ΛΟΥΚΑ ( Β΄ Κορ. δ΄ , 6-11 )
ΜΕ ΤΟ
ΘΑΝΑΤΟ Η ΖΩΗ.
«Ο μεν
θάνατος εν ημίν
ενεργείται, η δε ζωή εν υμίν.»( Β΄ Κορ. 4, 12 ).
Οι
Απόστολοι καθημερινά βίωναν τον θάνατο
για τον Ιησού. Η δοκιμασία δεινή. Η θλίψη βαθιά. Ο πόνος πολύς. Ο θάνατος
αναμενόμενος, αλλά και ποθητός. Ο θάνατος επισφράγιση μιας πορείας τεθλιμμένης
για την αγάπη των αδελφών.
Ο
θάνατος των Αποστόλων σε συμπλοκή με τη ζωή των αδελφών τουΧριστού.
Ο
θάνατος του «παλαιού εαυτού»,ο αγώνας
μεταμόρφωσης, η ζωή ανταύγεια της πίστεως, η συνεπής βιοτή στ’ αχνάρια του
Ιησού, είναι πλέον στάση και τρόπος ζωής, πρότυπο για τους αδελφούς.
Ο
θάνατος του Κυρίου ζωή για τον άνθρωπο.
Ο
θάνατος των Αποστόλων ζωοποιός για τους αδελφούς.
Για
την αγάπη του Χριστού κάθε αγωνιστής Χριστιανός με τις ποικίλες δοκιμασίες
βιώνει τη νέκρωση, αλλά και την ανάσταση, παίρνει χάρη και ζωή.
Για την αγάπη των αδελφών χρειάζεται να
προβαίνομε σε θυσιαστικές πράξεις, σε αυταπαρνητικές κινήσεις, σε ζωοποιές
μεταγγίσεις.
Απαιτείται
να υποστούμε περιπέτειες και θυσίες πολλές, ώστε οι άλλοι να έχουν μια γνωριμία
με τον Χριστό.
Είναι
ανάγκη ο καθένας μας να γίνει «επιστολή
Χριστού», ευανάγνωστη, γνήσιο αντίγραφο Ιησού.
Ο
θάνατος, κάθε μέρα, για κάθε επιθυμία, είναι προσφορά ζωής για τους άλλους.
Μια καθαρή, από πάθη , καρδιά, ένας φωτισμένος
νους, ακτινοβολούν χάρη σε όσους γίνονται κοινωνοί.
Θανατούμεθα όλη μέρα και ζωοποιούμεθα
καθολικά.
Θάνατος και ζωή ! Αλληλοεξαρτώμενα
γεγονότα.
Ο
θάνατος συνεπάγεται τη ζωή. Η ζωή επακόλουθο
του θανάτου.
Ο θάνατος ο δικός μας προανάκρουσμα ζωής
για τους άλλους. Μια προσφορά προσωπική, για μια αγάπη αδελφική,
σωστική.-
