ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ, ΚΑΡΠΟΦΟΡΟ, ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΤΟ 2012
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΡ.Φ. 47 ΙΑΝ.-ΦΕΒΡ. 2012
Διανέμεται δωρεάν.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει&ἐπιμελεῖται(ΔυνάμειΘεοῦ)Ε.Α.Κ.
**********************************************************
ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ
Ε Ξ Α Γ Ο Ρ Α του Χ Ρ Ο Ν Ο Υ.
Ο χρόνος είναι δημιούργημα του Θεού. Ο Θεός, ο «παλαιός των ημερών», υπήρχε προ του χρόνου, είναι υπέρ του χρόνου και αποτελεί τον αίτιο του χρόνου.
Ο χρόνος είναι ευλογία του Θεού, διότι όταν αξιοποιηθεί από τον άνθρωπο εξασφαλίζει τη σωτηρία του.
Ο χρόνος αξιοποιείται, όταν επιτευχθεί μέσα στο χρόνο η βίωση της ζωής και παρουσίας του Θεού. Τότε οι πράξεις αιωνοποιούνται, γιατί Αιωνιότητα δεν είναι η πέρα από το χρόνο ζωή, αλλά η μέσα στο χρόνο κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό.
Όταν ο άνθρωπος βιώνει καθημερινά την Ορθόδοξη Ασκητική και μετέχει της Μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας, επιτυγχάνει την κάθαρση της καρδιάς, τον φωτισμό του νου, τη θέωση. Τότε γίνεται πρόσωπο, υπερβαίνει το χρόνο και ζει το αιώνιο, τον Ίδιο τον Θεό.
Η υπέρβαση του χρόνου επιτυγχάνεται με την ανάπτυξη επικοινωνιακής σχέσης ανθρώπου και Θεού, την προσευχή.
Η καρδιακή προσευχή σε συνάρτηση με την άσκηση και τη μετοχή στη Λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, επιφέρει την ένωση με τον Θεό.
Ο άνθρωπος της προσευχής και της άσκησης, της λατρείας και της Μυστηριακής μετοχής είναι απελεύθερος των δεσμών του χρόνου, εξαγιάζει το χρόνο και εξαγιάζεται μέσα σ’ αυτόν. Ζει στιγμές αιωνιότητας από εδώ στη γη, εμπειρίες μοναδικές, πλήρεις ευλογιών.
Η όλη ζωή στη γη, με τις ποικίλες εκφάνσεις και δραστηριότητες, απαιτείται να διαδρα-ματίζεται κάτω από το πρίσμα της αιωνιότητας, για να είναι σωτήρια. Ο χρόνος της ζωής στη γη εξασφαλίζει τον Παράδεισο ή την Κόλαση.
«Ποία γαρ η ζωή υμών; ατμίς γαρ έσται η προς ολίγον φαινομένη, έπειτα δε και αφανιζομένη.»(Ιακ. δ΄, 14), τονίζει ο Απ. Ιάκωβος.
Αυτό το παρόν πρέπει να επωφεληθούμε. Να το γεμίσουμε με έργα θυσίας, με καλλιέργεια του εαυτού μας σε βάθος, με κινήσεις μεταστροφικές, για μετάνοια, με επενδύσεις σωτήριες.
Η δική μας βιοτή με την εξαγορά του χρόνου προκαλεί ανοίγματα προς τον Θεό με διηνεκείς προεκτάσεις , ενώ η απώλεια του χρόνου προξενεί την αιώνια καταδίκη μας. Η επιλογή δική μας. Η ανάγκη επείγουσα. Η αναβολή ολέθρια.
Προσοχή και εγρήγορση, λοιπόν. «Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι.»( Εφεσ. ε΄, 16) είναι και η Παύλεια προτροπή.-
Ο χρόνος είναι δημιούργημα του Θεού. Ο Θεός, ο «παλαιός των ημερών», υπήρχε προ του χρόνου, είναι υπέρ του χρόνου και αποτελεί τον αίτιο του χρόνου.
Ο χρόνος είναι ευλογία του Θεού, διότι όταν αξιοποιηθεί από τον άνθρωπο εξασφαλίζει τη σωτηρία του.
