Τρεις ΠΕΡΙΛΑΜΠΡΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ.
****************************************
Ο άνθρωπος με τον ερχομό του στη γη καταγράφεται και η παρουσία του, για να συμπληρωθεί στη συνέχεια και η προσφορά του στον άνθρωπο.
Υπάρχουν, βέβαια, μορφές, που τα ονόματα έχουν γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα.
Μορφές, που πρόσφεραν ύψιστες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα.
Μορφές, που το πέρασμα από τον πλανήτη μας αποτέλεσε φωτεινό ορόσημο.
Ανάμεσα σ’ αυτές τις μεγάλες μορφές διακρίνονται οι αιώνιες, ζωντανές και φεγγοβόλες μορφές των Τριών Ιεραρχών: Μ. Β Α Σ Ι Λ Ε Ι Ο Υ, ΑΓ. Γ Ρ Η Γ Ο Ρ Ι Ο Υ , ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Υ.
Τρεις πολύεδροι αδάμαντες. Τρεις γιγαντιαίες προσωπικότητες. Τρεις περίλαμπροι αστέρες, που κράτησαν ψηλά τη δάδα της πίστεως, διετήρησαν άσβεστο τον πυρσό της αγάπης, διέτρεξαν το στίβο της ζωής λαμπαδηφόροι και πρόσφεραν τους εαυτούς τους ολοκαυτώματα στο Βωμό της Μοναδικής Αγάπης.
Τρεις ακατάβλητοι Αγωνιστές, που έδωκαν στους χρόνους τους δυναμικό παρόν, μετέδωσαν ζωή και πνοή.
Τρεις φλεγόμενοι δαυλοί, που με τη Θεία φλόγα άναψαν πνευματική πυρκαϊά στις καρδιές των συγχρόνων τους. Πυρκαϊά, που εξακολουθεί έκτοτε να πυρπολεί εκατομμύρια ψυχές.
Τρεις μεγάλοι φωστήρες, που ακτινοβολούν δια μέσου των αιώνων το σωστικό φως του Ευαγγελίου.
Τρεις διαπρύσιοι κήρυκες.
Τρεις σοφοί, αλλά ταπεινοί.
Τρεις γίγαντες του πνεύματος.
Τρεις όντως Μεγάλοι.
Σ’αυτούς, λοιπόν, αφιερώνεται η 30η Ιανουαρίου. Αυτούς ατενίζουμε, αυτούς θαυμάζουμε κι αυτούς απαιτείται να μιμηθούμε.
Οι τρεις μέγιστοι φωστήρες της Ορθοδοξίας διακρίθηκαν σαν στυλοβάτες της Ορθόδοξης πίστεως, σαν υπέροχοι Διδάσκαλοι του Γένους, σα μεγάλοι μύστες των ελληνικών γραμμάτων, του ελληνικού πνεύματος, της ελληνικής σοφίας.
Αν και έζησαν σε μια εποχή ταραχής και αβεβαιότητας, όπου οι διωγμοί μεν είχαν λήξει, αλλά οι αιρέσεις ήταν εμφανείς και με τις τεράστιες διαστάσεις τους, απειλούσαν να καταπνίξουν τα ιερά δόγματα της πίστεώς μας.
Γιὰ να καταπολεμηθούν, λοιπόν, οι αιρέσεις έπρεπε να υπάρξουν άνδρες φωτεινοί, θαρραλέοι και μαχητικοί, με ακράδαντη πίστη προς τον Χριστό και πολύπλευρη μόρφωση. Όλα αυτά τα συνεδύαζαν οι μελίρρυτοι ποταμοί της σοφίας, οι τρεις Ιεράρχες.
Και οι τρεις υπήρξαν διακεκριμένοι εργάτες του πνεύματος. Συνδύαζαν σοφία και αυστηρότητα ζωής.Ήθος άφθαστο και σθένος απαράμιλλο. Θάρρος σπάνιο και σταθερότητα άκαμπτη. Μαχητικοί,αλλά και ευαίσθητοι.Ήλθαν σε ρήξη με βασιλείς. Ανέτρεψαν ιδέες αντικοινωνικές, διδασκαλίες αιρετικές. Άναψαν φώτα σωστικά για όλη την ανθρωπότητα.Ήταν ζωντανά πρότυπα αυταπάρνησης, φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας.
****************************************
Ο άνθρωπος με τον ερχομό του στη γη καταγράφεται και η παρουσία του, για να συμπληρωθεί στη συνέχεια και η προσφορά του στον άνθρωπο.
