ΚΥΡ. Ε΄, ΝΗΣΤΕΙΩΝ. ( Μαρκ. ι΄, 32 - 45 ) ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ.

                    ΚΥΡ.  Ε΄, ΝΗΣΤΕΙΩΝ. ( Μαρκ.  ι΄, 32 -  45 ) ΤΟ  ΠΟΤΗΡΙΟΝ.

  «Το  ποτήριον ο εγώ πίνω πίεσθε»( Μαρκ. ι΄, 39 ).

      «Το ποτήριον». Ο Σταυρός  και το Πάθος του Χριστού. Η αυτοθυσία επέφερε την σωτηρία. Ο Σταυρός σηματοδότησε την λύτρωση. Η εκούσια και άφωνη Σταυρική Θυσία εξασφάλισε την θεραπεία της πεπτωκυίας ανθρώπινης φύσεως.

          «Το ποτήριον». Ο δίαυλος προς την αιώνια δόξα. Η εμπειρική πρόταση του Χριστού απευθύνεται προς κάθε ακόλουθό Του, προσωπικά, αλλά και στην Εκκλησία καθολικά.

     Η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού είναι Εσταυρωμένη, αλλά και Αναστημένη.

Η Ορθοδοξία βιώνει το «ποτήριον» του Χριστού, ζει σταυρικά, κινείται κενωτικά, δρα αγαπητικά, αγωνίζεται μεταμορφωτικά.

          Η Ορθόδοξη Εκκλησία επιδιώκει το μαρτύριο και αποδιώκει την δόξα.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται την σταύρωση και δεν προσφέρει σταύρωση, οπότε διατηρεί συνεχή την κοινωνία με τον Χριστό και γεύεται καθημερινά το «ποτήριον»του Χριστού.

   «Το ποτήριον ο εγώ πίνω, πίεσθε.» Η βίωση του Σταυρού κριτήριο γνησιότητας της ορθόδοξης ταυτότητας του Χριστιανού.

          Η μαρτυρική βιοτή σφραγίδα ορθόδοξης πιστότητας.

         «Ποτήριον» οι θλίψεις, οι δοκιμασίες, οι αντίξοες κατα-στάσεις.

«Ποτήριον» ο ανένδοτος αγώνας, για μεταμόρφωση και απαλλαγή από την δουλεία των παθών.

«Ποτήριον», Σταυρός η αποδοχή των ατιμιών και η περιφρόνηση των επαίνων.

«Ποτήριον» η αναντίδραστη στάση στην αδικία, αλλά και στην εξύμνηση.

          «Ποτήριον», Σταυρός και η έκφραση αγάπης προς τους άλλους, εφ’ όσον η αγάπη συνεπάγεται την αυθυπέρβαση του «εγώ», την κένωση.

          Ο Αθλητής Χριστιανός παραμένει σταυρωμένος στο ξύλο της αγάπης, αλλά ταυτόχρονα αληθινά ελεύθερος και δυνατός, μάρτυρας, αλλά Θριαμβευτής.

    «Το ποτήριον» του Χριστού προϋπόθεση, αλλά και εχέγγυο της συμμετοχικότητας στην απόλαυση της αιώνιας πανευφροσύνης.-

Από το βιβλίο ‘’ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ’’ Ελ. Α. Κλ.

 

 

 

Κάθε αθέλητη θλίψη να σου γίνεται αφορμή...

 

‘’Κάθε αθέλητη θλίψη να σου γίνεται αφορμή

 να θυμάσαι τον Θεό, και ποτέ δεν θα σου λείψει

αφορμή προς μετάνοια.’’

                                 ΑΒΒΑΣ   ΜΑΡΚΟΣ

6.4 ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

                   6.4  ΑΓΙΟΣ   ΕΥΤΥΧΙΟΣ  Πατριάρχης  Κωνσταντινουπόλεως.

Γόνος  λευιτικής οικογένειας ο Ευτύχιος   δέχεται  την  πίστη ανόθευτη. Εντρυφά στην Αγία Γραφή και γνωρίζει  τον Κύριο και το θέλημά Του και πυρακτώνεται η καρδιά του.

