17/3 ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ ο άνθρωπος του Θεού.
******************************************************************
«Ο φιλών πατέρα η μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστί μου άξιος» (Ματθ. γ΄, 37) δηλώνει κατηγορηματικά ο Κύριος.
Τα πρωτεία της αγάπης μας επιζητεί ο Ιησούς. Κι είναι οι Ευαγγελικοί αυτοί στίχοι το έναυσμα για ηρωικές αποφάσεις, η αφετηρία για το δρόμο της ολοκληρωτικής προσφοράς, της αφιέρωσης ψυχών στον Θεό. Ο αντίλαλος των λέξεων εγερτήριο σάλπισμα για πορεία και συνάντηση με το Νυμφίο.
Κι ο Όσιος ΑΛΕΞΙΟΣ είναι ο μεταφραστής των λόγων του Ιησού σε πράξη. Είναι ο άνθρωπος του Θεού, όπως επονομάζεται. Είναι εκείνος, που προτάσσει την αγάπη προς τον Θεό και υποτάσσει την αγάπη προς τους φυσικούς γεννήτορες.
Είναι το εγκαλλώπισμα των Οσίων, ο εφάμιλλος των Αγγέλων, το καύχημα της γης, το αγαλλίαμα τ’ Ουρανού.
Ας τον γνωρίσουμε εκτενέστερα.
Πατρίδα του η Ρώμη. Ζει στους χρόνους των ευσεβών Βασιλέων Αρκαδίου και Ονωρίου. Γονείς του ο άρχοντας Ευφημιανός και η Αγλαϊδα. Πλούσιοι, αλλά και ενάρετοι, ευγενείς, αλλά και δούλοι Κυρίου. Πορεύονται άμεμπτα, βαδίζουν θεάρεστα,αγωνίζονται ευάρεστα, δραστηριοποιούνται ποικιλότροπα, εργάζονται άοκνα.
Τα πλούτη τους στη διάθεση των «ελαχίστων» αδελφών του Χριστού. Οι πτωχοί βρίσκουν τροφή, οι γυμνοί ενδυμασία, οι ξένοι κατάλυμα. Η φροντίδα ανελλιπής, η περιποίηση προσωπική, η αγάπη έμπρακτη.
Η ευλάβεια διακριτική, η καλωσύνη πασιφανής, η πίστη φανερή.
Πόνος και πόθος και ευχή τους η απόκτηση ενός παιδιού. Κι οι ικεσίες εισάκουονται και γεννιέται ο Αλέξιος. Η χαρά άμετρη. Η αγαλλίαση άφατη.
Μέριμνά τους η «κατά Θεόν» μόρφωση του παιδιού. Κι ο ευφυής Αλέξιος πολύ σύντομα μορφώνεται πολύπλευρα και γίνεται σοφός. Παράλληλα συγκρίνει τη ματαιότητα του κόσμου με την Αιωνιότητα της ψυχής και αποφασίζει την απάρνηση των εγκόσμιων για την απόκτηση των Ουρανίων, την ανταλλαγή των φθαρτών με τ' άφθαρτα.
Η καρδιά φλέγεται. Η ψυχή σκιρτά. Ο πόθος φουντώνει. Δέσμιος της αγάπης του Χριστού επιδίδεται σε αυτοάσκηση. Ενδύεται τρίχινο ράσο εσωτερικά και μεταξωτά εξωτερικά. Οι γονείς αγνοούν τα ένζηλα θεϊκά του αισθήματα. Επιθυμία τους ο γάμος του, η απόκτηση απογόνων. Η ανεύρεση ωραίας, πλούσιας και ευγενούς κόρης, επιτυχής εκλογή.
