ΟΙ ΤΟΛΜΗΡΟΙΠολλά πρόσωπα πλησίασαν τόν Κύριο στην επί γής πορεία και ζωή Του. Είδαν, εθαύμασαν τις ευεργεσίες Του και δέχτηκαν τη ζωογόνο επιρροή Του. Το στενό προσωπικό Του επιτελείο, η ομάδα των Δώδεκα Μαθητών Του, δέχτηκε πλούσια τη Θεία Χάρη και ανταπέδωκε τα μυροβόλα άνθη της υπακοής και της αγάπης. Οι αντιδράσεις όμως μερικών προσώπων μπροστά στο Θείο Δράμα στάθηκαν απαράμιλλες και θαυμαστές.
Και πρώτη προβάλλει η μορφή του Ιωσήφ του από Αριμαθαίας. Ο άνδρας αυτός πλούσιος, με υψηλό κοινωνικό αξίωμα, βουλευτής, θερμός όμως ακόλουθος του Χριστού, έλαβε το θάρρος, τόλμησε να παρουσιασθεί μπροστά στον Πιλάτο και να υποβάλλει τη θαρραλέα παράκλησή του. Ζήτησε να του δοθεί το Σώμα του Ιησού, του Αθώου κατάδικου, του Μεγάλου Νεκρού, να το ενταφιάσει. Μιά πράξη αγάπης και τόλμης. Μιά ενέργεια, που έθετε σε κίνδυνο τη θέση και την υπόληψη του ευσχήμονα βουλευτή. Πάνω απ' όλα όμως έθεσε τήν αγάπη στον Κύριο, τη βαθειά αναγνώριση της τέλειας αθωότητας του Μεγάλου Διδασκάλου. «Τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού» (Μαρκ. ιε'43).
Το τολμηρό αυτό βήμα απέδωσε το Σώμα του Χριστού στα χέρια του.«Ο δέ Πιλάτος...εδωρήσατο τό σώμα τω Ιωσήφ» (Μαρκ. ιε'45). ΄Ελαβε σινδόνι καθαρό, προσέφερε αρώματα και ο Νικόδημος και αποκαθήλωσαν κι ενταφίασαν το Θείο Νεκρό.
Τότε, ενώ ο Κύριος ήταν στον Τάφο τρεις γυναικείες καρδιές αγωνιούσαν. Τρεις γυναίκες: Μαρία η Μαγδαληνή. Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη, αγόρασαν αράγματα, για να έλθουν και ν' αλείψουν το Σώμα του Ιησού.
Τρεις γυναίκες ξεκίνησαν «λίαν πρωί», οπλίστηκαν με πολύ θάρρος, θαυμαστή τόλμη, για ν' αποδώσουν τα μύρα της λατρείας τους στο Λατρευτό Διδάσκαλο.
Χρειαζόταν τόλμη για να παρουσιαστούν μπροστά στους οπλισμένους στρατιώτες, άγρυπνους φρουρούς του Τάφου.
Επιβαλόταν τόλμη για ν' αποκυλίσουν την πέτρα του Τάφου τ' αδύνατα γυναικεία χέρια. Και διέθεσαν αυτή την τόλμη, δυναμική κι ανυποχώρητη. Μια τόλμη, πού πήγαζε απ' την αγάπη σ' Εκείνον. Μια τόλμη, που ήξερε να υπερβαίνει δυσκολίες, να υπερπηδά εμπόδια, να ορθώνει το ανάστημα και να επιτελεί το καθήκον, το ύψιστο χρέος.
Πέρασαν 2.000 χρόνια από τις ηρωϊκές εκείνες πράξεις, κι όλοι μέχρι σήμερα και πάντοτε θα σκύβουν με θαυμασμό μπροστά στην τόλμη του Ιωσήφ και του Νικόδημου, στο μεγαλείο των Μυροφόρων.
Θαυμάζοντας την τόλμη τους, ας ταπεινωνόμαστε μπροστά στη δική μας δειλία.
Θαυμάζοντας το θάρρος τους, ας μιμούμαστε τη χειρονομία τους. Ας βαδίσουμε στα ίχνη τους.