Ο χρόνος αξιοποιείται, όταν επιτευχθεί μέσα στο χρόνο η βίωση της ζωής και παρουσίας του Θεού. Τότε οι πράξεις αιωνοποιούνται, γιατί Αιωνιότητα δεν είναι η πέρα από το χρόνο ζωή, αλλά η μέσα στο χρόνο κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό.
Όταν ο άνθρωπος βιώνει καθημερινά την Ορθόδοξη Ασκητική και μετέχει της Μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας, επιτυγχάνει την κάθαρση της καρδιάς, τον φωτισμό του νου, τη θέωση. Τότε γίνεται πρόσωπο, υπερβαίνει το χρόνο και ζει το αιώνιο, τον Ίδιο τον Θεό.
Η υπέρβαση του χρόνου επιτυγχάνεται με την ανάπτυξη επικοινωνιακής σχέσης ανθρώπου και Θεού, την προσευχή.
Η καρδιακή προσευχή σε συνάρτηση με την άσκηση και τη μετοχή στη Λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, επιφέρει την ένωση με τον Θεό.
Ο άνθρωπος της προσευχής και της άσκησης, της λατρείας και της Μυστηριακής μετοχής είναι απελεύθερος των δεσμών του χρόνου, εξαγιάζει το χρόνο και εξαγιάζεται μέσα σ’ αυτόν. Ζει στιγμές αιωνιότητας από εδώ στη γη, εμπειρίες μοναδικές, πλήρεις ευλογιών.
Η όλη ζωή στη γη, με τις ποικίλες εκφάνσεις και δραστηριότητες, απαιτείται να διαδρα-ματίζεται κάτω από το πρίσμα της αιωνιότητας, για να είναι σωτήρια. Ο χρόνος της ζωής στη γη εξασφαλίζει τον Παράδεισο ή την Κόλαση.
«Ποία γαρ η ζωή υμών; ατμίς γαρ έσται η προς ολίγον φαινομένη, έπειτα δε και αφανιζομένη.»(Ιακ. δ΄, 14), τονίζει ο Απ. Ιάκωβος.
Αυτό το παρόν πρέπει να επωφεληθούμε. Να το γεμίσουμε με έργα θυσίας, με καλλιέργεια του εαυτού μας σε βάθος, με κινήσεις μεταστροφικές, για μετάνοια, με επενδύσεις σωτήριες.
Η δική μας βιοτή με την εξαγορά του χρόνου προκαλεί ανοίγματα προς τον Θεό με διηνεκείς προεκτάσεις , ενώ η απώλεια του χρόνου προξενεί την αιώνια καταδίκη μας. Η επιλογή δική μας. Η ανάγκη επείγουσα. Η αναβολή ολέθρια.
Προσοχή και εγρήγορση, λοιπόν. «Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι.»( Εφεσ. ε΄, 16) είναι και η Παύλεια προτροπή.-
ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ
ΑΓΙΑ Π Ε Ρ Π Ε Τ Ο Υ Α. -Μία ηρωΐδα της πίστεως.-
Το δένδρο της Ορθοδοξίας υπεραιωνόβιο είναι, ποτισμένο με αίμα ηρώων. Η Εκκλησία μας είναι Εκκλησία Μαρτύρων. Αναρίθμητες ψυχές απαρτίζουν την στρατιά των Μαρτύρων και κοσμούν τη Θριαμβεύουσα Εκκλησία. Ψυχές αγωνιστικές και θαρραλέες, τολμηρές και φλογερές, θυσιάζουν κάθε ανθρώπινη αγάπη μπροστά στη θεία Αγάπη.
