΄΄Ποτέ να μην ανταποδίδεις κακό για το κακό, που σου έκαναν,
αλλά αν κάποτε συμβεί να σου κάνει κάποιος κακό,
συγχώρησέ τον, για να συγχωρέσει και σένα ο Θεός.
Αν σε πολεμά η μνησικακία,
να προσεύχεσαι με όλη την ψυχή σου
για κείνον τον αδελφό, και θα φύγει η μνησικακία.΄΄
Οσίου Εφραίμ του Σύρου
1.3 ΟΣΙΑ ΕΥΔΟΚΙΑ.
Βλαστός της Ηλιόπουλης της Συρίας η Ευδοκία.
Διαθέτει το Θεϊκό δώρο της ομορφιάς στο
βόρβορο της ακολασίας. Διαφθείρει εικόνες Θεού. Βρίσκεται στο
ναδίρ της ηθικής κατάπτωσης, αλλά ο Θεός εξακολουθεί να την αγαπά.
΄Ενας Μοναχός γίνεται το όργανο της
μεταστροφής της. Μετανοεί. Βαπτίζεται. Κείρεται Μοναχή. Βιώνει την ορθόδοξη
ασκητική. Θαυματουργεί και δοξάζεται ο Θεός.
Αποκεφαλίζεται και πολιτογραφείται στο
Χορό των Οσιομαρτύρων.
Μία πόρνη μετανοεί έμπρακτα και κερδίζει τη Βασιλεία του Θεού.-
Από το
βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
΄΄Αυτόν που σου κατακρίνει τον πλησίον,
ποτέ μη τον σεβασθής,
αλλά μάλλον να του ειπής:
«Σταμάτησε, αδελφέ.
Εγώ καθημερινώς σφάλλω σε χειρότερα,
και πως μπορώ να κατακρίνω τον άλλον »;
Έτσι θα έχης δυό οφέλη,
με ένα φάρμακο θα θεραπεύσης
και τον εαυτό σου και τον πλησίον.΄΄
Αγίου
Ιωάννου του Σιναϊτου
28.2 ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ.
Γαλουχείται με τα νάματα της πίστεως
ο Βασίλειος.
Τροφοδοτείται με το λόγο του Θεού. Πυρακτώνεται η καρδιά του από αγάπη για τον Θεό.
Εισέρχεται νεώτατος στη μοναχική κονίστρα. Καθαρίζει
με την άσκηση τη καρδιά του. Φωτίζεται ο νούς του από το ΄Αγιο Πνεύμα.
Πάνοπλος, με τη Θεϊκή Χάρη καί τη γνώση, μάχεται τους εικονομάχους. Αντιστέκεται σθεναρά. Ορθοτομεί θαρραλέα την Ορθόδοξη Αλήθεια.
Βασανίζεται ποικιλότροπα και σκληρά. Τελικά
δικαιώνεται, απελευθερώ-νεται, συνεχίζει την ασκητική πολιτεία. Διαφωτίζει και
μεταστρέφει και κερδί-ζει
ψυχές για τον
Χριστό.
Είναι ο ανυποχώρητος Μαχητής, ο τολμηρός Ομολογητής, ο φλογερός δάσκα-λος, ο ΄Οσιος του Θεού Βασίλειος.-
Από το
βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
ΚΥΡ. ΑΠΟΚΡΕΩ. ( Ματθ. κε.΄, 31 – 46 ) Η ΑΙΩΝΙΟΣ ΖΩΗ.
<<Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε
την ητοιμασμένην υμίν Βασιλείαν…»
Η
Ευαγγελική περικοπή της Κρίσεως τρομοκρατεί τους αμετανόητους αμαρτωλούς
και χαροποιεί τους μετανοούντες δικαίους.Οι μεν πορεύονται εις Κόλαση αιώνιο,
οι δε εισέρχονται εις τον Παράδεισο, εις ζωή αιώνιο.
Και οι δυό κατηγορίες ανθρώπων ζούν ό,τι
επέλεξαν από τη παρούσα ζωή, καθ’ ότι η
αιώνιος ζωή δεν είναι έξοδος από χρονικά όρια, δεν είναι μελλοντική
κατάσταση, αλλά παρούσα πραγματικότητα η «εν
Χριστώ» ζωή. Ο Κύριος καθορίζει
εμφαντικά την αιώνιο ζωή : «Αύτή
δε εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε
τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιωαν.ιζ.΄,3).Η
γνώση, λοιπόν, του Θεού συνίσταται στη προσωπική σχέση μαζί Του και προϋποθέτει
τη βίωση της αγάπης και στους εχθρούς, κατά τον Αγιο Σιλουανό.Η γνώση του Θεού είναι μία «πρόσωπο προς πρόσωπο» συνάντηση με τον Θεό, κατά τον Ἀγιο Σωφρόνιο του Έσσεξ.Η γνώση του Θεού
ένωση του ανθρώπου με τον Χριστό, Θέωση, αιώνιος ζωή.
