ΚΥΡ. ΙΒ΄
ΛΟΥΚΑ. ( Λουκ. ιζ΄, 12 – 19 )
ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ.
«Και έπεσεν επί πρόσωπον παρά τους πόδας αυτού ευχαριστών αυτώ.» (Λουκ.ιζ΄16)
Δέκα
οι λεπροί, της Ευαγγελικής περικοπής, που δέχτηκαν την αγαπητική εκδήλωση ίασης του Ιησού.
Ένας,
αλλοεθνής Σαμαρείτης, επιστρέφει υγιής πλέον, να υποβάλλει τις ένθερμες
ευχαριστίες του στον Ευεργέτη του.
Οι
εννέα δηλώνουν αγνώμονες και πράττουν αχάριστα.
Κι
εμείς γινόμαστε καθημερινά δέκτες μιας
ανείπωτης αγάπης και αναρίθμητων
ευεργεσιών του Θεού, σε πανανθρώπινο επίπεδο, αλλά και σε προσωπικό :
Η μεταφορά μας από την ανυπαρξία στην
ύπαρξη.
Η αφειδώλευτη παροχή χαρισμάτων και
δωρεών. « Τι έχεις,ό ουκ έλαβες, άνθρωπε ; » διερωτάται ο Απ. Παύλος.
Η λεπτομερής πρόνοια και διαρκής φροντίδα, για τον κάθε
άνθρωπο ιδιαίτερα.
Η
Σταυρική Του Θυσία για τη σωτηρία του ανθρώπου.
Η συνεχής τροφοδοσία μας με το Σώμα και Αίμα
Του.
Η υγεία, δώρο πολύτιμο.
Η περιφρούρησή μας από φύλακα Άγγελο,
για την ψυχική μας σωτηρία.
Για
όλες τις εμφανείς και αφανείς δωρεές Του ποία η στάση μας ; Πόσες
ευχαριστηριακές δοξολογίες και ικεσίες αναπέμπομε ;
Δυστυχώς,
η υλιστική απληστία μας, η υπέρμετρη φιλαυτία μας, υποβιβάζει την φιλοθεϊα και μηδενίζει την
ευχαριστία. Η αγνωμοσύνη κυριαρχεί. Η άρνηση εδραιώνεται. Η βλασφημία εκτοξεύεται
προκλητικά. Η αχαριστία επικρατεί αναλογικά και στους συνανθρώπους.
Η ευχαριστία και δοξολογία προς τον Θεό
είναι αναγκαία χρεωστική κίνηση, η
οποία μας οικειοποιεί με τον Δωρεοδότη Κύριο.
«Η ευχαριστία εκείνω μεν ( τω Θεώ ) ουδέν
προστίθησιν, ημάς δε οικειοτέρους αυτώ κατασκευάζει .»,τονίζει ο Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος.
«εν παντί ευχαριστείτε..»(Α΄Θεσ.ε΄,18)και τον Θεό και τους συνανθρώπους, προτρέπει ο Απ. Παύλος.-