Ο Αλέξιος ζει στο δικό του κόσμο.Η κοινωνία του με τον Θεό άμεση. Οι προσευχές του πύρινες. Η σωτηρία του θερμό αίτημα. Η διαφυγή του από τις παγίδες του σατανά δακρύβρεχτη δέηση. Η καρδιά όρθια. Η ψυχή αλύγιστη. Το βλέμμα εστραμμένο στον Ουρανό. Η επαγρύπνηση αυστηρή. Η ελεημοσύνη πλούσια. Οι ευχέτες προς Κύριον αυξάνουν. Οι γονείς προβάλλουν το θέμα του γάμου. Ο γιος διαφωνεί, αντιστέκεται, υποχωρεί τελικά, αλλά φαινομενικά. Ο γάμος γίνεται. Όλοι χαίρονται. Ο Αλέξιος προσεύχεται για την επιτυχία του σχεδίου του. Η νύχτα απλώνει το σκοτεινό πέπλο της. Στο νυφικό θάλαμο υλοποιείται η μεγάλη απόφαση. Ο εκλεκτός δούλος του Θεού παραδίδει το δακτυλίδι στη νύμφη και εξέρχεται. Ενδύεται φτωχικά ρούχα, παίρνει χρυσό και πολύτιμα μαργαριτάρια και τρέχει στη θάλασσα. Ένα πλοίο έτοιμο για απόπλευση. Επιβιβάζεται και αναχωρεί. Στη Λαοδικεία αποβιβάζεται και πορεύεται προς την Έδεσσα. Εκεί εισέρχεται στο ναό και ατενίζει μία θαυμαστή, αχειροποίητη εικόνα του Χριστού. Η ψυχή αγάλλεται. Ο τόπος προσφέρεται για μόνιμη διαμονή. Μοιράζει στους φτωχούς ό,τι έχει και επαιτεί ο ίδιος. Η άσκηση αρχίζει. Η προσευχή ολονύκτια. Η νηστεία αυστηρή. Το σώμα ταλαιπωρείται. Η ομορφιά εξαφανίζεται. Η σάρκα καταμαραίνεται. Η ψυχή διανθίζει. Τα πάθη κατευνάζονται. Οι αρετές διαλάμπουν. Ο Αλέξιος εξαϋλώνεται.
Οι γονείς και η σύζυγος τον αναζητούν. Οι θρήνοι γοεροί. Η θλίψη απερίγραπτη. Οι υπηρέτες φθάνουν και στην Έδεσσα. Περνούν από το Ναό, ελεούν τον Αλέξιο και φεύγουν χωρίς να τον αναγνωρίσουν. Ο Όσιος ευχαριστεί τον Θεό, γιατί δέχθηκε ελεημοσύνη από τους υπηρέτες. Οι έρευνες άκαρπες. Η απογοήτευση προφανής. Γονείς και νύφη απαρηγόρητοι. Ο Αλέξιος στην ξενιτεία άγνωστος, ευφραίνεται και δοξάζει τον Θεό για τη διαφύλαξή του. Παραμένει 17 χρόνια στο νάρθηκα του Ναού και ακτινοβολεί η αγιότητά του. Οι άνθρωποι τον τιμούν. Ο Όσιος άγρυπνος φρουρός στο κάστρο της ψυχής του ανησυχεί. Η ανθρώπινη δόξα τον φοβίζει. Η Ουράνια δόξα τον ελκύει.
Φεύγει για την Ταρσό της Κιλικίας. Η θαλασσοταραχή κατευθύνει το πλοίο στη Ρώμη. Ο Αλέξιος υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού. Απόφασή του η παροίκησή του στην πατρική οικία. Σκοπός του η άσκηση υπομονής με το άγνωστο της ταυτότητάς του. Δέεται θερμά στον Κύριο για ενδυνάμωση.
Η συνάντηση με τον πατέρα του τυχαία. Η ανωνυμία του διατηρείται. Η επιθυμία του εισακούεται. Η διαμονή του παράπλευρα στο πατρικό σπίτι γεγονός. Η νηστεία συνεχίζεται. Η εγκράτεια άμετρη. Η προσευχή εκτενής. Ο σατανάς φρίττει. Οι επιθέσεις πυκνώνουν. Οι δούλοι επιθετικοί. Οι ύβρεις αλλεπάλληλες. Ο γογγυσμός ανύπαρκτος. Οι θρήνοι της μάνας ακούονται. Οι κοπετοί της ομόζυγου αντηχούν. Τα λόγια τους αντιλαλούν. Η καρδιά του Οσίου πονεί. Το υιικό φίλτρο διεγείρεται. Η αντιπαράθεση του αήττητου αγωνιστή έτοιμη: «Ο φιλών πατέρα η μητέρα υπέρ εμέ, ουκ έστί μου άξιος». Ο ένθεος έρωτας κατασβήνει τη σαρκική αγάπη. Η υπακοή στον Θεό εξουδετερώνει την πειθαρχία στους γονείς. Οι προσευχές δακρύβρεχτες. Η υπομονή αίτημά του. Η σωτηρία των δικών του ευχή του.
17 χρόνια κονταροχτυπιέται ο Αλέξιος με τις δυνάμεις του σκότους και σημειώνει περιφανείς νίκες. Ο Κύριος παρακολουθεί τον αγώνα του και αποκαλύπτει τη μέρα της εκδημίας του.
