Σαν παύσει ο νούς να σκέφτεται τον Θεό,...

 

‘’Σαν παύσει ο νούς να σκέφτεται τον Θεό,

κυριεύεται ο άνθρωπος από τα κατώτερα πάθη .’’

 

Αββάς Θεωνάς

20.10 ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ, η Χιοπολίτιδα.

                                        20.10  ΟΣΙΑ    ΜΑΤΡΩΝΑ,  η  Χιοπολίτιδα.

          Μικρότερη  κόρη  του  Λέοντα και της ‘Αννας  η Μαρία, γεννιέται  στον Βολισσό της Χίου, μετά από έξι άλλες αδελφές. ‘Ολες  δέχτηκαν   χριστιανική   ανατροφή.  Οι  έξι  θυγατέρες   ακολούθησαν την «κατά φύσιν» ζωή του γάμου. Η Μαρία πληγώθηκε  από την αγάπη του Ιησού και πόθησε την «υπέρ φύσιν» ζωή, την ισάγγελη πολιτεία.

            Μετά την εκδημία των γονέων της κείρεται  Μοναχή  Ματρώνα.

          Ασκείται υποδειγματικά και σημειώνει αλματώδη πνευματική   πρόοδο.  Η αδελφότητα την προτείνει Ηγουμένη.

          Καθοδηγεί άριστα. Χειραγωγεί σωστικά, ενώ η ίδια γίνεται πρότυπο ζωής.

          Η γήϊνη πορεία της  τερματίζεται  ειρηνικά.

Η ουράνια πορεία  αρχίζει  πανευφρόσυνα.-

                        Ελ. Α. Κλ.

ΚΥΡ. ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ. ( Λουκ. η΄, 26 – 39 ) Η ΔΥΝΑΜΗ του ΟΝΟΜΑΤΟΣ του ΙΗΣΟΥ .

ΚΥΡ. ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ. ( Λουκ. η΄, 26 – 39 )
Η  ΔΥΝΑΜΗ   του ΟΝΟΜΑΤΟΣ  του  ΙΗΣΟΥ .

«Ιδών   δε τον Ιησούν  και ανακράξας  προσέπεσεν  αυτώ και φωνή μεγάλη είπε`τι εμοί και σοι, Ιησού, Υιέ του Θεού του Υψίστου ; (» Λουκ. η΄, 28).

Ο  δαιμονισμένος  των Γαδαρηνών  βιώνει  την  άτεγκτη κατοχή πολλών δαιμονίων.

          Ο Διάβολος πλασμένος πρόσωπο, αρχικά ως άγγελος και μετά,  με την  αποκοινωνικοποίησή  του  με  τον  Θεό, σκοτεινό πνεύμα,  έχει  αυτεξούσιο,  δηλαδή  ελευθερία  κινήσεων   απαραβίαστη.   Τοιουτοτρόπως   εργάζεται  πυρετωδώς   κατά  των ανθρώπων και παρεμβαίνει κυριαρχικά σ’ αυτούς. 

Η αγάπη του Θεού περιορίζει την δράση του. Η παντοδυναμία του Θεού αναχαιτίζει  το  καταστρεπτικό του έργο.

Και τότε, που παραχωρείται η είσοδός του στον άνθρωπο και ο άνθρωπος εκφράζεται αντικοινωνικά, βιώνοντας την ανελευθερία, υπάρχει περιθώριο αναστολής του κακού και ανατροπής της οικτράς κατάστασης του ανθρώπου.

          Η δύναμη του Ονόματος του Ιησού   είναι   καταλυτική. Το    Όνομα  ΙΗΣΟΥΣ, το υπέρ  παν  Όνομα, έχει σωστική δύναμη. Η επίκληση  του  Ονόματός  Του  πληροποιεί  υπαρξιακά  τον  άνθρωπο. Το Όνομα του Ιησού, ΣΩΤΗΡ»  δηλοποιεί  την  σωστική ενέργεια του Θεού.

Η ενέργεια του Διαβόλου, που εκφράζεται, διά  των εμπαθών λογισμών, των ζοφωδών επιθυμιών, των πολλαπλών παθών και πολλάκις διά της καθολικής κατάληψης του ανθρώπου, απενεργοποιείται, με την ένθερμη χρήση του Ονόματος του Ιησού.