Τόλμη χρειάζεται και σήμερα για να ομολογήσεις το πιστεύω σου.
Τόλμη απαιτείται για να ζήσεις με συνέπεια την πίστη σου.
Τόλμη πρέπει να έχεις για ν' αντιπαρέλθεις νικηφόρα τις ειρωνείες και τους χλευασμούς της κοινωνίας.
Τόλμη θέλει να έχεις για να καταφύγεις στη Θεϊκή βοήθεια περιφρονώντας τον ανθρώπινο παράγοντα.
Τόλμη πρέπει να διαθέτεις για να λατρεύεις και να υπηρετείς τον Κύριο.
Η τόλμη ήταν και θα είναι κύριο, αντιπροσωπευτικό στοιχείο των γενναίων ψυχών. Χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε ηρωικής καρδιάς. Απαραίτητος παράγοντας κάθε θυσίας, κάθε υψηλού έργου. Κι ο άνθρωπος είναι πλασμένος για τις κορφές της αρετής καί της αγιότητας.
Εμπρός λοιπόν! Οι πρωτοπόροι υπάρχουν. Συνεχιστές ας γίνουμε. Στα ίχνη τους ας βαδίσουμε. Η νίκη θα ‘ναι δική μας.
Μια τολμηρή ομολογία του Κυρίου μας, Τον καθιστά υπόχρεο να μας ομολογήσει κι ενώπιον του Πατέρα Του. «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω κἀγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν Ούρανοίς» (Ματθ. γ΄32).-
Επιβαλόταν τόλμη για ν' αποκυλίσουν την πέτρα του Τάφου τ' αδύνατα γυναικεία χέρια. Και διέθεσαν αυτή την τόλμη, δυναμική κι ανυποχώρητη. Μια τόλμη, πού πήγαζε απ' την αγάπη σ' Εκείνον. Μια τόλμη, που ήξερε να υπερβαίνει δυσκολίες, να υπερπηδά εμπόδια, να ορθώνει το ανάστημα και να επιτελεί το καθήκον, το ύψιστο χρέος.
Πέρασαν 2.000 χρόνια από τις ηρωϊκές εκείνες πράξεις, κι όλοι μέχρι σήμερα και πάντοτε θα σκύβουν με θαυμασμό μπροστά στην τόλμη του Ιωσήφ και του Νικόδημου, στο μεγαλείο των Μυροφόρων.
Θαυμάζοντας την τόλμη τους, ας ταπεινωνόμαστε μπροστά στη δική μας δειλία.
Θαυμάζοντας το θάρρος τους, ας μιμούμαστε τη χειρονομία τους. Ας βαδίσουμε στα ίχνη τους.
Τόλμη χρειάζεται και σήμερα για να ομολογήσεις το πιστεύω σου.
Τόλμη απαιτείται για να ζήσεις με συνέπεια την πίστη σου.
Τόλμη πρέπει να έχεις για ν' αντιπαρέλθεις νικηφόρα τις ειρωνείες και τους χλευασμούς της κοινωνίας.
Τόλμη θέλει να έχεις για να καταφύγεις στη Θεϊκή βοήθεια περιφρονώντας τον ανθρώπινο παράγοντα.
Τόλμη πρέπει να διαθέτεις για να λατρεύεις και να υπηρετείς τον Κύριο.
Η τόλμη ήταν και θα είναι κύριο, αντιπροσωπευτικό στοιχείο των γενναίων ψυχών. Χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε ηρωικής καρδιάς. Απαραίτητος παράγοντας κάθε θυσίας, κάθε υψηλού έργου. Κι ο άνθρωπος είναι πλασμένος για τις κορφές της αρετής καί της αγιότητας.
Εμπρός λοιπόν! Οι πρωτοπόροι υπάρχουν. Συνεχιστές ας γίνουμε. Στα ίχνη τους ας βαδίσουμε. Η νίκη θα ‘ναι δική μας.
Μια τολμηρή ομολογία του Κυρίου μας, Τον καθιστά υπόχρεο να μας ομολογήσει κι ενώπιον του Πατέρα Του. «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω κἀγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν Ούρανοίς» (Ματθ. γ΄32).-