Ο Όσιος ετοιμάζεται. Η αυτοαποκάλυψη απαραίτητη κι ακίνδυνη τώρα. Εξιστορεί σε χαρτί τη βιογραφία του, απολογείται θαρραλέα, παρηγορεί στοργικά, ενισχύει δυναμικά, στηρίζει σημαντικά. Η επιστολή κλείνει. Η προσευχή συνεχίζεται. Η κοίμηση ακολουθεί. Η Θεϊκή επέμβαση άμεση. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιννοκέντιος και ο Βασιλιάς Ονώριος στην εκκλησία ακούουν τη φωνή του Θεού. Αναγγέλλει τη μετάσταση του ανθρώπου Του και υποδεικνύει τον τόπο εύρεσης. Η κινητοποίηση αστραπιαία. Το σπίτι του Ευφημιανού κατακλύζεται. Οι υπηρέτες γνωστοποιούν την οσιακή ζωή του ξένου. Ο Ευφημιανός αντικρίζει τον Άγιο με το χαρτί στο χέρι, αλλά η παραλαβή αδύνατη. Ο Βασιλιάς κι ο Πατριάρχης προσέρχονται. Γονυπετείς ζητούν το χαρτί. Ο Άγιος το παραδίδει. Η ανάγνωσή του αφήνει εμβρόντητους τους πάντες. Ο Όσιος ξένος είναι ο Αλέξιος. Ο πατέρας θρηνεί. Η μητέρα και η σύζυγος φθάνουν και εκτυλίσσονται σκηνές δραματικές, στιγμές τραγικές.
Ο λαός συμμετέχει. Ο Όσιος επιχέει πλούσια τη θαυματουργική Του Χάρη. Ασθενείς θεραπεύονται. Αδιαχώρητο παρατηρείται. Το ιερό λείψανο λαϊκό προσκύνημα επί μία εβδομάδα. Ενταφιάζεται τιμητικά. Ο Ουρανός πανηγυρίζει, γιατί κερδίζει έναν ακόμη Όσιο. Η γη αγάλλεται, γιατί αποκτά έναν ακόμη ιατρό, έναν πρεσβευτή στον Θρόνο του Κυρίου. Ο Θεός δοξάζεται στο πρόσωπο του Οσίου Αλεξίου.-
******************************************************************
«Ο φιλών πατέρα η μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστί μου άξιος» (Ματθ. γ΄, 37) δηλώνει κατηγορηματικά ο Κύριος.
Τα πρωτεία της αγάπης μας επιζητεί ο Ιησούς. Κι είναι οι Ευαγγελικοί αυτοί στίχοι το έναυσμα για ηρωικές αποφάσεις, η αφετηρία για το δρόμο της ολοκληρωτικής προσφοράς, της αφιέρωσης ψυχών στον Θεό. Ο αντίλαλος των λέξεων εγερτήριο σάλπισμα για πορεία και συνάντηση με το Νυμφίο.
Κι ο Όσιος ΑΛΕΞΙΟΣ είναι ο μεταφραστής των λόγων του Ιησού σε πράξη. Είναι ο άνθρωπος του Θεού, όπως επονομάζεται. Είναι εκείνος, που προτάσσει την αγάπη προς τον Θεό και υποτάσσει την αγάπη προς τους φυσικούς γεννήτορες.
Είναι το εγκαλλώπισμα των Οσίων, ο εφάμιλλος των Αγγέλων, το καύχημα της γης, το αγαλλίαμα τ’ Ουρανού.
Ας τον γνωρίσουμε εκτενέστερα.
Πατρίδα του η Ρώμη. Ζει στους χρόνους των ευσεβών Βασιλέων Αρκαδίου και Ονωρίου. Γονείς του ο άρχοντας Ευφημιανός και η Αγλαϊδα. Πλούσιοι, αλλά και ενάρετοι, ευγενείς, αλλά και δούλοι Κυρίου. Πορεύονται άμεμπτα, βαδίζουν θεάρεστα,αγωνίζονται ευάρεστα, δραστηριοποιούνται ποικιλότροπα, εργάζονται άοκνα.
Τα πλούτη τους στη διάθεση των «ελαχίστων» αδελφών του Χριστού. Οι πτωχοί βρίσκουν τροφή, οι γυμνοί ενδυμασία, οι ξένοι κατάλυμα. Η φροντίδα ανελλιπής, η περιποίηση προσωπική, η αγάπη έμπρακτη.
Η ευλάβεια διακριτική, η καλωσύνη πασιφανής, η πίστη φανερή.