Η ενανθρώπηση του Χριστού
σηματοδότησε αιωνοποιητικά την ιστορία,ανακαινιστικά την ανθρωπότητα και
κατέστησε τη γη Παράδεισο, πάραυτα.
Αιωνιότητα είναι η ζωή του Χριστού,
είναι το Σώμα Του, η Εκκλησία και συνεπώς κάθε μέλος της Εκκλησίας και μέσα
στην Εκκλησία, βιώνει το αιώνιο.
Οι πιστοί δέχονται κύματα της
Χάριτος του Χριστού και απολαμβάνουν εμπειρίες αιωνιότητας, κατά το Άγιο
Βάπτισμα, κατά τη μετοχή στη Θεία Ευχαριστία, κατά τη προσευχητική επικοινωνία.
Η μέθεξη των πιστών στην αφθαρσία
και άκτιστη Θεία Χάρη προανάκρουσμα της άληκτης, αιώνιας απόλαυσης της
παρουσίας και αγάπης του Θεού, ως άκτιστου Φωτός. Η αιώνιος ζωή βιώνεται από τη
παρούσα ζωή. Η βίωση του αιωνίου συνεπάγεται την ορθή επίλυοη του παρόντος.
Η απόλαυση της αγάπης του Θεού ως Φωτός,
που ευφραίνει, ή ως Φωτός, που κατακαίει ατελεύτητα, αμφότερα, είναι επιλογή
προσωπική με συνέργεια Θεϊκή.-
Από το
βιβλίο ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ
Ελ. Α. Κλ.
΄΄Μία οδός, και μάλιστα από τις σύντομες,
που οδηγούν στην άφεσι των πταισμάτων,
είναι το να μη κρίνομε,
εφ΄ όσον είναι αληθινός ο λόγος του Κυρίου
«μη κρίνετε, και ου μη κριθήτε» (Λουκ. στ΄ 37).΄΄
Αγίου
Ιωάννου του Σιναϊτου
27.2 ΟΣΙΟΣ ΘΑΛΛΕΛΑΙΟΣ.
Γόνος της Κιλικίας, αλλά οικιστής των
Γαβάλων ο Θαλλέλαιος.
Η πίστη του για τον Χριστό βαθιά. Η
αγάπη του για τον Θεό δυνατή.
Και η επιλογή του για ασκητική ζωή
πραγματώνεται. Ο τόπος, που οι ειδωλολάτρες συχνάζουν γίνεται τόπος διαμονής
του. Οι Δαίμονες εξοργίζονται. Επιδιώκουν τον αφανισμό του. Προσπαθούν τον
εκφοβισμό του. Βρίσκονται όμως αντιμέτωποι με έναν ανένδοτο αγωνιστή, που τους κατατροπώνει.
Ο Θαλλέλαιος
στοχεύει τη σωτηρία του και επινοεί αυστηροτέρους τρόπους άσκησης, βιώνοντας τη
τελωνική αυτοσυνειδησία.
Η ζωή του διδάσκει και πολλοί
μεταστρέφονται.
Η θαυματουργική Χάρη προσφέρεται
αφειδώλευτα
Η αυλαία του Παραδείσου ανοίγει διάπλατα
με την ειρηνική εκδημία του.-
Από το
βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
΄΄Είδα άνθρωπο που φανερά αμάρτησε,
αλλά μυστικά μετενόησε.
Και αυτόν, που εγώ τον κατέκρινα ως ανήθικο,
ο Θεός τον εθεωρούσε αγνό,
διότι με την μετάνοιά του
Τον είχε πλήρως εξευμενίσει.΄΄
Αγίου
Ιωάννου του Σιναϊτου
26.2 ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ.
Θήραμα
πολύτιμο του Θείου Κυνηγού, παρά το φρέαρ του Ιακώβ, Φωτεινή η Σαμαρείτιδα,
αναδεικνύεται φλογερή ιεραπόστολος και ακριβής
θηρευτής ψυχών.
Τους
δύο γυιούς της και τις πέντε αδελφές
της αρχικά φέρνει κοντά στον
Χριστό.
Με τη φλόγα της αγάπης και το σθένος της
πίστεως οδηγούνται στο μαρτύριο
και ομολογούν θαρραλέα και
συγκληρονομούν την αιώνια Βασιλεία του Χριστού.