Η ομολογία του Ιησού, ως Υιού του Θεού, από τον δαιμονισμένο των Γαδαρηνών, επέφερε την απολύτρωσή του, την αποδέσμευσή του από την  διαβολική κυριαρχική αιχμαλωσία και του χάρισε την ελευθερία των τέκνων του Θεού.

          Η «ευχή του Ιησού», «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με,  τον αμαρτωλό», είναι ομολογία πίστεως, παραδοχή της αμαρτωλότητας, ικεσία ελέους και προσφέρει Αγιοπνευματικό φωτισμό, κάθαρση καρδιάς, έξωση δαιμόνων, κατασκήνωση Χριστού, άφεση αμαρτιών.

          Αυτή την «ευχή», ας προφέρουμε αδιάλειπτα.-

Από το βιβλίο ‘’ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ’’ Ελ. Α. Κλ.

 

 

 

 

 

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ Εφημερίδα. Αρ. Φ.123 Σεπτ.-Οκτ. 2024

 

    ΟΡΘΟΔΟΞΗ   ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

***************************************************************                             ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ   ΕΚΔΟΣΗ   ΑΡ.Φ.123  ΣΕΠΤ. – ΟΚΤ. 2024  Διανέμεται  δωρεάν.                                              

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει και  επιμελείται (Δυνάμει Θεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ   Εκπ/κος        

ΤΗΛ.-FAX:22210-29549 Κ.Τ.6936773200 e-mail: eklidoniari@gmail. com  και elkl2015@hotmail.com

Η  ιστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias.blogspot.com

***************************************************************

 

ΚΥΡ. ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ.( Ἰωαν. γ΄,13–17)Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ  ΘΕΟΥ.

«Ούτως ηγάπησεν ο Θεός  τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν,ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται,αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον»(Ιωαν.γ 16). Η αγάπη του Θεού μοναδική και ανεπανάληπτη. Μια αγάπη δυνατή και ασύνορη. Μια αγάπη ποικιλότροπα εκφρασμένη. Η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο ασύλληπτη. Ο άνθρωπος βρίσκεται στηn σκέψη του Θεού προ της δημιουργίας του σύμπαντος. Το σύμπαν δημιουργείται ένσοφα για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος πλάθεται πάνσοφα, διακριτικά, με αθάνατη ψυχή, εφ’ όσον εμφυσείται η Θεία Πνοή, δημιουργείται με τη συνέργεια της  Τριαδικής Θεότητας,«κατ’ εικόνα»του Θεού Λόγου, με θεϊκά χαρίσματα, που το Άγιο Πνεύμα χορηγεί και τη δυνατότητα του «καθ’ ομοίωσιν.» Ο άνθρωπος κυρίαρχος της κτίσεως και απόλυτος διαφεντευτής της. Ο άνθρωπος ζει και κινείται στην ελευθερία, που ο Θεός του χάρισε.

Ο Θεός συνεχίζει τις αγαπητικές Του εκδηλώσεις εσαεί. Ο Θεός αγαπάει τον ενάρετο άνθρωπο, αλλά και τον αμαρτωλό, τον αγωνιστή, αλλά και τον αδιάφορο, τον πιστό, αλλά και τον άπιστο.Ο Θεός θέλει τη σωτηρία όλων των ανθρώπων και αυτήν επιδιώκει παντοιότροπα.Στα πλαίσια του σωτηριώδους σχεδίουΤου εντάσσεται και η αποστολή του Υιού Του στη  γη. Ο Λόγος ενανθρωπίζει για να θεώσει τον άνθρωπο.Ο Χριστός ενσαρκώνεται για να πετύχει την καταλλαγή του ανθρώπου με τόν Θεό. Η εκούσια σταυρική Θυσία του Θεανθρώπου υπέρτατο δείγμα αυτοπροσφοράς και αγάπης. Με τον θάνατό Του νικάει τον θάνατο, επιφέρει καίριο πλήγμα στον αντίδικο, εξέρχεται του Ζωοδόχου Τάφου Αναστημένος Νικητής και δίνει τη δυνατότητα και πάλι στον άνθρωπο να γίνει «κατά χάριν» Θεός, με την ενέργεια του Θεού και τη συνέργεια του ανθρώπου.