Πόνος και πόθος και ευχή τους η απόκτηση ενός παιδιού. Κι οι ικεσίες εισάκουονται και γεννιέται ο Αλέξιος. Η χαρά άμετρη. Η αγαλλίαση άφατη.
Μέριμνά τους η «κατά Θεόν» μόρφωση του παιδιού. Κι ο ευφυής Αλέξιος πολύ σύντομα μορφώνεται πολύπλευρα και γίνεται σοφός. Παράλληλα συγκρίνει τη ματαιότητα του κόσμου με την Αιωνιότητα της ψυχής και αποφασίζει την απάρνηση των εγκόσμιων για την απόκτηση των Ουρανίων, την ανταλλαγή των φθαρτών με τ' άφθαρτα.
Η καρδιά φλέγεται. Η ψυχή σκιρτά. Ο πόθος φουντώνει. Δέσμιος της αγάπης του Χριστού επιδίδεται σε αυτοάσκηση. Ενδύεται τρίχινο ράσο εσωτερικά και μεταξωτά εξωτερικά. Οι γονείς αγνοούν τα ένζηλα θεϊκά του αισθήματα. Επιθυμία τους ο γάμος του, η απόκτηση απογόνων. Η ανεύρεση ωραίας, πλούσιας και ευγενούς κόρης, επιτυχής εκλογή.
Ο Αλέξιος ζει στο δικό του κόσμο.Η κοινωνία του με τον Θεό άμεση. Οι προσευχές του πύρινες. Η σωτηρία του θερμό αίτημα. Η διαφυγή του από τις παγίδες του σατανά δακρύβρεχτη δέηση. Η καρδιά όρθια. Η ψυχή αλύγιστη. Το βλέμμα εστραμμένο στον Ουρανό. Η επαγρύπνηση αυστηρή. Η ελεημοσύνη πλούσια. Οι ευχέτες προς Κύριον αυξάνουν. Οι γονείς προβάλλουν το θέμα του γάμου. Ο γιος διαφωνεί, αντιστέκεται, υποχωρεί τελικά, αλλά φαινομενικά. Ο γάμος γίνεται. Όλοι χαίρονται. Ο Αλέξιος προσεύχεται για την επιτυχία του σχεδίου του. Η νύχτα απλώνει το σκοτεινό πέπλο της. Στο νυφικό θάλαμο υλοποιείται η μεγάλη απόφαση. Ο εκλεκτός δούλος του Θεού παραδίδει το δακτυλίδι στη νύμφη και εξέρχεται. Ενδύεται φτωχικά ρούχα, παίρνει χρυσό και πολύτιμα μαργαριτάρια και τρέχει στη θάλασσα. Ένα πλοίο έτοιμο για απόπλευση. Επιβιβάζεται και αναχωρεί. Στη Λαοδικεία αποβιβάζεται και πορεύεται προς την Έδεσσα. Εκεί εισέρχεται στο ναό και ατενίζει μία θαυμαστή, αχειροποίητη εικόνα του Χριστού. Η ψυχή αγάλλεται. Ο τόπος προσφέρεται για μόνιμη διαμονή. Μοιράζει στους φτωχούς ό,τι έχει και επαιτεί ο ίδιος. Η άσκηση αρχίζει. Η προσευχή ολονύκτια. Η νηστεία αυστηρή. Το σώμα ταλαιπωρείται. Η ομορφιά εξαφανίζεται. Η σάρκα καταμαραίνεται. Η ψυχή διανθίζει. Τα πάθη κατευνάζονται. Οι αρετές διαλάμπουν. Ο Αλέξιος εξαϋλώνεται.
Οι γονείς και η σύζυγος τον αναζητούν. Οι θρήνοι γοεροί. Η θλίψη απερίγραπτη. Οι υπηρέτες φθάνουν και στην Έδεσσα. Περνούν από το Ναό, ελεούν τον Αλέξιο και φεύγουν χωρίς να τον αναγνωρίσουν. Ο Όσιος ευχαριστεί τον Θεό, γιατί δέχθηκε ελεημοσύνη από τους υπηρέτες. Οι έρευνες άκαρπες. Η απογοήτευση προφανής. Γονείς και νύφη απαρηγόρητοι. Ο Αλέξιος στην ξενιτεία άγνωστος, ευφραίνεται και δοξάζει τον Θεό για τη διαφύλαξή του. Παραμένει 17 χρόνια στο νάρθηκα του Ναού και ακτινοβολεί η αγιότητά του. Οι άνθρωποι τον τιμούν. Ο Όσιος άγρυπνος φρουρός στο κάστρο της ψυχής του ανησυχεί. Η ανθρώπινη δόξα τον φοβίζει. Η Ουράνια δόξα τον ελκύει.
