Κυρ.Τελώνου και Φαρισαίου.Η αυτοδικαίωση του Φαρισαίου και ο στεναγμός του Τελώνη.

ΚΥΡΙΑΚΗ   ΤΕΛΩΝΟΥ  και  ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ.( Λουκ.  ιη΄ , 10  - 14 )

Η αυτοδικαίωση του Φαρισαίου και  ο στεναγμός του Τελώνη.

« Ουκ ειμί  ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων…ο Θεός  ιλάσθητί   μοι  τω αμαρτωλώ.»     ( Λουκ. ιη΄ , 13 ).

Φαρισαίος και Τελώνης ! Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες παρουσίες. Η έκφραση μιας δαιμονιώδους πνευματικότητας και μιας πνευματικής ευεξίας.

Στην ατμόσφαιρα της προσευχής εκτυλίσσεται η εσωτερικότητα δύο ανθρώπινων τύπων : Του Φαρισαίου, με μία κομπορρήμονα προσευχή και του Τελώνη, με μία δακρύβρεχτη ικεσία.

Η πρώτη εκδήλωση ευσεβιστική, με τάση προβλητική.

Η δεύτερη κίνηση ευσέβειας, ενέργεια Αγιοτριαδική, με στόχο μεταστροφικό.

Ο Φαρισαίος κινείται στα πλαίσια μιας «αυτόνομης ηθικής δεοντολογίας».

Ο Τελώνης βιώνει το μυστήριο της μετανοίας.

Ο Φαρισαίος αυτοδικαιώνεται, με βάση τις καλές πράξεις.

Ο Τελώνης επιζητεί τη δικαίωση, με τη ρύθμιση της  σχέσης του με τον Χριστό.

Ο Φαρισαίος πράττει ανθρώπινα.

Ο Τελώνης δρα Θεανθρώπινα.

Ο Φαρισαίος καυχησιολογεί υπεροπτικά.

Ο Τελώνης εκζητεί  έλεος  υπαρκτικά.

Ο Φαρισαίος ζει καθημερινά την αυτοδικαίωση.

Ο Τελώνης βιώνει αδιάλειπτα την αυτομεμψία.

Η  αυτοκατάκριση, καρπός  αυτογνωσίας, οδηγεί  στη  μετάνοια. Στο κλίμα  της μετανοίας ζώντας ο Τελώνης γνωρίζει την ταπείνωση, το θεμέλιο των αρετών.

Η ταπείνωση αποτελεί το βάθρο για την προσευχητική εκτόξευση στα κράσπεδα του Θρόνου του Θεού.

Η προσευχή του Φαρισαίου παραμένει άκαρπη, γιατί υψηλοφρονεί.

      Η προσευχή του Τελώνη προκαλεί την Θεαρέσκεια, γιατί ταπεινοφρονεί: «Ο  Θεός  ιλάσθητί  μοι  τω  αμαρτωλώ». ( Λουκ. ιη΄ , 13 ).

Ο Φαρισαίος αυτοδιαφημίζεται με τα «καλά»έργα του και αυτοδικαιώνεται.

Ο Τελώνης αφήνει το αλέτρι της μετάνοιας να οργώσει το «γεώργιον» της καρδιάς του και χειραγωγείται στην ταπείνωση και στην προσευχή.

Αδελφοί μου! «Μη προσευξώμεθα φαρισαϊκώς», αλλά «ταπεινωθώμεν τελωνικώς.

Ας «φύγωμεν την υψηγορίαν του Φαρισαίου» και ας «μάθωμεν την ταπείνωσιν  του Τελώνου».

Ας «μισήσωμεν την υπερήφανον φωνήν του Φαρισαίου»και ας «ζηλώσωμεν την ευκατάνυκτον ευχήν του Τελώνου», ώστε να πετύχουμε την ποθητή σωτηρία και να απολαμβάνουμε άληκτα την πανευφροσύνη της θέας και της αγάπης του Θεού.-