Ο μεταπτωτικός άνθρωπος απολαμβάνει τα προπτωτικά δικαιώματα του ανθρώπου. Γεύεται την αγάπη του Θεού, μέσα στην αγκαλιά του Θεού και σ’ όλο της το μεγαλείο. Εφ’ εξής ο άνθρωπος, πιστεύοντας στον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριο, βιώνοντας την κάθετη και οριζόντια αγάπη στον Θεό και στον συνάνθρωπο, ζώντας καθημερινά την ορθόδοξη ασκητική, μετέχοντας στην Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, εξασφαλίζει τη διαρκή κοινωνία με τον Θεό, Χριστοποιείται. Συμμετέχοντας στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ο άνθρωπος  αναδεικνύεται σύσσωμος και σύναιμος Χριστού, κοινωνός Ιησού και συγκληρονόμος της Βασιλείας Του.

            Η παρουσία του Θεού στην  επίγεια πορεία του ανθρώπου είναι αδιάλειπτη.Το έλεόςΤου καταδιώκει τον κάθε άνθρωπο σωστικά. Είναι στη διάθεσή μας ο Κύριος παντοτινά. Η τηλεφωνική γραμμή του Θεού είναι πάντα ανοικτή, για επίκληση και δοξολογία, για ευχαριστία και βοήθεια.

            Ο Τριαδικός Θεός, λοιπόν, είναι η υπερτέλεια αγάπη, το άκρον άωτον της αγάπης, η Αγάπη ! Ο «αγαπήσας  ημάς» Ιησούς προσφέρεται και ζητά την εκούσια προσφορά της καρδιάς μας, για να την πυρακτώσει. Ζητιάνος της αγάπης μας γίνεται, αφού δίνει τα πάντα για να μας σώσει. Δεν αξίζει την ένθερμη αγάπη μας ;            

                       

                        ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ  ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ

15/9  ΑΓΙΟΣ  ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ο μίμος.

Ο Θεός, ο Οποίος αγαπά τον άνθρωπο και ποθεί την σωτηρία του εφευρίσκει τρόπους, για την εκπλήρωση του πόθου Του.

Και ο Αγιος Πορφύριος βρέθηκε στο στόχαστρο του Θεού και επιτεύχθηκε η σωτηρία του. Ο Πορφύριος  ήταν γυιός ηθοποιού και ο ίδιος ακολούθησε το ίδιο επάγγελμα. Μίμος, λοιπόν, αξιόλογος, καθώς ήταν, προσκλήθηκε από τον  βασιλιά Ιουλιανό τον Παραβάτη να προσφέρει ψυχαγωγία κατά την επέτειο των γενεθλίων του. Θέμα, η διακωμώδηση των χριστιανικών Μυστηρίων.

Ο Πορφύριος, τότε, εισήλθε στην κολυμβήθρα και βροντοφώναξε: ΄΄Βαπτίζεται Πορφύριος εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος΄΄.

Η Θεία Χάρη ήδη τον επεσκίασε, τον συνέλαβε ο Ιησούς στην σωστική  σαγήνη Του. Όταν εξήλθε και φόρεσε λευκά ενδύματα, ενώπιον  πλήθους  ανθρώπων ωμολόγησε αυτόκλητα και εκούσια: -΄΄Είμαι Χριστιανός και πεθαίνω για τον Χριστό!΄΄.

Όλοι έμειναν κατάπληκτοι. Ο βασιλιάς εμβρόντητος, εξωφρενικός διέταξε πάραυτα τον αποκεφαλισμό του.

Ο Πορφύριος πλέον ήταν Άγιος Μάρτυρας Χριστού.-

               ΝΥΞΕΙΣ

«Η αγάπη...ου  ζητεί  τα  εαυτής».(Α΄Κορ. ιγ΄, 5).

