13/2
ΑΓΙΟΙ: ΑΚΥΛΑΣ και ΠΡΙΣΚΙΛΛΑ,
ένα
ομόφρονο ζευγάρι.
«Παρακαλώ ουν υμάς εγώ ο δέσμιος εν
Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκλήθητε» (Εφ.
δ 1). Αυτή την παράκληση και προτροπή
κάνει ο φλογερός Απόστολος των Εθνών Παύλος. Ο καθένας, όπου καλείται, να δίνει
τη μάχη για την επίτευξη της σωτηρίας του. Τόσο η άγαμη όσο και η έγγαμη ζωή,
αν βιώνονται με συνέπεια και εναρμονίζονται με το θέλημα του Θεού οδηγούν στη
χώρα του Παραδείσου.
Πολυάριθμοι
οι αφιερωμένοι απόλυτα στον Κύριο. Αρκετοί κι εκείνοι, που χρησιμοποιούν τον
οικογενειακό στίβο για να πετύχουν την θέωση.
Ανάμεσά
τους το εκλεκτό ζευγάρι: Ακύλας και Πρίσκιλλα. Είναι εκείνοι για τους οποίους ο
Απόστολος Παύλος κάνει ιδιαίτερη μνεία σε τρεις επιστολές του: «Ασπάσασθε Πρίσκιλλα και Ακύλαν τους
συνεργούς μου εν Χριστώ Ιησού» (Ρωμ. ιστ ΄ 3), (Α΄Κορ. ιστ΄ 19, Β΄ Τιμ. δ΄19).
Η
καταγωγή τους είναι από τη Μαύρη Θάλασσα. Ζουν επί βασιλιά Κλαδίου, 48 μ.Χ.
Τόπος διαμονής τους η Κόρινθος, μετά τη Ρώμη. Εκεί ο Ακύλας ασχολείται με την
τέχνη του σκηνοποιού. Αυτή η ομοτεχνία γίνεται το πρώτο σημείο επαφής Ακύλα και
Παύλου. Κοντά στον Ακύλα κι ο Παύλος εργάζεται για την εξασφάλιση του
επιούσιου. Έτσι αρχίζει μία φιλία, που καταλήγει στην αδελφοποίηση.
Ο Απόστολος Παύλος, βαθύς ανατόμος, διακρίνει την αγαθή
προαίρεση, την καλλιεργησιμότητα
του ψυχικού χωραφιού του Ακύλα και της Πρίσκιλλας.
Διαβλέπει
το δυναμισμό, που διαθέτουν. Ρίχνει τον
σπόρο της αλήθειας στις ψυχές τους, σκιαγραφώντας τη Θεανδρική Προσωπικότητα
του Ιησού, εξιστορώντας τη λυτρωτική Του Θυσία, εξαίροντας το πέλαγος της
αγάπης του Θεού.
Η διδασκαλία του τους μαγνητίζει. Η ψυχή
τους ηλεκτρίζεται. Η καρδιά τους φλογίζεται. Το είναι τους αιχμαλωτίζεται. Η
ζωή τους παραδίδεται σ' Εκείνον.Η στιγμή της προσωπικής τους γνωριμίας με τον
Ιησού είναι σταθμός και αφετηρία μιας ζωής ανακαινισμένης.
Από
τον Παύλο χειραγωγούνται και βαπτίζονται. Με
ένθερμο ζήλο και ασίγαστη φλόγα, κατατάσσονται στο επιτελείο του Παύλου και
γίνονται στενοί συνεργάτες. Σημειώνει ο Παύλος την προσφορά τους: «...οίτινες υπέρ της ψυχής μου τον εαυτών
τράχηλον υπέθηκαν...» (Ρωμ. ιστ΄4).
Στόχος τους η θέωση. Διακαής πόθος τους
η εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού στη γη. Και το σπίτι τους γίνεται εργαστήρι
ψυχών. Ομόφωνοι και οι δύο και ομότροποι συμβαδίζουν κι ατενίζουν στην ίδια
κορυφή. Κατεργάζονται την ψυχή τους και η άμεμπτη βιοτή τους προσελκύει ψυχές
στον Χριστό. Ακολουθούν τον Παύλο
στις αποστολικές του πορείες. Συγκινδυνεύουν
και συγκοπιάζουν για τη δόξα του Θεού. Παντού ετοιμάζουν «κατ' οίκον εκκλησίες», φυτώρια αγάπης
και προετοιμάζουν ψυχές για να δεχθούν τον Χριστό.
Στην
Έφεσο, βοηθούν τον Επίσκοπο Τιμόθεο. Νυχθημερόν αγωνίζονται και μοχθούν για την
αύξηση του πληρώματος της Εκκλησίας. Διδάσκουν και θαυματουργούν.
Συλλαμβάνονται και αποκεφαλίζονται στις 13 Φεβρουαρίου.
Το αίμα τους, τελική προσφορά, επισφράγιση
της ιεραποστολικής ζωής τους κι αρχή μιας ατέρμονης ευφροσύνης.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
