ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΣΩΤΟΥ.
ΜΕΤΑΝΟΙΑ οδός
ΣΩΤΗΡΙΑΣ
Μια
αναδρομική ματιά στη βιοτή των Πρωτοπλάστων θα μας δώσει την εικόνα της
στιγμιαίας πτωτικής τους κίνησης. Θα επισημάνουμε τη δικαιολογητική τους απάντηση προς
τον Θεό.
Άμεση
η δικαιολογία: Η αυτοδικαίωση, η ετεροκατάκριση. Η δικαιολογία απομάκρυνε την Θεϊκή Χάρη, εφ' όσον η
μετάνοια αποκλείστηκε και η απογύμνωσή τους επακολούθησε.
Εφ'
εξής ο μεταπτωτικός άνθρωπος
ρέπει προς την αυτοδικαίωση
για να ικανοποιήσει τις φιλαυτικές του
επιδιώξεις.
Η κάλυψη προσωπικών ολισθήσεων: πράξεων, ενεργειών, λογισμών, σκέψεων, αποτελεί στοιχείο της
καθημερινότητας.
Η
μετατόπιση των ευθυνών και η καταδίκη
των άλλων αποκαλύπτουν την εγωπάθεια
και την παντελή
απουσία της αγάπης προς "τον
πλησίον."
Η
ανυπαρξία της αυτοκριτικής και η εμφανής
επιείκεια περιθωριοποιούν τη
μετάνοια και αποκλείουν την σωτηρία.
Απαιτείται έξοδος από τον εφησυχασμό και πορεία αγωνιστική, σωστική. Ο αποκλεισμός
της αυτοδικαίωσης προωθεί την αυτομεμψία δηλαδή την αυτομομφή, την
αυτοκατάκριση, την αυτοενοχοποίηση. Καταδικάζοντας τον εαυτό μας αφοπλίζουμε τα
φραστικά βέλη του αδελφού μας, παρα8μένουμε άτρωτοι και βιώνουμε εκούσια την
"κατά Θεόν" λύπη, τη μετάνοια.
Η
μετάνοια,
λοιπόν, καρπός της αυτομεμψίας, σε συνυφασμό με την μνήμη θανάτου, την αδέκαστη Κρίση, την αιώνια
Κόλαση. Μια "κατά Θεόν" απελπισία, που τροφοδοτείται από την ακλόνητη
ελπίδα στον Θεό, οπότε αξιοποιείται σωστικά και περνάει μέσα από το κανάλι
της διαλογικής επικοινωνίας
με τον Θεό, οδηγεί σε διέξοδα.
Η
αυτομεμψία αναπτύσσει το ταπεινό φρόνημα, οπότε η Χάρη του Θεού αποκαλύπτει την
εσωτερική αθλιότητα, περνάει στην αυτογνωσία και καταλήγει στην Θεογνωσία.
Γνωρίζοντας τον Θεό νιώθεις πολλαπλά αμαρτωλός και παροτρύνεσαι θετικά
για αγώνα νικηφόρο. Επιδίδεσαι σε αυστηρό αυτοέλεγχο, σε αυτοεπιβολή κυρώσεων,
σε αποδοχή επιτιμίων, σε ανεπιεική αυτοκατάκριση, σε βαθιά συντριβή, σε
ειλικρινή μετάνοια και ανεπίστροφη
μεταστροφή.
Η
αυτομεμψία εκδιώκει την ταραχοποιό θλίψη, διαλύει το ανειρήνευτο της καρδιάς και προσφέρει την χαροποιό
ανάπαυση.
Η
αυτομεμψία πρόξενος αγάπης και συγχωρητικότητας, Θεϊκής συγχώρε-σης και
κοινωνικότητας.
Η
αυτομεμψία απορρίπτει την απολυτοποίηση, απομακρύνει την αυτάρ-κεια, εκδιώκει
την αυτονομία και εδραιώνει την εξάρτηση από τον Θεό.
Η
αυτομεμψία οδηγεί στη θέα του Θεού. " Εξευτέλισον σεαυτόν και όψεις την
δόξαν του Θεού εν σεαυτώ.",κατά τη ρήση του Οσίου Ισαάκ του Σύρου.
