4/12 ΑΓΙΑ Β Α Ρ Β Α Ρ Α
Στην πάμφωτη ομήγυρη των Παρθενομαρτύρων, ευδιάκριτη θέση κατέχει η πανέμορφη κόρη του Τοπάρχου Διόσκουροι, Β Α Ρ Β Α Ρ Α.
Τα πλούτη άφθονα. Η ομορφιά της άφθαστη. Η εξυπνάδα της απαράμιλλη. Μοναχοπαίδι, καύχημα των γονέων της, ζει στο Γελασσό, κοντά στην Ηλιούπολη της Συρίας, στους χρόνους της βασιλείας του Μαξιμιανού.
Ανατρέφεται με ιδιαίτερη φροντίδα. Μεγαλώνει σε πολυτελή πύργο. Διακρίνεται για το ήθος και τις αρετές της. Διαλεκτή νέα, επιζητούν να τη νυμφευτούν ξακουστοί νέοι. Η Βαρβάρα όμως διαφωνεί επίμονα. Τα βέλη της αγάπης του Χριστού πληγώνουν την ευαίσθητη καρδιά της. Η Θεία Χάρη την επισκιάζει. Το Άγιο Πνεύμα τη φωτίζει. Χριστιανός την κατηχεί.
Εκδηλώσεις της αλλαγής του φρονήματός της, η εντολή της να κατασκευάσουν τρίτο παράθυρο στο νεόδμητο λουτρό, που ο πατέρας της κτίζει, σε συμβολισμό της Αγίας Τριάδας. Επίσης η ανεξίτηλη αποτύπωση του σημείου του Σταυρού πάνω στο μάρμαρο, που σχεδίασε με το δάκτυλό της.
Ο πατέρας μαθαίνει την προσθήκη και ζητεί εξήγηση.
Η Βαρβάρα, ζώντας τον παλμό της πρώτης Υψηλής Γνωριμίας, ομολογεί απερίφραστα την πίστη της, στην Τριαδική Θεότητα. Ο Διόσκουρος μαίνεται. Το θρησκευτικό πάθος υπερφαλαγγίζει την πατρική αγάπη κι ορμά να την θανατώσει. Η Βαρβάρα ξεφεύγει. Καταδιωκομένη από τον πατέρα της, κατευθύνεται στο βουνό και καταφεύγει στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα. Τίθεται υπό την προστασία Του και διαφυλάσσεται σε μια σχισμένη πέτρα. Ο αιμοβόρος πατέρας τη βρίσκει, κατόπιν προδοσίας, και την οδηγεί βίαια στο σπίτι. Από εκεί την παραδίδει στον ηγεμόνα Μαρκιανό, για παραδειγματική τιμωρία. Η Βαρβάρα αναμένει με πόθο το μαρτύριο. Η αγάπη της για το Χριστό φλογερή. Η πίστη της αδιασάλευτη. Αντιμετωπίζει με περιφρόνηση, τις κολακείες και εισέρχεται ατρόμητη στο στίβο του μαρτυρίου. Τη γύμνωση διαδέχονται σφοδρά κτυπήματα και τριβή των πληγών με τρίχινο ύφασμα. Οι πόνοι δυνατοί, αλλά η αγάπη στο Νυμφίο της ανυπέρβλητη.
Με τα στίγματα του μαρτυρίου στο σώμα, ρίχνεται στη φυλακή. Εκεί επισκέπτεται την αμνάδαΤου ο Ιησούς. Αναπτερώνει το φρόνημα, ενισχύει την πίστη, πυρακτώνει την αγάπη, ενδυναμώνει τη θέληση, προσθέτει υπομονή, θεραπεύει το σώμα.
Η Ιουλιανή, αυτόπτης μάρτυρας του θαύματος, αποφασίζει τη συνάθληση με τη Βαρβάρα. Ο Μαρκιανός, στη θέα του υγιούς σώματος της Βαρβάρας, καταπλήσσεται. Η ίδια διακηρύσσει τη Θεϊκή επέμβαση και εισπράττει επώδυνα βασανιστήρια. Σχίζουν τις σάρκες της με σιδερένια νύχια, κατακαίνε τα σχισμένα μέλη της και σφυροκοπούν το κεφάλι της. Αποκόπτουν τους μαστούς της και την περιφέρουν γυμνή στους δρόμους της πόλεως, ενώ αυτή προσεύχεται για επικάλυψη της γυμνότητας. Εισακούεται και Άγγελοι την ντύνουν με ένδοξη ενδυμασία και θεραπεύουν το σώμα. Η ψυχή της πανευφρόσυνη δοξολογεί τό Όνομά Του.
Τελική απόφαση, ο αποκεφαλισμός της, με θύτη τον πατέρα της. Αλλά και η Θεία Δίκη ενεργεί πάραυτα. Ενώ απέρχεται, κεραυνοβολείται τη στιγμή, που η ψυχή της Βαρβάρας, 4 Δεκεμβρίου, εισέρχεται θριαμβευτικά στον Ουράνιο Νυμφώνα, για να συμβασιλεύσει με τον Λατρευτό της Νυμφίο.-
Στην πάμφωτη ομήγυρη των Παρθενομαρτύρων, ευδιάκριτη θέση κατέχει η πανέμορφη κόρη του Τοπάρχου Διόσκουροι, Β Α Ρ Β Α Ρ Α.
