ΚΥΡ. Δ. ΝΗΣΤΕΙΩΝ. Αγ. Ιωαν. Κλίμακος. ( Μαρκ. θ. , 17 – 31 )
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΣΚΗΤΙΚΗ.
«Τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία.» ( Μαρκ. θ΄ , 29 ).
Η Ορθοδοξία διαθέτει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να θεωθεί και τον εξοπλίζει με ακαταμάχητα όπλα, που είναι η νηστεία και η προσευχή.
Με τη νηστεία χαλιναγωγείται το σώμα και σημειώνεται καταστολή των επαναστατικών εξεγέρσεων.
Με τη νηστεία βιώνουμε την προπτωτική κατάσταση και το δράμα της πτώσεως των Πρωτοπλάστων, αλλά και καταστάσεις εσχατολογικές.
Με την προσευχή κατευνάζονται οι λογισμοί, που διεγείρουν τα πάθη.
Με την προσευχή έχουμε άμεση κοινωνία με τον Χριστό. Με την προσευχή ζούμε την αγάπη του Θεού.
Και τα δυό αυτά μέσα απαραίτητα για τη θέωσή μας.
Και η νηστεία και η προσευχή κατορθωτά από όλους τους Αθλητές της πίστεως.
Και τα δύο εντάσσονται στην ασκητική ζωή και φανερώνουν ορθόδοξο ήθος.
Με την, «εν χάριτι» Θεού, άσκηση αποκτάται και διατηρείται η ελευθερία.
Με την άσκηση σημειώνεται μεταστροφή του ανθρώπου και υπέρβαση του «εγώ».
Τοιουτοτρόπως ο αγωνιστής χριστιανός, ελεύθερος από τη φιλαυτία ζει την αδελφότητα με τους αδελφούς και για τους αδελφούς.
Και η συνάντηση όλων κορυφώνεται στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Εκεί, όλοι γίνονται σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού, αλλά και με κοινή ζωή, κοινή χαρά, κοινή λύπη, κοινή πίστη, κοινή ελπίδα, ασύνορη αγάπη, σε μία κοινωνία αγάπης.
Η ορθόδοξη κίνηση επιτελείται γύρω από τον Θεάνθρωπο.
Το ορθόδοξο πνεύμα, λοιπόν, ασκητικό, κοινοτικό, Θεανθρωποκεντρικό. Αυτό το πνεύμα καλούμαστε όλοι να εγκολπωθούμε, να το κάνουμε πράξη ζωής, ζωής αγάπης.-
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΣΚΗΤΙΚΗ.
«Τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία.» ( Μαρκ. θ΄ , 29 ).
Η Ορθοδοξία διαθέτει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να θεωθεί και τον εξοπλίζει με ακαταμάχητα όπλα, που είναι η νηστεία και η προσευχή.
Με τη νηστεία χαλιναγωγείται το σώμα και σημειώνεται καταστολή των επαναστατικών εξεγέρσεων.
Με τη νηστεία βιώνουμε την προπτωτική κατάσταση και το δράμα της πτώσεως των Πρωτοπλάστων, αλλά και καταστάσεις εσχατολογικές.
Με την προσευχή κατευνάζονται οι λογισμοί, που διεγείρουν τα πάθη.
Με την προσευχή έχουμε άμεση κοινωνία με τον Χριστό. Με την προσευχή ζούμε την αγάπη του Θεού.
Και τα δυό αυτά μέσα απαραίτητα για τη θέωσή μας.
Και η νηστεία και η προσευχή κατορθωτά από όλους τους Αθλητές της πίστεως.
Και τα δύο εντάσσονται στην ασκητική ζωή και φανερώνουν ορθόδοξο ήθος.
Με την, «εν χάριτι» Θεού, άσκηση αποκτάται και διατηρείται η ελευθερία.
Με την άσκηση σημειώνεται μεταστροφή του ανθρώπου και υπέρβαση του «εγώ».
Τοιουτοτρόπως ο αγωνιστής χριστιανός, ελεύθερος από τη φιλαυτία ζει την αδελφότητα με τους αδελφούς και για τους αδελφούς.
Και η συνάντηση όλων κορυφώνεται στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Εκεί, όλοι γίνονται σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού, αλλά και με κοινή ζωή, κοινή χαρά, κοινή λύπη, κοινή πίστη, κοινή ελπίδα, ασύνορη αγάπη, σε μία κοινωνία αγάπης.
Η ορθόδοξη κίνηση επιτελείται γύρω από τον Θεάνθρωπο.
Το ορθόδοξο πνεύμα, λοιπόν, ασκητικό, κοινοτικό, Θεανθρωποκεντρικό. Αυτό το πνεύμα καλούμαστε όλοι να εγκολπωθούμε, να το κάνουμε πράξη ζωής, ζωής αγάπης.-