Υπάρχουν, βέβαια, μορφές, που τα ονόματα έχουν γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα.
Μορφές, που πρόσφεραν ύψιστες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα.
Μορφές, που το πέρασμα από τον πλανήτη μας αποτέλεσε φωτεινό ορόσημο.
Ανάμεσα σ’ αυτές τις μεγάλες μορφές διακρίνονται οι αιώνιες, ζωντανές και φεγγοβόλες μορφές των Τριών Ιεραρχών: Μ. Β Α Σ Ι Λ Ε Ι Ο Υ, ΑΓ. Γ Ρ Η Γ Ο Ρ Ι Ο Υ , ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Υ.
Τρεις πολύεδροι αδάμαντες. Τρεις γιγαντιαίες προσωπικότητες. Τρεις περίλαμπροι αστέρες, που κράτησαν ψηλά τη δάδα της πίστεως, διετήρησαν άσβεστο τον πυρσό της αγάπης, διέτρεξαν το στίβο της ζωής λαμπαδηφόροι και πρόσφεραν τους εαυτούς τους ολοκαυτώματα στο Βωμό της Μοναδικής Αγάπης.
Τρεις ακατάβλητοι Αγωνιστές, που έδωκαν στους χρόνους τους δυναμικό παρόν, μετέδωσαν ζωή και πνοή.
Τρεις φλεγόμενοι δαυλοί, που με τη Θεία φλόγα άναψαν πνευματική πυρκαϊά στις καρδιές των συγχρόνων τους. Πυρκαϊά, που εξακολουθεί έκτοτε να πυρπολεί εκατομμύρια ψυχές.
Τρεις μεγάλοι φωστήρες, που ακτινοβολούν δια μέσου των αιώνων το σωστικό φως του Ευαγγελίου.
Τρεις διαπρύσιοι κήρυκες.
Τρεις σοφοί, αλλά ταπεινοί.
Τρεις γίγαντες του πνεύματος.
Τρεις όντως Μεγάλοι.
Σ’αυτούς, λοιπόν, αφιερώνεται η 30η Ιανουαρίου. Αυτούς ατενίζουμε, αυτούς θαυμάζουμε κι αυτούς απαιτείται να μιμηθούμε.
Οι τρεις μέγιστοι φωστήρες της Ορθοδοξίας διακρίθηκαν σαν στυλοβάτες της Ορθόδοξης πίστεως, σαν υπέροχοι Διδάσκαλοι του Γένους, σα μεγάλοι μύστες των ελληνικών γραμμάτων, του ελληνικού πνεύματος, της ελληνικής σοφίας.
Αν και έζησαν σε μια εποχή ταραχής και αβεβαιότητας, όπου οι διωγμοί μεν είχαν λήξει, αλλά οι αιρέσεις ήταν εμφανείς και με τις τεράστιες διαστάσεις τους, απειλούσαν να καταπνίξουν τα ιερά δόγματα της πίστεώς μας.
Γιὰ να καταπολεμηθούν, λοιπόν, οι αιρέσεις έπρεπε να υπάρξουν άνδρες φωτεινοί, θαρραλέοι και μαχητικοί, με ακράδαντη πίστη προς τον Χριστό και πολύπλευρη μόρφωση. Όλα αυτά τα συνεδύαζαν οι μελίρρυτοι ποταμοί της σοφίας, οι τρεις Ιεράρχες.
Και οι τρεις υπήρξαν διακεκριμένοι εργάτες του πνεύματος. Συνδύαζαν σοφία και αυστηρότητα ζωής.Ήθος άφθαστο και σθένος απαράμιλλο. Θάρρος σπάνιο και σταθερότητα άκαμπτη. Μαχητικοί,αλλά και ευαίσθητοι.Ήλθαν σε ρήξη με βασιλείς. Ανέτρεψαν ιδέες αντικοινωνικές, διδασκαλίες αιρετικές. Άναψαν φώτα σωστικά για όλη την ανθρωπότητα.Ήταν ζωντανά πρότυπα αυταπάρνησης, φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας.
Υπηρέτησαν τον Θεό και διακόνησαν τον άνθρωπο.
Αλλ’ ας γνωρίσουμε καλύτερα αυτούς τους θεοπρόβλητους και θεοφώτιστους άνδρες.
Ο ΜΕΓΑΣ Β Α Σ Ι Λ Ε Ι Ο Σ γεννιέται στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Δέχεται τα νάματα της πίστεως από τη μητέρα του Εμμέλεια.