Πόθος  του  διακαής  η  καθολική  αφιέρωσή του σ' Εκείνον. Εισέρχεται στην ισάγγελη  πολιτεία και διακρίνεται για το αγωνιστικό του  φρόνημα. Από την εμπάθεια  προχωρεί  ακάθεκτα  προς την απάθεια. Η Θεία  Χάρη τον επισκιάζει και χειροτονείται Διάκονος και Πρεσβύτερος.

       Κι  εκεί  βαδίζει  άξια  της κλήσης. Σαν αντιπρόσωπος  του  Μητροπολίτη σε Σύνοδο  προασπίζει  την  Ορθοδοξία. Ορθοτομεί  την Αλήθεια  και  καταξιώνεται. Σύντομα επιλέγεται Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και δίνει ηρωϊκές μάχες.

    Εξορίζεται, για  12 χρόνια, αλλά η αλήθεια διαλάμπει και επανέρχεται  στον θρόνο, για  να  μεταβεί  ειρηνικά στην Αιωνιότητα, στην Χορεία των Αγίων.-

                                                           Ελ. Α. Κλ.

 

 

Χαίρε πρωτοπλάστων κλέος, ...

« Χ Α Ι Ρ Ε ! »

 

Χαίρε  πρωτοπλάστων  κλέος,  σέμνωμα

και ευκληρία,

Χαίρε   προπατόρων   πόθος   και  χαρά

η αιωνία.

 

Χαίρε Αβραάμ η δόξα,η Θεού επαγγελία,

                              Χαίρε  των  εθνών απάντων Θεία Κόρη,

ευλογία.

 

Χαίρε Ιακώβ η κλίμαξ, και  σκηνή

ηγλαϊσμένη,

Χαίρε   Ααρών  η   ράβδος,  χαίρε   πύλη

κεκλεισμένη.

 

Χαίρε    ράβδος    η   του   μάννα,   Κόρη

Κεχαριτωμένη,

Χαίρε  θρόνε    του    Κυρίου,    άσπιλε

ηγιασμένη.

 

Χαίρε  Άχραντε   Παρθένε,    τω  Θεώ

συντηρουμένη,

Χαίρε φέγγους   του   αδύτου Μήτηρ

η  δεδοξασμένη.

 

Χαίρε   όρος  βάτε,  χαίρε   τράπεζα αγία,

Χαίρε  Κεχαριτωμένη,    Δέσποινά  μου,

Παναγία.

 

Χαίρε  Μοναζόντων   κλέος, και Οσίων

η  λαμπρότης,

Χαίρε  τείχος   των    παρθένων,  έρεισμα

και  ωραιότης.

 

Χαίρε  των  ποντοπορούντων  ασφαλής

καθοδηγία,

Χαίρε πολεμουμένων  ειρήνη,Παναγία

 

Χαίρε   των   πενθούντων    μόνη ισχυρά

παραμυθία,

Χαίρε  κλονιζομένων  έρεισμα και

σωτηρία.

 

Χαίρε  μόνη  των  εστώτων ασφαλής

ορθοστασία.

Χαίρε  των  οδοιπορούντων   η  οδός  εν

ασφαλεία.

 

Χαίρε  των  χειμαζομένων, Θεοτόκε, 

η  γαλήνη,

Χαίρε, Κόρη, τεθλιμμένων  η  χαρά  και

ευφροσύνη.-

 

( Αγίου  Νεκταρίου )

 

 

Ο πράος τηρεί τις εντολές...

 ''Ο πράος τηρεί τις εντολές και 
όποιος  τηρεί τις εντολές καθαρίζεται
και όποιος καθαρίστηκε,φωτίζεται 
και εκείνος, που φωτίζεται, αξιώνεται 
να ενωθεί με τον ουράνιο Νυμφίο, τον Θεό Λόγο, 
στον Νυμφώνα των Μυστηρίων.''