 

            Ο άνθρωπος του σήμερα αδιαφορεί για τον άνθρωπο του αύριο. Πνιγμένος από τα κύματα του ατομισμού ζει στην μόνωσή του, την απομόνωσή του. Επιδιώκει την αυταρέσκεια και περιφρονεί την Θεαρέσκεια. Με κέντρο τον εαυτό του οι άλλοι βρίσκονται στην περιφέρεια και περιθωριοποιούνται. Αναγνωρίζει τα πάντα για τον εαυτό του και παραγνωρίζει τα πάντα για τους άλλους. Ζει σε μια φαινομενική ευτυχία, ενώ βιώνει την πραγματική δυστυχία. Και η διέξοδος στο αδιέξοδο είναι η αγάπη. Με την αγάπη, υπερβαίνει ο άνθρωπος τον εαυτό του και αποβαίνει κοινωφελής. Αποδύεται τα ατομικά δικαιώματα και υπεραμύνεται των δικαιωμάτων των άλλων. Υποφροντίζει τον εαυτό του και υπερφροντίζει τους άλλους.-                                           

         ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ       

v Η έξοδος από τα όρια του ατομισμού και η είσοδος στον χώρο του  άλληλισμού   πιστοποίηση  θυσιαστικής  αγάπης.-

v Για να σταθείς απέναντι στον άλλον υποστατικά  απαιτείται  να  ζεις  κενωτικά.-

v Μην αλλοιώνεσαι στο ορθόδοξο φρόνημα, αλλά να αλλοιώνεις με την  ορθόδοξη   ζωή σου.-

v Η αληθινή  ελευθερία  εκφράζεται   με αληθινή  αγάπη.-

v Η ελευθερία  έκφραση  αγαπητική  ή  μηδενική.-

                    Απὸ την ποιητικὴ Συλλογὴ ΄΄ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ΄΄ Ελ.Α.Κλ.

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ.

Οι  ώρες  κυλούν.

Οι  μέρες  φεύγουν.

Σύννεφα  μαύρα  εμφαίνονται.

Ήλιος  ολόλαμπρος  προβάλλει.

Δοκιμασίες  κατασχίζουν 

              το  πέπλο  της  ζωής.   

                                                            Χαρές  επανεμφανίζονται.

Αποτυχίες, επιτυχίες  συνωστίζονται.

Απέλπιδες  προσπάθειες.

                                                            Ελπίδας  γέννημα  η  ανασκόπηση.                           

                                                            Πρόσκληση, για  αλλαγή  πλεύσης.

                                                           Πρόκληση, για  στόχευση  υψηλή.-                  

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ  ΡΗΣΕΙΣ

Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος 

Πώς αποκτάται  η ταπεινοφροσύνη. 

 Είναι δύσκολο να αποκτήση  κανείς  την  ταπεινοφροσύνη. Διότι  αν δεν 

απομακρυνθή από κάθε είδους δόξα, δεν θα μπορέση να αποκτήση αυτόν τον θησαυρό.

Είναι δε τόσο μεγάλη η ταπεινοφροσύνη, ώστε, ενώ ο διάβολος φαίνεται, ότι μιμήται όλες τις αρετές, γι’ αυτήν ούτε καν γνωρίζει τι τέλος πάντων είναι.

Και ο Απόστολος, γνωρίζοντας την ασφάλεια και την σταθερότητά της, μας προστάζει να την ενστερνισθούμε και όλους όσους ασκούν τις αρετές να είναι ντυμένοι μ’ αυτήν. Και αν νηστεύης, και αν ελεής, και αν διδάσκης, και αν είσαι σώφρων και συνετός, πάλι αυτήν να έχης σαν τείχος απρόσβλητο για τον εαυτό σου. Ας συσφίγγη και ας συγκρατή τις αρετές σου η ωραιότερη απ’ όλες τις αρετές, η ταπεινοφροσύνη.

 Βλέπεις και στον ύμνο των αγίων Τριών Παίδων, πως, ενώ καθόλου δεν έκαναν μνεία των άλλων αρετών, συγκατέλεξαν τους ταπεινούς μαζί με τους υμνούντες, χωρίς ν’ αναφερθούν σε σώφρονες ή ακτήμονες. Διότι όπως είναι αδύνατο να κατασκευασθή ένα πλοίο χωρίς καρφιά, έτσι είναι αδύνατο και να σωθή κανείς χωρίς ταπεινοφροσύνη.