Μια τέτοια γυναικεία μορφή είναι η Αγία ΠΕΡΠΕΤΟΥΑ. Πατρίδα της η πόλη Θουβρίτανα της Αφρικής. Γεννιέται από αρχοντική οικογένεια και ανατρέφεται μέσα στην πολυτέλεια. Σε ηλικία 22 ετών οι γονείς της την παντρεύουν με αξιωματούχο νέο και αποκτάει ένα παιδί. Από τον Σάτυρο κατηχείται στην πίστη του Χριστού. Η Περπέτουα ζει τις πρώτες στιγμές της Υψηλής γνωριμίας της με τον Κύριο. Ο σύζυγός της, φανατικός ειδωλολάτρης, πληροφορείται την χριστιανική ιδιότητά της και την εγκαταλείπει με το βρέφος. Η γενναία Χριστιανή συνεχίζει τη χριστιανική της πορεία. Μελετάει, προσεύχεται και προσπαθεί να εναρμονίζει τη ζωή της με το θέλημα του Θεού. Κάθε μέρα και περισσότερο αυξάνει η πίστη και η αγάπη της στο Χριστό. Κι η ώρα της ομολογίας δεν αργεί. Ο αυτοκράτορας Βαλεριανός κηρύσσει διωγμό κατά των Χριστιανών. Η Περπέτουα συλλαμβάνεται μαζί με άλλους Χριστιανούς και φυλακίζεται. Οι συνθήκες διαβίωσης στα σκοτεινά και υγρά κελλιά των φυλακών είναι τρομερές. Οι μαστιγώσεις και οι εξυβρίσεις, οι ραβδισμοί και οι εξευτελισμοί εξαπολύονται καθημερινά, αλλ' αντικρούονται ηρωϊκά. Η περήφανη αρχοντοπούλα είναι αποφασισμένη να υποφέρει για τον Χριστό.
Ο πατέρας της την επισκέπτεται και προσπαθεί να τη μεταπείσει. Η εμμονή και η ετυμηγορία της τον εξαγριώνουν και αποχωρεί νικημένος.
Η Περπέτουα δέχεται το βάπτισμα και παίρνει την Θεία Χάρη. Προσεύχεται θερμά, οραματίζεται κι ενδυναμώνεται. Στη φυλακή φέρνουν το βρέφος της για θηλασμό κι εκεί αναμένει τη μέρα της δίκης.
Ο πατέρας της επανεμφανίζεται και προσπαθεί να την συγκινήσει προβάλ-λοντας τα γηρατειά, την οικογενειακή τιμή, το σπλάγχνο της. Η Περπέτουα ιεραρχεί τις αξίες· σέβεται τον πατέρα της, τιμά την οικογένειά της, αγαπάει το παιδί της, αλλά πάνω απ' όλα υπεραγαπάει το Χριστό. Η απάντησή της είναι κατηγορηματική: «Πατέρα, το όνομα Χριστιανή τιμάει την οικογένειά μας, το δε παιδί μου το παραδίδω στην αμέριστη προστασία του Θεού».
Σε λίγο η ανάκριση αρχίζει κι η Περπέτουα παρά την συναισθηματική πίεση ομολογεί σθεναρά την πίστη της και κατατροπώνει το δικαστή με τις απαντήσεις. Η απόφαση είναι καταδικαστική: Θα ριφθεί στα θηρία.Η ηρωΐδα Χριστιανή πανηγυρίζει. Μένει στη φυλακή κι αναμένει τη μέρα του μαρτυρίου. Προσεύχεται, κοινωνεί κι είναι πανέτοιμη. Ο Κύριος είναι μαζί της και την ενισχύει με οπτασίες. Η μέρα του μαρτυρίου φθάνει. Οι Μάρτυρες πασίχαροι παρελαύνουν για το αμφιθέατρο. Η Περπέτουα προχωρεί αγέρωχα, βαδίζει για τον Ουρανό. Σε λίγο μία δάμαλις τρυπάει με τα κέρατα το σώμα της και την εκσφενδονίζει. Πονάει, αλλά ορθοστατεί. Η αντοχή της προκαλεί τον θαυμασμό του κόσμου. Ένα ξίφος την αποκεφαλίζει για να δώσει το «παρών» στὸ προσκλητήριο κάλεσμα του Κυρίου, εκεί στα Ουράνια Σκηνώματα.Την τιμάμε την 1η Φεβρουαρίου.-
ΑΓΙΑ Π Ε Ρ Π Ε Τ Ο Υ Α. -Μία ηρωΐδα της πίστεως.-
Το δένδρο της Ορθοδοξίας υπεραιωνόβιο είναι, ποτισμένο με αίμα ηρώων. Η Εκκλησία μας είναι Εκκλησία Μαρτύρων. Αναρίθμητες ψυχές απαρτίζουν την στρατιά των Μαρτύρων και κοσμούν τη Θριαμβεύουσα Εκκλησία. Ψυχές αγωνιστικές και θαρραλέες, τολμηρές και φλογερές, θυσιάζουν κάθε ανθρώπινη αγάπη μπροστά στη θεία Αγάπη.
