24/9 ΟΣΙΟΣ
Σ Ι Λ Ο Υ Α Ν Ο Σ, ὁ
Ἀθωνίτης
Οἱ Ὅσιοι διαφεύγουν τό «παρά
φύσιν», διασώζουν τό «κατά φύσιν» καί διαφθάνουν τό «ὑπέρ
φύσιν». Εἶναι οἱ φορεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, τά δοχεῖα τῆς Θείας
Χάριτος, οἱ Χριστοποιημένες ὑπάρξεις. Εἶναι οἱ σκιαγραφίες τοῦ Χριστοῦ, οἱ
ἐμπειρικοί Διδάσκαλοι τῶν Ἀθλητῶν τοῦ Πνεύματος. Στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας,
πάντοτε, σέ κάθε ἐποχή, βλαστάνουν εὔοσμα ἄνθη τοῦ Παραδείσου. Καί ὁ αἰώνας μας
ἔχει νά παρουσιάσει τό ἀκτινοβόλο ὁσιακό
ἀνάστημα τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ.
ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ!
Τό καύχημα τοῦ Ἄθωνα.
Τό ἐγκαλλώπισμα τῶν Ὁσίων. Ὁ δείκτης τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὁ ὁδηγός τῶν
Μοναζόντων. Ὁ Διδάσκαλος τῆς Οἰκουμένης. Ἡ παραμυθία τῶν πιστῶν.Ἄς τόν
μελετήσουμε, λοιπόν, γιά νά τόν γνωρίσουμε καί νά τόν ἀγαπήσουμε. Συμεών
Τβάνοβιτς Ἀντόνωβ τ' ὄνομά του τό κοσμικό. Ρῶσος τήν καταγωγή καί χωρικός
ἁπλοϊκός τήν ἰδιότητα.
Γεννιέται
τό 1886. Μεγαλώνει σέ πολυμελή οἰκογένεια. Πέντε γυιοί καί δυό θυγατέρες τήν
ἀπαρτίζουν. Οἱ γονεῖς ἁπλοϊκοί, ἐργατικοί, εὐσεβεῖς, φροντίζουν, γιά τή μεταλαμπάδευση
τοῦ πιστεύω τους.Ὁ Συμεών δέχεται τά χριστιανικά μηνύματα καλοπροαίρετα. Ποθεῖ
τή ζωή τῶν Μοναχῶν. Διέρχεται τή νεανική περίοδο τῆς ζωῆς του ἀπολαυστικά. Ἡ
νεότητα, ἡ ὡραιότητα, ἡ εὐρωστία, ἡ εὐποιΐα, συντελοῦν σ' αὐτό. Οἱ μοναστικοί
πόθοι καταστέλλονται. Ἀλλ' ὁ Θεός παρακολουθεῖ ἄγρυπνα τήν πορεία του.
Καί ἡ
Θεοτόκος ἐπεμβαίνει σέ ὅραμα, καθοδηγητικά, συμβουλευτικά, καθοριστικά.
Συγκλονίζεται καί νιώθει βαθειά συντριβή γιά τά χαμένα χρόνια.Βιώνει εἰλικρινή
μετάνοια, για τό παρελθόν. Ἡ ἀπόφαση, γιά τή μοναχική πολιτεία, ἑδραιώνεται
ἀμετάκλητα. Ἐκπληρώνει, τή στρατιωτική του θητεία μέ φρόνημα τελωνικό, μέ τό
νοῦ στό Θεό, μέ τή σκέψη στή μέλλουσα Κρίση, μέ τόν πόθο τοῦ Ἄθωνα.Ἥσυχος καί
πρόθυμος, εὐχάριστος καί ὑποδειγματικός, δίνει τή μαρτυρία Χριστοῦ. Καί ὅταν
ἀπολύεται ἀπό τό γήϊνο στρατό ἀναχωρεῖ γιά τό Ἅγιο Ὄρος καί ἐντάσσεται στό
ἰσάγγελο στράτευμα.
Φθινόπωρο
τοῦ 1892 καί ἡ Ιερά Μονή Ἁγίου Παντελεήμονα τόν δέχεται στούς κόλπους της.
Κατατάσσεται στούς Δοκίμους, μετά ἀπό λεπτομερειακή Ἐξομολόγηση. Ὁ
στίβος γιά πνευματικούς ἀγῶνες ἀνοίγει. Μία νέα ζωή ἀγωνιστική ἀρχίζει.
Κυκλώνεται, ὑποχωρεῖ, ἐξομολογεῖται καί μυεῖται στήν τεχνική κατά τοῦ διαβόλου.
Ἄγρυπνος τώρα στό κάστρο τῆς ψυχῆς του, μεταμελημένος βαθιά, νιώθει κυκλωμένος
ἀπό τίς φλόγες τοῦ Ἅδη. «Κράτα τό νοῦ σου
στόν Ἅδη καί μήν ἀπελπίζεσαι», τόν
προτρέπει ὁ Κύριος. Παραδίδεται σέ μιά ἀδιάλειπτη ἱκετευτική κραυγή μετανοίας.