ΟΣΙΟΣ  ΜΑΞΙΜΟΣ  Ομολογητής

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ Αρ. Φ. 126 ΜΑΡΤ. - ΑΠΡ. 2025

                                               ΟΡΘΟΔΟΞΗ   ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ 

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ   ΕΚΔΟΣΗ   ΑΡ.Φ.126 ΜΑΡΤ. – ΑΠΡ.  2025/  Διανέμεται  δωρεάν.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει και επιμελείται(Δυνάμει Θεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΑ.ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κος 

ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549  Κ.Τ. 6936773200

 e-mail:  eklidoniari@gmail. com    καί  elkl2015@hotmail.com                                    

Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari                              

          ΚΥΡ. Ε , ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Μαρκ. ι , 32 – 45) Το  ΠΟΤΗΡΙΟΝ

«Tό  ποτήριον ο εγώ πίνω πίεσθε»( Μαρκ.ι΄,39 ).«Το ποτήριον».Ο Σταυρός  και το Πάθος του Χριστού.

Η αυτοθυσία επέφερε την σωτηρία. Ο Σταυρός σηματοδότησε την λύτρωση. Η εκούσια και άφωνη Σταυρική Θυσία εξασφάλισε την θεραπεία της πεπτωκυίας ανθρώπινης φύσεως.

 «Το ποτήριον». Ο δίαυλος προς την αιώνια δόξα. Η εμπειρική πρόταση του Χριστού απευθύνεται προς κάθε ακόλουθό Του, προσωπικά, αλλά και στην Εκκλησία καθολικά. Η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, είναι Εσταυρωμένη, αλλά και Αναστημένη. Η Ορθοδοξία βιώνει το «ποτήριον» του Χριστού, ζει σταυρικά, κινείται κενωτικά, δρα αγαπητικά, αγωνίζεται μεταμορφωτικά. Η Ορθόδοξη Εκκλησία επιδιώκει το μαρτύριο και αποδιώκει την δόξα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται την σταύρωση και δεν προσφέρει σταύρωση, οπότε διατηρεί συνεχή την κοινωνία με τον Χριστό και γεύεται καθημερινά το «ποτήριον»του Χριστού. «Το ποτήριον ο εγώ πίνω, πίεσθε.»Η βίωση του Σταυρού κριτήριο γνησιότητας της ορθόδοξης ταυτότητας του Χριστιανού. Η μαρτυρική βιοτή σφραγίδα ορθόδοξης πιστότητας. «Ποτήριον»οι θλίψεις, οι δοκιμασίες, οι αντίξοες καταστάσεις. «Ποτή-ριον» ο ανένδοτος αγώνας, για μεταμόρφωση και απαλλαγή από την δουλεία των παθών. «Ποτήριον», Σταυρός η αποδοχή των ατιμιών και η περιφρόνηση των επαίνων. «Ποτήριον» η  αναντίδραστη στάση στην αδικία, αλλά και στην εξύμνηση. «Ποτήριον»,Σταυρός και η έκφραση αγάπης προς τους άλλους, εφ’ όσον η αγάπη συνεπάγεται την αυθυπέρβαση του «εγώ», την κένωση. Ο Αθλητής Χριστιανός παραμένει σταυρωμένος στο ξύλο της αγάπης, αλλά ταυτόχρονα αληθινά ελεύ-θερος και δυνατός,μάρτυρας, αλλά Θριαμβευτής.

«Το ποτήριον» του Χριστού προϋπόθεση, αλλά και εχέγγυο της συμμετοχικότητας στην απόλαυση της αιώνιας πανευφροσύνης.-                                             

                       ΠΟΡΤΡΕΤΑ  ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ   ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ

5/3    ΑΓΙΟΣ   ΚΟΝΩΝΑΣ.   -Ἕνας  ζηλωτής Χριστιανός -

    «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου» (Μαρκ. ιβ΄30). Η αγάπη στον Θεό κατέχει δεσπόζουσα θέση στην καρδιά του Χριστιανού. Είναι η κινητήρια δύναμη, ο μοχλός κάθε εκδήλωσης. Για την αγάπη στον Χριστό έχουμε εκατόμβες Μαρτύρων. Αναρίθμητες ψυχές μένουν για πάντα πιστοί Φίλοι, κοινωνοί της αγάπης Του, δέκτες της Χάριτός Του, μέτοχοι της Βασιλείας Του.

