητεύει αξιέπαινα και
κοντά στον Οικουμενικό Πατριάρχη Ισίδωρο Α΄.
Σκεύος εκλογής της Θείας Χάριτος πλέον μεταφέρει το
μήνυμα της ελπίδας, το άγγελμα της σωτηρίας, το σύνθημα της μετανοίας σ’
ολόκληρη την Ελλάδα. Η φωτοφάνεια της ζωής του οδηγεί αλάθητα τους ανθρώπους
στο δρόμο της θέωσης. Οι εμφανείς αρετές του κηρύττουν σιωπηλά. Οι βιωματικές
του εμπειρίες διδάσκουν καθοδηγητικά. Αμαρτωλοί μετανοούν και σώζονται.
Ολιγόπιστοι στηρίζονται. Θλιμμένοι ενισχύονται. Όλοι διαφωτίζονται. Πολλοί
επιζητούν τη χειραγωγία του και τη μύησή τους στην ισάγγελη πολιτεία.
Συγκροτείται έτσι μοναστική Αδελφότητα, όπου διδάσκει και παρακινεί σε
επίμοχθους και νικηφόρους αγώνες.
Ο Όσιος Γεράσιμος, αφού έζησε στην ησυχία και πέτυχε
το «καθ’ ομοίωσιν» κι έδρασε στην ιεραποστολή, αλιεύοντας
πολλές ψυχές για το Χρι-στό, εξεδήμησε ειρηνικά.
Ο Αθλοθέτης Κύριος του απένειμε τον άφθαρτο στέφανο
της δόξας και τον κατέταξε στο Χορό των Οσίων, για να ευφραίνεται άληκτα την
αγάπη του Θεού, στη θέα της παρουσίας Του. Η Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
τον τιμά πανηγυρικά στην κτητορική γιορτή στις 7 Δεκεμβρίου. Και οι Ευβοείς
σεμνύνονται, για την οσιακή του παρουσία και επικαλούνται την παρρησία του στον
Τριαδικό Θεό της αγάπης.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ.
Εδείχθης της Ευβοίας κλεινός βλαστός, Γεράσιμε μάκαρ, και εν Άθω κτήτωρ λαμπρός. Των Ασκητών ο δείκτης, των
αρετών ταμείον, δοχείον των Χαρίτων, του Παντοκράτορος.-
