Κυρ.Παραλύτου. Επιλογή θεραπείας.

ΚΥΡ.  ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (Ιωαν. ε΄,1 – 15)

 ΕΠΙΛΟΓΗ  ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.

« Θέλεις  υγιής  γενέσθαι;…ίδε υγιής γέγονας· μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρόν  σοι  τι  γένηται». (Ιωαν. ε΄, 6,14).

Ο Ιησούς ένα σάββατο βρέθηκε μπροστά σ’ έναν πολυετή ασθενή. Παραλυσία τριάντα οκτώ ετών τον κρατούσε καθηλωμένον στο κρεβάτι του πόνου.

Η φιλευσπλαχνία του Χριστού Τον προέτρεψε σε ιαματική κίνηση. «Θέλεις υγιής γενέσθαι;» τον ερωτά ο Κύριος.

Το έναυσμα για εκζήτηση βοήθειας, για εκούσια επιλογή θεραπείας, δίδεται. Η θεραπεία είναι δυνατή, αλλά όχι αναγκαστική. Η έκφραση της ελευθερίας του προσώπου σ’ όλο της το μεγαλείο.

Η  ενέργεια  του Θεού  επιζητεί τη συνέργεια του ανθρώπου, απαραιτήτως.

Ο Χριστός ποθεί τη σωτηρία μας πρωταρχικά, αλλά ουδέποτε παραβιάζει την ελευθερία μας.

Η παντοδυναμία του Θεού θεράπευσε πάραυτα τον παράλυτο, ευθύς ως έδωκε την συγκατάθεσή του, με την έκφραση της ενδόμυχης επιθυμίας του για θεραπεία.

Θεραπεύεται ο παράλυτος, αφού σηκώνει και το κρεβάτι του και φεύγει.

Φεύγει, αφού εισέπραξε το δώρο της θεραπείας.

Ο Ιησούς συγχρόνως του  κάνει μια υπόμνηση : «…ίδε υγιής γέγονας· μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρόν σοι τι γένηται».

Η παραλυσία, συνέπεια αμαρτίας. Η επαγρύπνηση, η άσκηση, η συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας, εξασφαλίζουν την ισορροπία και υγεία ψυχής και σώματος.

Η αμαρτία κατεργάζεται τον θάνατο.

Η μετάνοια χορηγεί τη ζωή.

Ο αγώνας εμπεριέχει και πτώσεις, αλλά σημειώνει και αναστάσεις, περιφανείς νίκες, σωστικές φάσεις.

Η πορεία μας είναι ανοδική, αγωνιστική. Ας είναι και νικηφόρα.-

Πρωτομάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού.

ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΕΣ  της  ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ του  ΧΡΙΣΤΟΥ

Η Ανάσταση του Χριστού αδιαμφισβήτητο ιστορικό, αλλά και υπαρξιακό γεγονός, σηματοδότησε το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή και αποτέλεσε τον οδοδείκτη του ανθρώπου προς την θέωση.

Μάρτυρες της Αναστάσεως του Ιησού οι Απόστολοι, καθ' όσον εμφανίστηκε ο Κύριος ένδεκα φορές, ήτοι :

 1. Στις Μυροφόρες.

 2. Στη Μαρία Μαγδαληνή.

 3. Στον Σίμωνα Πέτρο.

 4. Στο Λουκά και Κλεόπα προς Εμμαούς.

 5. Στους δέκα Μαθητές, απόντος του Θωμά.

 6. Στους ένδεκα Μαθητές  παρόντος του Θωμά.

 7. Στους επτά Μαθητές στην Τιβεριάδα.

 8. Στους ένδεκα Μαθητές στη Γαλιλαία.

 9. Στους Αποστόλους στη Βηθανία, κατά την Ανάληψη.

 10. Στον Αδελφόθεο Ιάκωβο.

 11. Στον Απόστολο Παύλο.

 Αλλά Πρωτομάρτυρες είναι οι Μυροφόρες γυναίκες. Η Εύα, πρώτη γυναίκα, πρωτοαντικρίζει τον Αδάμ και γυναίκες, οι Μυροφόρες, πρωτοαντικρίζουν τον νέο Αδάμ, τον Χριστό.

Στο πρόσωπό τους τιμάται η γυναικεία ύπαρξη και εξισώνονται τα δύο φύλα, άνδρας και  γυναίκα, καθ' ότι έχουν την αυτή δυνατότητα θέωσης.

Η πρώτη εμφάνιση του Αναστάντος Κυρίου στις γυναίκες αποτελεί και τιμητική διάκριση της αρετής και της ανδρείας.

Οι Μυροφόρες αγνόησαν την έχθρα του λαού, μηδένισαν τη δύναμη των στρατιωτών, υπερπήδησαν τον φόβο του σκοταδιού της νύχτας και τόλμησαν μια έξοδο ηρωϊκή. Σημείωσαν μια υπέρβαση, μια μηδενοποίηση της φιλαυτίας και έφθασαν μέχρι το μνημείο. Κινητήρια δύναμη της εξωστρεφικής αυτής     ενέργειας  η  ανδρεία. Η πνευματική ανδρεία, η οποία είναι καρπός της εδραίας πίστεως στον Θεό, της ένθερμης αγάπης στο Χριστό, της βέβαιης ελπίδας στην απύθμενη  ευσπλαχνία Του.