    Μια τέτοια μορφή είναι και ο Άγιος Κόνωνας, που τιμάμε στις 5 Μαρτίου. Ζει στους αποστολικούς χρόνους και κατάγεται από το χωριό Βυδανή. Πατέρας του ο Νέστορας και μητέρα του η Νάδα. Τον παντρεύουν με την Άννα. Ο Κόνωνας όμως διδάσκεται θαυματουργικά από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ για τον Χριστό, βαπτίζεται και κοινωνεί. Από τότε γίνεται αφοσιωμένος λάτρης του Θεού. Συντο-νίζει τις ενέργειές του με το θέλημά Του και αγωνίζεται, για την εξάπλωση του Ονόματος του Ιησού. Στόχος του πρωταρχικός το άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον. Κατηχεί τη γυναίκα του Άννα, εξαίρει την παρθενία και την πείθει να ζήσουν αδελφικά. Η Άννα βαπτίζεται, συμφρονεί, συμπαρθενεύει και συμπορεύονται. Στους γονείς του διδάσκει την λυτρωτική θυσία του Χριστού, τάσσονται στην στρατιά των πιστών και βαπτίζονται. Ο Νέστορας συλλαμβάνεται, ομολογεί την πίστη του και απέρχεται  μαρτυρικά, αλλά σωστικά.

  Ο Κόνωνας συνεχίζει την ιεραποστολική του δραστηριότητα. Οι ειδωλολάτρες τον προκαλούν ν' αναμετρήσουν τον Θεό του με τους θεούς τους. Γι’ αυτό και ορίζουν ένα άθλημα δρόμου με τέρμα μια σπηλιά. Οι ειδωλολάτρες έφιπποι ξεκινούν, ενώ ο Κόνωνας διανύει τον δρόμο πεζός. Ο Κόνωνας φθάνει στην σπηλιά και επιστρέφοντας τους συναντάει να καταφθάνουν ασθμαίνοντες. Οι Έλληνες θαυμάζουν το γεγονός.Οι ειδωλολάτρες παραμένουν αμετάπειστοι.

            Επιζητούν νέα απόδειξη του αληθινού Θεού: Να ομολογήσει το είδωλο του δαίμονα ποιός Θεός είναι μεγαλύτερος. Και  το θαύμα γίνεται. Με την προσταγή του Αγίου το δαιμόνιο πλησιάζει στα πόδια του και αναφωνεί: «Ένας Θεός είναι, ο Χριστός, που κηρύσσεται από σένα».  Οι Έλληνες  πιστεύουν  πάραυτα. Ο Άγιος Κόνωνας χαριτώνεται, ενδυναμώνεται και διατάζει τα δαιμόνια να εισέλθουν ποικιλότροπα. Μερικά σφραγίζει σε πήλινα αγγεία και κρύβει στα θεμέλια του σπιτιού του. Ο Άγιος συνεχίζει άοκνα την διάδοση του λόγου του Θεού. Συλλαμβάνεται στην Ισαύρια από τον ηγεμόνα Μάγνο και ομολογεί παρρησιακά. Τον κτυπούν βάναυσα και τον δένουν. Ο λαός πληροφορείται το μαρτύριο και σπεύδει σύσσωμος εκεί. Ο ηγεμόνας μπροστά στην γενική έντονη διαμαρτυρία φεύγει. Οι Χριστιανοί λύνουν τον Άγιο και τον μεταφέρουν στο σπίτι του. Ζει δυό χρόνια οσιακά και απέρχεται στα Ουράνια Σκηνώματα. Οι Χριστιανοί αποφασίζουν να κάμουν εκκλησία το σπίτι του. Ενώ σκάβουν βρίσκουν τα πήλινα αγγεία. Στο άνοιγμα ενός αγγείου εξέρχονται δαιμόνια σαν φωτιά και καταστρέφουν τα πάντα. Ο τόπος ελευθερώνεται με τις πρεσβείες του  Αγίου και τις προσευχές των Χριστιανών, για να είναι «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού».-                                                                                

                                         ΝΥΞΕΙΣ

«Ηαγάπη ου χαίρει επί τη αδικία,συγχαίρει δε τη αληθεία» (ΑΚορ.ιγ6 )                      

