ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!
|
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ. Γράφει και επιμελείται (Δυνάμει Θεού)
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α.ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κός
ΤΗΛ.-FAX:
22210-29549 Κ.Τ.
6936773200
Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias.
blogspot. .com και Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari
|
| ********************************************************************** |
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ
ΚΥΡ.
ΒΑΪΩΝ ( Φιλιπ. δ΄, 4 –9 )
Η
ΕΙΡΗΝΗ του ΘΕΟΥ.
<<Και
η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν φρουρήσει τας καρδίας υμών.» (
Φιλιπ. δ΄ , 7 ).
Ειρήνη!Το ζητούμενο αγαθό. Ο πανανθρώπινος πόθος. Ο
παντοτινά επίκαιρος στόχος.Ειρήνη ! Ο ίδιος ο Θεός. «Αυτός γαρ εστιν ( ο
Χριστός ) η ειρήνη ημών.» ( Εφεσ. β΄ , 14 ) τονίζει ο Απ. Παύλος.
Ο Χριστός είναι
ο Αρχηγός της ειρήνης, γι’ αυτό και χορηγός της ειρήνης.
«Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν.» ( Ιωαν. ιδ΄ , 27 ),
είναι η προσφορά Του προς τους Μαθητές Του, αλλά και σε κάθε πιστό ακόλουθό
Του.
Η κοινωνία με τον Χριστό προκαλεί και τη χορηγία της
ειρήνης. Ο Χριστιανός τότε
βιώνει υπαρξιακά την ειρήνη.
Η αληθινή ειρήνη είναι τρισδιάστατη:Ειρήνη με τον Θεό,
ως επακόλουθο της τήρησης των ευαγγελικών ενταλμάτων.
Ειρήνη με τον εαυτό, εσωτερική ειρήνη, ως αποτέλεσμα
της καθυπόταξης της σάρκας στο πνεύμα και της ευταξίας των λογισμών.
Ειρήνη με τους άλλους, ως συνέπεια της αγάπης και των
αγαπητικών εκδηλώσεων.
Η Αγιοτριαδική καρδιακή συνοίκηση συνεπάγεται την
ειρήνη στον άνθρωπο. Ο ειρηνικός άνθρωπος είναι και ειρηνοποιός. Η εξωτερική
ειρήνη είναι απαύγασμα της εσωτερικής ειρήνης. Ειρηνικοί άνθρωποι απαρτίζουν
κοινωνίες ειρηνικές. Ανειρήνευτες υπάρξεις προκαλούν διχόνοιες.
Η ειρήνη δεν σηματοδοτείται μόνο από την απουσία
πολέμου, αλλά και από την παρουσία Χριστού.
Η επικοινωνιακή σχέση ανθρώπου – Θεού δια της
προσευχής, η θυσιαστική αγάπη, σε
συνάρτηση με την ταπείνωση, συνεπάγεται την κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη και
την απαλλαγή από την επήρεια του σατανά.
Τότε
επικρατεί ειρήνη των λογισμών, αλλά και προαγωγή της καθολικής ειρήνης των
λαών.Η ειρήνη του Θεού εχέγγυο για μια διαρκή ειρήνη στην υφήλιο. Αυτήν,ας
επιδιώξουμε, να αποκτήσουμε και να βιώσουμε.-
ΑΣΤΕΡΕΣ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ
7/4 ΑΓ. ΣΑΒΒΑΣ, ο νέος.
Ανάμεσα στους
νεοφανείς Αγίους της Εκκλησίας
μας και ο Άγιος Σάββας.Γεννιέται το
1862 στην Ηρακλείτσα της Αν. Θράκης. Πατέρας του είναι ο Κων/νος, μικροπωλητής.
Μητέρα του η Σμαραγδή. Απλοϊκοί και ευσεβείς βαπτίζουν το μοναχογυιό τους με το όνομα Βασίλειος. Ενσταλάζουν στην
παιδική ψυχή του το ροδόσταγμα της πίστεως. Η ψυχή του τέρπεται στην ακρόαση
των θείων Λόγων και τρέφεται με τις βιογραφίες των Αγίων. Η αγάπη προς τον Θεό
φλογίζει το είναι του. Πόθος του να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σ’ Εκείνον. Η
μόρφωση, που παίρνει είναι στοιχειώδης, αλλά η χριστιανική διαπαιδαγώγηση
πλήρης. Ο πατέρας του ανοίγει ένα μαγαζί για απασχόληση. Ο Βασίλειος
δωδεκαετής τότε δεν ευχαριστείται και νιώθει δέσμιος της ύλης. Η προσωπική του κλίση και η κλήση του Θεού
ταυτοποιούνται και η απόφαση της φυγής υλοποιείται. Η αναχώρηση είναι
αιφνίδια και κρυφή. Το Άγιον Όρος είναι ο προορισμός του. Η Σκήτη της Αγίας
Άννας τον δέχεται. Εκεί ζει τις πρώτες ανεπανάληπτες εμπειρίες της ισάγγελης
ζωής. Αγρυπνεί στο κάστρο της ψυχής του
και φροντίζει για την καθαρότητα της καρδιάς και το φωτισμό του νου.
