Η "ΕΥΧΗ" του ΙΗΣΟΥ.
Α δ ι α λ ε ί π τ ω ς π ρ ο σ ε ύ χ ε σ θ ε."(Α΄ . Θεσ. ε΄ 17) , είναι η προτροπή του Πυρφόρου Απ. Παύλου. Συνιστά ακατάπαυστη επικοινωνία με τον Θεό. Η επικοινωνία συνεπάγεται την κοινωνία αναλόγως.
Έκφραση της αδιάλειπτης προσευχής η "ευχή" του Ιησού. Μια μικρή μονολόγιστη προσευχή με τεράστια δυναμική. Μια ικεσία, πόλο έλξεως του ελέους του Θεού και ταυτόχρονα αλεξιτήριο των δαιμονικών παρεμβάσεων.
Μια κραυγή κεραυνοβόλα με προεκτάσεις ιαματικές και σωτήριες. "ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ."
"ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ." Μια τρανή διακήρυξη της Θεανθρωπότητας του Χριστού, ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ", αλλά συγχρόνως και μια τελωνική ομολογία της αμαρτωλότητάς μας, "ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ".
Η αναγνώριση της δυνάμεως του Χριστού και της αδυναμίας της προσωπικής, προϋποθέτουν ταπείνωση και προωθούν την ταπείνωση.
Η συνειδητοποίηση της σωστικής δυνάμεως του Θεανθρώπου και της εμφαντικής αδυναμίας του ανθρώπου, συντελεστής προϋποθετικός της σωτηρίας.
Η διαρκής επανάληψη της "ευχής" Χριστοποιεί τον άνθρωπο και αιωνοποιεί την κίνηση.
Η ομολογία της Θεϊκής Υιικότητας του Χριστού, ομολογία πίστεως. Η μηδενική αυτοσυνειδησία έκφραση ζωής μετανοίας. Η διασύνδεση των δύο ομολογιών συνιστά την Ορθόδοξη ζωή και η αποσύνδεσή τους σηματοδοτεί την αλλοίωση του Ορθοδόξου φρονήματος.
Η "ευχή" όπλο πανίσχυρο, δύναμη καταλυτική των πονηρών διαπλοκών, ισχύς μεταμορφωτική, αφού "τας σαρκικάς ορέξεις αναστέλλει και την πλεονεκτική αμβλύνει γνώμην και τον τύφον καθαιρεί και τον φθόνον αναιρεί και τον θυμόν παιδαγωγεί και την μνησικακίαν αφανίζει",κατά τον Αγ. Γρηγόριο Παλαμά.
Η εργασία της προσευχής ενεργείται κάθε ώρα, όλη μέρα, στον θόρυβο και την ησυχία, στην απασχόληση παράλληλα και στην ανάπαυση κύρια.
Η πύρινη κραυγή της "ευχής"του Ιησού ανταύγεια μιας διακαούς αγάπης προς τον Κύριο.
Η συγκέντρωση του νου στο νόημα της κάθε λέξης, μαζί με τον αγώνα κάθαρσης της καρδιάς από τα πάθη, καθιστούν την προσευχή ανεμπόδιστη και αποτελεσματική.
Η βίωση της καθημερινής παρουσίας του Θεού, η απαρέγκλιτη τήρηση του Ευαγγελικού Νόμου, η συμμετοχή στη λατρευτική και Μυστηριακή ζωή Εκκλησίας, η Ορθόδοξη Ασκητική βιοτή,η καθημερινή ζωή μετανοίας, αναδεικνύουν την προσευχή απερίσπαστη.
Μια συνειδητοποιημένη "ευχή" του Ιησού διεργάζεται μια Χριστοποιημένη "εικόνα" Θεού, ένα Αγιοποιημένο πρόσωπο.
Η "ευχή" του Ιησού, λοιπόν, ας είναι η αδολεσχία μας και η καθημερινή συνεχής ενασχόλησή μας.
"ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ , ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ."-
Α δ ι α λ ε ί π τ ω ς π ρ ο σ ε ύ χ ε σ θ ε."(Α΄ . Θεσ. ε΄ 17) , είναι η προτροπή του Πυρφόρου Απ. Παύλου. Συνιστά ακατάπαυστη επικοινωνία με τον Θεό. Η επικοινωνία συνεπάγεται την κοινωνία αναλόγως.
Έκφραση της αδιάλειπτης προσευχής η "ευχή" του Ιησού. Μια μικρή μονολόγιστη προσευχή με τεράστια δυναμική. Μια ικεσία, πόλο έλξεως του ελέους του Θεού και ταυτόχρονα αλεξιτήριο των δαιμονικών παρεμβάσεων.
Μια κραυγή κεραυνοβόλα με προεκτάσεις ιαματικές και σωτήριες. "ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ."
"ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ." Μια τρανή διακήρυξη της Θεανθρωπότητας του Χριστού, ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ", αλλά συγχρόνως και μια τελωνική ομολογία της αμαρτωλότητάς μας, "ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ".
Η αναγνώριση της δυνάμεως του Χριστού και της αδυναμίας της προσωπικής, προϋποθέτουν ταπείνωση και προωθούν την ταπείνωση.
Η συνειδητοποίηση της σωστικής δυνάμεως του Θεανθρώπου και της εμφαντικής αδυναμίας του ανθρώπου, συντελεστής προϋποθετικός της σωτηρίας.
Η διαρκής επανάληψη της "ευχής" Χριστοποιεί τον άνθρωπο και αιωνοποιεί την κίνηση.
Η ομολογία της Θεϊκής Υιικότητας του Χριστού, ομολογία πίστεως. Η μηδενική αυτοσυνειδησία έκφραση ζωής μετανοίας. Η διασύνδεση των δύο ομολογιών συνιστά την Ορθόδοξη ζωή και η αποσύνδεσή τους σηματοδοτεί την αλλοίωση του Ορθοδόξου φρονήματος.
Η "ευχή" όπλο πανίσχυρο, δύναμη καταλυτική των πονηρών διαπλοκών, ισχύς μεταμορφωτική, αφού "τας σαρκικάς ορέξεις αναστέλλει και την πλεονεκτική αμβλύνει γνώμην και τον τύφον καθαιρεί και τον φθόνον αναιρεί και τον θυμόν παιδαγωγεί και την μνησικακίαν αφανίζει",κατά τον Αγ. Γρηγόριο Παλαμά.
Η εργασία της προσευχής ενεργείται κάθε ώρα, όλη μέρα, στον θόρυβο και την ησυχία, στην απασχόληση παράλληλα και στην ανάπαυση κύρια.
Η πύρινη κραυγή της "ευχής"του Ιησού ανταύγεια μιας διακαούς αγάπης προς τον Κύριο.
Η συγκέντρωση του νου στο νόημα της κάθε λέξης, μαζί με τον αγώνα κάθαρσης της καρδιάς από τα πάθη, καθιστούν την προσευχή ανεμπόδιστη και αποτελεσματική.
Η βίωση της καθημερινής παρουσίας του Θεού, η απαρέγκλιτη τήρηση του Ευαγγελικού Νόμου, η συμμετοχή στη λατρευτική και Μυστηριακή ζωή Εκκλησίας, η Ορθόδοξη Ασκητική βιοτή,η καθημερινή ζωή μετανοίας, αναδεικνύουν την προσευχή απερίσπαστη.
Μια συνειδητοποιημένη "ευχή" του Ιησού διεργάζεται μια Χριστοποιημένη "εικόνα" Θεού, ένα Αγιοποιημένο πρόσωπο.
Η "ευχή" του Ιησού, λοιπόν, ας είναι η αδολεσχία μας και η καθημερινή συνεχής ενασχόλησή μας.
"ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ , ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ."-