Εύστροφος νους μορφώνεται πολύπλευρα. Η πολυμάθεια των γνώσεων, η ασκητική ζωή και η αγιότητα του προσώπου, δρουν συντελεστικά στην άνοδό του στον Αρχιερατικό Θρόνο.
Ορθοδοξεί και ορθοφρονεί και μάχεται ρητορικά και γενναία για την πίστη του Χριστού. Κατατροπώνει τους κακοδόξους και αναπτερώνει τους Ορθοδόξους.
Προβαίνει σε ένσοφες μεταρρυθμιστικές προτάσεις για τον Μοναχισμό, απόρροια της πλούσιας εμπειρίας του.
Δίνει πνοή στη φιλανθρωπία, με το συγκρότημα της Βασιλειάδας, των ποικίλων δηλαδή ευαγών ιδρυμάτων.
Η ποιμαντορία του αρίστη.
Στα 50 όμως χρόνια γήϊνης ζωής αναχωρεί για τη χώρα του Φωτός.
Εζησε λίγα χρόνια, αλλά άφησε στην ανθρωπότητα τεράστιο πνευματικό έργο.
Ο ΑΓ. Γ Ρ Η Γ Ο Ρ Ι Ο Σ γεννιέται στην Αριανζό της Καππαδοκίας.
Δέχεται χριστιανική ανατροφή από τη θεοσεβή μητέρα του Νόννα.
Σπουδάζει ρητορική στην Αθήνα και συνδέεται άρρηκτα με το Μ. Βασίλειο.
Χειροτονείται Πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο πατέρα του, αλλά αναχωρεί για την έρημο του Πόντου, μαζί με το Μ. Βασίλειο, για αγώνες ασκητικούς.
Οι παρακλήσεις όμως των οικείων του τον επαναφέρουν στην πατρίδα. Τότε βιώνει τη θλίψη των αλλεπάλληλων εκδημιών αδελφών και γονέων.
Ο Θεός οδηγεί κατόπιν τα βήματά του στην Κων/λη, όπου κατακεραυνώνει τους Αρειανούς και αναδεικνύεται Πατριάρχης Κων/λεως.
Αντιδραστικὲς όμως κινήσεις αντιπάλων Επισκόπων τον αναγκάζουν σε παραίτηση. Αναχω-ρεῖ, έτσι, για την Αριανζό, όπου συνεχίζει το συγγραφικό έργο και εκδημεί ειρηνικά, αφού έζησε και έδρασε Θεάρεστα.
Ο ΑΓ. Ι Ω Α Ν Ν Η Σ ο Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ είναι γόνος της Αντιοχείας. Πατέρας του ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η ευσεβής Ανθούσα, από την οποία δέχεται χριστιανική γαλουχία.
Πτυχιούχος πολλών επιστήμων, αλλά οικιστής της ερήμου εκούσιος.
Εισέρχεται στην ιερατική οικογένεια και χειροτονείται Πατριάρχης Κων/λεως.
Δεινὸς ερμηνευτής της Αγίας Γραφής.
Αδυσώπητος ελεγκτής της παρανομίας,εξορίζεται, τρεις φορές, από την αυτοκράτειρα Ευδοξία.
Τελικὰ στην Κουκουσό της Αρμενίας τερματίζει τη γήϊνη πορεία του, αφού αφήνει τεράστιο συγγραφικό έργο.
Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ!
Τρεις αναμορφωτές της Οικουμένης.
Τρεις διαχρονικοί Οδηγητές των ανθρώπων προς τη Βασιλεία του Θεού.
Πού οφείλουν όμως αυτή την ακτινοβολία τους οι τρεις Μεγάλοι άνδρες ; Αναμφίβολα στα πρόσωπα, που σφυρηλάτησαν το χαρακτήρα τους. Κι αυτά δεν είναι άλλα από τις πανάξιες και πανευλαβείς μητέρες τους.
Η μητέρα του Βασιλείου Εμμέλεια ανέλαβε να διαπλάσσει την ψυχή του.Του έδωσε, λοιπόν, τη Θεία πνοή, που ξεχείλιζε από την ψυχή της και την αγάπη για τον Θεό και τους ανθρώπους. Φρόντισε το ροδόσταγμα της πίστεως να σταλάξει στην εύπλαστη παιδική ψυχή του Τοιουτοτρόπως ριζώθηκαν βαθιά στην ψυχή του τα αγνότερα και υψηλότερα ιδανικά. Αναδείχθηκε σοφός και Άγιος. Με τη Βίβλο στο χέρι και τον Χριστό στην καρδιά μεγάλωσε.