        Ο άνθρωπος προορισμένος, για μια ανοδική πορεία από την γη προς τον Ουρανό. Οι παρεκκλίσεις και αποκλίσεις σημειώνονται. Ο εγωκεντρισμός πρωτοστατεί κατευθυντικά. Ο ατομισμός επικρατεί κυριαρχικά και εκδηλώνεται αδικητικά. Το μίσος υποκαθιστά την αγάπη και δρα καταλυτικά. Η αδικία επιτελείται φανερά και επικροτείται εμφαντικά. Η αλήθεια διαστρέφεται καθολικά και δολοφονείται κυριολεκτικά. Η αγάπη απουσιάζει αληθινά. Η παρουσία της δια-κρίνεται εποικοδομητικά. Στην ετεραδικία συμπαθεί. Στην αυταδικία υπομένει. Για την επικράτηση της αλήθειας αγωνίζεται και στην επίτευξή της χαίρεται. Την δικαιοσύνη επιδιώκει. Την αδικία καταδιώκει. Το ψεύδος αποδιώκει. Την αλήθεια υποστηρίζει.

Η αγάπη  ταυτοποιεί  το «εγώ» με το «εσύ» και εκφράζεται ωφελιμιστικά  και  σωστικά.-                                

           ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ            

v Καταγωγή   μου ο  Ουρανός.

           Προορισμός   μου ο  Ουρανός

          κι εγώ  προσκολλώμαι   στη  γη.-

v Η αγάπη   θερμομετρείται 

με την  ανεκτική   αντίδραση.-

v Ορθοφρονώ, όταν  Θεοφρονώ.   Αναμφίβολα.-

v Η  υπόθεση  της  σωτηρίας  συνάρτηση  

            Θεϊκής  Χάριτος  και ανθρώπινης προαίρεσης.

            Το γνωρίζω;     

Από την ποιητική Συλλογή   ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ   Ελ. Α. Κλ.

                                             ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!

Λέξη  θελκτική.

Την  προφέρεις  και  σε  ηλεκτρίζει.

Την  βιώνεις  και  σε  υποδουλώνει.

Προσκολλάσαι  και  δεσμεύεσαι.

Την  καταχράσαι  και  ασυδοτείς.

Η  αληθινή  ελευθερία                                   είναι  κοντά  στον  Χριστό.                                                          Δούλος Χριστού, αλλά  απελεύθερος.

Η  απαλλαγή  από  τα  πάθη

εξασφαλίζει  την  ελευθερία.

Είναι  η  ελευθερία  η  επίζηλη.

                                                                                    Ας  αγωνισθούμε 

                                                                                να  την  αποκτήσουμε.-

                                

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ  ΡΗΣΕΙΣ

ü  Είπε  ο  αββάς  Αρσένιος: «Πολλές  φορές  μετάνιωσα  γιατί  μίλησα, ενώ ποτέ (δεν μετάνιωσα) γιατί σιώπησα».-

ü Ρωτήθηκε ο αββάς Αμμωνάς τι είναι η «στενή και τεθλιμμένη οδός». Και  αποκρίθηκε: «Η στενή και τεθλιμμένη οδός είναι να πολεμάει ο άνθρωπος τους λογισμούς του και να κόβει τα δικά του θελήματα από αγάπη για τον Θεό. Και αυτό σημαίνει το ρητό: Εγκαταλείψαμε εμείς τα πάντα και σε ακολουθήσαμε».-

ü  Είπε ο αββάς Αλώνιος: «Εάν δεν γκρέμιζα το παν, δεν θα μπορούσα  να οικοδομήσω τον εαυτό μου».-

ü  Είπε  ο  αββάς  Σαρματάς: «Προτιμώ  άνθρωπο,  που  αμάρτησε, εάν  κατάλαβε,  ότι αμάρτησε και μετανοεί, παρά άνθρωπο, που δεν αμάρτησε και έχει τον εαυτό του για ενάρετο».-

ü  Είπε ο αββάς Ησαΐας: «Η συνειδητή παράδοση του εαυτού μας στον Θεό, και η υπακοή στις εντολές Του με ταπείνωση, φέρνουν την αγάπη και η αγάπη φέρνει την απάθεια».-

ü  Είπε ο αββάς Ιάκωβος, ότι  όταν  επαινείται  κανείς, πρέπει να σκέφτεται  τις αμαρτίες του και να αισθάνεται, ότι δεν αξίζει γι' αυτά, που λέγονται».-

 

                 

 

                 

Μία οδός, και μάλιστα από τις σύντομες, που οδηγούν στην άφεσι των πταισμάτων...