Μια οικογενειακή ανθοδέσμη Μαρτύρων. Τι τιμή Θεϊκή !
Από το
βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
το πνεύμα της καταλαλιάς,
ας επιρρίπτη την κατηγορία
όχι στον άνθρωπο που αμάρτησε,
αλλά στον δαίμονα,
που τον έσπρωξε στην αμαρτία.΄΄
Αγίου
Ιωάννου του Σιναϊτου.
25.2 ΑΓΙΟΣ ΡΗΓΙΝΟΣ ο Σκοπέλου.
Γόνος της Λειβαδιάς ο Ρηγίνος . Από τους Θεοσεβείς γονείς του νουθετείται χριστιανικά. Η πίστη και η αγάπη στον Θεό εμφυτεύονται στο γεώργιο της ψυχής του. Η ταπείνωση και η υπομονή τον κοσμούν αργότερα.
Ο Επισκοπικός θρόνος της Σκοπέλου του προσφέρεται επάξια. Διακονεί το λαό του Θεού με φόβο Θεού και μεταλαμπαδεύει στο ποίμνιό του τη φλόγα της καρδιάς του, τη γενναιότητα της ψυχής του.
Μάχεται δυναμικά για την ορθόδοξη Αλήθεια. Κατατροπώνει τους εχθρούς της πίστεως. Ομολογεί σθεναρά. Μαρτυρεί καρτερικά. Στεφανώνεται άφθαρτα και ευφραίνεται αιώνια.-
Από το βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
Καταλαλιά σημαίνει
γέννημα του μίσους και της μνησικακίας,
ασθένεια λεπτή, αλλά και παχειά βδέλλα,
κρυμμένη και αφανής, που απορροφά
και εξαφανίζει το αίμα της αγάπης.
Εάν ισχυρίζεσαι, ότι αγαπάς τον άλλον,
ας προσεύχεσαι μυστικά γι΄ αυτόν
και ας μη τον κακολογής.
Διότι αυτός ο τρόπος της αγάπης
είναι ευπρόσδεκτος από τον Κύριον.-
Αγίου
Ιωάννου του Σιναϊτου
24.2 Η Α΄και Β΄ εύρεση κεφαλής ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ.
Το
αείφωτο λυχνάρι του
Θεού, ο αστέρας ο φωταυγής τ’
Ουρανού, ο ΄Αγιος Ιωάννης,
κρατεί ζωντανή τη παρουσία του στη γη και αναβαπτίζει, στη πηγή θαυμάτων
των Αγίων λειψάνων του , τους πιστούς.
Με δική του πρωτοβουλική επέμβαση ανευρίσκεται στο Ηρωδιανό ανάκτορο η τιμία
κεφαλή του από δύο υποψηφίους Αγγέλους, Μοναχούς.
Στο διάβα των χρόνων επανεξαφανίζεται και με δική του πάλι παρεμβατική αποκάλυψη ανευρίσκεται εντός δοχείου και σκορπίζει παντοτινά τη θαυματουργική Χάρη.-
Από το
βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
΄΄Ταπείνωση δεν είναι,
να νομίζει ο αμαρτωλός,
πως είναι γεμάτος αμαρτίες.
Ταπείνωση είναι,
όταν κάποιος,
ενώ έχει πετύχει
πολλά και μεγάλα κατορθώματα,
δεν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.-΄΄
ΑΓΙΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
23.2 ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ.
Μαθητής του επιστήθιου φίλου του Χριστού
Ιωάννη και συμμαθητής Ιγνατίου
του θεοφόρου Πολύκαρπος
διακρίνεται για τη σωφροσύνη και τη σύνεση, τη ταπείνωση
και την αγάπη.
Λάτρης Χριστού θερμός, τηρητής των εντολών Του αυστηρός, αναδεικνύεται και κήρυκας του λόγου Του φλογερός.
Η
ακράδαντη πίστη συνυφασμένη με αλυσίδα
αρετών, του εξασφαλίζει το Επισκοπικό αξίωμα. Γίνεται ο Επισκοπικός
θρόνος η
έπαλξη απ' όπου διδάσκει
διαπρύσια, ποιμαίνει στοργικά,
παρεμβαίνει θαυματουργικά, φρουρεί άγρυπνα, ομολογεί παρρησιακά, σφραγίζει την
επίγεια πορεία του μαρτυρικά και αγάλλεται παντοτινά.-
Από το
βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
΄΄Η οργή είναι μικρό αμάρτημα.
Το πιο βαρύ όμως αμάρτημα
απ᾽ όλα είναι η μνησικακία.