Στην Καισάρεια πέρασε την εφηβεία του. Το περιβάλλον ήταν ηθικά χαμηλό. Αλλ’ ο Βασίλειος, κυρίαρχος στον ορίζοντα της εφηβικής του καρδιάς, δεν άφηνε ποτέ το ανθισμένο του δένδρο να ρίξει κάτω τα άνθη του. Στις σκέψεις και στους λόγους του προσεκτικός, στη συμπεριφορά του άμεμπτος, καθώς είχε διδαχθεί από τη μητέρα του.
Απὸ τη μητέρα του, ακόμη, διδάχθηκε τις φιλανθρωπικές ευαισθησίες, οπότε σαν Επίσκοπος της Καισάρειας διακρίθηκε για τη φιλανθρωπία του. Ποταμοί αγάπης και καλωσύνης ξεχείλισαν από την ευαίσθητη ψυχή του και έγινε το βάλσαμο, το οποίο θεράπευε πληγές και ανακούφιζε πόνους, η σκέπη, η οποία εσκέπαζε πλάσματα αδύνατα και επροστάτευε φτωχούς και δυστυχισμένους. Η περίφημη Βασιλειάδα είναι δική του πρωτοβουλία.
Η Εμμέλεια, άγρυπνη στο κάστρο της ψυχής του Βασιλείου φρόντισε να τον συνδέσει άρρηκτα με τον Χριστό. Έκτοτε ο Χριστός ηλέκτριζε την ψυχή του. Ο Χριστός πυρπολούσε την καρδιά του. Ο Χριστός ήταν το ψωμί, που χόρταινε την πείνα του, το κρυστάλλινο νερό, που έσβηνε τη δίψα του, ο μοχλός κάθε πράξεώς του. Ήταν η κινητήρια δύναμη, η δύναμη, που τον ανέβασε στα απροσπέλαστα ύψη της αγιότητας και της δράσεως.
Αλλ’ ας γνωρίσουμε καλύτερα αυτούς τους θεοπρόβλητους και θεοφώτιστους άνδρες.
Ο ΜΕΓΑΣ Β Α Σ Ι Λ Ε Ι Ο Σ γεννιέται στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Δέχεται τα νάματα της πίστεως από τη μητέρα του Εμμέλεια.
Εύστροφος νους μορφώνεται πολύπλευρα. Η πολυμάθεια των γνώσεων, η ασκητική ζωή και η αγιότητα του προσώπου, δρουν συντελεστικά στην άνοδό του στον Αρχιερατικό Θρόνο.
Ορθοδοξεί και ορθοφρονεί και μάχεται ρητορικά και γενναία για την πίστη του Χριστού. Κατατροπώνει τους κακοδόξους και αναπτερώνει τους Ορθοδόξους.
Προβαίνει σε ένσοφες μεταρρυθμιστικές προτάσεις για τον Μοναχισμό, απόρροια της πλούσιας εμπειρίας του.
Δίνει πνοή στη φιλανθρωπία, με το συγκρότημα της Βασιλειάδας, των ποικίλων δηλαδή ευαγών ιδρυμάτων.
Η ποιμαντορία του αρίστη.
Στα 50 όμως χρόνια γήϊνης ζωής αναχωρεί για τη χώρα του Φωτός.
Εζησε λίγα χρόνια, αλλά άφησε στην ανθρωπότητα τεράστιο πνευματικό έργο.
Ο ΑΓ. Γ Ρ Η Γ Ο Ρ Ι Ο Σ γεννιέται στην Αριανζό της Καππαδοκίας.
Δέχεται χριστιανική ανατροφή από τη θεοσεβή μητέρα του Νόννα.
Σπουδάζει ρητορική στην Αθήνα και συνδέεται άρρηκτα με το Μ. Βασίλειο.
Χειροτονείται Πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο πατέρα του, αλλά αναχωρεί για την έρημο του Πόντου, μαζί με το Μ. Βασίλειο, για αγώνες ασκητικούς.
Οι παρακλήσεις όμως των οικείων του τον επαναφέρουν στην πατρίδα. Τότε βιώνει τη θλίψη των αλλεπάλληλων εκδημιών αδελφών και γονέων.
Ο Θεός οδηγεί κατόπιν τα βήματά του στην Κων/λη, όπου κατακεραυνώνει τους Αρειανούς και αναδεικνύεται Πατριάρχης Κων/λεως.