 ΄΄Μία οδός, και μάλιστα από τις σύντομες, που οδηγούν στην άφεσι των πταισμάτων, είναι το να μη κρίνωμε, εφ΄ όσον είναι αληθινός ο λόγος του Κυρίου «μη κρίνετε, και ου μη κριθήτε» (Λουκ. στ΄ 37).΄΄

                       ΄Αγιος  Ιωάννης  ο Σιναϊτης

 

 

30.3 ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ο της Κλίμακος συγγραφέας.

                      30.3  ΟΣΙΟΣ   ΙΩΑΝΝΗΣ,  ο της Κλίμακος συγγραφέας. 

Βλαστός  ευσεβών  γονέων ο  Ιωάννης, πλούσιος σε υλικά, αλλά βαθύπλουτος σε ψυχικά. Μορφώνει το πνεύμα πλατιά, αλλά καλλιεργεί και την ψυχή βαθιά. Κυρίαρχος στον εαυτό του υποτάσσει τήν σάρκα  στο  πνεύμα  και  απελευθερώνεται.

       Επιλέγει  την  άσκηση  στο  Σινά και στοχεύει σε  αναβάσεις  υψηλές. Βιώνει  την κάθαρση της καρδιάς, προχωρεί στον  φωτισμό  του  νού  και  φθάνει  στην  Θέωση.

         Συγγράφει  τις  βιωματικές  εμπειρίες του και καθοδηγεί αλάθητα στην  σωτηρία. Και  ως  Ηγούμενος  χειραγωγεί   σωστικά.

      Εκφραστής της Ορθόδοξης Παράδοσης  διδάσκει διαχρονικά. Είναι  ο ακριβής  δείκτης  των  Ουρανοδρόμων.-

                                                             Ελ. Α. Κλ.

 

 

 

 

       ΚΥΡ. Δ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ.Αγίου Ιωάννου Κλίμακος. (Μαρκ.θ΄,17 – 31)
                                         ΟΡΘΟΔΟΞΗ  ΑΣΚΗΤΙΚΗ.
 

«τούτο   το  γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία.» (Μαρκ.θ΄,29).

Η Ορθοδοξία διαθέτει την δυνατότητα στον  άνθρωπο να θεωθεί και τον εξοπλίζει με ακαταμάχητα όπλα, που είναι η νηστεία και η προσευχή.

Με την νηστεία χαλιναγωγείται το σώμα και σημειώνεται καταστολή των επαναστατικών έξεγέρσεων. Με την νηστεία βιώνουμε την προπτωτική κατάσταση και το δράμα της πτώσεως των Πρωτοπλάστων, αλλά και καταστάσεις εσχατολογικές.

Με την προσευχή κατευνάζονται οι λογισμοί, που διεγείρουν τα πάθη. Με την προσευχή έχουμε άμεση κοινωνία με τον Χριστό. Με την προσευχή  ζούμε την αγάπη του Θεού.

Και τα δυό αυτά μέσα απαραίτητα, για την Θέωσή μας. Και η νηστεία και η προσευχή κατορθωτά από όλους τους Αθλητές της πίστεως. Και τα δυό εντάσσονται στην ασκητική ζωή και φανερώνουν ορθόδοξο ήθος.

Με την, «εν χάριτι» Θεού, άσκηση αποκτάται και διατηρείται η ελευθερία. Με την άσκηση σημειώνεται μεταστροφή του ανθρώπου και υπέρβαση του «εγώ».Τοιουτοτρόπως ο αγωνιστής Χριστιανός, ελεύθερος από την φιλαυτία ζει την αδελφότητα με τους αδελφούς και για τους αδελφούς.