Επειδή δε αυτή είναι αγαθή και σωτήρια, ο Κύριος την ενδύθηκε, όταν εξεπλήρωσε το σχέδιο για την σωτηρία των ανθρώπων. Διότι λέγει: «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμι και ταπεινός τη καρδία». Πρόσεξε ποιός είναι αυτός, που το λέγει · γίνε τέλειος μαθητής του. Αρχή και τέλος των αρετών σου ας γίνη η ταπεινοφροσύνη. Και εννοώ το ταπεινό φρόνημα, όχι το εξωτερικό σχήμα μόνο. Στον εσωτερικό άνθρωπο αναφέρεται. Διότι αυτόν θα τον ακολουθήση και ο εξωτερικός. Εξετέλεσες όλες τις εντολές; Το γνωρίζει ο Κύριος. Αλλά ο ίδιος σε διατάζει πάλι να γίνης δούλος απ’ την αρχή. Διότι λέγει: «Όταν όλα τα κάμετε να πήτε: «αχρείοι δούλοι είμαστε».

      Η ταπεινοφροσύνη, λοιπόν, κατορθώνεται με ονειδισμούς, με ύβρεις, με πλήγματα.Ν’ακούσης ότι είσαι ανόητος και βλάκας, ζητιάνος και φτωχός, αδύναμος και τιποτένιος, απρόκοπος σε έργα, χωρίς ευφράδεια στον προφορικό λόγο, άσχημος στην εμφάνισι, ασθενής στις δυνάμεις. Αυτά είναι τα νεύρα της ταπεινοφροσύνης. Αυτά άκουσε και έπαθε ο Κύριος. Σαμαρείτη τον είπαν και ότι έχει δαιμόνιο. Πήρε μορφή δούλου, ραπίσθηκε, πληγώθηκε.

Πρέπει, λοιπόν, κι εμείς να μιμούμαστε την έμπρακτη αυτή ταπεινοφροσύνη.

Υπάρχουν  μερικοί,  που  υποκρίνονται  με  τα εξωτερικά σχήματα και ταπεινώνουν τον εαυτό τους, θηρεύοντας μ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο την  δόξα των ανθρώπων. Αλλά γίνονται  φανεροί  απ’ τους  καρπούς  τους. Διότι  μόλις υβρισθούν λίγο, δεν το υποφέρουν, αλλά  ξερνούν  το δηλητήριό τους  όπως τα φίδια.

Ο Θεός δεν βλέπει στο πρόσωπο, ούτε στην εξωτερική μόνο εμφάνιση των ηθών, ούτε στις κραυγές μας, αδελφοί, αλλά στην συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά.-

 **************************************

ΑΓΙΟΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ  της  ΚΛΙΜΑΚΟΣ

Ø  Ταπεινοφροσύνη δείχνει,όχι αυτός,που ξευτελίζει και κατηγορεί μόνος τον εαυτό του.

τον ε Γιατί πως να μην αντέξει κάποιος αυτά,που ο ίδιος κάνει; Αντίθετα ταπεινόφρων είναι εκείνος,

ταπει που υβρίσθηκε από κάποιον άλλον και ωστόσο  δεν ελάττωσε καθόλου  την αγάπη του γι' αυτόν.

ελάτ

Ø  Όπως εκείνος που κρατάει αρώματα προδίδεται και χωρίς να το θέλει

από την ευωδία, έτσι κι όποιος έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα προδίδεται από τα

λόγια και την ταπείνωσή του. 

Ø  Όπως ο φτωχός, βλέποντας τους βασιλικούς θησαυρούς,νιώθει περισσότερο τη φτώχειά του, έτσι κι εκείνος, που μελετάει τις αρετές των μεγάλων Οσίων, αποκτάει πιο ταπεινό φρόνημα.-        

                                               

’Έχει ο Θεός!!!

‘’Έχει ο Θεός!!!
Εκεί, που απελπίζεσαι,
σου στέλνει κάτι, που δεν το περιμένεις .
Αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς.’’ 

ΑΓΙΟΣ    ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ  Καυσοκαλυβίτης

8.10 ΑΓΙΑ ΤΑΪΣΙΑ .

                                                            8.10   ΑΓΙΑ   ΤΑΪΣΙΑ .