Οι Μυροφόρες με την καθαρότητα της καρδιάς, που διέθεταν, αξιώθηκαν πρώτες της θέας του Αναστημένου Κυρίου, για να γίνουν στη συνέχεια Απόστολοι των Αποστόλων. Οι Μυροφόρες βίωσαν τη μέθεξη της Χάριτος της Αναστάσεως.

Οι Χριστιανοί, αγωνιστές ανένδοτοι, στοχεύουν με την Ορθόδοξη Ασκητική στην κάθαρση της καρδιάς, απαραίτητη προϋπόθεση της κοινωνίας με τον Θεό.

Στον αγώνα κατά των παθών αναγκαία  η  ανδρεία, η οποία προχωρεί με την καρδιά και απορρίπτει τη λογική. Ο αγωνιστής προσπερνάει τη δειλία, αποκρούει το θράσος και αντιμετωπίζει με ανδρείο το φρόνημα τις δύσκολες στιγμές, είτε πειρασμικές επιθέσεις, είτε προκλήσεις λογισμών, είτε εμφανίσεις πολυποίκιλων αντιξοοτήτων.

Μυροφόρες οι τολμηρές εκείνες γυναικείες υπάρξεις.

Κάθε πρόσωπο όμως έχει τη δυνατότητα, με την ακριβή τήρηση των εντολών του Χριστού, με την ενεργό συμμετοχή στη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, με την αδιάλειπτη προσευχή, να πετύχει την κάθαρση της καρδιάς, να προχωρήσει στο φωτισμό του νου και να φθάσει στην θέωση, στη μέθεξη του Θεού, στη  βίωση του Μυστηρίου της Αναστάσεως,να γίνει όντως Μυροφόρος Χριστού.

Ας το επιχειρήσουμε.-

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ Αρ.Φ.55 ΜΑΪΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2013

        

                           ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ!     ΑΛΗΘΩΣ   ΑΝΕΣΤΗ  ο  ΚΥΡΙΟΣ !

  

              ΟΡΘΟΔΟΞΗ   ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

***************************************************************                                                                                                                          

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ   ΕΚΔΟΣΗ   ΑΡ.Φ.  55  ΜΑΪΟΣ. – ΙΟΥΝ.  2013  Διανέμεται  δωρεάν.                                              

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει και  επιμελείται (Δυνάμει Θεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ   Εκπ/κος        

ΤΗΛ.-FAX:22210-29549 Κ.Τ.6936773200

e-mail:  eklidoniari@gmail. com    καί    elklidon@otenet.gr

Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com

Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari

***************************************************************

ΑΓΓΕΛΙΚΟ   ΜΗΝΥΜΑ.

 « Ιησούν  ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον` ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε`…»  ( Μαρκ.  ιστ΄, 6 ).

 «Ο Κύριος  αναστήθηκε!», ήταν το χαρμόσυνο αγγελικό μήνυμα προς τις γυναίκες Μυροφόρες.

Τον Αδάμ πρώτη τον είδε η Εύα, ευθύς μετά τη δημιουργία της. Και τον νέο Αδάμ, τον Χριστό Αναστάντα, Τον πρωτοαντίκρισαν οι Μυροφόρες γυναίκες.

Η Εύα έφερε το μήνυμα της πτώσης στον Αδάμ, τον άνδρα. Και οι Μυροφόρες γυναίκες έφεραν το μήνυμα της Αναστάσεως στους Αποστόλους, τους άνδρες.

Τοιουτοτρόπως η γυναίκα επιτυγχάνει  την  αποκατάστασή  της, ως  φύλο, τόσο με την πρωτοστατική αγγελιοφορία, όσο και με την ανάληψη της θεομητορικής αποστολής της Πάναγνης Κόρης της Ναζαρέτ, Μαρίας.

Η ισοτιμία των φύλων είναι γεγονός, είναι μια επανάσταση, που προέκυψε μέσα από την Ανάσταση.

Οι Μυροφόρες γυναίκες διέθεταν ανδρεία και τόλμη, θάρρος και παρρησία, τα οποία πηγάζουν από τη βαθιά πίστη στον Θεό, τη φλογερή αγάπη σ’ Εκείνον, την ακατανίκητη ελπίδα στη θεϊκή ευσπλαχνία.

Οι Μυροφόρες γυναίκες απέρριψαν τη λογική, που υπολογίζει και δειλιάζει και επέρριψαν το βάρος στην καρδιά, που αγαπάει και προχωρεί.

Οι Μυροφόρες γυναίκες τόλμησαν να φθάσουν μέχρι το Τάφο του Διδασκάλου και αμείφθηκαν μοναδικά και ανεπανάληπτα. Έγιναν οι Πρώτες Μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού.

Οι γυναίκες εκείνες προσέτρεξαν στον Τάφο, για να προσφέρουν το μύρο της αγάπης τους σ’ Εκείνον. Η ανταμοιβή  των  Μυροφόρων  γυναικών, για  την αγαπητική τους αυτή κίνηση, ήταν να δεχθούν μονίμως στην καρδιά τους τον Χριστό, μύρο ακένωτο και η Χάρη Του να περιλούσει το είναι τους.

Μυροφόροι όλοι οι Άγιοι, οι αγωνιστές της μεταμόρφωσης των παθών σε αρετές, οι μαχητές «των  γονάτων», της αδιάλειπτης προσευχής.

Μυροφόροι όλοι έχομε τη δυνατότητα να γίνουμε,εφ’όσον κατεργαζόμαστε τη κάθαρση της καρδιάς, απεργαζόμαστε το φωτισμό του νου και στοχεύομε τη θέωση.-