Φεύγει για την Ταρσό της Κιλικίας. Η θαλασσοταραχή κατευθύνει το πλοίο στη Ρώμη. Ο Αλέξιος υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού. Απόφασή του η παροίκησή του στην πατρική οικία. Σκοπός του η άσκηση υπομονής με το άγνωστο της ταυτότητάς του. Δέεται θερμά στον Κύριο για ενδυνάμωση.
Η συνάντηση με τον πατέρα του τυχαία. Η ανωνυμία του διατηρείται. Η επιθυμία του εισακούεται. Η διαμονή του παράπλευρα στο πατρικό σπίτι γεγονός. Η νηστεία συνεχίζεται. Η εγκράτεια άμετρη. Η προσευχή εκτενής. Ο σατανάς φρίττει. Οι επιθέσεις πυκνώνουν. Οι δούλοι επιθετικοί. Οι ύβρεις αλλεπάλληλες. Ο γογγυσμός ανύπαρκτος. Οι θρήνοι της μάνας ακούονται. Οι κοπετοί της ομόζυγου αντηχούν. Τα λόγια τους αντιλαλούν. Η καρδιά του Οσίου πονεί. Το υιικό φίλτρο διεγείρεται. Η αντιπαράθεση του αήττητου αγωνιστή έτοιμη: «Ο φιλών πατέρα η μητέρα υπέρ εμέ, ουκ έστί μου άξιος». Ο ένθεος έρωτας κατασβήνει τη σαρκική αγάπη. Η υπακοή στον Θεό εξουδετερώνει την πειθαρχία στους γονείς. Οι προσευχές δακρύβρεχτες. Η υπομονή αίτημά του. Η σωτηρία των δικών του ευχή του.
17 χρόνια κονταροχτυπιέται ο Αλέξιος με τις δυνάμεις του σκότους και σημειώνει περιφανείς νίκες. Ο Κύριος παρακολουθεί τον αγώνα του και αποκαλύπτει τη μέρα της εκδημίας του.
Ο Όσιος ετοιμάζεται. Η αυτοαποκάλυψη απαραίτητη κι ακίνδυνη τώρα. Εξιστορεί σε χαρτί τη βιογραφία του, απολογείται θαρραλέα, παρηγορεί στοργικά, ενισχύει δυναμικά, στηρίζει σημαντικά. Η επιστολή κλείνει. Η προσευχή συνεχίζεται. Η κοίμηση ακολουθεί. Η Θεϊκή επέμβαση άμεση. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιννοκέντιος και ο Βασιλιάς Ονώριος στην εκκλησία ακούουν τη φωνή του Θεού. Αναγγέλλει τη μετάσταση του ανθρώπου Του και υποδεικνύει τον τόπο εύρεσης. Η κινητοποίηση αστραπιαία. Το σπίτι του Ευφημιανού κατακλύζεται. Οι υπηρέτες γνωστοποιούν την οσιακή ζωή του ξένου. Ο Ευφημιανός αντικρίζει τον Άγιο με το χαρτί στο χέρι, αλλά η παραλαβή αδύνατη. Ο Βασιλιάς κι ο Πατριάρχης προσέρχονται. Γονυπετείς ζητούν το χαρτί. Ο Άγιος το παραδίδει. Η ανάγνωσή του αφήνει εμβρόντητους τους πάντες. Ο Όσιος ξένος είναι ο Αλέξιος. Ο πατέρας θρηνεί. Η μητέρα και η σύζυγος φθάνουν και εκτυλίσσονται σκηνές δραματικές, στιγμές τραγικές.
Ο λαός συμμετέχει. Ο Όσιος επιχέει πλούσια τη θαυματουργική Του Χάρη. Ασθενείς θεραπεύονται. Αδιαχώρητο παρατηρείται. Το ιερό λείψανο λαϊκό προσκύνημα επί μία εβδομάδα. Ενταφιάζεται τιμητικά. Ο Ουρανός πανηγυρίζει, γιατί κερδίζει έναν ακόμη Όσιο. Η γη αγάλλεται, γιατί αποκτά έναν ακόμη ιατρό, έναν πρεσβευτή στον Θρόνο του Κυρίου. Ο Θεός δοξάζεται στο πρόσωπο του Οσίου Αλεξίου.-