          Πεντάμορφη   κόρη   εξωτερικά η Ταϊσία, δεν διαθέτει  τον ανάλογο ψυχικό διάκοσμο. Ασταθής και άφοβη, χωρίς επικοινωνιακή  σχέση  με  τον Θεό, δίχως φρόνημα ταπεινό, γίνεται έρμαιο των  κατώτερων  ενστίκτων.  Με  την   προτροπή της μητέρας της  εκδίδει το σώμα της, το Ναό του Θεού.

          Η  ζωή της την κρατά μακρυά από τον Θεό.  Εκείνος  όμως,  την  έχει   στην σκέψη  Του. Είναι το  απολωλός και την αναζητεί. Επιθυμεί και επιδιώκει την σωτηρία  της.

          Ο  Παφνούτιος, Ασκητής   αυστηρός, γίνεται  το  όργανο  του Θεού για την σωτηρία  της.  Προσεύχεται, όταν  πληροφορείται  την  αθλία  κατάστασή  της καί τήν  επισκέπτεται. Το  θαύμα επιτελείται. Η μεταστροφή  της  επιτυγχάνεται. Η μετάνοια  μεγαλουργεί. Απορρίπτει  τα  πάντα και  βρίσκει  το παν.

           Ζεί την υπόλοιπη  ζωή της  με  μετάνοια  και  προσευχή, νηστεία   και   σωφροσύνη,  με  εγκράτεια  και  υπακοή,  με ταπείνωση  και  αγάπη.

 ΄Ετσι  κερδίζει το εισιτήριο, για τον Παράδεισο.-

                                           Ελ. Α. Κλ.

 

Υπάρχουν τρεις τρόποι για να κερδίσουμε την σωτηρία μας.

 Υπάρχουν τρεις τρόποι για να κερδίσουμε την σωτηρία μας.

 

Ο πρώτος να μην αμαρτάνουμε.

Ο δεύτερος να δείχνουμε  ειλικρινά μετάνοια.

Ο τρίτος, αν δεν μετανοήσουμε πραγματικά,

να υπομείνουμε τις συμφορές, που θα μας βρουν».

 

ΑΓΙΟΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ  Ο  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.

 

6.10 ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΘΩΜΑΣ .

6.10  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ    ΘΩΜΑΣ .

          Θωμάς ! Παιδί  αλιέων.  Ο  ίδιος αλιέας  ψυχών. ΄Ενας  από  τους   δώδεκα στενούς  συνεργάτες  και   Μαθητές   του επιτελείου  του  Ιησού. Είναι  εκείνος, που απουσιάζει κατά την πρώτη εμφάνιση του Αναστάντα  Κυρίου  στους  μαθητές  Του και  επιδεικνύει  δυσπιστία  στους λόγους Του.
           Και ο Ιησούς διαγράφει  τις  αμφιβολίες του με την πρόσκληση, για  ψηλάφηση. Με  την αναβόηση: «Ο  Κύριός  μου καί ο Θεός μου !» και  την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος αναδεικνύεται  πυρφόρος Απόστολος  του  Ευαγγελίου  στους Πέρσες, Μήδους και Ινδούς.
           Εκεί  στην Ινδία μαρτυρεί  και εκδημεί,  διά  λόγχης. Επισφραγίζει  την  ζωή του, με την προσφορά της ζωής του χάρι της ΖΩΗΣ.-

                                      Ελ. Α. Κλ.

 

ΚΥΡ. Γ΄ ΛΟΥΚΑ ( Λουκ. ζ΄, 11 – 16 ) ΕΓΕΡΘΗΤΙ !

ΚΥΡ. Γ΄ ΛΟΥΚΑ   ( Λουκ.  ζ΄, 11 – 16 )  ΕΓΕΡΘΗΤΙ !