Διότι ο θυμός διαλύεται σαν τον καπνό,
που θολώνει για λίγο την ψυχή,
η μνησικακία όμως ως μόνιμη κατάσταση
εξαγριώνει την ψυχή περισσότερο κι από θηρίο.-΄΄
ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ
22.2 ΟΣΙΟΙ : ΘΑΛΑΣΣΙΟΣ και ΛΙΜΝΑΙΟΣ .
Εραστής
της ερημίας ο
Θαλάσσιος εγκαταλείπει τη τερπνότητα
του κόσμου για να κερδίσει την Αιωνιότητα. Ασκείται σκληρά
και επιτυγχάνει τη κάθαρση και δέχεται
το φωτισμό. Διδάσκει με τη πράξη και το λόγο, με τη σιωπή και τη βιοτή.
Και ο Λιμναίος ποθεί τον ασκητισμό και μαθητεύει κοντά του. Ζεί ασκητικά, άστεγος και ασκεπής. Δουλαγωγεί το σώμα και ελευθερώνει το πνεύμα. Ευαρεστεί τον Θεό και χαριτώνεται ιαματικά. Περισυλλέγει τους τυφλούς και τους διανοίγει τα μάτια της ψυχής. Κερδίζει ψυχές για τον Χριστό και ο ίδιος κερδίζει τον Παράδεισο.-
Από το
βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
΄΄Νὰ μὴν κατηγορεῖς
κανέναν ἀπολύτως,
νὰ μὴν κοροϊδεύεις,
νὰ μὴν ὀργίζεσαι,
νὰ μὴν περιφρονεῖς.
Φυλάξου πολὺ
νὰ μὴ λὲς
''ὁ τάδε ζεῖ ἐνάρετα ἢ ὁ δείνα ἄσωτα'',
διότι αὐτὸ
ἀκριβῶς εἶναι τὸ ''μή κρίνετε''.
Ὅλους νὰ
τοὺς βλέπεις μὲ τὸ ἴδιο μάτι,
μὲ τὴν ἴδια
διάθεση,
μὲ τὴν ἴδια
σκέψη,
μὲ ἁπλὴ
καρδιά,
νὰ τοὺς
δέχεσαι σὰν τὸν Χριστό.΄΄
Ἅγιος
Νήφων
21.2 ΟΣΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ὁ ἐν Συμβόλοις.
Πυρπολεῖται ἀπό ἀγάπη γιά τόν Θεό καί ἐμφορεῖται
μέ ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο. ᾿Επιδεικνύει αὐστηρότητα γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά ἀντιμετωπίζει
μέ συγκατάβαση τόν ἄνθρωπο.
Ἁπλός καί ταπεινός, εἰλικρινής καί ἁγνός πολιτεύεται
ὡς ἔνσαρκος ῎Αγγελος Θεοῦ καί ἐκδημεῖ εἰρηνικά ὡς Ἅγιος τοῦ Θεοῦ.-
Από το βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
<<Ούτος ο υιός
μου νεκρός ην και ανέζησε.»(Λουκ. ιε.΄,24).
Στη
παραβολή του « ασώτου υιού » υπάρχουν δύο
κύρια σημεία
αναφοράς : Η ασωτία και η επιστροφή.
Η απομάκρυνση
από την πατρική θαλπωρή συνεπάγεται την ασωτία, τη νέκρωση. Η επιστροφή στην
πατρική ουσία σηματοδοτεί τη ζωή.
Η ζωή έξω από τη
Ζωή, που είναι ο Θεός, αποτελεί νέκρωση.
Ο Θεός είναι η
ενυπόστατη Ζωή. «Εγώ ειμί η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή.»( Ιωαν. ιδ.΄,6 ), δηλώνει ο Υιός
και Λόγος του Θεού.
Το
σώμα χωρίς τη ψυχή είναι νεκρό. Η ψυχή
χωρίς το Πανάγιο Πνεύμα είναι νεκρή.
Η αμαρτία
συνεπάγεται τον θάνατο της ψυχής.
Η μετάνοια και
επιστροφή στον Θεό Πατέρα δίνει το έναυσμα για μια πανευτυχή βιοτή.
Η αμαρτία
απομάκρυνε τους Πρωτόπλαστους από τον Παράδεισο, από τον Θεό, αφού απέβαλλαν
τον χιτώνα της Θείας Χάριτος και φόρεσαν το δερμάτινο χιτώνα της φθαρτότητας
και θνητότητας.
Η απώλεια της
κοινωνίας με τον Θεό σηματοδότησε και την απώλεια της δυνατότητας της Θέωσης.