Μια τέτοια γυναικεία μορφή είναι η Αγία ΠΕΡΠΕΤΟΥΑ. Πατρίδα της η πόλη Θουβρίτανα της Αφρικής. Γεννιέται από αρχοντική οικογένεια και ανατρέφεται μέσα στην πολυτέλεια. Σε ηλικία 22 ετών οι γονείς της την παντρεύουν με αξιωματούχο νέο και αποκτάει ένα παιδί. Από τον Σάτυρο κατηχείται στην πίστη του Χριστού. Η Περπέτουα ζει τις πρώτες στιγμές της Υψηλής γνωριμίας της με τον Κύριο. Ο σύζυγός της, φανατικός ειδωλολάτρης, πληροφορείται την χριστιανική ιδιότητά της και την εγκαταλείπει με το βρέφος. Η γενναία Χριστιανή συνεχίζει τη χριστιανική της πορεία. Μελετάει, προσεύχεται και προσπαθεί να εναρμονίζει τη ζωή της με το θέλημα του Θεού. Κάθε μέρα και περισσότερο αυξάνει η πίστη και η αγάπη της στο Χριστό. Κι η ώρα της ομολογίας δεν αργεί. Ο αυτοκράτορας Βαλεριανός κηρύσσει διωγμό κατά των Χριστιανών. Η Περπέτουα συλλαμβάνεται μαζί με άλλους Χριστιανούς και φυλακίζεται. Οι συνθήκες διαβίωσης στα σκοτεινά και υγρά κελλιά των φυλακών είναι τρομερές. Οι μαστιγώσεις και οι εξυβρίσεις, οι ραβδισμοί και οι εξευτελισμοί εξαπολύονται καθημερινά, αλλ' αντικρούονται ηρωϊκά. Η περήφανη αρχοντοπούλα είναι αποφασισμένη να υποφέρει για τον Χριστό.
Ο πατέρας της την επισκέπτεται και προσπαθεί να τη μεταπείσει. Η εμμονή και η ετυμηγορία της τον εξαγριώνουν και αποχωρεί νικημένος.
Η Περπέτουα δέχεται το βάπτισμα και παίρνει την Θεία Χάρη. Προσεύχεται θερμά, οραματίζεται κι ενδυναμώνεται. Στη φυλακή φέρνουν το βρέφος της για θηλασμό κι εκεί αναμένει τη μέρα της δίκης.
Ο πατέρας της επανεμφανίζεται και προσπαθεί να την συγκινήσει προβάλ-λοντας τα γηρατειά, την οικογενειακή τιμή, το σπλάγχνο της. Η Περπέτουα ιεραρχεί τις αξίες· σέβεται τον πατέρα της, τιμά την οικογένειά της, αγαπάει το παιδί της, αλλά πάνω απ' όλα υπεραγαπάει το Χριστό. Η απάντησή της είναι κατηγορηματική: «Πατέρα, το όνομα Χριστιανή τιμάει την οικογένειά μας, το δε παιδί μου το παραδίδω στην αμέριστη προστασία του Θεού».
Σε λίγο η ανάκριση αρχίζει κι η Περπέτουα παρά την συναισθηματική πίεση ομολογεί σθεναρά την πίστη της και κατατροπώνει το δικαστή με τις απαντήσεις. Η απόφαση είναι καταδικαστική: Θα ριφθεί στα θηρία.Η ηρωΐδα Χριστιανή πανηγυρίζει. Μένει στη φυλακή κι αναμένει τη μέρα του μαρτυρίου. Προσεύχεται, κοινωνεί κι είναι πανέτοιμη. Ο Κύριος είναι μαζί της και την ενισχύει με οπτασίες. Η μέρα του μαρτυρίου φθάνει. Οι Μάρτυρες πασίχαροι παρελαύνουν για το αμφιθέατρο. Η Περπέτουα προχωρεί αγέρωχα, βαδίζει για τον Ουρανό. Σε λίγο μία δάμαλις τρυπάει με τα κέρατα το σώμα της και την εκσφενδονίζει. Πονάει, αλλά ορθοστατεί. Η αντοχή της προκαλεί τον θαυμασμό του κόσμου. Ένα ξίφος την αποκεφαλίζει για να δώσει το «παρών» στὸ προσκλητήριο κάλεσμα του Κυρίου, εκεί στα Ουράνια Σκηνώματα.Την τιμάμε την 1η Φεβρουαρίου.-
Ν Υ Ξ Ε Ι Σ
"Φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί."( Α΄ Κορ. ιε΄, 33 )
Ο άνθρωπος μεταπτωτικά είναι επιρρεπής προς τις επιδράσεις.