Η
αυτομεμψία, λοιπόν, συνεπάγεται τη μετάνοια.
«Μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών.»(Ματθ. δ΄ ,17).-
Ο Θεός Λόγος δρα
κατά την Π.Διαθήκη και οι Προφήτες,με προεξάρχοντα τον «μείζονα των
Προφητών», τον Ιωάννη, διατυπώνουν, εμφαντικά, κηρύγματα μετανοίας.
Ο Θεός Λόγος
ενανθρωπίζει και κηρύττει την έναρξη του σωστικού έργου Του με το προσκλητήριο
μήνυμα της μετανοίας.
Οι Απόστολοι
δρουν ιεραποστολικά και απευθύνουν προσκλήσεις μετανοίας.
Η μετάνοια,
συνεπώς, πρωταρχικός συντελεστής της σωτηρίας του ανθρώπου «…ει μη ταύτην(
την σωτηρίαν)δια της διηνεκούς μετανοίας επισπασόμεθα.»(Αγ.ΓρηγόριοςΠαλαμάς).
Η μετάνοια οδός
ασφαλής προς τη Βασιλεία των ουρανών.
Η μετάνοια
«αρχή, μεσότης και τέλος της κατά Χριστόν πολιτείας.»
Η μετάνοια
προϋποθέτει Θεία Χάρη και συνεπάγεται Θεία Χάρη.
Η Θεία Χάρη,
άκτιστη ενέργεια του Θεού, χορηγείται από
το Άγιο Πνεύμα σ’ εκείνον, που μετανοεί.
Η αμαρτία
σηματοδοτεί την απομάκρυνση από τον Θεό,την απώλεια της Θείας Χάριτος και τη
ζόφωση.
Η μετάνοια είναι
μία καθολικά μεταστροφική πορεία, μία αλλαγή νου και βίου.
Η μετάνοια
χαριτώνει και ζωοποιεί τον άνθρωπο.
Η μετάνοια
ισόβια κίνηση, επακόλουθο της διαρκούς αναζήτησης της Βασιλείας των ουρανών.
Η Θεία Χάρη
φωτοποιεί την ανθρώπινη ύπαρξη,ώστε να επισημαίνει τα πάθη,να βιώνει τη
ζοφερή ερήμωση και να πραγματοποιεί την αλματώδη κίνηση της μετανοίας.
Η μετάνοια
κατακαίει τις αμαρτίες, αλλά ταυτόχρονα φωτίζει, αναλογικά, με το άκτιστο
Φως.
Δώρο Θεού,
λοιπόν,η μετάνοια.«Σπέρμα γαρ Θείον υπάρχει σαφώς η κατά Θεόν λύπη». ( Αγ.
Μάξιμος).
Η Θεία Χάρη
προπορεύεται και πρωταγωνιστεί, λαμβάνει πρωτοβουλίες και προσφέρει ενθάρρυνση
και ενίσχυση και διάθεση αυτομεμψίας, στον Αθλητή του Χριστού.
Η βίωση της
μετανοίας εκφράζεται με την απαρέγκλιτη τήρηση του Ευαγγελικού Νόμου,
επιτυγχάνεται με την αμέριστη βοήθεια της Θείας Χάριτος και οδηγεί στην
κοινωνία με τον Θεό.
Ο άνθρωπος, που
μετανοεί βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού, ζει την αγάπη Του και αγωνιά για τη
διατήρησή της.
Ο άνθρωπος, που
μετανοεί ζει την «εν Χριστώ» ζωή,φθάνει στην αυτογνωσία, βιώνει την
αυτομεμψία και αυξάνει τη μετάνοια, αφού αυτοπροσφέρεται στην Θεία Χάρη.
Η Θεία Χάρη
παραμένει ενεργός, όταν βιώνεται η νήψη
και η προσευχή, η ταπείνωση και η αγάπη. Τότε και η μετάνοια αποβαίνει
ζωοποιός, διαρκής και σωτήρια.-