Η ενανθρώπηση όμως
του Χριστού επαναδίδει στον μετανοούντα άσωτο τη δυνατότητα της μέθεξης του
Θεού. Πραγματοποιείται
η επιστροφή στην οικία και η αγαπητική υποδοχή του Πατέρα. Εκεί, στην οικία, στην Εκκλησία, δίδεται το δακτυλίδι, το εχέγγυο της
υιοθεσίας, ενδύεται τη στολή του Αγίου Πνεύματος, διά του Αγίου Βαπτίσματος,
τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, κατά τη Θεία Ευχαριστία και
πανηγυρίζει πανευφρόσυνα.
Ο άσωτος υιός
δέχεται την Αγιοτριαδική πρόσκληση επιστροφής και ζωοποιείται και απολαύει της
διάπυρης αγάπης του Θεού.
Τοιουτοτρόπως η
Εκκλησία του Χριστού απαρτίζεται από αμαρτωλούς, που μετανοούν και βιώνουν
πλησμονή ζωής και αγάπης.
Η ασωτία
πραγματοποιείται με την έξοδο του νού από τη καρδιά και τη μνήμη του Θεού και
τη στροφή σε επιθυμίες εμπαθείς.Τότε ο νούς αποχαριτώνεται.
Η επάνοδος του
νού στη καρδιά και η επαναπόκτηση της μνήμης του Θεού ζωοποιεί τον νού και βιώνει ο άνθρωπος την άκτιστη Χάρη
του Θεού.
Μιμητές, λοιπόν, του ασώτου υιού, ας γίνουμε, όχι μόνο στην ασωτία, την αμαρτία, αλλά και στην επιστροφή, στη μετάνοια.-
Από
το βιβλίο ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ Ελ.Α.Κλ.
΄΄
στην
καρδιά τους άξονα τον Χριστό
και περιστρέφονται χαρούμενοι
γύρω
από το άγιο Όνομά του,
νοερώς και αδιαλείπτως.-΄΄
Αγιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης
20.2 ΑΓΙΟΣ ΛΕΩΝ Επίσκοπος Κατάνης.
Γόνος της Ραβένας της Ιταλίας ο Λέων, γαλουχείται με τις αρχές της ευγένειας, αλλά και
με τα νάματα της ευσέβειας.
Διατηρεί τη καθαρότητα και αξιώνεται
ιερατικά.
Επισκοπεί επάξια την Κατάνη και διδάσκει
έμπρακτα.
Αγρυπνεί για τις ψυχές του ποιμνίου του και
καλύπτει τις υλικές ανάγκες τους.
Ομιλεί απολογητικά και διαλύει πλάνες.
Επεμβαίνει
θαυματουργικά και συντρίβει
μάγους.
Δοξάζει τον Θεό
και αντιδοξάζεται αιώνια.-
Από το
βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
΄΄Το κύριο στοιχείο στη προσευχή
είναι η υπομονή.
Ο εχθρός προσπαθεί με κάθε τρόπο
να μας αποσπάση
από την ευχή.
Η επιτυχία έγκειται
στη συνέχιση της ευχής με υπομονή.-΄΄
Στάρετς Βαρσανούφιος
19.2 ΟΣΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ.
Μονάκριβο παιδί
η Ρεγούλα, καρπός προσευχής της Συρίγης και του Αγγέλου Μπενιζέλου.
12 χρονη η αρχοντοπούλα γίνεται σύζυγος
πλουσίου άνδρα. Η ζωή της γίνεται
μαρτυρική από τη βάναυση
συμπεριφορά του. Η 3χρονη δοκιμασία τερματίζεται με το θάνατό του.
Απελεύθερη πλέον ποθεί την ολοκληρωτική
αφιέρωση στον Θεό. Η καρδιά της
χτυπά μόνο για
Εκείνον.
Αποφασιστικά και αμετάκλητα εισέρχεται στη μοναχική αρένα η Φιλοθέη. Κτίζει Μονή και γίνεται φάρος στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Η διδαχή της φωτίζει. Η αγάπη της θερμαίνει. Η πίστη της στηρίζει. Η προσφορά της τεράστια. Και η γήινη πορεία της σφραγίζεται μαρτυρικά.
Μία
ακόμη Οσιομάρτυρας : Φιλοθέη η Αθηναία !
–
Από το
βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
΄΄΄Οσο
περισσότερο ζει κανείς τη κοσμικὴ ζωή,
τόσο
περισσότερο άγχος κερδίζει.
Μόνο
κοντὰ στον Χριστὸ κανεὶς ξεκουράζεται,
γιατί
ο άνθρωπος είναι πλασμένος για τον
Θεὸ.-΄΄
΄Αγιος Παϊσιος
Αγιορείτης