Η κοινωνία ποικιλότροπα προσφέρει δελεαστικές προτάσεις, αμφίβολες προσκλήσεις, κίβδηλες λύσεις. Η επικοινωνιακή σχέση με πρόσωπα, που δεν διαθέτουν ταυτόχρονα και προϋπο-θετικά ένθερμη αγαπητική σχέση με τον Θεό, οδηγούν σε καταληκτική φθορά του πνευ-ματικού οικοδομήματος.
Η ανορθόδοξη πρακτική ζωη καταλυτική για τα χρηστά ήθη.
Το ομόδοξο και ομότροπο ορθόδοξο ύφος και ήθος φερεγγυάται την ορθή πορεία προς τον Ουρανό. Ας το προσέξω, λοιπόν.-
«Έστω πας άνθρωπος ταχύς εις το ακούσαι, βραδύς εις το λαλήσαι, βραδύς εις οργήν.»( Καθ. Επ. Ιακ. α΄, 19 ).
Ακούω πρόθυμα, σκέπτομαι προσεκτικά, αποφασίζω σωστά.
Μιλώ φειδωλά,σιωπώ διακριτικά, μιλώ σιωπηλά.
Υπομένω καρτερικά, αυτοκυριαρχώ εμφαντικά, οργίζομαι κατάλληλα.
Οι προτροπές του Απ. Ιακώβου καθοριστικές, αυθεντικές, προσκλητικές.
Η αποδοχή επιλογή μου. Η ωφέλεια δική μου.-
Ε Ν Α Υ Σ Μ Α Τ Α
Επιθυμείς την ε λ ε υ θ ε ρ ί α
κι επιδιώκεις τη δουλεία. Τι ειρωνεία !
"Φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί."( Α΄ Κορ. ιε΄, 33 )
Ο άνθρωπος μεταπτωτικά είναι επιρρεπής προς τις επιδράσεις.
Η κοινωνία ποικιλότροπα προσφέρει δελεαστικές προτάσεις, αμφίβολες προσκλήσεις, κίβδηλες λύσεις. Η επικοινωνιακή σχέση με πρόσωπα, που δεν διαθέτουν ταυτόχρονα και προϋπο-θετικά ένθερμη αγαπητική σχέση με τον Θεό, οδηγούν σε καταληκτική φθορά του πνευ-ματικού οικοδομήματος.
Η ανορθόδοξη πρακτική ζωη καταλυτική για τα χρηστά ήθη.
Το ομόδοξο και ομότροπο ορθόδοξο ύφος και ήθος φερεγγυάται την ορθή πορεία προς τον Ουρανό. Ας το προσέξω, λοιπόν.-
«Έστω πας άνθρωπος ταχύς εις το ακούσαι, βραδύς εις το λαλήσαι, βραδύς εις οργήν.»( Καθ. Επ. Ιακ. α΄, 19 ).
Ακούω πρόθυμα, σκέπτομαι προσεκτικά, αποφασίζω σωστά.
Μιλώ φειδωλά,σιωπώ διακριτικά, μιλώ σιωπηλά.
Υπομένω καρτερικά, αυτοκυριαρχώ εμφαντικά, οργίζομαι κατάλληλα.
Οι προτροπές του Απ. Ιακώβου καθοριστικές, αυθεντικές, προσκλητικές.
Η αποδοχή επιλογή μου. Η ωφέλεια δική μου.-
Ε Ν Α Υ Σ Μ Α Τ Α
Επιθυμείς την ε λ ε υ θ ε ρ ί α
κι επιδιώκεις τη δουλεία. Τι ειρωνεία !
Θέλεις να ‘σαι π ρ ώ τ ο ς;
Στάσου τ ε λ ε υ τ α ί ο ς.
Στάσου τ ε λ ε υ τ α ί ο ς.
Οι συντεταγμένες της α γ ά π η ς
ξεκινούν από το ΘΕΟ,
περνούν από τον ά ν θ ρ ω π ο
και καταλήγουν στο ΘΕΟ.