Αντιδραστικὲς όμως κινήσεις αντιπάλων Επισκόπων τον αναγκάζουν σε παραίτηση. Αναχω-ρεῖ, έτσι, για την Αριανζό, όπου συνεχίζει το συγγραφικό έργο και εκδημεί ειρηνικά, αφού έζησε και έδρασε Θεάρεστα.
Ο ΑΓ. Ι Ω Α Ν Ν Η Σ ο Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ είναι γόνος της Αντιοχείας. Πατέρας του ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η ευσεβής Ανθούσα, από την οποία δέχεται χριστιανική γαλουχία.
Πτυχιούχος πολλών επιστήμων, αλλά οικιστής της ερήμου εκούσιος.
Εισέρχεται στην ιερατική οικογένεια και χειροτονείται Πατριάρχης Κων/λεως.
Δεινὸς ερμηνευτής της Αγίας Γραφής.
Αδυσώπητος ελεγκτής της παρανομίας,εξορίζεται, τρεις φορές, από την αυτοκράτειρα Ευδοξία.
Τελικὰ στην Κουκουσό της Αρμενίας τερματίζει τη γήϊνη πορεία του, αφού αφήνει τεράστιο συγγραφικό έργο.
Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ!
Τρεις αναμορφωτές της Οικουμένης.
Τρεις διαχρονικοί Οδηγητές των ανθρώπων προς τη Βασιλεία του Θεού.
Πού οφείλουν όμως αυτή την ακτινοβολία τους οι τρεις Μεγάλοι άνδρες ; Αναμφίβολα στα πρόσωπα, που σφυρηλάτησαν το χαρακτήρα τους. Κι αυτά δεν είναι άλλα από τις πανάξιες και πανευλαβείς μητέρες τους.
Η μητέρα του Βασιλείου Εμμέλεια ανέλαβε να διαπλάσσει την ψυχή του.Του έδωσε, λοιπόν, τη Θεία πνοή, που ξεχείλιζε από την ψυχή της και την αγάπη για τον Θεό και τους ανθρώπους. Φρόντισε το ροδόσταγμα της πίστεως να σταλάξει στην εύπλαστη παιδική ψυχή του Τοιουτοτρόπως ριζώθηκαν βαθιά στην ψυχή του τα αγνότερα και υψηλότερα ιδανικά. Αναδείχθηκε σοφός και Άγιος. Με τη Βίβλο στο χέρι και τον Χριστό στην καρδιά μεγάλωσε.
Στην Καισάρεια πέρασε την εφηβεία του. Το περιβάλλον ήταν ηθικά χαμηλό. Αλλ’ ο Βασίλειος, κυρίαρχος στον ορίζοντα της εφηβικής του καρδιάς, δεν άφηνε ποτέ το ανθισμένο του δένδρο να ρίξει κάτω τα άνθη του. Στις σκέψεις και στους λόγους του προσεκτικός, στη συμπεριφορά του άμεμπτος, καθώς είχε διδαχθεί από τη μητέρα του.
Απὸ τη μητέρα του, ακόμη, διδάχθηκε τις φιλανθρωπικές ευαισθησίες, οπότε σαν Επίσκοπος της Καισάρειας διακρίθηκε για τη φιλανθρωπία του. Ποταμοί αγάπης και καλωσύνης ξεχείλισαν από την ευαίσθητη ψυχή του και έγινε το βάλσαμο, το οποίο θεράπευε πληγές και ανακούφιζε πόνους, η σκέπη, η οποία εσκέπαζε πλάσματα αδύνατα και επροστάτευε φτωχούς και δυστυχισμένους. Η περίφημη Βασιλειάδα είναι δική του πρωτοβουλία.
Η Εμμέλεια, άγρυπνη στο κάστρο της ψυχής του Βασιλείου φρόντισε να τον συνδέσει άρρηκτα με τον Χριστό. Έκτοτε ο Χριστός ηλέκτριζε την ψυχή του. Ο Χριστός πυρπολούσε την καρδιά του. Ο Χριστός ήταν το ψωμί, που χόρταινε την πείνα του, το κρυστάλλινο νερό, που έσβηνε τη δίψα του, ο μοχλός κάθε πράξεώς του. Ήταν η κινητήρια δύναμη, η δύναμη, που τον ανέβασε στα απροσπέλαστα ύψη της αγιότητας και της δράσεως.
