ΚΥΡ. ΙΒ΄, ΛΟΥΚΑ. ( Β΄Κορ. δ΄, 6
– 15 )
Το ΦΩΣ
του ΘΕΟΥ στην καρδιά του
ανθρώπου.
«ο
Θεός ο ειπών εκ σκότους φως
λάμψαι, ος έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών…»
(
Β΄Κορ. δ΄, 6 ).
Ο
Θεός είναι Φως, το Φως το αληθινό. Ο Υιός, Θεάνθρωπος Ιησούς, το δηλώνει
εμφαντικά : «Εγώ ειμί το Φως του
κόσμου.»( Ιωαν. η΄ ,12 ).
Η
απομάκρυνση από τον Θεό απενεργοποιεί το Φως
και επικρατεί σκοτάδι. Η εμπαθής καρδιά
βιώνει τη ζοφώδη άβυσσο και επικαλείται ικετευτικά και κραυγαλέα τον
φωτισμό : « Φώτισόν μου το
σκότος ! »
Το αληθινό Φως είναι ο Θεός.
Το
αληθινό Φως καταύγασε τους Αποστόλους : Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη στο Θαβώρ,
κατά τη Μεταμόρφωση του Χριστού.
Το
Φως της Τριαδικής Θεότητας γνώρισε εμπειρικά ο Παύλος προχωρώντας προς τη
Δαμασκό.
Το Φως του Χριστού γευόμαστε στην πορεία μας
μέσα από την άσκηση και τη λατρεία, τα Μυστήρια και τον αγώνα της κάθαρσης της
καρδιάς.
Το Φως του Θεού αποκαλύπτεται στην καρδιά
του ανθρώπου και την φωτοδοτεί.
Το Πανάγιο Πνεύμα πυροδοτεί φωτιστικά την
καρδιά του ανθρώπου και φωτοποιεί την ύπαρξή του. Η φωτοχυσία καλύπτει
υπαρξιακά τον άνθρωπο και προσφέρει υπερφυσικά χαρίσματα. Η προόραση και η
διόραση εμφανείς. Η διάκριση, ως αποκάλυψη του θελήματος του Θεού μέσα στην
καρδιά, γνώρισμα χαρακτηριστικό του Θεοφώτιστου ανθρώπου.
Το Φως της παρουσίας του Θεού διαλύει το
σκοτάδι της άγνοιας και φανερώνει το θέλημα του Θεού.
Ο άνθρωπος, που έφθασε στην θέωση διαθέτει
αλάθητη διάκριση, διανύει πορεία απλανή και οδηγεί με ακρίβεια
τους άλλους εις « σωτηρίους νομάς. »
Οι
Άγιοί μας, οι Αγωνιστές του Πνεύματος, έδωκαν « αίμα » και έλαβαν «
πνεύμα », ένιωσαν το Φως του Θεού
μέσα στην καρδιά τους.
Οι Θεούμενοι
άνθρωποι είδαν τον Θεό ως Φως, ζούσαν μέσα στο άκτιστο Φως και είχαν
εμπειρίες μεταμόρφωσης.
Αυτό το Φως του Θεού γεύονται μερικώς οι
Άγιοι στη γη και ολικώς στον Ουρανό , καθώς και οι αμαρτωλοί, το ίδιο Φως
ατενίζουν, αλλ’ ως φωτιά, που τους κατακαίει.
Απευχή
μας το δεύτερο και ολόθυμη ευχή μας το πρώτο.-