«Μη κλαίε…Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι.» (Λουκ. ζ΄, 14 ).
          Ο Ιησούς, Θεός αγάπης, ζώντας την καθημερινότητα, βρίσκεται κάποια στιγμή μπροστά σ’ έναν κοπετό θρήνων. Ένας νέος, μονάκριβο παιδί χήρας, στη Ναϊν, είναι νεκρός. Ο Θεάνθρωπος, Κύριος της ζωής και του θανάτου συγχρόνως, προστάζει διττά: Η μια προσταγή : «Μη κλαίε», απευθύνεται στη μητέρα και είναι μια έκρηξη ευσπλαχνίας.
Η δεύτερη προσταγή : «Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι», απευθύνεται στον νέο.
Ο Κύριος προστάζει την άμεση διακοπή των θρηνητικών κραυγών και την ενστέρνιση της αδιάψευστης ελπίδας στον Θεό.
Ταυτόχρονα απευθύνεται προς τον νέο και επικοινωνεί επιτακτικά μαζί του.
Ο Κύριος, ο Αιώνιος Νέος, κοινωνεί με τον νέο, αν και νεκρός, αφού ο κάθε νέος είναι το μέλλον του ανθρωπίνου γένους πάνω στη γη.
Τον νεκρό σωματικά, λοιπόν, προστάζει : «Εγέρθητι! », σήκω, αμέσως. Πάραυτα ο νέος υπακούει, ορθώνεται, γεμάτος σφρίγος και ζωή.
 Ο νεκρός καθίσταται και πάλι ζωντανός. Η Ζωή νικάει τον θάνατο.
Ο Κύριος, «η Ζωή» ζωοποιεί τους ζωντανούς. Εκείνος είναι και «η Ανάστασις» και ζωοδοτεί τους νεκρούς.
Πόσοι νεκροί, πνευματικά κυκλοφορούν ανάμεσά μας! Δούλοι των παθών,υπόδουλοι της αμαρτίας,πτωτικοί άνθρωποι
νεκροί  νέοι. Σ’ όλους,που βρίσκονται στον σκοτασμό του νού, στην ζοφώδη πτώση, απευθύνει το: « Εγέρθητι ! ».             
Η παραμονή στην πτώση  εγκυμονεί κινδύνους απωλείας.
Η έγερση είναι νίκη και απαρχή μιάς νέας αγωνιστικής προσπάθειας.
Ο Κύριος είναι «η  Ζωή» και μας προσφέρει ζωή.
Ο Κύριος είναι «το Φως» και μας φωτοδοτεί.
Ο Κύριος είναι «η Αγάπη» και διαγράφει τις πτωτικές μας κινήσεις.
Ο Κύριος είναι «η Οδός» και μας καλεί να Τον ακολουθήσουμε.
« Εγέρθητι! » Ένας πνευματικός δυναμίτης. Ένα σύνθημα επαναστατικό. Ένα μήνυμα ελπιδοφόρο. Ένα φως στο τούνελ.
Κάθε φορά, που βρισκόμαστε ναρκωμένοι ή νεκρωμένοι, η προσταγή του Κυρίου, το κάλεσμα, για έγερση, ας αντηχεί αφυπνιστικά, διεγερτικά, ζωοποιά, ώστε να δρα και σωστικά.-
 

Από το βιβλίο’’ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ’’ Ελ. Α. Κλ.

Οπως η μνήμη της φωτιάς...

 

‘’’Οπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα,
έτσι πίστη χωρίς έργα δεν φέρνει στην ψυχή
τον φωτισμό της γνώσεως .’’
 

ΑΓΙΟΣ   ΜΑΞΙΜΟΣ  Ομολογητής

1.10 ΟΣΙΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ, ο μελωδός.

1.10   ΟΣΙΟΣ    ΡΩΜΑΝΟΣ, ο  μελωδός. 

          Ρωμανός ο μελωδός ! Η  ασυναγώνιστη  ποιητική  γραφίδα.  Η θεοκίνητη  σκέψη. Η Χριστοκεντρική  φαντασία.  Το  καύχημα  της  Εκκλησίας. Το εγκαλλώπισμα της υμνογραφίας.

       Διάκονος στην Εκκλησία της Βηρυττού αρχικά, προσφέρει με αυταπάρνηση  τις  υπηρεσίες  του. ΄Ερχεται  κατόπιν στην  Κωνσταντινούπολη  και διαμένει σε κελλιά του Ναού της Παναγίας  των  Βλαχερνών.