ξεκινούν από το ΘΕΟ,
περνούν από τον ά ν θ ρ ω π ο
και καταλήγουν στο ΘΕΟ.
Χαλιναγωγώντας το σ ώ μ α,
ελευθερώνεις την ψ υ χ ή.
ελευθερώνεις την ψ υ χ ή.
Η α γ ά π η στον ε χ θ ρ ό,
ολικός α φ ο π λ ι σ μ ό ς είναι.-
ολικός α φ ο π λ ι σ μ ό ς είναι.-
Υ π ό μ ε ι ν ε σιωπηλά.
Σ ι ώ π α υπομονετικά.
Σ ι ώ π α υπομονετικά.
Στο καμίνι της θ λ ί ψ ε ω ς,
κρύβεται το διαμάντι της π ί σ τ ε ω ς.
κρύβεται το διαμάντι της π ί σ τ ε ω ς.
Π ρ ό τ υ π ά μας οι Άγιοι.
Κ ρ ι τ έ ς μας τα έργα τους.-
ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Εάν δεν δέχεσαι τον ξένο, όπως θα δεχόσουν τον Χριστό, καλύτερα να μη τον δεχθείς καθόλου. Εάν όμως τον δέχεσαι σαν τον Χριστό, τότε μη ντραπείς να πλύνεις τα πόδια του Χριστού.
Κ ρ ι τ έ ς μας τα έργα τους.-
ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Εάν δεν δέχεσαι τον ξένο, όπως θα δεχόσουν τον Χριστό, καλύτερα να μη τον δεχθείς καθόλου. Εάν όμως τον δέχεσαι σαν τον Χριστό, τότε μη ντραπείς να πλύνεις τα πόδια του Χριστού.
Ο φτωχός δεν επιθυμεί τόσο πολύ τα αναγκαία, όσο λαχταρά ο πλούσιος τα περιττά. Ούτε πάλι έχει ο φτωχός τόση ικανότητα στο να μεταχειριστεί την πονηριά, όση δύναμη έχει προς αυτό ο πλούσιος.
Αδιαφόρησε για τις ανέσεις και τότε θα αποκτήσεις άνεση, αδιαφόρησε για τα υλικά αγαθά και τότε θα τα πάρεις, για να τα πάρεις όχι σαν δέσμιος αυτών, ούτε σαν δούλος, αλλά ως ελεύθερος.
Ο Θεός, όταν δει ότι εμείς δεν ενδιαφερόμαστε πλέον για τα υλικά αγαθά, τότε μας επιτρέπει να τα αποκτήσουμε και να τα χρησιμοποιούμε. Διότι τότε πλέον τα κατέχουμε σαν ελεύθεροι άνθρωποι και όχι όπως έχουν τα παιδιά τα παιχνίδια τους.
Ανθρωπος είσαι, μη γίνεσαι θηρίο. Γι’ αυτό σου δόθηκε το στόμα από τον Θεό, όχι για να δαγκώνεις, αλλά για να παρηγορείς με τα λόγια σου.
Μην περιμένεις την ημέρα του θανάτου σου για να μάθεις την αδυναμία σου. Διερεύνησε τον εαυτό σου όσο ακόμα ζει, προχωρώντας με τη σκέψη σου στο εσωτερικό του και τότε θα δεις όλη τη μηδαμινότητά του.
Δεν είναι και τόσο φοβερό το να κλαίμε, αγαπητοί μου, αλλά το να πράττουμε έργα άξια για κλάματα. Επίσης δε είναι αποκρουστικό το να οδύρεται κανείς, αλλά το να εκτελεί πράξεις άξιες για οδυρμούς.
Δεν έλαβες εντολή να κατηγορείς τον τεμπέλη, ούτε να ελέγχεις την κακία, ούτε να ονειδίζεις την οκνηρία, αλλά να ανακουφίζεις την πτωχεία, να ιατρεύεις την συμφορά, να απλώνεις το χέρι σου και να σηκώνεις εκείνους που έχουν πέσει.
Αν γεράσεις σήμερα με την αμαρτία, αύριο γίνε νέος με την μετάνοια.
Προσοχή! Ο Διάβολος (για να σε παγιδέψει) άλλαξε την σειρά των πραγμάτων και έδωσε την ντροπή στην μετάνοια και την παρρησία στην αμαρτία.
Η αγάπη αλλάζει θετικά την φύση των πραγμάτων.-