Αλλά και ο Άγιος Γ Ρ Η Γ Ο Ρ Ι Ο Σ ο Θ Ε Ο Λ Ο Γ Ο Σ διέθετε μία αξιόλογη μητέρα, την Νόννα. Ευσεβής και ενάρετη η Νόννα, από τα πρώτα του βήματα τον επότιζε με τα Θεία νάματα της πίστεως, με την έμφλογη αγάπη στον Θεό και κατ’ επέκταση στον άνθρωπο. Οι γονείς του τον αφιέρωσαν στον Θεό. Στο εσωτερικό του Γρηγορίου πλέον κυριαρχούσε η αγία απόφαση να πορευθεί σταθερά τη ζωή της πίστεως.
Σαν ιερέας στη Ναζιανζό στάθηκε η ψυχή της αγάπης και ο δάσκαλος του λαού. Ο πτωχός, ο ξένος, ο γυμνός, γι’ αυτόν ήταν ο ίδιος ο Θεός.
Με όπλα την υπέροχη ευγλωττία του, τη βαθιά γνώση της Αγίας Γραφής και των Ελλήνων φιλοσόφων, την ποιητική του φαντασία και την αγία ζωή του, έδωκε νικηφόρες μάχες κατά των Αρειανών.
Η συμβολή της μητέρας του σ’όλη του την πορεία ήταν καθοριστική.
Το πέρασμά του από τη γη ελπιδοφόρο, νικηφόρο αισιόδοξο.
Ήταν ένας Αγωνιστής και κέρδισε την Αιωνιότητα…
Και η τρίτη μεγάλη μορφή, από τους τρεις Ιεράρχες, ο Α Γ Ι Ο Σ Ι Ω Α Ν Ν Η Σ ο Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ, χρεωστεί την πρόοδό του στη μητέρα του Ανθούσα. Η Ανθούσα υπόδειγμα αρετής, τιμιότητας και ευσέβειας, δεν άφηνε ευκαιρία χωρίς να σπείρει στο χωράφι της καρδιάς του Ιωάννη το σπόρο της Χριστιανικής Αλήθειας.
Τον ανέθρεψε με ευσέβεια και ρίζωσε στην ψυχή του το σεβασμό και την αγάπη στα διδάγματα του Σωτήρα μας. Το όνειρό της ήταν να δώσει στην κοινωνία ένα πνευματικό έργο τέχνης. Και όντως το πέτυχε. Ο Ιωάννης αναδείχθηκε επίγειος Άγγελος, Ουράνιος άνθρωπος, που αποκάλυψε το μεγαλείο του ανθρώπου.
Η είσοδός του στην ιερατική διακονία σηματοδότησε τη γήϊνη πορεία του. Διακρίθηκε για την ευσέβεια και τη φιλανθρωπία, αλλά και την εξαίρετη ευγλωττία. Οι λόγοι του προκαλούσαν ρίγη ενθουσιασμού. Γι’ αυτό και ωνομάσθηκε Χ ρ υ σ ό σ τ ο μ ο ς.
Αλλὰ και ως Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως υπήρξε θεοπρόβλητος και λαοπρό-βλητος. Με την εξαίρετη τόλμη και την ευφράδεια του λόγου του καυτηρίαζε κληρικούς και πολίτες και δε φοβήθηκε να επιτεθεί εναντίον και της αυτοκράτειρας και να καυτηριάσει την παράνομη ζωή της. Επακόλουθο να συκοφαντείται και να εξορίζεται, αλλά να παραμένει πιστός στην μητρική πνευματική παρακαταθήκη. Κύματα μεγάλα ορθώθηκαν εναντίον του, αλλά δε κατώρθωσαν να καταποντίσουν το πλοίο του. Ο Ιησούς, που η μητέρα του εδίδαξε, ήταν για πάντα μαζί του. Ποιόν είχε πλέον να φοβηθεί ;
Κάποτε, όμως, η αλύγιστη λεύκη έπεσε, αφού δέχθηκε αλλεπάλληλα κτυπήματα στον κορμό της. Το 407 μ.Χ. η ψυχή του φτερούγισε στις Ουράνιες Σκηνές, για να ευφραίνεται αιώνια.
Αυτοί υπήρξαν οι Μεγάλοι της Εκκλησίας μας Διδάσκαλοι, οι ασάλευτοι πύργοι της Εκκλη-σίας, αλλά και οι στυλοβάτες του Έθνους.
Παράλληλα, βέβαια και οι πανευλαβείς μητέρες τους πρωτεργάτριες στην χριστια-νική ανατροφή τους. Οι τρεις αυτές μητρικές υπάρξεις έδωκαν το είναι τους για να διαμορφώσουν τα παναξιόλογα αυτά πνευματικά αναστήματα, τους τρεις Ιεράρχες. Είναι οι αρχιτεκτόνισσες του πνευματικού τους οικοδομήματος.