               Το ποιητικό του τάλαντο αγνοεί. Οι γνώσεις του ανεπαρκείς. Η ψυχή του φιλακόλουθη παρακολουθεί ανελλιπώς, με συντριβή καρδιάς τις ολονύκτιες αγρυπνίες.

        Μία χριστουγεννιάτικη νύχτα, όταν συγκλονισμένος πέφτει να κοιμηθεί, εμφαίνεται  η Κυρία Θεοτόκος και του παραδίδει  έναν τόμο χαρτί για να τον φάει. Ο  Ρωμανός  ξυπνάει  πλήρης  θείων  εμπνεύσεων. Τότε συνθέτει την πρώτη  θαυμάσια  ωδή  στη  Γέννηση  του  Κυρίου : «Η Παρθένος σήμερον…»

            ΄Εκτοτε είναι αστείρευτη πηγή εμπνεύσεων, σε μία ατελείωτη σειρά ύμνων.

           Ο Ρωμανός αναδεικνύεται ο πλέον έξοχος μελωδός της Εκκλησίας μας.-

                                       Ελ. Α. Κλ.

 

ΚΥΡ. Α΄ ΛΟΥΚΑ. ( Λουκ. ε΄, 1 – 11 Η ΥΠΑΚΟΗ.

ΚΥΡ. Α΄ ΛΟΥΚΑ. ( Λουκ. ε΄, 1 – 11    Η   ΥΠΑΚΟΗ.

          «Επί  δε  τω  ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον.»( Λουκ. ε΄, 5 ).

       Ο εγωισμός, το υπ’ αρ. 1 αίτιο κάθε πτωτικής ενέργειας. Το «εγώ», με όλες τις επιθυμητικές απαιτήσεις και τις  ποικιλόμορφες αντιδραστικές κινήσεις, ευθύνεται για αποτυχίες και καταστροφές. Η τιθάσευση του αχαλίνωτου εγωϊσμού και η μεταστροφή του σε ταπείνωση, εχέγγυο κάθε επιτυχίας.

Ο Σίμωνας Πέτρος, ένα  ηλιόλουστο πρωινό, κατάκοπος, μετά από ένα ολονύκτιο άκαρπο ψάρεμα, ακούει τον Ιησού να τον προτρέπει: «Επανάγαγε εις το βάθος…». «επί τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον…», ήταν η άμεση απάντηση του Πέτρου. Η καταφατική αυτή απάντηση είναι κίνηση υπακοής και προϋποθέτει ταπείνωση.

          Ο Πέτρος διαγράφει την εμπειρία του και υποτάσσεται στον λόγο του Ιησού. Μηδενίζει τη λογική του και υπολογίζει την προτροπή του Χριστού. Απαρνείται το θέλημά του και ταυτοποιείται με το θέλημα του Διδασκάλου.

Η υπακοή σε όλο της το μεγαλείο. Η ταπείνωση στην πρακτική της μορφή.

Η ευλογία καρπός της εμφανής. Αυτή τη φορά ο Πέτρος επιτυγχάνει ό,τι δεν κατώρθωσε ολόκληρη τη νύκτα. «Πλήθος ιχθύων» συγκεντρώνεται.

Τώρα θα δείξει  την αγαπητική διάθεση. Θα καλέσει και «κοινωνούς» στην επιτυχία του. Ο ατομισμός στην μηδενική του μορφή. Η φιλαυτία ανύπαρκτη. Η απληστία αντικαθίσταται από την αυτάρκεια. Η φιλαδελφία πρακτικοποιείται.

Και η ευλογία κορυφώνεται. «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ.» Πλήρης αφιέρωση, ολοκληρωτικό δόσιμο σ’ Εκείνον, που είναι το παν.

Η υπακοή επιβραβεύεται. Η ταπείνωση επαυξάνεται, για  να  εκδηλωθεί αργότερα, ως πράξη μετάνοιας, ως ανοχή και μακροθυμία, ως αγάπη και συγχωρητικότητα, ως αοργησία και υποχωρητικότητα.

          Η συμπεριφορά του Πέτρου, ας γίνει τρόπος ζωής, για μας, για να ευαρεστούμε τον Κύριο και να λαμβάνουμε τις αφειδώλευτες ευλογίες Του.-

Από το βιβλίο ‘’ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ’’ Ελ. Α. Κλ.