Και η συνάντηση όλων κορυφώνεται  στο Μυστήριο  της Θείας  Ευχαριστίας. Εκεί, όλοι γίνονται σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού, αλλά και με κοινή ζωή, κοινή χαρά, κοινή λύπη, κοινή πίστη, κοινή ελπίδα, ασύνορη αγάπη, σε μια κοινωνία αγάπης.

          Η ορθόδοξη κίνηση επιτελείται γύρω από τον Θεάνθρωπο.Το ορθόδοξο πνεύμα, λοιπόν, ασκητικό, κοινοτικό, Θεανθρωποκεντρικό. Αυτό το πνεύμα καλούμαστε όλοι να εγκολπωθούμε, να το κάνουμε πράξη ζωής, ζωής  αγάπης.-

Από το βιβλίο ΄΄ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ΄΄ Ελ. Α. Κλ.

Έργο αγάπης είναι η ολόψυχη ευεργεσία προς τον πλησίον μας....

 ΄΄Έργο αγάπης είναι η ολόψυχη ευεργεσία προς τον πλησίον μας, η μακροθυμία και η υπομονή, που δείχνουμε απέναντί του.΄΄  

ΑΓΙΟΣ  ΜΑΞΙΜΟΣ  Ομολογητής

29.3 ΟΣΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

                                                  29.3  ΟΣΙΟΣ   ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ 

     Ευσεβής  βαθιά, πιστός  αληθινός,  εντρυφητής των Γραφών, αλλά και τηρητής  των  Θεϊκών  εντολών, ο  Ευστάθιος.
       Βιώνει ζωντανά το πιστεύω του και αφιερώνεται συνειδητά  στον Νυμφίο του. Κατατάσσεται  στην  πολιτεία των ισαγγέλων και εισέρχεται στην Χορεία των Ιερέων και αναλαμβάνει την επισκοπή Κίου της Βιθυνίας.
  Ποιμαίνει υποδειγματικά. Διδάσκει εμπειρικά και έμπρακτα. Ασκεί φιλανθρωπία. Αγωνίζεται,  για την  ορθή  εικονολατρεία. Αγρυπνεί, για την Ορθοδοξία. Διώκεται, για την Αλήθεια. Εξορίζεται,  για την  παρρησία .
       Εκδημεί   ειρηνικά, αφού  έζησε μαχητικά.
      ΄Ενας  ειρηνικός  Μαχητής  Επίσκοπος.-                                                   

                                                     Ελ. Α. Κλ.

 

χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία».

«Χαίρε, χρωτός του εμού θεραπεία·
χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία».
 
( Στάσις Δ΄Ψ6 ) 

 

       Η Θεοτόκος, Μητέρα του Θεού, αλλά και Μητέρα του ανθρώπου.

      Η μητρική της, λοιπόν, ιδιότητα την προωθεί  στην  υπερπροστασία του κάθε ανθρώπου, ειδικά  και  προσωπικά.

       Η σωματική του  ακεραιότητα, τίθεται υπό την  προστασία της. Οι ασθένειες του σώματος  θεραπεύονται  από Εκείνη,  αφειδώλευτα. Ιατρός ανάργυρη και πρόθυμη, προστρέχει σε κάθε επίκληση και πρόσκληση και προσφέρει  την  ίαση, την ενθάρρυνση, την ενίσχυση, την παραμυθία, την ελπίδα.

         Η  Παναγία  μας, φροντίζει  ανελλιπώς  και  για  την  σωτηρία κάθε ανθρώπινης ψυχής. Επαγρυπνεί  και  είναι  πανέτοιμη, για  προσφορά   βοήθειας  και συμπαράστασης  και  συμπαράταξης  στον  αόρατο  πόλεμο.

     Η  Υπέρμαχος Στρατηγός, περιπολεί  ανύστακτα  και  επεμβαίνει πάραυτα  σε  κάθε  δυσμενή  περίπτωση.

 

΄΄ Χαίρε, λοιπόν, συ, η οποία είσαι η θεραπεία των ασθενειών του σώματός  μου· χαίρε, Συ, η οποία είσαι η σωτηρία της ψυχής μου΄΄.-                        Ελ. Α. Κλ.