Βιώνει τό ἀδαμιαῖο πένθος. Ἀναζητεῖ ἐπίμονα τό
Θεό κι ἐπιζητεῖ τή σωτηρία. Ὑπομονετικός καί ἄκακος, ὑπάκουος καί
ἐργατικός διακρίνεται στή Μονή. Τό 1896 κείρεται Μοναχός καί τό 1911 Μεγαλόσχημος.
Οἱ
δαιμονικές ἐπιθέσεις συνεχίζονται ἀκάθεκτες καί οἱ ἀντιφατικές ὑποβολές
ἀμείωτες. Τό πανίσχυρο ὅμως πολυβόλο τῆς προσευχῆς τίς ἐξουδετερώνει.
Ἡ ἐμφάνιση
τοῦ Κυρίου τόν ἐνισχύει καί τόν χαριτώνει. Ἡ
φωτιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τόν περιλούει.
Ἡ γλυκύτητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τόν εὐφραίνει. Τό ἄκτιστο Φῶς τόν φωτίζει. Καί ὁ ἀγώνας τῆς νηστείας, τῆς ἀγρυπνίας, τῆς
προσευχῆς συνεχίζεται ἐντατικός. Ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ ἀκατάπαυστη. Ἡ ἀγάπη, γιά τό
Θεό διάπυρη. Ἡ ἀγάπη, γιά τόν κόσμο διάχυτη. Ἡ ταπείνωση εὐδιάκριτη, Ἡ εὐγένεια
πασιφανής. Ἡ θέληση δυνατή. Ἡ ἁπλότητα ἐμφανής.Ἡ πραότητα ἐπιβλητική. Μηδενίζει
τήν ἀνθρωπαρέσκεια καί ἀποκτᾶ τήν Θεαρέσκεια.
Εἰρηνικός
καί ἐλεύθερος ἐμπνέει ἐμπιστοσύνη. Προσιτός καί μειλίχιος ὑποβάλλει σεβασμό.
Τόν ἁμαρτωλό παρηγορεῖ. Τόν Ἀθλητή τῆς μοναχικῆς ἀρένας κατευθύνει. Τόν κάθε
ἄνθρωπο καθοδηγεῖ συμμαχικά. Ὁ λόγος του, λόγος Θεοῦ, εὐφραίνει καί ὁδηγεῖ διεξοδικά.
Ἡ ἀγωνία του γιά σωτηρία πανανθρώπινη θρηνώδης κραυγή. «Νά προσεύχεσαι γιά τούς ἀνθρώπους, σημαίνει νά χύνεις αἷμα»,
δηλώνει ἐμπειρικά ὁ Ὅσιος.
46
χρόνια μοναχικῆς πολιτείας, διαρκοῦς πάλης, ἀνένδοτου ἀγώνα. Ἡ κάθαρση, ὁ
φωτισμός, ἡ θέωση ἐπιτεύγματα τῆς Θείας ἐνέργειας καί τῆς προσωπικῆς του συνέργειας.
24 Σεπτεμβρίου 1938. Ὁ Ὅσιος Σιλουανός πλησιάζει στό τέρμα
τοῦ στίβου. Ἤρεμος, ζώντας τή μνήμη τοῦ Θεοῦ, μέ τήν «εὐχή τοῦ Ἰησοῦ» στά
χείλη παραδίδει τήν ψυχή του πανέτοιμη στόν Πλάστη του γιά μία ἄληκτη
ἀγαλλίαση.
Ἡ ἐπίγεια πορεία του σηματοδοτεῖ τόν
αἰώνα μας. Ἡ οὐράνια παρουσία του ἐνθαρρύνει τούς πιστούς. Ἡ ἀγάπη του γιά τόν
κόσμο ἐκφράζεται μέ συνεχεῖς πρεσβεῖες.-
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ Ἦχος γ΄(Θείας
πίστεως),
Κῆρυξ δέδοσαι τῆ οἰκουμένη, σύ
γλυκύτατος ἐν Θεολόγοις, τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγάπης τρισόλβιε· τόν ταπεινόν γάρ καί
πρᾶον ἑώρακας, καί τήν Ἐκείνου καρδίαν κατέμαθες. Ὅθεν ἅπαντες, ΣΙΛΟΥΑΝΕ, ἐλλαμπόμενοι τοῖς σοῖς
θεογλώσσοις ρήμασι, δοξάζομεν τό Πνεῦμα τό δόξασάν σε.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Τοῦ Ἁγίου Ὄρους τόν Ἀθλητήν, τόν ἐν τῆ
ἀσκήσει διαλάμψαντα ἀρεταῖς. Τόν καταυγασθέντα, φωτί τῷ ἀνεσπέρω,
ΣΙΛΟΥΑΝΟΝ Πατέρα, πάντες τιμήσωμεν.-