Συμπερασματικά : Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Τριών Ιεραρχών, όλοι μας.
Μητέρες, μημιθείτε την Α ν θ ο ύ σ α , την Ε μ μ έ λ ε ι α , τη Ν ό ν ν α .
Σμιλεύσετε με της πίστεως τη σμίλη το χαρακτήρα των νεαρών βλαστών σας.
Χαλυβδώσετε το φρόνημά τους. Αγρυπνήσατε πάνω από την εύπλαστη, παιδική ψυχή τους. Να εμπνεύσετε μεγάλα ιδανικά, σταλάζοντας στην καρδιά τους το μύρο της αρετής, το οποίο ανάβει τη φλόγα, τη φλόγα της αγάπης στον Ιησού.
Εὰν μια τέτοια θεία φλόγα ανάψετε στις αθώες παιδικές ψυχές, να είσθε βέβαιες, ότι το έργο σας και η προσπάθειά σας θα καρποφορήσουν και τα παιδιά σας θα ανεβούν σταθερά, ακλόνητα, θαρραλέα τα σκαλοπάτια της μόρφωσης του πνεύματος.
Σήμερα, περισσότερο,όσο ποτέ άλλοτε,αναζητούμε άξιες μητέρες,για τη διαπαιδαγώγηση των νέων.
Σήμερα η πατρίδα μας, για να κατορθώσει να βαδίσει το δρόμο της προόδου, απαιτείται κάθε μητέρα να γίνει μια νέα Εμμέλεια, νέα Ανθούσα, νέα Νόννα.
Καὶ τότε, αν γαλουχήσετε τα παιδιά σας με τα ζωογόνα νάματα της πίστεως, αν τα καθοδηγήσετε στο δρόμο της αρετής, θα έχετε εκπληρώσει την υψηλότερη αποστολή σας , θα έχετε προσφέρει στην Ελλάδα μας, στην Ορθοδοξία, νέο Βασίλειο, νέο Γρηγόριο, νέο Χρυσόστομο, αλλά και θα έχετε ετοιμάσει αδιαμφισβήτητους Αγίους Ουρανο-πολίτες, οι οποίοι θα απολαμβάνουν την ανεκλάλητη χαρά και ανεκδιήγητη ομορφιά της Αιωνιότητας, στην αείφωτη Χώρα τ’ Ουρανού.-
Σαν ιερέας στη Ναζιανζό στάθηκε η ψυχή της αγάπης και ο δάσκαλος του λαού. Ο πτωχός, ο ξένος, ο γυμνός, γι’ αυτόν ήταν ο ίδιος ο Θεός.
Με όπλα την υπέροχη ευγλωττία του, τη βαθιά γνώση της Αγίας Γραφής και των Ελλήνων φιλοσόφων, την ποιητική του φαντασία και την αγία ζωή του, έδωκε νικηφόρες μάχες κατά των Αρειανών.
Η συμβολή της μητέρας του σ’όλη του την πορεία ήταν καθοριστική.
Το πέρασμά του από τη γη ελπιδοφόρο, νικηφόρο αισιόδοξο.
Ήταν ένας Αγωνιστής και κέρδισε την Αιωνιότητα…
Και η τρίτη μεγάλη μορφή, από τους τρεις Ιεράρχες, ο Α Γ Ι Ο Σ Ι Ω Α Ν Ν Η Σ ο Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ, χρεωστεί την πρόοδό του στη μητέρα του Ανθούσα. Η Ανθούσα υπόδειγμα αρετής, τιμιότητας και ευσέβειας, δεν άφηνε ευκαιρία χωρίς να σπείρει στο χωράφι της καρδιάς του Ιωάννη το σπόρο της Χριστιανικής Αλήθειας.
Τον ανέθρεψε με ευσέβεια και ρίζωσε στην ψυχή του το σεβασμό και την αγάπη στα διδάγματα του Σωτήρα μας. Το όνειρό της ήταν να δώσει στην κοινωνία ένα πνευματικό έργο τέχνης. Και όντως το πέτυχε. Ο Ιωάννης αναδείχθηκε επίγειος Άγγελος, Ουράνιος άνθρωπος, που αποκάλυψε το μεγαλείο του ανθρώπου.