Επισημαίνει τους υφάλους και αντιμετωπίζει μεθοδικά τις σατανικές επιθέσεις.
Δοκιμάζεται σκληρά για δώδεκα χρόνια.Τότε επισκέπτεται
αστραπιαία τους γονείς του κι αναχωρεί πάραυτα για τους Αγίους Τόπους. 1867,
βρίσκεται εκεί, που περπάτησε ο Θεός και νιώθει συγκλονισμένος, αλλά και
αποφασισμένος να φθάσει τροπαιούχος στην Άνω Ιερουσαλήμ. Κατευθύνεται προς την
έρημο και φθάνει στη Μονή Χοτζεβά. Εκεί ασκείται τρία χρόνια και κείρεται το
1890 Μοναχός Σάββας. Διακρίνεται για
την αγωνιστικότητα και την αρετή. Επιδίδεται στην Αγιογραφία και τη Βυζαντινή
Μουσική και σημειώνει πρόοδο.
Το 1894 αποστέλλεται στη Σκήτη του Αγίου Όρους και
καθοδηγείται από τον π. Άνθιμο. Το 1897 επανέρχεται. Το 1902 χειροτονείται
Διάκονος και το 1903 Πρεσβύτερος. Υπηρετεί με φόβο Θεού το Ιερό Θυσιαστήριο της
Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού. Το 1907 επανέρχεται στη Σκήτη της Αγίας
Άννας Χοτζεβά και αγωνίζεται ανυποχώρητα. Βιώνει αναβάσεις πνευματικές και
αναδεικνύεται φλογερός Μαχητής στον αόρατο πόλεμο. Διακρί-νεται για την άκρα αποταγή, την τέλεια υποταγή, την βαθιά
ταπείνωση, την αυστηρή εγκράτεια, την αδιάλειπτη προσευχή. Γίνεται δοχείο της Θείας Χάριτος, Άγγελος
επίγειος. Το 1916 αναγκάζεται από τις επιθέσεις των Αράβων να έλθει στην
Ελλάδα. Φθάνει στην Πάτμο και παραμένει δύο χρόνια, για να μεταβεί κατόπιν στην
Αθήνα και στη συνέχεια στην Αίγινα. Εκεί
διακονεί τον Άγιο Νεκτάριο μέχρι της κοιμήσεώς του και για έξι χρόνια.
Πληροφορείται τις εμπειρίες του, γνωρίζει την οσιακή βιοτή του, γίνεται
αυτόπτης μάρτυρας θαυματουργών
εκδηλώσεων.
Το 1926 αναχωρεί και μεταβαίνει στην Κάλυμνο, στην Ι.
Μονή Αγίων Πάντων. Εκεί συνεχίζει την ασκητική του πορεία για είκοσι δύο
χρόνια. Με φρόνημα ταπεινό, με αγάπη
άμετρη σκορπίζει βάλσαμο παρηγοριάς, ακτίνες ελπίδας, προσκλήσεις μετανοίας.
Εξομολογεί ακούραστα. Συλλειτουργεί με Αγγέλους και συνομιλεί με Αγίους.
Επικοινωνεί άμεσα με τον Ουρανό και καθοδηγεί αλάθητα. Χειραγωγεί διακριτικά
και προτρέπει σωστικά. Προσεύχεται θερμά και εισακούεται. Αγαπάει πολύ το Θεό
και Τον υπακούει. Υπακούει αναντίρρητα και ταπεινώνεται.Τηρεί την παρθενία, την
ακτημοσύνη, την υπακοή, με ακρίβεια.
Ειρηνικά και με τον ύμνο στα χείλη παραδίδει την ψυχή
του στα χέρια του λατρευτού του Νυμφίου.
Μετά δέκα χρόνια και στην ανακομιδή, τα λείψανά του είναι χαριτόβρυτα και
ευωδιάζουν. Ο Θεός αντιδοξάζει τον πιστό Του δούλο. Η Κάλυμνος πλέον κατέχει
πολύτιμο θησαυρό έναν νέο θαυματουργό Άγιο. Η Αγιοκατάταξή του έγινε στις 19 Φεβρουαρίου 1992 και τιμάται στις 7 Απριλίου.
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Χαίροις της
Καλύμνου ο αρωγός, και Δωδεκανήσου, λαμπαδούχος νεοφανής˙ χαίροις ο παρέχων,
τοις πάσχουσι την ρώσιν, ω Σάββα θεοφόρε,
Οσίων σύσκηνε.-
Από
την ποιητική Συλλογή ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ Ελ.Α.Κλ.
ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ
|
Αυτονομία…
Πόθος των
πολλών.
Επιδίωξη επίμονη.
Η απεξάρτηση
στόχος.
Ο άνθρωπος,΄΄ δυνάμει΄΄ εξαρτημένος.
Εικόνα Θεού
πλάσθηκε.
Η προσκόλληση στον
Θεὸ
τον καθαγιάζει.
Η εξάρτησή
του απὸ Εκείνον
τον διασφαλίζει σωτήρια.-
|
ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ
Ø Η θησαύριση
πλούτου ολέθρια.
Η
αποθησαύριση έργων αγαθών ψυχωφελής.
Ø Ο Τριαδικός Θεός
δημιουργεί τον άνθρωπο
με τριαδική φύση : Νου, λόγο,
πνεύμα.
Ø Ευεργετείσαι;
Χαρά ανθρώπινη.
Ευεργετείς ; Χαρά θεϊκή.
Ø Η ποσότητα των
δικαιωμάτων
δείχνει την ποιότητα της
πνευματικότητας.
Ø Στην τέλεια
ταπείνωση φθάνεις
μέσα από την τέλεια αυτογνωσία.
Ø Ο Θεός θέλει την
σωτηρία μας.
Εμείς
την κατεργαζόμαστε ; Υπόλογοι θα είμαστε.-
ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΡΗΜΑΤΑ
Ø Ρωτήθηκε ο αββάς Αμμωνάς τι
είναι η «στενή και τεθλιμμένη οδός». Και
αποκρίθηκε: «Η στενή και τεθλιμμένη οδός είναι να πολεμάει ο άνθρωπος
τους λογισμούς του και να κόβει τα δικά του θελήματα από αγάπη για τον Θεό. Και
αυτό σημαίνει το ρητό: Εγκαταλείψαμε εμείς τα πάντα και σε ακολουθήσαμε».-
Ø Είπε ο αββάς Αλώνιος: «Εάν δεν γκρέμιζα
το παν, δεν θα μπορούσα να οικοδομήσω τον εαυτό μου».-
Ø Είπε ο αββάς
Σαρματάς: «
Προτιμώ άνθρωπο που αμάρτησε, εάν
κατάλαβε
ότι αμάρτησε και μετανοεί, παρά άνθρωπο που δεν αμάρτησε και έχει τον εαυτό του
για ενάρετο».-
Ø
Είπε ο αββάς
Ησαΐας:« Η
συνειδητή παράδοση του εαυτού
μας στον
Θεό,
και η υπακοή στις εντολές Του με ταπείνωση, φέρνουν την αγάπη και η αγάπη
φέρνει την απάθεια».-
Ø
Είπε ο
αββάς Ησαΐας: « Ας μη μιλάει
η γλώσσα σου, αλλά η πράξη.
Ο
λόγος σου να 'ναι ταπεινός περισσότερο απ' ό,τι η πράξη. Μην μιλήσεις ερήμην
της συνειδήσεώς σου και μη διδάξεις χωρίς ταπείνωση, για να δεχθεί η γη τον
σπόρο σου».-
Ø Είπε ο αββάς Ησαΐας: «Σοφία
δεν είναι το να μιλήσεις.Σοφία είναι
το να ξέρεις πότε είναι η κατάλληλη ώρα να μιλήσεις. Να γνωρίζεις γιατί
σιωπάς, να γνωρίζεις γιατί μιλάς, να σκέφτεσαι προτού μιλήσεις και να λες τα
πρέποντα. Και η αποκορύφωση όλων: το να μέμφεσαι τον εαυτό σου και το να είσαι
χαμηλότερα από τον πλησίον, σε ενώνει με την Θεότητα».-
Ø Είπε ο αββάς Θεόδωρος:
«Καμιά αρετή δεν μπορεί να συγκριθεί με το να μην εξουθενώνουμε τους άλλους».-
Ø
Είπε ο αββάς
Ιάκωβος, ότι όταν
επαινείται κανείς, πρέπει να
σκέφτεται τις αμαρτίες του και να αισθάνεται, ότι δεν
αξίζει γι' αυτά που λέγονται».-
Ø
Είπε ο αββάς
Ποιμήν:
«Οποιαδήποτε ταλαιπωρία κι αν πέσει πάνω
σου, θα τη νικήσεις
με τη σιωπή».-
Ø
Είπε κάποιος Γέροντας:Βλέπουμε τον
Σταυρό του Χριστού, διαβάζουμε τα πάθη
Του, κι όμως εμείς δεν σηκώνουμε καμιά προσβολή».-
Ø Είπε ο αββάς Αντώνιος: «Η ζωή και ο θάνατος
της ψυχής εξαρτάται
από
τον πλησίον. Αν κερδίσουμε τον αδερφό, τον Θεό κερδίζουμε. ενώ αν σκανδαλίσουμε
τον αδελφό, στον Χριστό αμαρτάνουμε».-
