Ο.Π. Αρ.Φ. 69 Σεπτ.- Οκτ. 2015

                                               
                                                           ΟΡΘΟΔΟΞΗ                                                                              
                                                                                                                                                  ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ                                                                                                                                                                                                                                   

*********************************************************************************

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ  ΑΡ.Φ.  69 ΣΕΠΤ. – ΟΚΤ.  2015 / Διανέμεται  δωρεάν. 
ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΠΥΡΣΟΣ. Γράφει και  ἐπιμελείται (Δυνάμει Θεού) ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ  Εκπ/κός  
ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549  Κ.Τ. 6936773200  
e-mail:  eklidoniari@gmail. com    καί    elklidon@otenet.gr
Η ιστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com και Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari
*********************************************************************************

Ζ Ω Η Φ Ο Ρ Α    Ρ Η Μ Α Τ Α

ΚΥΡ. Ι΄  ΛΟΥΚΑ  ( Λουκ.  ιγ΄ , 10 – 17 )

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ  και  ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ

«Υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βουν αυτού ή τον όνον από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει ; » ( Λουκ. ιγ΄, 15 ).

«Υποκρισία είναι η εχθρότητα, που ενεργεί με το προσωπείο της συμπάθειας. Ή φθόνος, που μιμείται τα χαρακτηριστικά της αγάπης. Ή προσποίηση φιλίας.», κατά τον Άγ. Μάξιμο Ομολογητή.

Η υποκρισία, που επιδείχθηκε από τον αρχισυνάγωγο και επισημάνθηκε από τον Ιησού, είναι φαινόμενο και σημερινό και καθημερινό.

Η υποκρισία έκφραση εγωϊσμού.«Η γαρ υπόκρισις εξ οιήσεως γεννάται.», δηλώνει ο Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς.

«Η υποκρισία ίδιον της κενοδοξίας.», σημειώνει ο Όσ.  Θαλάσσιος.

«Η υποκρισία έχει ως αιτία την φιλαργυρία.», παρατηρεί ο Άγ. Μάρκος ο Ασκητής.

Η υποκρισία πηγάζει από τη φιλαυτία, όταν προβάλλεται η ευσεβοφάνεια και επιδιώκεται η επίδειξη, ο εντυπωσιασμός, ο έπαινος, η ικανοποίηση της κενοδοξίας.

Η αληθινή ευσέβεια εκπορεύεται από την αγάπη προς τον Θεό και αποβλέπει στη δόξα Του.

Η υποκρισία επιφέρει τον εσωτερικό διχασμό του ανθρώπου, τον εκθέτει και τον γελοιοποιεί, με την αναπόφευκτη αποβολή του προσωπείου.

Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο και το προσωπείο της υποκρισίας τον καθιστά αναξιόπιστο, του αλλοιώνει το φρόνημα, διαστρέφει τα κριτήριά του, ακυρώνει τα επιτεύγματά του, ανατρέπει τον στόχο της Χριστοποίησής του.

Η υποκρισία εμφανίζεται απροκάλυπτα, παρρησιακά, επικαλυπτικά των παθών, προκλητικά. 

Η υποκρισία ασθένεια της ψυχής.

Επιτακτική, λοιπόν, η ανάγκη της ειλικρίνειας και εντιμότητας, της αυστηρότητας στον εαυτό μας και της επιείκειας στους  άλλους.

Όλα για τη δόξα του Τριαδικού Θεού.

Όλα για την αγάπη των αδελφών μας. Η βιοτή μας, καθολικά, ανυπόκριτη, ας είναι.-   

                      

                                                                    *  *  *

Αφιέρωμα στον Τίμιο Σταυρό.

Η Υψωση του ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.

14/9. Η ΥΨΩΣΗ του ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.
326 μ.Χ., και στα Ιεροσόλυμα φθάνει η Αγία Ελένη, σε μία δοξολογική πορεία προς τους Αγίους Τόπους, για τις νίκες του γυιού της Μ. Κων/νου, δυνάμει του Σημείου του Σταυρού.
Ευσεβής και φλογερή, νεοφώτιστη, διά του Βαπτίσματος, ποθεί την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.
Στον Γολγοθά, εκεί στον ειδωλολατρικό ναό της θεάς Αφροδίτης, ερευνά πολύχρονα και πολυδάπανα και επίμονα.
Έρχονται στην επιφάνεια τρεις Σταυροί: Του Χριστού και των δύο ληστών.Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Μακάριος εναποθέτει διαδοχικά τους σταυρούς σε νεκρή γυναίκα. Ο Σταυρός, που προκαλεί την ανάστασή της, είναι ο Σταυρός του Χριστού.Τοιουτοτρόπως ο Σταυρός του Κυρίου καθορίζεται.
Η ανεύρεση γνωστοποιείται. Πλήθη λαού καταφθάνουν για προσκύνηση. Δημιουργείται αδιαχώρητο. Τότε υψώνεται ο Τίμιος Σταυρός, υπό του Πατριάρχου Μακαρίου, γίνεται πασιφανής, προσκυνείται ικετευτικά και όλοι οι πιστοί αναφωνούν : ΚΥΡΙΕ ελέησον! .Μετά τετρακόσια χρόνια ο Τίμιος Σταυρός υφαρπάζεται από τους Πέρσες, με την κατάληψη των Ιεροσολύμων. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος, νικητής σε μία εκστρατεία κατά των Περσών, παραλαμβάνει και πάλι τον Τίμιο Σταυρό, εισέρχεται νικηφόρος, Θριαμβευτής στην Κωνσταντινούπολη, όπου και ανυψώνει το Ζωηφόρο Ξύλο, με τις επευφημίες του λαού.
Η ανεύρεση, λοιπόν, από τη μητέρα του Μ. Κω/νου, Ελένη, του Τιμίου Σταυρού, προσφορά ανεκτίμητη, για την Εκκλησία, εφ’ όσον ο Σταυρός αποτελεί στήριγμα και καύχημα των πιστών, όργανο τρισόλβιο της σωτηρίας μας.
Ας κρατάμε επομένως τον Σταυρό του Κυρίου μας υψωμένο στο νου και στη σκέψη μας, αφού θα έχομε προσηλώσει την καρδιά μας σ’ Εκείνον. Τοιουτοτρόπως ο Σταυρός θα αποβαίνει σωτηριώδης.-

Μεγαλυνάριον Τιμίου Σταυρού.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Χαίροις πολυτίμητε θησαυρέ,

του Κυρίου κλέος,

των ανθρώπων η προσφυγή.

 Χαίροις Θείον Ξύλον,

 το καύχημα Αγγέλων,

 αισχύνη των Δαιμόνων,

 ΣΤΑΥΡΕ σεβάσμιε!!!

                               Ελ. Α. Κλ.