«Χαίρε,
η στήλη της παρθενίας·
Χαίρε,
η πύλη της σωτηρίας».
( Στάσις Δ΄Τ1 )
Η Μαριάμ, πάναγνη Κόρη, διατήρησε την
αγνότητα, ψυχής και σώματος, καθ’όλη τη γήϊνη πορεία της.
Άγρυπνη στο κάστρο της ψυχής της, κράτησε
πάλλευκο το χώρο της διανοίας, από ακάθαρτους λογισμούς και σκέψεις, καθώς και
την καρδιά της από παντοειδή πάθη.
Αλλά και στο σώμα έμεινε παρθένος:΄΄Προ του
Τόκου, εν τω Τόκω και μετά Τόκον΄΄. Αμόλυντη,
λοιπόν, η Θεοτόκος αποτελεί στήλη της παρθενίας, αλλά και καταφυγή και
προστασία των παρθένων.
Καύχημα και αγαλλίαμα η Παρθένος, για κάθε παρθενεύουσα,
αγωνιζομένη ύπαρξη.
Υπόδειγμα εγκρατείας και ταπείνωσης, η
Παναγία, προσκαλεί κάθε Αθλητή να
επιδοθεί σ’αυτό το άθλημα και τον θέτει υπό την κραταιά προστασία της.
Η Θεομήτωρ, είναι, τοιουτοτρόπως, η πύλη της
σωτηρίας.
Οι επιποθούντες την σωτηρία και στοχεύοντες
εμπόνως σ’αυτήν, το επιτυγχάνουν, όταν εμπιστευθούν την Παναγία και δι’αυτής
εισέλθουν στην σωστική τροχιά.
Η Θεοτόκος, έμπειρη Αγωνίστρια στην
πνευματική αρένα, παρέχει οδηγίες βιωματικές, πρεσβείες αδιάλειπτες, κανόνες
ζωής σωστικούς.
΄΄Χαίρε, λοιπόν, συ, η οποία είσαι η στήλη
της παρθενίας· χαίρε, συ, η οποία είσαι η πύλη, διά μέσου της οποίας
εισερχόμαστε στην σωτηρία΄΄ .-