Η είσοδός του στην ιερατική διακονία σηματοδότησε τη γήϊνη πορεία του. Διακρίθηκε για την ευσέβεια και τη φιλανθρωπία, αλλά και την εξαίρετη ευγλωττία. Οι λόγοι του προκαλούσαν ρίγη ενθουσιασμού. Γι’ αυτό και ωνομάσθηκε Χ ρ υ σ ό σ τ ο μ ο ς.
Αλλὰ και ως Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως υπήρξε θεοπρόβλητος και λαοπρό-βλητος. Με την εξαίρετη τόλμη και την ευφράδεια του λόγου του καυτηρίαζε κληρικούς και πολίτες και δε φοβήθηκε να επιτεθεί εναντίον και της αυτοκράτειρας και να καυτηριάσει την παράνομη ζωή της. Επακόλουθο να συκοφαντείται και να εξορίζεται, αλλά να παραμένει πιστός στην μητρική πνευματική παρακαταθήκη. Κύματα μεγάλα ορθώθηκαν εναντίον του, αλλά δε κατώρθωσαν να καταποντίσουν το πλοίο του. Ο Ιησούς, που η μητέρα του εδίδαξε, ήταν για πάντα μαζί του. Ποιόν είχε πλέον να φοβηθεί ;
Κάποτε, όμως, η αλύγιστη λεύκη έπεσε, αφού δέχθηκε αλλεπάλληλα κτυπήματα στον κορμό της. Το 407 μ.Χ. η ψυχή του φτερούγισε στις Ουράνιες Σκηνές, για να ευφραίνεται αιώνια.
Αυτοί υπήρξαν οι Μεγάλοι της Εκκλησίας μας Διδάσκαλοι, οι ασάλευτοι πύργοι της Εκκλη-σίας, αλλά και οι στυλοβάτες του Έθνους.
Παράλληλα, βέβαια και οι πανευλαβείς μητέρες τους πρωτεργάτριες στην χριστια-νική ανατροφή τους. Οι τρεις αυτές μητρικές υπάρξεις έδωκαν το είναι τους για να διαμορφώσουν τα παναξιόλογα αυτά πνευματικά αναστήματα, τους τρεις Ιεράρχες. Είναι οι αρχιτεκτόνισσες του πνευματικού τους οικοδομήματος.
Συμπερασματικά : Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Τριών Ιεραρχών, όλοι μας.
Μητέρες, μημιθείτε την Α ν θ ο ύ σ α , την Ε μ μ έ λ ε ι α , τη Ν ό ν ν α .
Σμιλεύσετε με της πίστεως τη σμίλη το χαρακτήρα των νεαρών βλαστών σας.
Χαλυβδώσετε το φρόνημά τους. Αγρυπνήσατε πάνω από την εύπλαστη, παιδική ψυχή τους. Να εμπνεύσετε μεγάλα ιδανικά, σταλάζοντας στην καρδιά τους το μύρο της αρετής, το οποίο ανάβει τη φλόγα, τη φλόγα της αγάπης στον Ιησού.
Εὰν μια τέτοια θεία φλόγα ανάψετε στις αθώες παιδικές ψυχές, να είσθε βέβαιες, ότι το έργο σας και η προσπάθειά σας θα καρποφορήσουν και τα παιδιά σας θα ανεβούν σταθερά, ακλόνητα, θαρραλέα τα σκαλοπάτια της μόρφωσης του πνεύματος.
Σήμερα, περισσότερο,όσο ποτέ άλλοτε,αναζητούμε άξιες μητέρες,για τη διαπαιδαγώγηση των νέων.
Σήμερα η πατρίδα μας, για να κατορθώσει να βαδίσει το δρόμο της προόδου, απαιτείται κάθε μητέρα να γίνει μια νέα Εμμέλεια, νέα Ανθούσα, νέα Νόννα.
Καὶ τότε, αν γαλουχήσετε τα παιδιά σας με τα ζωογόνα νάματα της πίστεως, αν τα καθοδηγήσετε στο δρόμο της αρετής, θα έχετε εκπληρώσει την υψηλότερη αποστολή σας , θα έχετε προσφέρει στην Ελλάδα μας, στην Ορθοδοξία, νέο Βασίλειο, νέο Γρηγόριο, νέο Χρυσόστομο, αλλά και θα έχετε ετοιμάσει αδιαμφισβήτητους Αγίους Ουρανο-πολίτες, οι οποίοι θα απολαμβάνουν την ανεκλάλητη χαρά και ανεκδιήγητη ομορφιά της Αιωνιότητας, στην αείφωτη Χώρα τ’ Ουρανού.-