Τα πλούτη άφθονα. Η ομορφιά της άφθαστη. Η εξυπνάδα της απαράμιλλη. Μοναχοπαίδι, καύχημα των γονέων της, ζει στο Γελασσό, κοντά στην Ηλιούπολη της Συρίας, στους χρόνους της βασιλείας του Μαξιμιανού.
Ανατρέφεται με ιδιαίτερη φροντίδα. Μεγαλώνει σε πολυτελή πύργο. Διακρίνεται για το ήθος και τις αρετές της. Διαλεκτή νέα, επιζητούν να τη νυμφευτούν ξακουστοί νέοι. Η Βαρβάρα όμως διαφωνεί επίμονα. Τα βέλη της αγάπης του Χριστού πληγώνουν την ευαίσθητη καρδιά της. Η Θεία Χάρη την επισκιάζει. Το Άγιο Πνεύμα τη φωτίζει. Χριστιανός την κατηχεί.
Εκδηλώσεις της αλλαγής του φρονήματός της, η εντολή της να κατασκευάσουν τρίτο παράθυρο στο νεόδμητο λουτρό, που ο πατέρας της κτίζει, σε συμβολισμό της Αγίας Τριάδας. Επίσης η ανεξίτηλη αποτύπωση του σημείου του Σταυρού πάνω στο μάρμαρο, που σχεδίασε με το δάκτυλό της.
Ο πατέρας μαθαίνει την προσθήκη και ζητεί εξήγηση.
Η Βαρβάρα, ζώντας τον παλμό της πρώτης Υψηλής Γνωριμίας, ομολογεί απερίφραστα την πίστη της, στην Τριαδική Θεότητα. Ο Διόσκουρος μαίνεται. Το θρησκευτικό πάθος υπερφαλαγγίζει την πατρική αγάπη κι ορμά να την θανατώσει. Η Βαρβάρα ξεφεύγει. Καταδιωκομένη από τον πατέρα της, κατευθύνεται στο βουνό και καταφεύγει στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα. Τίθεται υπό την προστασία Του και διαφυλάσσεται σε μια σχισμένη πέτρα. Ο αιμοβόρος πατέρας τη βρίσκει, κατόπιν προδοσίας, και την οδηγεί βίαια στο σπίτι. Από εκεί την παραδίδει στον ηγεμόνα Μαρκιανό, για παραδειγματική τιμωρία. Η Βαρβάρα αναμένει με πόθο το μαρτύριο. Η αγάπη της για το Χριστό φλογερή. Η πίστη της αδιασάλευτη. Αντιμετωπίζει με περιφρόνηση, τις κολακείες και εισέρχεται ατρόμητη στο στίβο του μαρτυρίου. Τη γύμνωση διαδέχονται σφοδρά κτυπήματα και τριβή των πληγών με τρίχινο ύφασμα. Οι πόνοι δυνατοί, αλλά η αγάπη στο Νυμφίο της ανυπέρβλητη.
Με τα στίγματα του μαρτυρίου στο σώμα, ρίχνεται στη φυλακή. Εκεί επισκέπτεται την αμνάδαΤου ο Ιησούς. Αναπτερώνει το φρόνημα, ενισχύει την πίστη, πυρακτώνει την αγάπη, ενδυναμώνει τη θέληση, προσθέτει υπομονή, θεραπεύει το σώμα.
Η Ιουλιανή, αυτόπτης μάρτυρας του θαύματος, αποφασίζει τη συνάθληση με τη Βαρβάρα. Ο Μαρκιανός, στη θέα του υγιούς σώματος της Βαρβάρας, καταπλήσσεται. Η ίδια διακηρύσσει τη Θεϊκή επέμβαση και εισπράττει επώδυνα βασανιστήρια. Σχίζουν τις σάρκες της με σιδερένια νύχια, κατακαίνε τα σχισμένα μέλη της και σφυροκοπούν το κεφάλι της. Αποκόπτουν τους μαστούς της και την περιφέρουν γυμνή στους δρόμους της πόλεως, ενώ αυτή προσεύχεται για επικάλυψη της γυμνότητας. Εισακούεται και Άγγελοι την ντύνουν με ένδοξη ενδυμασία και θεραπεύουν το σώμα. Η ψυχή της πανευφρόσυνη δοξολογεί τό Όνομά Του.
Τελική απόφαση, ο αποκεφαλισμός της, με θύτη τον πατέρα της. Αλλά και η Θεία Δίκη ενεργεί πάραυτα. Ενώ απέρχεται, κεραυνοβολείται τη στιγμή, που η ψυχή της Βαρβάρας, 4 Δεκεμβρίου, εισέρχεται θριαμβευτικά στον Ουράνιο Νυμφώνα, για να συμβασιλεύσει με τον Λατρευτό της Νυμφίο.-